Rzekomy nanofiuczer

Rzekomy nanofiuczer
Ziemia równo zapełniona budynkami
w ciągle rosnącej jednej wielkiej metropolii
obsługiwanej wyłącznie przez androidy,
roboty i cyborgi... Taką właśnie cybernetyczną
przyszłość próbuje przedstawić nam część
naukowców i zapaleńców science-fiction
układających róŜne skomplikowane algorytmy
i budujący wieloprocesorowe giganty mające
zastąpić ludzki mózg.
JuŜ dziś czołowe firmy produkujące
komputery i elektronikę przedstawiają projekty
i prototypy superkomputerów, które miałyby w
przyszłości jako implanty wypełniać miejsce,
jakie dotychczas zajmował „prymitywny”
mózg. Ale choć postęp technologiczny jest
ogromny, to pewnych granic nie da się
przekroczyć. Nie twierdzę, Ŝe nigdy nie
będziemy mieć wszczepionych implantów w
postaci nanoprocesorów albo czegoś w tym
stylu, lecz nigdy komputer nie zastąpi
ludzkiego mózgu.
Mózg składa się z sieci 100 miliardów
neuronów mających niezwykłe właściwości.
W tym samym czasie moŜe działać ich bardzo
duŜo, co odpowiada wielordzeniowości
komputerów. JednakŜe mówiąc o mózgu,
mamy na myśli setki milionów takich rdzeni
działających jednocześnie (131072 rdzeni
posiadał w 2005r. superkomputer firmy IBM i
przetwarzał on maksymalnie 478 TFLOPS –
478 bilionów informacji na sekundę. Jednak
mówiąc o komputerach, jako informację
przyjmuje się jeden bit – jedną cyfrę układu
dwójkowego, natomiast mówiąc o ludzkim
mózgu, jako informację przyjmujemy...
informację, a przetwarza on ich na sekundę aŜ
10 biliardów). Ma on zdolność rekonstrukcji
samego siebie, jak i sygnałów jakie przekazuje.
W przeciwieństwie do komputera, który bazuje
na arytmetycznych obliczeniach, mózg
naprawdę klasyfikuje dane i kojarzy
informacje.
Dzięki mózgowi potrafimy myśleć
abstrakcyjnie, samodzielnie, innowacyjnie i
bez zaprogramowania, umiemy interpretować
nowe informacje i operować na uszkodzonych
danych - niedokończonych lub zapomnianych
informacjach. Uczymy się i rozwijamy,
jesteśmy zdolni czuć i czujemy czasem coś,
czego nie da się do końca opisać słowami.
Komputer jedynie zamienia pojawiające się i
znikające sygnały elektryczne na dźwięk lub
obraz albo je przekazuje do modułów, które te
sygnały będą zmieniać i przekazywać dalej.
Jednak nigdy nie będzie rozumiał, po co te
sygnały są potrzebne, nie będzie czuł
niezaprogramowanych, czyli mechanicznych i
nic nieznaczących myśli, jakie jednak
przekazuje przez urządzenia peryferyjne.
Będzie robił to, do czego zmusi go człowiek,
ewentualnie udając przy tym radość, smutek,
etc., spełniając kolejne suche rozkazy zapisane
w formie ciągu cyfr.
Prawdopodobnie kiedyś ludzie zbudują
komputer, który przewyŜszy mózg ludzki w
ilości przetwarzanych jednocześnie danych,
pamięci i innych parametrach, ale nigdy
komputer nie stanie się Ŝywą istotą posiadającą
własną, niezaprogramowaną wolę. Wszystko
będzie zaledwie opartą na liczbach imitacją.
nonamer