Jak rozmawiać ze swym dzieckiem, aby ustrzec je przed narkomanią?

JAK ROZMAWIAĆ ZE SWYM DZIECKIEM,
ABY USTRZEC JE PRZED NARKOMANIĄ
Nie porównuj dziecka z innymi mówiąc: czy nie możesz być, jak inne dzieci?
Dziecko ma prawo być niedoskonałe.
Nie odbieraj nadziei mówiąc: z ciebie i tak nic nie wyrośnie. Dziecko chce wierzyć, że coś w życiu osiągnie.
Nie mów mu jak ma się czuć: nie ma co tak płakać, przecież nic się nie stało. Dziecko potrzebuje
zrozumienia.
Nie rozkazuj mu mówiąc: Sprzątnij to, natychmiast! Dziecko woli, kiedy je zachęcasz.
Nie wywołuj poczucia winy mówiąc: to przez ciebie mi się w życiu nie układa. Ono nie odpowiada za twoje
problemy.
Nie używaj gróźb, nie strasz mówiąc: jeszcze raz tak zrobisz- dostaniesz! Świat wydaje się wtedy dziecku
zły.
Nie kupuj dziecka słowami: jak tu posprzątasz kupię ci lizaka. Ono pragnie twojej miłości za darmo.
Nie oceniaj mówiąc: co tak chodzisz, jak niezdara. Dziecko chce myśleć o sobie jak najlepiej.
Dzieci sięgają po środki odurzające ponieważ chcą przynależeć do grupy, nie chcą czuć się gorsze, nie
potrafią skutecznie odmówić. Często naśladują starszych albo chcą się sprzeciwić nakazom dorosłych.
Sięgając po narkotyki zaspokajają ciekawość, chcą w ten sposób uciec od stresów, nudy, zwrócić na siebie
uwagę. I ciągle szukają sposobów, aby uwierzyć w siebie. Pamiętajmy o tym. Dzieci, które czują się
kochane, akceptowane i rozumiane chętniej się uczą, mają więcej twórczych pomysłów, chcą rozwijać
swoje zainteresowania. Wierzą we własne możliwości, bardziej lubią szkołę, z życzliwością odnoszą się do
kolegów i nauczycieli. Dzieci takie mają więcej siły do pokonywania trudności, łatwiej znoszą
niepowodzenia, są bardziej aktywne, odnoszą większe sukcesy. Pamiętajmy o tym.