Błogosławiony Karol de Foucauld, prezbiter

Błogosławiony Karol de Foucauld, prezbiter
Data i miejsce urodzenia:
Strasburg, 15 wrzesień 1858
Data i miejsce śmierci:
Algieria, Tamanrasset, 1 grudzień 1916
Lata życia: 58
Święto: 1 grudzień
Karol de Foucauld urodził się w katolickiej, arystokratycznej rodzinie. Został wcześnie sierotą. Odszedł
od religii już w parę miesięcy od przybycia po nauki do Paryża. Został wyrzucony ze szkoły dwa lata później.
Zaczął wtedy prowadzić beztroski tryb życia. Udał się do Algierii w randze podporucznika. Jednak w armii nie
był długo, bo został wydalony za brak dyscypliny. Karol próbował początkowo powrócić do armii, został
nawet odznaczony. Mimo to po pewnym czasie złożył dymisję i udał się do Algieru, aby uczyć się języka
arabskiego. Tam przygotowywał się do wyprawy naukowej po Maroku, Podróżował także po terenach
Algierii oraz Tunezji. W czasie tej podróży kilkakrotnie jest ochroniony i przyjęty przez bardzo pobożnych
muzułmanów, którzy zostają jego przyjaciółmi. Świadectwo ich wiary zadziwia go i pojawia się w nim
pytanie: Czyżby Bóg istniał? W tym czasie pragnął też zrehabilitować się w oczach rodziny. Owocem jego
podróży była książka, która otrzymał złoty medal Towarzystwa Geograficznego w Paryżu. Powrócił do Francji,
nie umiał jednak już żyć jak dawnej w Paryżu. Podczas długich modlitw w kościołach powtarzał modlitwę:
"Boże mój, jeśli istniejesz, spraw, abym Cię poznał". Spotkał w kościele wikarego, z którym zaczął prowadzić
długie rozmowy religijne. Ten nakazał mu przystąpienie do spowiedzi. Potem został jego kierownikiem
duchowym. Od tej pory rozpoczął intensywne życie duchowe. W 1888 r. odwiedził klasztor trapistów w
Fontgombault. Wyjechał na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Odwiedził Nazaret, który go zachwycił i pobudził
do kontemplacji ukrytego życia Jezusa. Wszystko to prowadziło do tego, że Karol postanowił iść drogą
powołania zakonnego w ukryciu przed światem. W 1890 r. pożegnał się z rodziną i wstąpił do trapistów a
potem do ubogiego klasztoru w Syrii. Spędził w nim sześć lat. Jako mnich ciągle myślał o życiu bardziej
ubogim i odosobnionym. Został wysłany do klasztoru klarysek w Nazarecie, gdzie potrzebna była pomoc przy
pracach
w gospodarstwie. Był tam skromnym bratem. Zamieszkał w komórce na narzędzia i czuł się szczęśliwy.Za
namową klarysek przyjął święcenia kapłańskie. Wyjechał na południe Algierii. Jadąc tam zdawał sobie
sprawę, że na tych słabo zaludnionych terenach nie będzie miał misyjnych osiągnięć, ale nie miało to dla
niego znaczenia. Chciał cichego życia, by móc się nieustannie modlić. Zawsze jednak był otwarty na ludzkie
problemy. Otaczał opieką niewolników, karmił ich i podtrzymywał na duchu. W tym czasie Karol de Foucauld
pisał regułę swojej wymarzonej wspólnoty Małych Braci Jezusa, która powstała niestety dopiero po jego
śmierci. W 1916 r. wybuchła wojna między miejscowymi plemionami. Karol został zmuszony do
ufortyfikowania swojej pustelni w Tamanrasset. Gdy wieczorem 1 grudnia 1916 r. grupa uzbrojonych
jeźdźców otoczyła fort, prawdopodobnie pilnujący go uzbrojony szesnastolatek wystrzelił ze strachu
i przypadkowo zabił Karola. Pustelnia została splądrowana, a Najświętszy Sakrament wyrzucono w piasek
pustyni. Gdy przybyli tam francuscy oficerowie, zobaczyli leżące obok Karola Ciało Jezusa.