16 stycznia 2014

Przegląd prasowych informacji podatkowych
z okresu 10 – 16 stycznia 2014r.
PRZEGLĄD PRASY
Od usługi oceny ryzyka nie płaci się VAT
Dziennik Gazeta Prawna 2014-01-10
Przemysław Molik
NSA w wyroku z dnia 8 stycznia 2014 r., (I FSK 177/13) orzekł, że analiza ryzyka jest usługą ściśle związaną z usługą
ubezpieczeniową, zatem może korzystać ze zwolnienia z VAT. Przedmiotowa sprawy dotyczyła spółki świadczącej usługi dla
towarzystwa ubezpieczeniowego, m.in. w zakresie oceny ryzyka przy przygotowywaniu polis ubezpieczeniowych. Spółka wystąpiła z
wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, co do możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 13 w
związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Zdaniem spółki, analiza prawdopodobieństwa wystąpienia szkody jest usługą
pomocniczą do usługi ubezpieczeniowej, w związku z czym może korzystać ona ze zwolnienia z VAT. Z takim stanowiskiem nie
zgodził się Minister Finansów twierdząc, iż powyższe usługi pomocnicze nie są niezbędne do zawierania z klientami umów
ubezpieczeniowych, dlatego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprawa trafiła do WSA, który przyznał rację spółce. Zdaniem
WSA ocena ryzyka stanowi niezbędny element usługi ubezpieczeniowej. W skardze kasacyjnej Minister Finansów powołał się na
przepisy Dyrektywy VAT 2006/112/WE podnosząc, iż zwolnienie w niej przewidziane ma węższy zakres aniżeli w ustawie o VAT. NSA
utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uzasadnił przy tym, iż z uwagi na niespójność polskich przepisów z unijnymi, podatnik może
zastosować dogodniejsze dla siebie regulacje prawne. Wyrok jest prawomocny.
Jak ustalić wartość początkową wytworzonego środka trwałego
Rzeczpospolita 2014-01-13
Jacek Hawrysz
Zgodnie z wyrokiem NSA z 27 listopada 2013 r. (sygn. akt II FSK 2911/11) za cenę nabycia należy uznać kwotę należną zbywcy. Bez
znaczenia pozostaje fakt, iż została ona częściowo rozliczona poprzez zaliczenie na jej poczet wierzytelności, na których nabycie
podatnik wydatkował kwoty niższe niż ich wartość nominalna. Kanwą sporu była interpretacja indywidualna. W omawianej sprawie,
spółka przejęła rozpoczętą inwestycję w celu sfinalizowania na niej budowy. Na poczet ceny nabycia nieruchomości, podatnik zaliczył
część nabytych uprzednio wierzytelności poprzedniego inwestora, które przedstawione zostały w kwotach wyższych niż ceny
faktycznie zapłacone z tytułu ich nabycia. Spółka powzięła wątpliwość czy różnica pomiędzy faktycznymi wydatkami na nabycie
wierzytelności osób trzecich wobec poprzedniego inwestora, a wyższą sumą przedmiotowych wierzytelności zaliczoną ostatecznie na
poczet ceny nabycia inwestycji, może być zaliczona na zmniejszenie kosztu wytworzenia, w konsekwencji, na zmniejszenie wartości
początkowej środka trwałego, od którego dokonywane będą odpisy amortyzacyjne. Fiskus, uznając stanowisko podatnika za
nieprawidłowe, stwierdził, iż to wartość nominalna, a nie faktycznie poniesiona, powinna być brana pod uwagę przy ustaleniu wartości
Albania | Austria | Bułgaria | Chorwacja | Czechy | Polska | Rumunia | Serbia | Słowacja | Słowenia | Węgry
początkowej. Sprawa trafiła na wokandę. Sąd pierwszej instancji przyznał rację organowi podatkowemu. Podejście to potwierdził także
NSA, oddalając skargę kasacyjną wniesioną od wyroku WSA.
Udziały nabyte nieodpłatnie w celu umorzenia bez CIT
Dziennik Gazeta Prawna 2014-01-13
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2013 r., (ITPB3/423-429a/13/PST),
umorzenie udziałów bez wynagrodzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka wystąpiła z
zapytaniem, czy nabywając własne udziały od swojego wspólnika bez wynagrodzenia w celu ich umorzenia osiągnie z tego tytułu
przychód do opodatkowania. Zdaniem Spółki, brak jest podstaw do uznania, iż w związku z planowaną operacją powstaje po jej stronie
przychód podlegający opodatkowaniu. Minister Finansów podzielił stanowisko podatnika podkreślając, że umorzenie udziałów bez
wynagrodzenia nie zostało wyraźnie wymienione w treści art. 12 updop, zatem czynność ta jest poza zakresem powyższego przepisu.
Albo zwolnienie, albo odliczenie
Rzeczpospolita 2014-01-13
Amelia Sawerska
Zgodnie z wyrokiem NSA z 29 listopada 2013 r. (sygn. akt I FSK 1763/12) podatnik nie ma prawa odliczyć VAT od usług, które w
prawie krajowym były nieprawidłowo objęte zwolnieniem, w sytuacji gdy z niego nie korzystał. W przedmiotowej sprawie, firma
szkoleniowa prowadziła działalność w zakresie edukacji, objętą zwolnieniem z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1
ustawy o VAT. Spółka nie odliczała VAT naliczonego przy zakupie towarów i usług. W związku z powyższym zwróciła się do organu
podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej celem potwierdzenia, iż wraz z rozpoczęciem działalności, podatnikowi
przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ postanowienia art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT naruszały
normy zarówno VI, jak i 112 Dyrektywy, zbyt szeroko przenosząc na polski grunt zawarte tam zwolnienie. Fiskus uznał stanowisko
podatnika za nieprawidłowe. W opinii organu, podatnik nie może powoływać się na dyrektywę w celu domagania się prawa do
odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Powyższego nie zmienia fakt, iż podatnikowi przysługuje prawo do
odliczenia VAT w przypadku czynności, które w przepisach prawa krajowego korzystały ze zwolnienia, a w przepisach prawa
wspólnotowego podlegają opodatkowaniu. Sprawa trafiła na wokandę. Sąd pierwszej instancji przyznał rację podatnikowi. NSA
podzielił natomiast stanowisko fiskusa. Zdaniem sądu kasacyjnego, zgodnie z wyrokiem TSUE z 28 listopada 2013 r., podatnik nie
może powoływać się na prawo do odliczenia VAT, jeżeli dane usługi nie były opodatkowane ze względu na zwolnienie przewidziane
przez prawo krajowe.
Emitując obligacje, firma będzie mogła odliczyć wyższe koszty niż przy emisji akcji
Dziennik Gazeta Prawna 2014-01-13
Przemysław Molik, Anna Fierek
Jednym ze sposobów pozyskania kapitału w celu finansowania działalności przedsiębiorstwa jest emisja obligacji komercyjnych. Anna
Fierek, senior konsultant w TPA Horwath, zwraca uwagę na różnice pomiędzy możliwością zaliczenia w koszty uzyskania przychodów
wydatków związanych z emisją akcji, a emisją obligacji. Ekspert przypomina, iż zgodnie z uchwałą NSA z dnia 24 stycznia 2011 r. (II
FPS 6/10) wydatki bezpośrednio związane z emisją akcji, tj. opłaty notarialne, sądowe, koszty publikacji, PCC, a także opłaty
konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, z uwagi iż związane są z
przychodem niepodlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 updop. Powyższe ograniczenia nie występują natomiast
w przypadku emisji obligacji. Wydatki związane z taką emisją kwalifikowane są jako koszty pozyskania każdego innego finansowania
zewnętrznego takiego jak np. pożyczki czy kredytu bankowego. W sytuacji, gdy poniesione wydatki mają związek z osiąganiem
przychodu, podatnik może je uznać za koszty podatkowe. Anna Fierek podkreśla, że istnieją jednak wątpliwości w zakresie
prawidłowego określenia momentu zaliczenia tych wydatków w koszty uzyskania przychodów. Rozpoznanie kosztów jako pośrednie,
czy też bezpośrednie może być uzależnione od przeznaczenia środków uzyskanych w wyniku emisji obligacji. Dodatkowo, ekspert
zwraca uwagę, iż emisja obligacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym staje się
atrakcyjniejszą formą pozyskiwania finansowania aniżeli pożyczka, która jest przedmiotem podatku, o którym mowa powyżej.
Nabywcy trudno uniknąć odpowiedzialności za VAT
Rzeczpospolita 2014-01-15
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP5/443-212/13-2/PG) stwierdził, iż
żadne oświadczenia sprzedawcy nie zdejmują z nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 13 do ustawy o VAT obowiązku
podejrzliwości. W przedmiotowej sprawie, spółka, zajmująca się handlem hurtowym i pośrednictwem w handlu wyrobami hutniczymi,
zapytała o możliwość zabezpieczenia się przed odpowiedzialnością solidarną za długi sprzedawców poprzez zawarcie stosownych
aneksów do umów. Zdaniem fiskusa, organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób
rozliczeń między kontrahentami, jednakże, umowy cywilnoprawne nie mogą zmieniać obowiązków, które wynikają z prawa
podatkowego. O uzasadnionych podstawach do przypuszczeń, że sprzedawca nie zapłaci VAT, można mówić wówczas gdy cena
towarów bez uzasadnienia ekonomicznego jest niższa od wartości rynkowej. Celem uwolnienia się od odpowiedzialności solidarnej,
nabywca może wskazać dowody potwierdzające, że warunki transakcji nie miały wpływu na niezapłacenie podatku przez sprzedawcę.
Ponadto, można nabywać wrażliwe towary od podatników wpisanych do prowadzonego przez ministra finansów wykazu dostawców,
którzy zabezpieczyli rozliczenie przez złożenie kaucji gwarancyjnej.
Brak prawa do odliczenia straty z funduszy to sprawa dla Trybunału
Dziennik Gazeta Prawna 2014-01-16
Przemysław Molik
NSA w wyroku z dnia 9 stycznia 2014 r. (II FSK 186/12) orzekł w zakresie skutków podatkowych dotyczących nabywania i umarzania
jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Sprawa dotyczyła podatnika (będącego osobą fizyczną), który rozliczenie
przychodów osiągniętych z umorzenia jednostek funduszy potraktował na takich samych zasadach jak przychody ze sprzedaży akcji,
tzn. od dochodu z akcji odliczył straty poniesione w funduszach. Swoją racje podatnik chciał potwierdzić w interpretacji indywidualnej.
Minister Finansów uznał jednak stanowisko inwestora za nieprawidłowe. Wyjaśnił, że kompensowanie zysków i strat jest niemożliwe,
bowiem inne regulacje prawne obowiązują dla rozliczania straty w przypadku akcji, a inne stosuje się do udziału w funduszach
kapitałowych. Dochody z funduszy opodatkowane są podatkiem zryczałtowanym i rozliczane są przez płatników, natomiast dochody z
akcji podatnicy rozliczają samodzielnie w rocznym zeznaniu podatkowym. Podatnik złożył skargę do WSA zarzucając naruszenie
konstytucyjnej zasady równości. Zarówno WSA jak i NSA odmówili podatnikowi prawa do rozliczania straty z funduszy z dochodami ze
sprzedaży akcji. Niedopuszczalne jest bowiem łączenie dwóch rodzajów inwestycji, w sytuacji gdy dochody podlegają pod inne reżimy
podatkowe. NSA wskazał podatnikowi możliwość wniesienia skargi konstytucyjnej. Dotychczasowa linii orzecznicza jest jednolita.
Kiedy rozliczyć zdarzenie po powstaniu obowiązku podatkowego?
Rzeczpospolita 2014-01-16
Michał Brągiel
Spółka, prowadząca działalność w zakresie produkcji i sprzedaży asortymentów węglowych, powzięła wątpliwość odnośnie
prawidłowości wystawiania zbiorczych faktur korygujących. W związku z faktem, iż ostateczna cena węgla, różni się niekiedy od ceny z
pierwotnych faktur wystawianych kontrahentom, spółka jest zobowiązana do dokonania rozliczeń wtórnych pomiędzy spółką a
kontrahentami. Podatnik zwrócił się do fiskusa z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej celem potwierdzenia, iż można
wystawić jedną zbiorczą fakturę korygującą per saldo w przypadku gdyby w rozliczeniu finansowym wtórnym wystąpiły zarówno
zwiększenia, jak i zmniejszenia należnego podatku VAT. Przy czym, w opinii Spółki, zbiorcze faktury korygujące in plus należy
rozliczać w miesiącu ich wystawienia, natomiast in minus w miesiącu otrzymania potwierdzenia odbioru faktury przez kontrahenta.
Fiskus uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Zdaniem organu podatkowego, zmniejszenie lub zwiększenie obrotu nie może być
dokonane w postaci jednej faktury zbiorczej, ze względu na różnicę w obowiązku uwzględniania takich zmian w rozliczeniach
podatkowych. Sprawa trafiła na wokandę. WSA, uchylając zaskarżoną interpretację stwierdził, iż podatnik może wystawić fakturę
zbiorczą i nie ma znaczenia, czy jest ona in plus czy in minus. NSA, oddalając skargę, orzekł, iż korekta podatku należnego w związku
ze zdarzeniem, które powstało po powstaniu obowiązku podatkowego może być dokonana w okresie, w którym zaistniało zdarzenie
powodujące podwyższeniem podatku należnego. Przy czym, zdarzenia, które skutkują w późniejszym okresie podwyższeniem ceny
nie mogą skutkować podwyższeniem obrotu za okres rozliczeniowy, w którym obowiązywała niższa cena i odwrotnie.
PRZEGLĄD ORZECZNICTWA
Wyrok WSA w Białymstoku z 25 października 2013 r. (I SA/Bk 368/13) Skorzystanie przez stronę z uprawnienia do złożenia nowych
dowodów dopiero na etapie postępowania odwoławczego może uzasadniać stwierdzenie, że wywołane tym faktem opóźnienie w
wydaniu decyzji związane z koniecznością przeprowadzenia dodatkowego postępowania w celu ustalenia stanu faktycznego powstało
z przyczyn niezależnych od organu (art. 54 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, tekst jedn. Dz. U. z 2012 r.,
poz. 749 ze zm.).
Wyrok NSA z 15 listopada 2013 r. (I FSK 1702/12) Brak ksiąg podatkowych stanowi nieusuwalną przeszkodę do odstąpienia, na
podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od określenia
podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Innymi słowy, przesłanka dokonania szacowania, określona w art. 23 § 1 pkt 1 O.p.,
wyklucza zastosowanie art. 23 § 2 O.p.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: [email protected]. Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie
należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.
NASI EKSPERCI
Krzysztof Kaczmarek
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Małgorzata Dankowska
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
[email protected]
Damian Kubiś
Partner
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Tomasz Ożdziński
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 668 233 868
[email protected]
TPA Horwath
Członek Crowe Horwath International
[email protected]
www.tpa-horwath.pl
ul. Murawa 12-18
61-655 Poznań
Tel.: +48 61 63 00 500
Fax: +48 61 63 00 532
ul. Przyokopowa 33
01-208 Warszawa
Tel.: +48 22 64 79 700
Fax: +48 22 64 79 701
al. Korfantego 141 B
40-154 Katowice
Tel: +48 32 73 20 000
Fax: +48 32 73 20 002