Mechanizmy unikania kontaktu

Mechanizmy unikania kontaktu
Konfluencja – bycie zaleŜnym, symbiotycznym, stopionym, zlanym, niezróŜnicowanym,
niewyodrębnionym. Polega na takim stopieniu się z otoczeniem, Ŝe zagubiona zostaje
świadomość własnej odrębności, trudno się zorientować gdzie jest osoba, z którą rozmawiasz,
a gdzie reszta świata. W takiej formie konfluencja nie pozwala na wyodrębnienie się osoby z
otoczenia, której te otoczenie organizuje jej zachowanie. Co uniemoŜliwia domknięcie
niedokończonych spraw. Nie bardzo wiadomo o co i o kogo chodzi, trudno się zorientować
jaki i czy jest problem. Osoba taka nie mówi o sobie, ale o innych ludziach, rzeczach, z
którymi się zlewa. Praca nad konfluencją to praca nad rozróŜnieniem, rozwojem świadomości
siebie. śeby podjąć decyzję musisz wiedzieć, co czujesz, pragniesz, jakie masz potrzeby i
umieć rozróŜnić swoje pragnienia od pragnień drugiego człowieka.
Introjekcja – polega na przyjmowaniu pochodzących od otoczenia reguł, przekazów,
modeli, „połykaniu” w całości myśli i zasad innych ludzi, bez ich wcześniejszego
„przetrawienia” i przyswojenia sobie w indywidualny sposób. Trudność pojawia się wtedy,
gdy opinie dotyczące nas samych i świata są przesadnie negatywne lub przesadnie pozytywne
i nie wynikają z naszego doświadczenia, przez co blokują nasz rozwój, twórczość,
spontaniczność. MoŜemy się wtedy podjąć rozróŜnienia introjektów tych, które są zgodne z
moim światem i systemem wartości, a których warto się wyzbyć. Pytanie: „co czujesz, czego
doświadczasz kiedy to mówisz?” pomaga zweryfikować wypowiadaną treść i wziąć
odpowiedzialność za własne poglądy, oceny, wartości.
Projekcja – polega przede wszystkim na przypisywaniu innym ludziom własnych
poglądów, obaw, pragnień, których często obecności u siebie zaprzeczamy. Czynimy innych
ludzi odpowiedzialnymi za to, co ma źródło w naszym wnętrzu. Granica między osobą a jej
otoczeniem przesuwa się w głąb otoczenia. Charakterystyczny jest tutaj sposób wnioskowania
o otaczającym świecie na podstawie niepełnej informacji i przez pryzmat wcześniejszych
doświadczeń, przekonań, nastawień i niedomkniętych spraw. Projekcja jest sposobem, Ŝeby
nie widzieć nie rozpoznawać. Stąd teŜ powstający obraz świata jest niespójny, stworzony z
niepasujących do siebie elementów. Praca polega na tym by zobaczyć, czego brakuje w
obrazie, jakich szczegółów, informacji, spostrzeŜeń. Celem jest ponowne rozpoznanie i
przyjęcie wyprojektowanego materiału do organizmu (osoby projektującej) i jego integracja.
Retrofleksja – jest procesem, za pomocą którego energia naturalnie kierowana na zewnątrz
zostaje skierowana do wewnątrz, często przeciwko sobie lub gdy człowiek robi sobie lub dla
siebie coś, co chciałby uzyskać od otoczenia. W tym przypadku Ja staje się jednocześnie
podmiotem i przedmiotem. Osoba uŜywa swojej energii do powstrzymywania się przed
działaniem a nie do działania. Pojęcie retrofleksji obecnie jest niekiedy uŜywane na określenie
przeciwieństwa bycia ekspresyjnym. Sposobem pracy z retrofleksją jest zaciekawienie osoby,
z którą rozmawiamy swoją osobą, zaproszenie do kontaktu ze sobą. Stworzenie bezpiecznej
relacji z osobą, z którą rozmawiam by przekierować energię na zewnątrz zamiast na siebie.
Defleksja - polega na przesunięciu, pominięciu czegoś istotnego, ucieczce od tu i teraz we
wspomnienia, projekty, abstrakcyjne rozwaŜania. Oznacza odsuwanie od siebie danych,
uczuć, bodźców, zamiast przyjmowania ich do wewnątrz. „Chodzenie po ramie obrazu, ale
nie wchodzenie do niego”. Osoba taka ślizga się po powierzchni, nie mówi o czymś, czego się
boi. Zadaniem słuchacza jest skok od teorii do praktyki: „tak to bardzo interesujące, co
mówisz, ale co jest tutaj?”.
Egotyzm - tendencja do nadmiernego zajmowania się własną osobą, rozmyślania nad sobą,
nieustanne kierowanie uwagi na siebie. Przesadne kierowanie własnej i cudzej uwagi na
siebie.
Inwalidacja – proces charakteryzujący się dostarczaniem osobie sprzecznych informacji z
jej odczuciami. Przykład: Małe dziecko udaje się do rodzica, poniewaŜ się przewróciło i coś
je boli. Rodzic na to odpowiada, Ŝe nic jemu nie jest. Taka sytuacja moŜe prowadzić do
"zagubienia" się dziecka, poniewaŜ rodzic dostarcza mu sprzecznych informacji z jego
odczuciem, co powoduje, Ŝe dziecko nie jest w stanie zrozumieć czy coś je boli czy jednak
nie.