Słowo o tym, jak Sara pouczała męża swojego Abrahama

Słowo o tym, jak Sara pouczała męża swojego Abrahama
Przekład wg odpisu z XVI-wiecznego kodeksu ze zbiorów Biblioteki Narodowej im. św. św. Cyryla i Metodego
w Sofii, sygn. 433 (tzw. Kodeks Panagjurski), k. 33’-34’, za: Apokryfy i legendy starotestamentowe Słowian
południowych, wyb. i red. G. Minczew, M. Skowronek, Kraków 2006, s. 82-83.
Rzecze Sara Abrahamowi, mężowi swojemu: „Zestarzałam się bezdzietnie. Weź
niewolnicę naszą Hagar i zródź z nią syna, by był dziedzicem twego domu”. Nie chciał tego
Abraham, póki nie spytał Melchizedeka1. [Albowiem] rzekł doń Melchizedek: „Uczyń, jak
mówi twoja żona. Ja zaś ci mówię: widzę dwoje dzieci, które zrodzisz”. Zbliżył się Abraham
do Hagar i zrodził syna Ismaela, i przyniósł go do Melchizedeka, który go pobłogosławił.
Usłyszeli głos z niebios mówiący: „Abrahamie, Abrahamie! Daję ci moje błogosławieństwo
na wieki”. Melchizedek pobłogosławił chłopca, a Abraham przyniósł go do swego domu
i chwalił Pana.
Potem rzecze Sara do Abrahama te słowa: „Słuchaj, jest dziecię w łonie moim”.
I narodził się Izaak. Gdy miał lat siedem, bawił się ze swym bratem Ismaelem, który go bijał.
Zasmuciła się wielce Sara i rzekła do Abrahama: „Oddal tę kobietę wraz z dzieckiem”.
Abraham nie chciał tego uczynić. Sara powtarzała, płacząc: „Oddal tę kobietę, bo niegodna
jest, by być blisko mojego dziecka”. Abraham pozostawał na modlitwie, aż rzekł mu Pan:
„Uczyń, jak mówi Sara. Ja nasienia twego nie dam na stracenie, lecz pomnożę jak gwiazdy
niebieskie i jak piasek nadmorski, i pobłogosławię na wieki”.
Wziął Abraham wody niemało i chleba i poprowadził Hagar i jej syna Ismaela,
i zawiódł na pustkowie. Kiedy wody zbrakło, chłopcu zachciało się pić i umierał z pragnienia.
Hagar odeszła, by nie widzieć śmierci dziecka. Anioł Pański rzekł do niej: „Weź dziecko
i idź; ja wskażę ci wodę”. Wzięła więc Hagar syna i znalazła wodę, i radowała się wielce.
I rzekł jej anioł: „Weź syna swojego za męża, a pomnożę potomstwo wasze i Abrahamowe.
I będzie ono silniejsze od wszystkich ludów, a nazwą je Ismaelitami, Tatarami, i Agarianami,
i Saracenami, i Arabami, gdyż pomnoży się w Górach Arabskich”.
przeł. Małgorzata Skowronek
1
Por. Słowo o Melchizedeku – może to skutek różnej kolejności tekstów w różnych odpisach cyklu.