skarb bf

Sygn. akt VI Ka 1223/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Michał Chojnowski
Sędziowie: SO Włodzimierz Suwała (spr.)
SR del. Maja Stępkowska-Michalska
protokolant: protokolant sądowy Aneta Kniaziuk
przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka oraz oskarżycielki posiłkowej B. F.
po rozpoznaniu dnia 7 marca 2016 r.
sprawy W. W. syna W. i A. z domu P. urodzonego (...) w P.
oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionych przez pełnomocników oskarżycielki posiłkowej, oskarżycielkę posiłkową i obrońcę
oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie
z dnia 28 maja 2015 r. sygn. akt VIII K 670/12
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia oskarżonego W. W. od popełnienia zarzucanego mu w akcie
oskarżenia czynu; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz
adw. T. M. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT;
zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za udzieloną pomoc
prawną oskarżycielce posiłkowej w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.
SSO Michał Chojnowski SSO Włodzimierz Suwała SSR del. Maja Stępkowska-Michalska
Sygn. akt VI Ka 1223/15
UZASADNIENIE
W. W. został oskarżony o to, że w dniu 1 września 2011 roku na terenie ogrodu działkowego (...) przy ul. (...) w
W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. F.
w kwocie 5000 złotych w ten sposób, że pośrednicząc w przekazaniu użytkowania działki nr (...), leżącej na terenie
ogrodu działkowego (...) przy ul. (...) w W. wprowadził ją w błąd co do stanu prawnego gruntu oraz funkcjonowania
ww. ogrodu działkowego w ramach struktur (...) Związku (...), czym spowodował stratę w wysokości 5000 złotych na
szkodę B. F., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 28 maja 2015 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 670/12 uznał, w
ramach zarzucanego oskarżonemu czynu, że w dniu 1 września 2011 roku na terenie ogrodu działkowego (...) przy ul.
(...) w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pośrednicząc w przekazaniu użytkowania działki nr (...),
leżącej na terenie ww. ogrodu działkowego, wprowadził B. F. w błąd co do faktu funkcjonowania ogrodu działkowego
(...) przy ul. (...) w W. w ramach struktur (...) Związku (...), czym doprowadził B. F. do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem, powodując stratę w nieustalonej wysokości, nie większej niż 5000 złotych na szkodę B. F., przy czym czyn
ten uznał za wypadek mniejszej wagi określony w art. 286 § 3 k.k. i postępowanie karne prowadzone przeciwko W.
W. warunkowo umorzył na roczny okres próby. Ponadto zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody
poprzez zapłatę na rzecz B. F. kwoty 1000 złotych.
Od powyższego wyroku apelacje złożyli obrońca oskarżonego, zaś na niekorzyść oskarżonego – dwoje pełnomocników
oskarżycielki posiłkowej oraz sama oskarżycielka posiłkowa. Na rozprawie apelacyjnej prokurator wnosił o
nieuwzględnienie wszystkich apelacji i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Na uwzględnienie zasługiwała apelacja obrońcy oskarżonego, wywiedzione w niej zarzuty prowadzą do przekonania,
że czyn oskarżonego W. W. nie wypełnia znamion przestępstwa z art. 286 § 1 czy też § 3 k.k.
Analizując zachowanie oskarżonego pod kątem wypełnienia przez niego znamion przestępstwa oszustwa, należy w
pierwszej kolejności wskazać, że nie działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony działał w imieniu
J. B., która zrzekała się działki na rzecz B. F. za odstępne w kwocie 5000 złotych. Jedyna kwota, jaką otrzymał
oskarżony, to 1000 złotych, które stanowiło osobistą wierzytelność oskarżonego przysługującą mu od J. B., należy więc
przyjąć, że pieniądze te otrzymał pośrednio od niej właśnie, nie zaś od oskarżycielki posiłkowej. Z pewnością zaś kwota
ta nie stanowiła korzyści majątkowej wynikającej z jakichkolwiek rozliczeń pomiędzy oskarżonym a oskarżycielką
posiłkową, ani też wynagrodzenia za pośrednictwo od J. B..
Oskarżonemu w żaden sposób nie udowodniono również, że doprowadził B. F. do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem. Przede wszystkim nie ustalono na jakim poziomie kształtowały się ceny rynkowe działek na terenie ogrodu
działkowego (...) w okresie zbliżonym do dnia popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu. Z zeznań świadków
przesłuchanych w niniejszej sprawie, tj. A. L., A. P., S. R. czy M. G. wynika, że działki na terenie ogrodu działkowego
(...) były przekazywane za ceny zbliżone lub nawet wyższe od kwoty, jaką oskarżycielka posiłkowa przekazała J. B.
za pośrednictwem oskarżonego. Na uwadze trzeba mieć również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca
2012 roku w sprawie o sygn. akt K 8/10, którym to wyrokiem Trybunał orzekł, iż szereg przepisów ustawy z dnia 8
lipca 2005 roku o rodzinnych ogrodach działkowych jest niezgodny z zapisami Konstytucji RP w zakresie, w jakim
przyznają szczególne uprawnienia (...) Związkowi (...) i jego członkom. Okoliczność ta zwiększa przekonanie, że brak
przynależności ogrodów działkowych (...) do (...) Związku (...) nie wpływał na cenę nasadzeń znajdujących się na
terenie działki. Ponadto, jak wskazywali świadkowie, kwoty płacone za działki stanowiły właściwie cenę nie samego
gruntu, lecz nasadzeń na tych gruntach, a więc np. posadzonych drzewach czy zbudowanych altanach. Rozsądnie
należy więc przyjąć, iż cena za działkę kształtowana jest w zależności od jej funkcjonalnej i estetycznej atrakcyjności,
a nie w zależności od tego, czy ogród, na którym działka się znajduje, jest albo nie jest zrzeszony w (...) Związku (...).
Nie sposób także udowodnić oskarżonemu świadomego wprowadzenia w błąd B. F. co do przynależności ogrodów
działkowych (...) do (...) Związku (...). Oskarżony przejął funkcję prezesa tychże ogrodów po E. K., która pełniła ją od
1997 do 2010 roku i, jak sama zeznała, również nie wiedziała, że od 1995 roku (...) nie należy do (...). Skoro zatem
świadek wiedzy tej nie posiadała przez 13 lat pełnienia funkcji, to za wiarygodne można uznać wyjaśnienia oskarżonego
w zakresie, w jakim podał, iż również tej wiedzy nie posiadał, zaś o tej okoliczności dowiedział się z pisma Okręgowego
Zarządu (...) z dnia 9 listopada 2011 roku (k. 38). Dlatego też należy uznać, iż nie została wypełnione także znamię
wprowadzenia błąd, które niezbędne jest do zaistnienia przestępstwa z art. 286 § 1 lub 3 k.k.
Z uwagi zatem na brak wszelkich znamion przestępstwa z art. 286 § 3 k.k., oskarżonego W. W. należało uniewinnić
od popełnienia zarzucanego mu czynu.
SSO Michał Chojnowski
SSO Włodzimierz Suwała
SSR
del.
Michalska
Maja
Stępkowska-