D - Sąd Okręgowy w Lublinie

Sygn. akt XI Ka 405/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 czerwca 2015r.
Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie: Przewodniczący: SO Sławomir Kaczor
Sędziowie: SO Magdalena Kurczewska - Śmiech –spr.
SO Elżbieta Kowalska
Protokolant: st. prot. Małgorzata Polaczek
przy udziale Prokuratora Małgorzaty Kwaśnickiej
po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015r.
sprawy F. R.
oskarżonego z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 178a §1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach
z dnia 16 stycznia 2015r. sygn. akt II K 859/14
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę oskarżonego F. R. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Puławach do ponownego
rozpoznania.
XI Ka 405/15
UZASADNIENIE
F. R. został oskarżony o to, że:
- w dniu 10 sierpnia 2014 roku w miejscowości B., gm. K. D., woj. (...) kierował samochodem osobowym marki A.
(...) nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości wskazanej wynikami (1,54 mg/l; 1,49 mg/l alkoholu w
wydychanym powietrzu) przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem IIK
741/12 z dnia 23.07.2012r. wydanym przez Sąd Rejonowy w Puławach za prowadzenie pojazdu mechanicznego będąc
w stanie nietrzeźwości na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
na okres próby 2 (dwóch) lat,
tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 16 stycznia 2015r. F. R. został uznany:
1. za winnego tego, że będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 23
lipca 2012 roku wydanym w sprawie o sygnaturze akt IIK 741/12 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie
nietrzeźwości w dniu 10 sierpnia 2014 roku w miejscowości B., gm. K. D., woj. (...) kierował w ruchu lądowym
samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,54 mg/l i 1,49 mg/l
alkoholu w wydychanym powietrzu i czyn ten kwalifikuje, jako występek wyczerpujący dyspozycję art. 178a § 4 k.k.
w zw. z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy art. 178a § 4 k.k. skazał go na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności;
2. w oparciu o art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na
okres 4 (czterech) lat;
3. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę
70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków.
Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego zaskarżając go w całości na korzyść oskarżonego.
Zarzucił:
1. obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia tj.:
a) art. 424 § 2 k.p.k. poprzez niewłaściwe uzasadnienie orzeczonej kary pozbawienia wolności, w taki sposób, że
umotywowanie kary niższej, niż orzeczona w wyroku powoduje sprzeczność między rozstrzygnięciem, a treścią
uzasadnienia co do istoty elementu wyroku, a także niepewność co do tego, czy do błędu doszło przy sporządzaniu
uzasadnienia, czy też podczas wyrokowania;
b) art. 418 § 1 k.p.k. poprzez ogłoszenie wyroku, którego treść nie znalazła odzwierciedlenia w pisemnej formie wyroku,
co – według oskarżonego – polegało na ogłoszeniu wyroku stwierdzającego, że wobec oskarżonego orzeczono 6 (sześć)
miesięcy pozbawienia wolności i ustnym uzasadnieniu kary właśnie w takim wymiarze, w sytuacji kiedy w pisemnej
formie doręczonego wyroku wraz z uzasadnieniem orzeczona jest kara roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności, co nie koresponduje z wyrokiem ogłoszonym oskarżonemu, jak również z uzasadnieniem sporządzonym
do tegoż wyroku, co powoduje taką sprzeczność, która budzi poważne wątpliwości co do rzeczywistych intencji Sądu
orzekającego;
c) art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k. poprzez wydanie wyroku, którego nie można jednoznacznie odczytać, sprzeczność pomiędzy
wyrokiem ogłoszonym, a doręczonym oskarżonemu na piśmie, sprzeczność pomiędzy treścią wyroku sporządzonego
na piśmie a pisemnym uzasadnieniem do wyroku i takie umotywowanie kary niższej niż orzeczonej w wyroku, która
powoduje niepewność co do tego, czy do błędu doszło przy sporządzaniu uzasadnienia, czy też przy wyrokowaniu.
Wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Puławach.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja obrońcy oskarżonego zasługuje na uwzględnienie i musi skutkować uchyleniem wyroku do ponownego
rozpoznania.
Zasadnie podnosi obrońca obrazę prawa procesowego w sformułowanej w apelacji postaci, która uniemożliwia
kontrolę zaskarżonego orzeczenia. Z treści bowiem wyroku zapadłego w dniu 16 stycznia 2015 r. wynika, że oskarżony
za czyn z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. został skazany na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd zaś uzasadniając orzeczenie wskazuje, że karą adekwatną do winy oskarżonego oraz stopnia szkodliwości
społecznej przypisanego mu czynu jest kara sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Ta zasadnicza rozbieżność
pomiędzy treścią wyroku a jego uzasadnieniem, przy braku jakiegokolwiek wyjaśnienia przez Sąd Rejonowy tej
kwestii, uniemożliwia instancyjną kontrolę zapadłego orzeczenia a waga uchybienia musi skutkować uchyleniem
zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe od początku w całości.
Dokona oceny prawnej zachowania się oskarżonego i analizy jego zamiaru. Zebrany materiał dowodowy oceni z
poszanowaniem reguł wynikających z art. 7 i 410 k.p.k., unikając wszelkich błędów mogących skutkować uchyleniem
wyroku do ponownego rozpoznania. O ile będzie zachodziła konieczność sporządzenia uzasadnienia, uczyni to w
sposób zgodny z regułą art. 424 k.p.k. Zwróci uwagę na zmianę danych o karalności w karcie karnej oskarżonego, co
może mieć wpływ na prawną ocenę jego zachowania.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.
Sławomir Kaczor Magdalena Kurczewska – Śmiech Elżbieta Kowalska
W.Cz.