D - Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim

Sygn. akt VIII K 153/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 października 2014 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczach w składzie:
PrzewodniczącySSR Dariusz Śnieżko
Protokolant Sylwia Mulewska
przy udziale ProkuratoraJanusza Marka Martyniuka
po rozpoznaniu w dniach 30 czerwca 2014 roku, 8 września 2014 roku i 13 października 2014 roku sprawy
J. K., syna G. i W. z domu G.,
urodzonego w dniu (...) w H.,
oskarżonego o to, że:
w okresie czasu od bliżej nieustalonego dnia do dnia 20 marca 2014 roku w miejscowości (...), w gminie D., za pomocą
przewodu elektrycznego wykonał obejście instalacji elektrycznej w ten sposób, że podłączył przewód elektryczny do nie
oplombowanej puszki elektrycznej znajdującej się na strychu i poprowadził go przez strych do podwójnego gniazdka
znajdującego się w łazience, gdzie następnie za pomocą przedłużacza zasilał odbiorniki elektryczne znajdujące się w
kuchni i w budynku gospodarczym, czym dokonał kradzieży energii elektrycznej na szkodę (...) S.A w L.,
tj. o czyn z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk.
1. Przyjmując, że przestępstwo zostało popełnione w okresie od 17 marca 2014 roku do 20 marca 2014 roku, zaś energią
pochodzącą z kradzieży zasilane były odbiorniki elektryczne znajdujące się w budynku mieszkalnym oskarżonego J.
K. uznaje za winnego popełnienia powyższego czynu i za to na mocy art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk skazuje go
na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
2. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo
zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.
3. Na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przyjmując,
iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 10 (dziesięć) złotych.
4. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od oskarżonego J. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Spółki Akcyjnej w
siedzibą w L. kwotę 14 (czternaście) złotych tytułem częściowego naprawienia wyrządzonej szkody.
5. Zasądza od oskarżonego J. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Spółki Akcyjnej w siedzibą w L. kwotę 588
(pięćset osiemdziesiąt osiem) złotych tytułem poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego.
6. Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz
obciąża go pozostałymi kosztami postępowania.
Sygn. akt VIII K 153/14
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku przewodu sądowego Sąd
ustalił następujący stan faktyczny.
J. K. wraz z żoną M. K. od 2007 roku zamieszkują w domu w (...) wynajmowanym od Gminy D.. Małżonkowie K.
osiągają niewielkie dochody. W wynajmowanym domu na odbiorcę M. K. od 17 lutego 2012 roku zarejestrowany był
licznik przedpłatowy. Wcześniej od 12.12.2009 roku małżonkowie K. mieli założony licznik indukcyjny jednofazowy,
który w dniu 19.01.2011 roku został zdjęty z powodu zadłużenia.
Z uwagi na brak środków finansowych w dniu 17 marca 2014 roku J. K. w domu w S. pod nr (...), za pomocą
przewodu elektrycznego wykonał obejście instalacji elektrycznej w ten sposób, że podłączył przewód elektryczny
do nie oplombowanej puszki elektrycznej znajdującej się na strychu i poprowadził go przez strych do podwójnego
gniazdka znajdującego się w łazience. Następnie za pomocą przedłużacza zasilał odbiorniki elektryczne znajdujące
się w budynku mieszkalnym. Wyprowadził również specjalne gniazdko na zewnątrz budynku, do którego mógł
podłączyć przewód zasilający całą instalację w warsztacie z elektronarzędziami. W ten sposób dokonywał kradzieży
energii elektrycznej na szkodę (...) S.A w L. aż do dnia 20 marca 2014 roku, kiedy to nielegalne podłączenie zostało
zlikwidowane podczas kontroli przeprowadzonej przez pracowników zakładu energetycznego.
W dniu 20 marca 2014 roku u J. K. przeprowadzili kontrolę pracownicy (...) Spółki Akcyjnej w L. Oddział B. Rejon
Energetyczny w B. wraz z policjantami z KPP w S.. W toku kontroli ustalono, iż u J. K. wykonane zostało nielegalne
podłączenie kabla do puszki rozgałęźnej wewnętrznej linii zasilającej. W ten sposób poprzez gniazdko, z którego
instalacja rozchodziła się na cały obiekt oskarżony mógł korzystać z nielegalnie pobieranej energii elektrycznej w
całym budynku mieszkalnym. Nadto na zewnątrz budynku również umieścił specjalne gniazdko, z którego był w
stanie zasilać instalację w warsztacie z elektronarzędziami. W czasie kontroli i oględzin w dniu 20 marca 2014 roku
stwierdzono u J. K. w domu szereg odbiorników energii elektrycznej m.in. lodówkę marki M., telewizor marki E. wraz
z dekoderem, czajnik elektryczny, bojler, pralkę, pompę, piekarnik, oświetlenie domu. W dniach od 17 marca 2014
roku do 20 marca 2014 roku (do godziny 12.00) oskarżony korzystał z nielegalnie pobieranej energii elektrycznej przy
użyciu urządzeń elektrycznych przeciętnie wykorzystując lodówkę marki M. nieprzerwanie, telewizor marki E. wraz z
dekoderem przeciętnie 2 godziny dziennie, czajnik elektryczny marki A. przeciętnie 0,5 godziny dziennie, oświetlenie
łącznie około 200 W.
Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu instalacji i urządzeń elektrycznych A. Z. na okoliczność określenia
wielkości szkody wywołanej przez oskarżonego poprzez nielegalny pobór energii elektrycznej w w/w okresie. Z opinii
biegłego wynika, że wartość skradzionej energii elektrycznej w okresie od 17 marca 2014 roku do 20 marca 2014 roku
(do godziny 12.00) wyniosła 14,95 złotych bez podatku VAT, co stanowi 18,39 złotych wraz z podatkiem VAT.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego J. K., zeznań świadka E. J., opinii
pisemnej biegłego sądowego z zakresu instalacji i urządzeń elektrycznych A. Z., protokołu oględzin miejsca,
dokumentacji fotograficznej, protokołu przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie, zawiadomienia (...) S.A. Oddział
w B., upoważnienia do kontroli i protokołu kontroli nr (...), schematu nielegalnego poboru energii elektrycznej,
wyliczenia, decyzji o dokonaniu korekty danych pomiarowych, noty księgowej, notatek urzędowych, umowy
najmu lokalu mieszkalnego, danych osobopoznawczych, informacji z Urzędu Miejskiego w D., karty karnej, pism
oskarżyciela posiłkowego i jego pełnomocnika, zestawienia wpłat (...) S.A. Oddział w B., zestawień ilościowych energii
sprzedawanej (...) S.A. Oddział w B., odpisu z rejestru przedsiębiorców oraz pozostałych dokumentów zgromadzonych
w aktach sprawy.
Oskarżony J. K. przyznał się do nielegalnego podłączenia prądu do domowej instalacji elektrycznej i kradzieży energii
elektrycznej (k. 59v, k. 90v). Zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem konsekwentnie wyjaśnił
w jaki sposób i kiedy dokonał podłączenia i jak użytkował nielegalnie pozyskaną energię elektryczną. Podał, iż
nielegalnego podłączenia dokonał w dniu 17 marca 2014 roku, gdyż wówczas niemal skończyła się mu wykupiona
przedpłatowo ilość energii i tylko przez 3 kolejne dni dokonywał kradzieży energii elektrycznej korzystając z lodówki,
telewizora, czajnika elektrycznego i oświetlenia. Wskazał sposób podłączenia oraz sposób i czas korzystania w tym
okresie z posiadanych urządzeń elektrycznych.
Sąd zważył, co następuje.
Wyjaśnienia oskarżonego należy uznać za wiarygodne, albowiem znajdują one odzwierciedlenie w innych zebranych
w niniejszej sprawie dowodach i w zestawieniu z nimi tworzą wzajemnie uzupełniającą się całość.
Wyjaśnienia oskarżonego, zdaniem Sądu, zasługują na wiarę w całości, znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym
materiale dowodowym, a w szczególności w zeznaniach świadka E. J.. Z zeznań tego świadka wynika, iż w dniu
20 marca 2014 roku przeprowadzał kontrolę w domu oskarżonego i widział, w jaki sposób dokonano nielegalnego
podłączenia. Świadek dokładnie opisał, że przewód elektryczny był podłączony do nie oplombowanej puszki
elektrycznej znajdującej się na strychu i poprowadzony przez strych do podwójnego gniazdka znajdującego się
w łazience. Wskazał, że za pomocą przedłużacza zasilane były odbiorniki elektryczne znajdujące się w budynku
mieszkalnym. Nadto wyprowadzone było również specjalne gniazdko na zewnątrz budynku, do którego podłączony
był przewód zasilający całą instalację w warsztacie z elektronarzędziami. Przyznał, że w czasie kontroli w warsztacie z
elektronarzędziami nie pracowały żadne urządzenia elektryczne, pracowały natomiast niektóre urządzenia w domu w
postaci lodówki oraz telewizora. Ponadto w domu znajdowało się szereg odbiorników energii elektrycznej opisanych
w protokole kontroli, lecz w czasie kontroli nie były włączone. Świadek nie był jednak w stanie stwierdzić, kiedy
dokonano nielegalnego podłączenia. Okoliczności te znajdują także potwierdzenie w protokole oględzin miejsca
kradzieży energii elektrycznej oraz w dokumentacji sporządzonej przez pracowników (...) Spółki Akcyjnej w L.
Oddział w B. Rejon Energetyczny w B.. Także dokumentacja fotograficzna potwierdza ustalenia stanu faktycznego.
Reasumując, wskazane dowody świadczą jednoznacznie, iż J. K. dokonywał kradzieży energii elektrycznej.
Świadek M. K. przed sądem skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań.
W toku postępowania nasunęły się jednak wątpliwości, co do wartości skradzionej energii elektrycznej oraz okresu w
jakim przestępstwo zostało dokonane.
W zakresie okresu popełnienia czynu Sąd przyjął, iż był to czas od 17 marca 2014 roku do 20 marca 2014 roku do
godziny 12.00. W zarzucie sformułowanym w akcie oskarżenia znalazł się zapis: w okresie od bliżej nieustalonego dnia
do 20 marca 2014 roku. Takie sformułowanie zarzutu jest nieprawidłowe, narusza bowiem dyspozycję art. 5 § 2 kpk
choćby z uwagi na możliwość przedawnienia karalności czynu. Z wyjaśnień oskarżonego, które nie zostały w żaden
sposób przekonująco zanegowane przez inne dowody w sprawie wynika, że J. K. dokonał nielegalnego podłączenia
przewodów energii elektrycznej w dniu 17 marca 2014 roku. Należy podkreślić, że poza wyjaśnieniami oskarżonego
data początkowa czynu nie wynikała ani z zeznań świadka, ani też z pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału
dowodowego. Dlatego Sąd zmienił datę początkową czynu eliminując sformułowanie „od bliżej nieustalonego dnia”,
a jednocześnie precyzując, iż czyn został popełniony w okresie od 17 marca 2014 roku do 20 marca 2014 roku.
Kwestionowanie przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego określenia daty początkowej na 17 marca 2014 roku
jest nieuzasadnione, gdyż nawet sam pokrzywdzony nie był w stanie wykazać innej - choćby przybliżonej - daty, co
jest niezbędne z uwagi na gwarancje procesowe oskarżonego.
Kolejną kwestią sporną było ustalenie wysokości szkody jaka została wyrządzona pokrzywdzonemu. Oskarżyciel
posiłkowy wskazywał, iż domaga się naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 3.461,10 złotych. Suma ta miała
wynikać z (...) S.A. zatwierdzonej decyzją administracyjną Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 17 grudnia
2013 roku. Podstawą prawną - zdaniem oskarżyciela posiłkowego - jest tutaj art. 57 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997
roku Prawo energetyczne, który stwierdza, iż w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo
energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi
odszkodowania na zasadach ogólnych. Prawo karne wymaga jednak by sprawca był karany za czyn, który jest
określony precyzyjnie, w tym w zakresie wyrządzonej szkody. Kradzież energii elektrycznej jest przestępstwem, a to
oznacza, że należy dokładnie określić, w jakiej wysokości rzeczywiście została wyrządzona szkoda, gdyż będzie miało to
wpływ na wysokość obowiązku naprawienia szkody. Oskarżyciel posiłkowy posługuje się pojęciem opłaty za nielegalny
pobór energii, która jest oderwana od wysokości faktycznie wyrządzonej szkody. Przestępstwo kradzieży energii jest
stypizowane w kodeksie karnym, a nie w prawie energetycznym. Za kradzież energii kodeks karny nie przewiduje
zasądzania quasi odszkodowań. Tym samym należy precyzyjnie określić szkodę i w tak wyliczonej wysokości można
zasądzać kwotę tytułem jej naprawienia. Sąd mając wątpliwości, co do wysokości wyrządzonej szkody dopuścił dowód
z opinii biegłego sądowego z zakresu instalacji i urządzeń elektrycznych A. Z. na okoliczność określenia wysokości
szkody wyrządzonej poprzez nielegalny pobór energii elektrycznej przez oskarżonego w okresie od 17 marca 2014 roku
do dnia 20 marca 2014 roku przyjmując - na podstawie treści wyjaśnień oskarżonego – iż w okresie tym przeciętnie
wykorzystywał: lodówkę marki M. nieprzerwanie, telewizor marki E. wraz z dekoderem przeciętnie 2 godziny dziennie,
czajnik elektryczny marki A. przeciętnie 0,5 godziny dziennie, oświetlenie łącznie około 200 W. Z pisemnej opinii
biegłego (k. 140-142) wynika, że wartość skradzionej energii elektrycznej w okresie od 17 marca 2014 roku do dnia 20
marca 2014 roku wyniosła łącznie 18,39 złotych brutto wraz z podatkiem VAT (14,95 złotych netto).
Zdaniem Sądu nie można zgodzić się z treścią zarzutów do opinii zawartych w piśmie oskarżyciela posiłkowego z dnia
8 października 2014 roku dotyczących wyliczenia wysokości szkody. Pełnomocnik żądał uwzględnienia zużycia energii
przez urządzenia, które w chwili kontroli były podłączone do instalacji elektrycznej i gotowe do użycia, ale wyłączone.
Mając na uwadze treść wyjaśnień oskarżonego, który negował korzystanie z tych urządzeń w okresie nielegalnego
podłączenia brak jest dowodów potwierdzających kradzież prądu za pośrednictwem tych urządzeń. Ponadto zarzuty
pokrzywdzonego wynikają z tego, że zakład energetyczny wychodzi z innego założenia co do sposobu obliczenia szkody,
przyjmuje on bowiem, że nie da się podać faktycznego zużycia energii i dlatego oblicza wysokość szkody zgodnie z
metodyką ujętą w taryfie. Nie ma ona jednak żadnego odniesienia do faktycznego zużycia energii, kwota obliczona
na podstawie taryfy przez oskarżyciela nie pozostaje w związku z rzeczywistym poborem energii. Zdaniem Sądu
skoro czyn miał miejsce w przeszłości, nie ma innego sposobu obliczenia rzeczywistego poziomu zużycia energii jak
przyjęcie w pewnym zakresie szacunkowych założeń co do ilości odbiorników i czasokresu poboru energii elektrycznej.
Z opinii biegłego wynika, że przyjęto w niej stawki wskazane w Taryfie dla usług dystrybucji energii elektrycznej w
gospodarstwach domowych obowiązujące do 31.12.2014 roku. Biegły w wyliczeniach zawartych w opinii oparł się
zatem na stawkach, które obowiązywały w okresie kradzieży energii podanej przez sąd w tezie dowodowej.
Zdaniem Sądu ustalenia poczynione przez biegłego są rzetelne, dokonane obiektywnie, a wnioski przez niego
sformułowane zostały poparte logicznym wywodem. Dowód z opinii biegłego - jak podkreślił Sąd Najwyższy - oceniany
być musi zwłaszcza z zachowaniem następujących wskazań, tj. czy biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi,
niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, czy opinia biegłego jest
logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy czy opinia ta jest pełna i jasna oraz nie zachodzi
niewyjaśniona sprzeczność pomiędzy nią a inną ujawnioną w toku przewodu sądowego (wyr. SN z 6 V 1983 r., IV KR
74/83, OSNKW 1983, nr 12, poz. 102, z glosą M. Cieślaka, NP 1985, nr 4, s. 104-106; wyr. SN z 18 V 1987 r., V KRN
125/87, OSNPG 1987, nr 12, poz. 148; wyr. SN z 16 VII 1997 r., II KKN 231/96, OSN PiPr 1998, nr 1, poz. 12). Innymi
słowy opinia biegłego podlega ocenie na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami
logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania
oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków.
Reasumując, w tym zakresie Sąd oceniając opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności i logiczności, doszedł
do wniosku, iż została ona sporządzona w oparciu o dużą wiedzę specjalistyczną i doświadczenie zawodowe biegłego,
w konsekwencji podzielił zawarte w niej konkluzje.
Na marginesie jedynie należy nadmienić, iż doświadczenie życiowe podpowiada, że aby zużyć energię elektryczną na
kwotę 3.461,10 zł oskarżony musiałby przez wiele lat nielegalnie ją pobierać. Materiał dowodowy, jaki został zebrany
w sprawie wskazuje, iż oskarżony jest osobą ubogą i żył dość skromnie.
Reasumując powyższe, po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zarówno wina
oskarżonego J. K., jak też okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu nie budzą zdaniem Sądu
żadnych wątpliwości.
Sąd podzielił również kwalifikację prawną zarzutu postawionego oskarżonemu w akcie oskarżenia. Uznał, iż oskarżony
J. K. w okresie od 17 marca 2014 roku do 20 marca 2014 rok w miejscowości (...), w gminie D., za pomocą
przewodu elektrycznego wykonał obejście instalacji elektrycznej w ten sposób, że podłączył przewód elektryczny do nie
oplombowanej puszki elektrycznej znajdującej się na strychu i poprowadził go przez strych do podwójnego gniazdka
znajdującego się w łazience, gdzie następnie za pomocą przedłużacza zasilał odbiorniki elektryczne znajdujące
się w budynku mieszkalnym, czym dokonał kradzieży energii elektrycznej na szkodę (...) S.A w L., czyli czynu
wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk.
Zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonemu winy umyślnej przy popełnieniu powyższego
czynu. Jego zachowanie podjęte było w zamiarze bezpośrednim.
Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd
kierował się zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie oraz ocenił stopień społecznej szkodliwości
czynu jako znaczny. Sąd miał również na uwadze cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, jak i w ramach
prewencji indywidualnej.
Wymierzając J. K. karę za przypisane mu przestępstwo Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą uprzednią
niekaralność sprawcy (karta karna k. 63).
W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu na podstawie art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk kara 6 miesięcy
pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopnia jego winy i
osiągnie cele z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony swoim działaniem wykazał
rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego. W tej sytuacji Sąd doszedł do wniosku, iż orzeczona
kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu oraz stopnia jego zawinienia.
O warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata orzeczono w
oparciu o przepis art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk, uznając, iż wymierzenie oskarżonemu surowej kary pozbawienia
wolności i świadomość, iż w razie popełnienia ponownie takiego samego przestępstwa w okresie próby zostanie on
pozbawiony wolności, zdyscyplinują go do przestrzegania porządku prawnego. Jednocześnie orzeczony tytułem próby
2-letni okres warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wpłynie korzystnie na zachowanie
oskarżonego w przyszłości, w szczególności skłaniając go do przestrzegania norm obowiązującego prawa.
Celem wzmocnienia sankcji karnej, mając na uwadze że sprawca osiągnął korzyść majątkową, w oparciu o przepis
art. 33 § 2 kk, wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przyjmując, iż jedna
stawka dzienna równa się kwocie 10 złotych. Określając wymiar stawki dziennej Sąd miał na uwadze trudną sytuację
majątkową oskarżonego, który nie ma majątku o większej wartości, utrzymuje się z niewielkiej emerytury w wysokości
980 złotych oraz zły stan jego zdrowia (choruje na cukrzycę i zakrzepicę żył k. 59).
Z uwagi na wniosek oskarżyciela posiłkowego o naprawienie szkody na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od
oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 14 (czternaście) złotych
tytułem częściowego naprawienia wyrządzonej szkody.
Wysokość kosztów zastępstwa procesowego oskarżyciela posiłkowego Sąd ustalił na podstawie § 14 ustęp 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) w zw. z § 14 ustęp 2 pkt 3 w zw. z § 16 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).
W oparciu o przepis art. 627 kpk obciążono oskarżonego kosztami procesu, a o wysokości opłaty orzeczono w oparciu
o przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U.
z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).