D - Sąd Okręgowy w Lublinie

Sygn. akt XI Ka 461/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 czerwca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSA w SO Tamara Pawlak /spr./
Sędziowie: SO Ewa Bogusz-Patyra
SO Katarzyna Żmigrodzka
Protokolant: st. protokolant Dominika Karasek-Raczyńska
przy udziale Prokuratora Małgorzaty Kwaśnickiej
po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 roku
sprawy Ł. G.
oskarżonego z art. 278 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Kraśniku
z dnia 19 marca 2014 r. II K 91/14
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeka wobec oskarżonego Ł. G. również – na podstawie art. 33 § 2 kk
– grzywnę w ilości 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych;
II. przyjmuje, iż zwolnienie od opłaty dotyczy również tej kary;
III. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
IV. zwalnia oskarżonego od wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. akt XI Ka 461/14
UZASADNIENIE
Ł. G. został oskarżony o to, że:
I. W dniu bliżej nieustalonym miesiąca września 2013 r. w miejscowości W. województwa (...), w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej dokonał zaboru w celu przywłaszczenia czterech złotych pierścionków o wartości 2 000 złotych
na szkodę matki J. G. tj. o czyn z art. 278 § 1 kk
II. W dniu 4 grudnia 2013 roku w W. województwa (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dokonał zabioru w
celu przywłaszczenia dwóch laptopów maki A., aparatu fotograficznego marki N. o łącznej wartości 1470 złotych na
szkodę matki J. G., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk
Wyrokiem z dnia 19 marca 2014 roku Sąd Rejonowy w Kraśniku Ł. G. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu
czynów opisanych w pkt I i w pkt II, z których każdy wyczerpywał dyspozycję art. 278 § 1 kk, przy czym przyjmuje, że
czyny te zostały popełnione w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, stanowiąc ciąg przestępstw określonych
w art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia
wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił na okres 3 lat
tytułem próby oraz na mocy art. 73 § 2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora; na mocy art. 72 § 2
kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej J. G. kwoty
2270 złotych w terminie 4 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku; zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia
kosztów sądowych, w tym opłaty sądowej, wydatkami zaś obciążył Skarb Państwa.
Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator.
Na podstawie art. 425 § 1 i 2 oraz art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej
orzeczenia o karze.
Powołując się na art. 427 § 1 i 2 oraz art. 438 pkt 2 kpk zarzucił :
obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 335 § 1 kpk w zw. z art. 343 § 6 i 7 kpk polegającą na nieorzeczeniu
wobec oskarżonego Ł. G. za zarzucane mu czyny z art. 278 § 1 kk grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, mimo uwzględnienia wniosku prokuratora o wydanie wyroku
skazującego bez przeprowadzenia rozprawy w trybie art. 335 § kpk, podczas, gdy wniosek ten zawierał uzgodnioną
uprzednio z oskarżonym propozycję orzeczenia grzywny we wskazanej wyżej wysokości, co miało niewątpliwie
wpływ na treść zapadłego wyroku i skutkowało orzeczeniem kary odbiegającej od uzgodnień dokonanych pomiędzy
oskarżycielem publicznym a oskarżonym.
Stawiając opisane wyżej zarzuty na podstawie art. 437 kpk wniósł o:
zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego na podstawie art. 33 § 2 kk, oprócz kary
pozbawienia wolności, również grzywny w wysokości 60 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej
na kwotę 10 złotych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż Sąd I instancji w sposób prawidłowy przeprowadził w niniejszej sprawie
postępowanie, nie dopuszczając się istotnej, mogącej rzutować na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, a
w ich następstwie błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Rejonowy na podstawie całości zgromadzonego materiału
dowodowego prawidłowo ustalił stan faktyczny i słusznie uznał winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów.
Nie budzi także zastrzeżeń ocena prawna zachowań oskarżonego Ł. G..
Słusznie podnosi skarżący, iż Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisów postępowania, tj. art. 335 § 1 kpk w zw. z
art. 343 § 6 i 7 kpk polegającej na nieorzeczeniu wobec oskarżonego Ł. G. kary z nim wcześniej uzgodnionej. Wskazać
bowiem należy, iż w postępowaniu przygotowawczym prokurator w trybie art. 335 § 1 kpk uzgodnił z oskarżonym
obok kary pozbawienia wolności grzywnę w wysokości 60 stawek dziennych po 10 złotych /k.40/, tymczasem Sąd
wydając wyrok nie orzekł tej kary. Zaś zgodnie z art. 343 § 6 kpk sąd wydając wyrok jest związany treścią uzgodnień
pomiędzy oskarżonym i prokuratorem, poczynionych na podstawie art. 335 § 1 kpk i nie może wydać innego wyroku
niż skazujący i orzec innej kary lub środka karnego od uzgodnionych przez strony. Natomiast w razie uznania przez
Sąd, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, to zgodnie z art. 343 § 7 kpk sprawa podlega rozpoznaniu
na zasadach ogólnych. W niniejszej sprawie Sąd rozstrzygał na posiedzeniu w trybie art. 335 § 1 kpk, a więc powinien
orzec zgodnie z wnioskiem prokuratora i orzec obok kary pozbawienia wolności uzgodnioną wcześniej karę grzywny;
uchybienie to zostało dostrzeżone przez Sąd w uzasadnieniu wyroku.
Mając powyższe na uwadze sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzekł wobec oskarżonego Ł.
G. na podstawie art. 33 § 2 kk grzywnę w ilości 60 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej z stawki na 10 złotych
oraz przyjął, iż zwolnienie oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./ od opłaty dotyczy również
orzeczonej grzywny.
Z przytoczonych względów, nadto wobec braku okoliczności, o których mowa w art. 439 § 1 kpk oraz art. 440 kpk,
zaskarżony wyrok, poza wskazaną zmianą, w pozostałym zakresie jest trafny, należało na podstawie art. 437 § 1 kpk
utrzymać w mocy.
W oparciu o art. 624 § 1 kpk, kierując się względami słuszności z uwagi na to, że zaskarżony wyrok wymagał korekty
na skutek omyłki popełnionej przez Sąd Rejonowy – Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od wydatków postępowania
odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.