wniebowstąpienie pańskie (a) mt 28,16-20

19
Przekład zamieszczony w "Komentarzu Żydowskim do N.T." D.H.Stern'a brzmi: "Dlatego
idźcie i z ludzi spośród wszystkich narodów czyńcie talmidim [tzn. uczniów], zanurzając
ich w rzeczywistości Ojca, Syna i Ruach Ha-Kodesz".
Czynienie sobie uczniów Chrystusa spośród wszystkich narodów, nie tylko spośród
Żydów, musiało być pewnym szokiem dla Żydów uważających że Mesjasz przyszedł
jedynie lub przede wszystkim do narodu Żydowskiego.
Zamiast "udzielając im chrztu w imię..." lepsze wydaje się tłumaczenie "zanurzając ich
w rzeczywistości..." ponieważ greckie eis - w ma sens "do środka", "do wewnątrz" a
stojąc przy onoma - dosł. imię (zanurzenie w imieniu, zanurzenie do wnętrza imienia)
nie opisuje w sposób dosłowny żadnej możliwej do wykonania czynności.
20
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE (A) MT 28,16-20
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z
wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
Udzielając swoich poleceń, Jezus definitywnie wypełnia obietnicę Boga, która
przemierza cały S.T. od Wj 3,12. Zmartwychwstały nie stoi obok ale lecz razem z
uczniami, w jedności z nimi; oni są Jego żywym ciałem. Nie pozostaną sami, zdani
jedynie na własne siły, Chrystus będzie z nimi. Mateusz ukazuje w ten sposób
wypełnienie obietnicy z początku swojej Ewangelii, gdzie stwierdza się, że Jezus jest
Emmanuelem, Bogiem z nami (1,23).
Po raz 4 w tym fragmencie zostaje użyte greckie słowo wszystko: "wszelka władza",
"wszystkie narody", "wszystko, co...", "wszystkie dni". Być może jest to aluzja do świata
wraz z jego czterema żywiołami i czterema stronami? Chrystus zmartwychwstały działa
całą mocą Boga w całym wszechświecie, w całym czasie i przestrzeni, poprzez całe życie
swego Kościoła.
Ewangelia rozpoczęła się początkiem historii zbawienia (1,1), kończy się natomiast
perspektywą końca świata. Między zmartwychwstaniem Jezusa a końcem czasów mamy
czas Kościoła, jego obecności i działalności misyjnej, wspartej obietnicą Jezusa.
"Wstąpił do nieba" - stanowi artykuł wiary, którą wyznajemy w Credo. Święto
wniebowstąpienia ustanowiono w IV wieku. Upamiętnia ono fakt opisany w Dz 1,1-11.
Dzięki wniebowstąpieniu "natura ludzka zmartwychwstałego Chrystusa jest wzięta do
sfery życia Bożego z Ojcem, Synem i Duchem Świętym w mocy i majestacie"
(J.C.Marray). A ponieważ my wszyscy mamy udział w naturze ludzkiej, można
powiedzieć, że ludzkość wraz z Chrystusem wstępuje do chwały niebieskiej. Nasza
natura śmiertelna jest tam z Chrystusem, jeśli jeszcze nie w pełni, to przynajmniej w
zasadzie. Ale nie tylko ludzkość, lecz w pewnym sensie całe stworzenie jest włączone
we wniebowstąpienie. Wywyższony nad niebiosa, Chrystus napełnił wszystko swoją
obecnością. W Osobie Słowa Wcielonego rodzaj ludzki wstępuje do sfery Trójcy
Przenajświętszej. Ta myśl napełniająca nas nadzieją, była natchnieniem prośby, którą
wypowiadamy w modlitwie kończącej każdą godzinę w Oficjum:
Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej
natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie, i utwierdź
naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w
chwale. (por. V. Ryan, "Okres wielkanocny i święta pańskie")
I: Dz 1,1-11; II: Ef 1,17-23
16
17
18
19
20
Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im
polecił.
A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili.
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest
wszelka władza w niebie i na ziemi.
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z
wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
(1Sm 3:19)
16
Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im
polecił.
Mt 28:7 A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto
udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam
powiedziałem».
Mt 28:10 A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim
braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą».
Mt 5:1 Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego
Jego uczniowie.
Mt 17:1 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i
zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.
Mt 4:8 Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie
królestwa świata oraz ich przepych
17
A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili.
Mk 16:14 W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i
wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go
zmartwychwstałego.
Mt 14:31 Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu
zwątpiłeś, małej wiary?»
Mt 8:26 A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?» Potem wstał,
rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza.
18
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest
wszelka władza w niebie i na ziemi.
Dn 7:14 Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu
wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem,
które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Mt 9:6 Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę
odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do
domu!»
Ap 12:10 I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie,
potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel
braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem
naszym.
Ef 1:17 Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały,
dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. 18
Niech da wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja
waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych
19 i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących - na
podstawie działania Jego potęgi i siły. 20 Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z
martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, 21 ponad
wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim
innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. 22 I
wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko
Głową dla Kościoła, 23 który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia
wszystko wszelkimi sposobami. (II czytanie)
Mt 4:8 Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie
królestwa świata oraz ich przepych 9 i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko,
jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon»...
19
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Mk 16:15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu
stworzeniu! 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie
uwierzy, będzie potępiony.
Dz 1:7 Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec
ustalił swoją władzą, 8 ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego
moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i
aż po krańce ziemi». 9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i
obłok zabrał Go im sprzed oczu. (fragm. I. czytania).
Mt 10:5 Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Nie
idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! 6 Idźcie
raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.
20
Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z
wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».
Wj 3:12 A On powiedział: «Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię
posłałem, będzie to, że po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć
Bogu na tej górze».
Dz 18:10 bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić,
dlatego że wiele ludu mam w tym mieście».
Mt 18:20 Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród
nich».
J 14:23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie
zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i
będziemy u niego przebywać.
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
16
(1Sm 3:19)
Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im
polecił.
Idąc za wskazówkami otrzymanymi od anioła i od Jezusa (28,7.10), przekazanymi przez
niewiasty, uczniowie udają się w stronę terytorium otwartego na świat pogański. Tam
otrzymają od Jezusa misję, zostaną posłani do wszystkich narodów.
O jaką górę chodzi? Nie ma żadnej nazwy, by podkreślić jej symboliczny charakter. To
piąte spotkanie Jezusa na górze: pierwsze z szatanem (4,8), następne z uczniami w
momentach decydujących o ich wierze (5,1; 15,29; 17,1). W ewangelii Mateusza
znajdujemy wiele podobieństw między Jezusem i Mojżeszem. Jednym z nich jest temat
góry. Tu jednak myśli się nie tyle o górze Synaj co o górze Nebo, kresie długiej
pielgrzymki Mojżesza i roztaczającym się z niej pięknym widoku ziemi obiecanej, który
ujrzał Mojżesz. Jezus wszedł już do chwały przechodząc przez śmierć, tak jak jego lud
przekroczył już Jordan. Otrzymał też wszelką władzę, nie tylko nad Izraelem ale nad
całym światem. Teraz przekaże ją swoim uczniom.
17
A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili.
Zob. 28,9. Jest to gest liturgiczny wyrażający wiarę z Jezusa Pana. Jezus uprzedził
uczniów, oczekiwał na ich przybycie. Ich droga zatrzymuje się pod jego stopami.
Upadają w adoracji.
Słowo użyte tutaj pojawia się jedynie 2 razy w Nowym Testamencie (tu i w 14,31).
Jezus wypomina uczniom małą wiarę (por. 6,30; 8,26; 14,31; 16,8...). We wszystkie
epifaniach Jezusa po zmartwychwstaniu, rozpoznanie Go nigdy nie jest rzeczą
ewidentną i nastręcza trudności. Mimo to uczniowie otrzymują od Jezusa misję do
spełnienia.
18
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest
wszelka władza w niebie i na ziemi.
Kobiety zbliżyły się do Jezusa i go dotknęły - "objęły go za nogi" (28,9). Jezus
uwielbiony zbliża się do uczniów, jak czynił to od Wcielenia i wciąż nie przestaje czynić.
Chce być zawsze z nimi.
Na górze kuszenia Szatan ośmielił się proponować Jezusowi tą władzę, która należy
tylko do Boga (4,8-10). Tamtej kłamliwej scenie przeciwstawiona jest ta, prawdziwa
scena. Jezus nie zdobył sam z siebie tej władzy lecz została mu udzielona od Ojca. Czas
greckiego czasownika tutaj użytego wskazuje, iż nie chodzi o władzę jaką Jezus posiada
od początku, którą już się posługiwał za ziemskiego życia (9,6; 21,23-27). Chodzi o
całość władzy, o najwyższą władzę, którą otrzymał w Zmartwychwstaniu. Dlatego nie
mówi już jako mistrz ale przemawia z najwyższym, boskim autorytetem.
Połączenie tych dwóch słów wyraża ogół wszystkich bytów stworzonych (Rdz 1,1).
Panowanie Chrystusa rozciąga się na całe uniwersum, na cały świat.