ROZDZIAŁ 5. REALIZACJA INWESTYCJI CELU PUBLICZNEGO Z

ROZDZIAŁ 5. REALIZACJA INWESTYCJI CELU PUBLICZNEGO Z ZAKRESU INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ ODDZIAŁ 1. USTANAWIANIE KORYTARZY PRZESYŁOWYCH Art. 354. § 1. Infrastrukturę techniczną z zakresu sieci przesyłowych lokalizuje się w korytarzach przesyłowych. § 2. Korytarzem przesyłowym jest teren niezbędny do budowy i eksploatacji sieci przesyłowych. Art. 355. § 1. Korytarze przesyłowe należy projektować i lokalizować w taki sposób, aby możliwa była w nich lokalizacja jak największej ilości sieci przesyłowych. § 2. Korytarze przesyłowe dla lokalnych sieci przesyłowych lokalizuje się w pasie drogowym, chyba, że jest to technicznie niemożliwe lub nieuzasadnione. Art. 356. § 1. Ustanowienie korytarza przesyłowego może dotyczyć także istniejących sieci przesyłowych. § 2. Korytarze przesyłowe mogą być poszerzane. Art. 357. § 1. Ustanowienie korytarza przesyłowego następuje w decyzji zintegrowanej dla infrastruktury technicznej z zakresu sieci przesyłowych. § 2. W przypadku ustanawiania korytarza przesyłowego dla istniejących sieci przesyłowych, decyzję zintegrowaną wydaje się wyłącznie w zakresie niezbędnym do: 1) zatwierdzenia podziału nieruchomości; 2) oznaczenia nieruchomości w odniesieniu, do których decyzja wywołuje skutek w postaci ustanowienia służebności przesyłu; 3) oznaczenia nieruchomości w odniesieniu, do których decyzja wywołuje skutek w postaci ograniczenia korzystania z nieruchomości; 4) oznaczenia nieruchomości w odniesieniu, do których decyzja wywołuje skutek wywłaszczenia. § 3. Przebieg korytarza przesyłowego dla nowych sieci przesyłowych musi być zgodny z ustaleniami, wydanej dla tej inwestycji, decyzji środowiskowo-­‐lokalizacyjnej lub decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Art. 358. Podmiot, na rzecz którego został ustanowiony korytarz przesyłowy, ma obowiązek jego udostępnienia innym inwestorom, zamierzającym lokalizować na jego terenie sieci przesyłowe. Art. 359. § 1. Z tytułu udostępnienia korytarza przesyłowego innym inwestorom, podmiot, na rzecz którego został ustanowiony korytarz, może pobrać opłatę stanowiącą rekompensatę odszkodowania, jakie wypłacił z tytułu ustanowienia służebności przesyłu, ograniczenia korzystania z nieruchomości lub wywłaszczenia. Wysokość opłaty powinna być proporcjonalna do szerokości terenu zajętego przez nowo lokalizowaną sieć. § 2. Spory w sprawach, o których mowa w § 1 rozstrzygają sądy powszechne. Art. 360. W wyniku ustanowienia korytarza przesyłowego, inwestor może wnosić o ustanowienie służebności przesyłu, ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości lub o dokonanie wywłaszczenia nieruchomości, zlokalizowanych na obszarze korytarza przesyłowego. Art. 361. Minister właściwy do spraw gospodarki w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, określi w drodze rozporządzenia szerokość korytarzy przesyłowych, biorąc od uwagę bezpieczeństwo i niezawodność ich funkcjonowania, szybką i sprawną możliwość usuwania awarii, możliwość ich modernizacji, a także wymagania dotyczące ochrony środowiska i interesów osób trzecich. ODDZIAŁ 2. DECYZJA ZINTEGROWANA DLA INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ Art. 362. Do decyzji zintegrowanej, której przedmiotem jest realizacja infrastruktury technicznej, stosuje się przepisy rozdziału 4, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 363. § 1. Strony oraz ich adresy ustala się na podstawie danych zawartych w katastrze nieruchomości. § 2. Strony o czynnościach w toku postępowania zawiadamia się poprzez obwieszczenie w siedzibie organu. § 3. Inwestora zawiadamia się za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami dotyczącymi świadczenia usług drogą elektroniczną oraz przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. § 4. Właścicielom i użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji zintegrowanej dla infrastruktury technicznej, właściwy organ przesyła pisemne zawiadomienie o wszczęciu postępowania, na adres wskazany w katastrze nieruchomości. § 5. Zawiadomienie o czynnościach organu w toku postępowania zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, objętych wnioskiem, według katastru nieruchomości oraz informację o terminie i miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z aktami sprawy. Art. 364. Z dniem zawiadomienia, o wszczęciu postępowania w sprawie decyzji zintegrowanej dla infrastruktury technicznej, nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa bądź jednostek samorządu terytorialnego, objęte wnioskiem o wydanie decyzji zintegrowanej, nie mogą być przedmiotem obrotu w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami. Czynność prawna dokonana z naruszeniem zakazu, o którym mowa, jest nieważna. Art. 365. Decyzję zintegrowaną dla infrastruktury technicznej wydaje się w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Do terminu tego nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych przez stronę albo z przyczyn niezależnych od organu. Art. 366. § 1. Decyzję zintegrowaną doręcza się wyłącznie inwestorowi. Pozostałe strony zawiadamia się o wydaniu decyzji w taki sam sposób, jak o czynnościach w toku postępowania. § 2. Zawiadomienie o wydaniu decyzji zintegrowanej zawiera informację o miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z treścią decyzji. Art. 367. § 1. Odwołanie od decyzji zintegrowanej dla infrastruktury technicznej powinno zawierać zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. § 2. Odwołanie od decyzji zintegrowanej rozpatruje się w terminie 30 dni a skargę do sądu administracyjnego w terminie trzech miesięcy. Art. 368. W postępowaniu przed organem wyższego stopnia oraz przed sądem administracyjnym nie można uchylić decyzji zintegrowanej dla infrastruktury technicznej w całości ani stwierdzić jej nieważności, kiedy wadą dotknięta jest tylko część decyzji. Art. 369. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia może rozszerzyć zakres stosowania niniejszego rozdziału na inne rodzaje ponadlokalnych inwestycji celu publicznego, biorąc pod uwagę potrzebę sprawnej realizacji ponadlokalnych inwestycji celu publicznego o podstawowym znaczeniu dla funkcjonowania państwa. ODDZIAŁ 3. ODSZKODOWANIE ZA USTANOWIENIE SŁUŻEBNOŚCI PRZESYŁU NA POTRZEBY INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ W ZAKRESIE SIECI PRZESYŁOWYCH Art. 370. § 1. Właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, za obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu na potrzeby infrastruktury technicznej w zakresie sieci przesyłowych, w odniesieniu do ponadlokalnych inwestycji celu publicznego, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. § 2. Odszkodowanie ustala organ właściwy do wydania decyzji zintegrowanej w drodze odrębnej decyzji odszkodowawczej. Art. 371. § 1. Obowiązek wypłaty odszkodowania, z tytułu ustanowienia służebności przesyłu, obciąża inwestora. § 2. Inwestor przeprowadza rokowania z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości w sprawie wysokości odszkodowania. Termin rozpoczęcia rokowań biegnie od dnia kiedy decyzja zintegrowana stała się ostateczna. § 3. Jeżeli strony rokowań nie uzgodnią wysokości odszkodowania, w okresie 30 dni od dnia rozpoczęcia rokowań, inwestor informuje o tym niezwłocznie organ, który w pierwszej instancji wydał decyzję zintegrowaną dla infrastruktury technicznej. § 4. W przypadku, o którym mowa w § 3 wskazany organ w terminie 30 dni od dnia zakończeniu rokowań, w drodze decyzji, ustala wysokość odszkodowania zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym rozdziale. § 5. W przypadku, w którym właściciel lub użytkownik wieczysty wyda nieruchomość, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zintegrowanej, wysokość odszkodowania należnego właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu powiększa się o kwotę równą 5% wartości ustalonego odszkodowania. Art. 372. Wysokość odszkodowania należnego właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, ustala się, jako ułamek kwoty bazowej odszkodowania, zaokrąglając w górę do pełnych złotych, w przypadku posadowienia w korytarzu przesyłowym: 1) urządzenia przesyłowego naziemnego – 1,0 wysokości kwoty bazowej odszkodowania -­‐ dla wszystkich grup użytków gruntowych położonych w korytarzu przesyłowym; 2) urządzenia przesyłowego nadziemnego: a) 0,2 wysokości kwoty bazowej odszkodowania -­‐ dla użytków rolnych oraz terenów rekreacyjno-­‐wypoczynkowych, położonych w korytarzu przesyłowym, b) 0,7 wysokości kwoty bazowej odszkodowania -­‐ dla pozostałych gruntów zabudowanych i zurbanizowanych oraz dla gruntów leśnych położonych w korytarzu przesyłowym, c) 0,3 wysokości kwoty bazowej odszkodowania dla pozostałych grup użytków położonych w korytarzu przesyłowym; 3) urządzenia przesyłowego podziemnego: a) 0,3 wysokości kwoty bazowej odszkodowania dla użytków rolnych oraz terenów rekreacyjno-­‐wypoczynkowych, położonych w korytarzu przesyłowym, b) 0,7 wysokości kwoty bazowej odszkodowania dla pozostałych gruntów zabudowanych i zurbanizowanych oraz dla gruntów leśnych położonych w korytarzu przesyłowym, c) 0,3 wysokości kwoty bazowej odszkodowania dla pozostałych grup użytków położonych w korytarzu przesyłowym; 4) obiektu naziemnego, jeżeli jest elementem urządzenia przesyłowego podziemnego lub nadziemnego – 1,0 wysokości kwoty bazowej odszkodowania, dla obszaru zajętego przez ten obiekt oraz strefę wokół tego obiektu, których powierzchnię wylicza się uwzględniając rodzaj użytków, z zastrzeżeniem, że w zakresie tej powierzchni nie przysługuje odszkodowanie ustalone na zasadach określonych w pkt 2 lub w pkt 3. Art. 373. § 1. Wysokość kwoty bazowej, o której mowa w art. 372, oblicza się, z zastrzeżeniem art. 374 § 6, jako iloczyn: 1) powierzchni gruntu położonego w korytarzu przesyłowym, wyrażonej w metrach kwadratowych; 2) średniej wartości metra kwadratowego gruntów ornych dla gruntów klasy V i VI, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego; 3) właściwego wskaźnika zróżnicowania województwa, różnicującego wysokość kwoty bazowej dla gruntu położonego w korytarzu przesyłowym w zależności od województwa, w którego granicach jest zlokalizowana nieruchomość, ustalonego na podstawie wielkości produktu krajowego brutto przypadającego na osobę w danym województwie, w wysokości określonej w przepisach odrębnych; 4) właściwego wskaźnika wartości grupy użytku gruntowego, różnicującego wysokość kwoty bazowej dla gruntu położonego w korytarzu przesyłowym w zależności od: a) zakwalifikowania użytku gruntowego do jednej z grup, zgodnie z przepisami dotyczącymi ewidencji gruntów i budynków, z zastrzeżeniem § 2, b) strefy użytkowania ustalonej w studium dla wskazanych rodzajów użytków, c) przeznaczenia w planie miejscowym, -­‐ ustalonego na zasadach, o których mowa w art. 374 § 1-­‐5, w wysokości określonej w przepisach odrębnych. § 2. Dla zurbanizowanych terenów niezabudowanych, właściwą grupę użytków gruntowych stanowi grupa użytki rolne. Wysokość wskaźnika wartości grupy użytku gruntowego ustala się stosując odpowiednio art. 374 § 3. Art. 374. § 1. Ustalenie wskaźnika wartości grupy użytku gruntowego następuje na podstawie sposobu użytkowania gruntu określonego w ewidencji gruntów i budynków, z zastrzeżeniem § 2-­‐5. § 2. Kodeks ustala odmienny sposób określenia wskaźnika wartości grupy użytku gruntowego dla wskazanych niżej kategorii gruntów, jeżeli znajdują się one w granicach obszaru urbanizacji. § 3. Jeżeli grunt położony w korytarzu przesyłowym należy do grupy użytki rolne lub grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, w przypadku sprzeczności sposobu użytkowania wskazanego w ewidencji gruntów i budynków ze strefą użytkowania przyjętą w studium, ustalenia studium mają pierwszeństwo, z zastrzeżeniem § 4-­‐5. § 4. W przypadkach, o których mowa w § 2, w zakresie określenia przeznaczenia gruntu, pierwszeństwo przed ustaleniami studium mają ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. § 5. W odniesieniu do gruntów położonych w granicach administracyjnych miast, wysokość odszkodowania za nieruchomość położoną w korytarzu przesyłowym, obliczoną na zasadach określonych w § 1-­‐4 oraz w art. 373, przemnaża się przez wskaźnik wartości położenia gruntu, różnicujący wartość gruntu położonego w korytarzu przesyłowym w zależności od wielkości miasta, w którego granicach jest zlokalizowana nieruchomość. Wskaźnik wartości położenia gruntu w granicach administracyjnych miast określa przepis odrębny. § 6. Jeżeli w granicach korytarza przesyłowego są położone grunty różnych rodzajów, wysokość odszkodowania stanowi suma wartości odszkodowań ustalonych zgodnie z art. 372, 373 oraz z § 1-­‐5, oddzielnie dla powierzchni każdego z rodzajów gruntów. Art. 375. Odszkodowanie wypłaca się w terminie 30 dni od dnia doręczenia ostatecznej decyzji o wysokości odszkodowania, z zastrzeżeniem przepisów poniższych. Art. 376. § 1. Strona niezadowolona z wysokości odszkodowania przyznanego jej na podstawie decyzji, o której mowa w art. 371 § 4, może wnieść powództwo do sądu powszechnego, w terminie 45 dni od dnia doręczenia jej decyzji o wysokości odszkodowania. § 2. Wniesienie powództwa do sądu powszechnego wstrzymuje z mocy prawa wykonalność decyzji, o której mowa § 1, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego. § 3. Wysokość odszkodowania w postępowaniu przed sądem powszechnym ustalana jest na zasadach określonych w rozdziale 3. Art. 377. Uzyskanie odszkodowania, o którym mowa w art. 370, wyłącza inne roszczenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu lub ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości, w szczególności roszczenie o wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu lub za bezumowne korzystanie z nieruchomości przed dniem wydania decyzji zintegrowanej.