D - Sąd Rejonowy dla Wrocławia

Sygnatura akt XI C 2687/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W., dnia 28 lipca 2016 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny
w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Małgorzata Bojarska
Protokolant: Ewa Chorzępa
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2016 r. we W.
sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.
przeciwko J. K.
o zapłatę 3188,41 zł.
I. zasądza od pozwanego J. K. na rzecz strony powodowej (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.
kwotę 1988,36 zł. (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt osiem złotych trzydzieści sześć groszy) wraz z odsetkami
umownymi liczonymi od kwoty 365,49 zł.:
– w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 1 maja 2013r. do dnia 31 grudnia
2015r. ;
– w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia 28.07.2016r.;
II. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;
III. zasądzoną w punkcie I kwotę 2160,68 zł. rozkłada na 4 równe raty w kwotach po 540,17 zł. płatne dnia 15
każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następującego po miesiącu uprawomocnienia się wyroku, z zastrzeżeniem,
że uchybienie w płatności którejkolwiek z rat skutkuje natychmiastową wymagalnością całej zasądzonej w punkcie
I kwoty;
IV. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 99,28 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt XI C 2687/14
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 3 września 2014r. strona powodowa (...) Bank (...) S.A. we W. domagała się zasądzenia od pozwanego J.
K. kwoty 3188,41 zł. wraz z odsetkami maksymalnymi liczonymi od dnia 1 maja 2013r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia
od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że w dniu 14 czerwca 2006r. udzieliła
pozwanemu kredytu, w ramach którego pozwany otrzymał limit w wysokości 2000 zł. Pozwany był zobowiązany do
spłaty zadłużenia zgodnie z generowanymi miesięcznie wyciągami; pozwany nie wywiązał się ze swojego obowiązku i
całość zadłużenia stała się wymagalna. Strona powodowa wezwała pozwanego do spłaty zadłużenia – bezskutecznie.
Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: kwota 1750,66 zł. z tytułu należności głównej, odsetki za okres od 14 czerwca
2006r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych – 30 kwietnia 2006r. w kwocie 1397,75 zł. , opłaty i prowizje
w kwocie 40 zł.
W dniu 23 października 2014r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej w sprawie XI Nc 1624/14 wydał nakaz
zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Sprzeciw od opisanego nakazu zapłaty skutecznie wywiódł pozwany, zaskarżając nakaz w całości. W uzasadnieniu
pozwany wskazał, że nie przeczy, iż zawarł ze stroną pozwaną umowę kredytu i że spłata zadłużenia jest konieczna.
Pozwany wskazał, że nie był w stanie spłacić zadłużenia gdyż wypełniał jeszcze inne zobowiązania finansowe wobec
Banku. Zwracał się także o rozłożenia zadłużenia na raty i taką zgodę uzyskał. Pozwany podniósł, że kwota dochodzona
pozwem nie jest zgodna z rzeczywistą wysokością zadłużenia, gdyż pozwany w okresie od 6 maja 2013r. do 8 lipca
2013r. spłacił kwotę 1590 zł.
W odpowiedzi na sprzeciw (k-90) strona powodowa wyraziła zgodę na rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty
w kwotach po 500 zł. miesięcznie. Ponadto strona powodowa wskazała, w odpowiedzi na zarzut pozwanego co do
niezgodności kwoty dochodzonej pozwem z rzeczywistą wysokością zadłużenia, że wyciąg z ksiąg banku z dnia 30
kwietnia 2013r. nie zawiera wpłat dokonanych przez pozwanego po tym dniu a zatem zadłużenie wynosi obecnie
1981,97 zł. , na którą to kwotę składa się: kwota 365,49 zł. z tytułu należności głównej, kwota 1380,94 zł. z tytułu
odsetek, koszty, opłaty i prowizje w wysokości 233,35 zł. oraz dalsze odsetki od kwoty 365,49 zł. liczone od dnia 29
września 2015r. w wysokości maksymalnej.
W piśmie z dnia 14 marca 2016r. (k-108) strona powodowa wskazała, że dochodzi od pozwanego ostatecznie kwoty
1988,36 zł. w tym: należność główna w wysokości 365,49 zł., odsetki w kwocie 1399,53 zł., koszty, opłaty i prowizje w
wysokości 233,35 zł. oraz dalsze odsetki od kwoty 365,49 zł. liczone od dnia 1 maja 2013r. w wysokości maksymalnej.
W pozostały zakresie cofa powództwo i zrzeka się roszczenia. Strona powodowa wyraziła także zgodę na spłatę
zadłużenia w ratach miesięcznych po 500 zł.
Pozwany J. K. w piśmie z dnia 9 maja 2016r. ( k- 110 i nast.) nie zakwestionował kwoty sprecyzowanej w piśmie strony
powodowej z dnia 14 marca 2016r. , wnosząc o rozłożenia świadczenia na 10 rat. Pozwany wskazał, że jego sytuacja
materialna jest bardzo trudna; zarówno pozwany, jak i jego żona otrzymują świadczenia emerytalne, posiadają
zadłużenie wobec instytucji finansowych w łącznej kwocie 250 000 zł. Pozwany utracił spółdzielcze własnościowe
prawo do lokalu mieszkalnego w wyniku egzekucji, spłaca wraz z żoną kilka pożyczek, tzw. chwilówek, tygodniówek
w P. oraz innych instytucjach finansowych, zmuszony jest ponosić koszty adaptacji do zamieszkania pomieszczeń
gospodarczych w wyniku utraty mieszkania. Pozwany cierpi także na liczne schorzenia, ponosi koszty zakupu leków
i rozłożenie świadczenia na raty po 500 zł. spowoduje, że sytuacja pozwanego i jego rodziny znacznie się pogorszy.
Pozwany wskazał, że nie jest w stanie stawić się w sądzie celem złożenia zeznań co do sytuacji rodzinnej i majątkowej,
gdyż nie jest w stanie ponieść wydatków związanych z dotarciem do siedziby sądu.
Strona powodowa w kolejnym piśmie procesowym (k-149) nie wyraziła zgody na rozłożenie świadczenia na raty niższe
niż 500 zł.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 14 czerwca 2006r. pomiędzy pozwanym J. K. a (...) Bankiem Spółką Akcyjną we W. zawarta została umowa o
przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej V. C. L. Bank. Na wniosek pozwanego
przyznawano mu został limit kredytowy w wysokości 2000 zł., dla korzystania z którego Bank otworzył i prowadził
rachunek kredytowy, stawiając do dyspozycji pozwanego kwotę w/w limitu kredytowego. Spłata limitu kredytowego
miała następować w okresach miesięcznych poprzez spłaty dokonywane na rachunek kredytu w kwocie minimalnej,
której wysokość oraz termin będą wynikać z wyciągu generowanego w 14-tym dniu miesiąca, wysyłanego na adres
posiadacza rachunku. Oprocentowanie nominalne od wykorzystanego kredytu było zmienne i na datę zawarcia umowy
wynosiło 21,9 % w stosunku rocznym dla transakcji gotówkowych i bezgotówkowych. Umowa została zawarta na
okres jednego roku jednakże Bank będzie przedłużał obowiązywanie umowy na kolejny rok w przypadku braku
wypowiedzenia przez posiadacza rachunku. W ramach umowy bank wydał także kartę kredytową V. C. L. Bank,
umożliwiającą korzystanie z limitu kredytowego w ramach umowy o przyznanie limitu kredytowego. Umowa została
zawarta na okres trzech lat, przy czym Bank będzie przedłużał obowiązywanie umowy na olejne 3 lata w przypadku
braku wypowiedzenia przez posiadacza rachunku. Umowa o kartę ulegała rozwiązaniu w przypadku rozwiązania
umowy o przyznanie limitu kredytowego.
Integralną część umowy stanowiły: Regulamin wydawania i użytkowania kart kredytowych VISA C. (...) Banku oraz
Regulamin przyznawania i korzystania a limitu kredytowego VISA C. (...) Banku obowiązujące u strony powodowej od
lutego 2006r. Zgodnie z ich postanowieniami brak wpłaty minimalnej w terminie wskazanym w wyciągu powodowało
naliczenie odsetek maksymalnych od kapitału przeterminowanego zgodnie z wysokością określoną w Tabeli Opłat i
Prowizji, stanowiącej również integralną część umowy z dnia 14 czerwca 2006r.
Dowód: umowa nr (...) k -11-13;
Regulaminy k – 38-50;
Tabela Opłat i Prowizji obowiązująca u strony powodowej od 13 lutego 2006r. k – 53-54;
Pozwany dokonywał operacji finansowych na rachunku, korzystając z przyznanego limitu. Pozwany nie dokonywał
wpłat na pokrycie wykorzystanego limitu, powodując zadłużenie na rachunku.
Dowód: zestawienie transakcji k –12a-28
zestawienie wyciągów - k- 28-38;
W dniu 31 stycznia 2013r. strona powodowa sporządziła pismo kierowane do pozwanego, wzywając pozwanego do
zapłaty kwoty zadłużenia wynikającego z umowy umowa o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie
z karty kredytowej V. C. L. Bank (...) w wysokości 3103,78 zł. Pozwany otrzymał pismo w dniu 27 marca 2013r.
W dniu 30 kwietnia 2013r. strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg banku, w którym wskazano, że zadłużenie
pozwanego z tytułu umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej V. C.
L. Bank (...) wynosi 3188,41 zł.
Dowód: pismo strony powodowej z dnia 31 stycznia 2013r., potwierdzenie odbioru k – 52, 54a,
wyciąg z ksiąg banku z dnia 30 kwietnia 2013r. k – 51;
Strona powodowa wyraziła zgoda na spłatę zadłużenia w 6 ratach po 530 zł. Pozwany po dniu wystawienia bankowego
tytułu egzekucyjnego dokonał trzech wpłat w kwotach po 530 zł. z tytułu zadłużenia z tytułu umowy nr (...).
Dowód: potwierdzenia wpłat gotówkowych k – 73,
pismo strony powodowej do pozwanego z dnia 22 kwietnia 2013r. i z dnia 13 czerwca 2013r. k – 66,76,
Pozwany pozostaje w ciężkiej sytuacji rodzinnej i majątkowej. Pozwany prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z
żoną B. K.. Zarówno pozwany, jak i jego żona otrzymują świadczenia emerytalne; pozwany w wysokości 2673,06 zł.,
żona pozwanego w wysokości 1318,33 zł. jednakże w wyniku licznych zajęć komorniczych B. K. otrzymuje świadczenie
w wysokości 570 zł. miesięcznie. Pozwany wraz z żoną posiadają zadłużenie wobec instytucji finansowych w łącznej
kwocie ok. 250 000 zł. Pozwany utracił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w wyniku egzekucji,
spłaca wraz z żoną kilka pożyczek, tzw. chwilówek, tygodniówek w P. oraz innych instytucjach finansowych, zmuszony
jest ponosić koszty adaptacji do zamieszkania pomieszczeń gospodarczych w wyniku utraty mieszkania. Pozwany
cierpi także na liczne schorzenia, ponosi koszty zakupu leków. Pozwanemu i jego żonie pomaga finansowo córka.
Pozwanemu i jego zonie po spłacie miesięcznych zobowiązań pozostaje kwota ok. 965 zł.
Dowód: dokumenty dołączone do pisma pozwanego z dnia 9 maja 2016r. k – 110-140.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało w całości na uwzględnienie, a z uwagi na pogorszenie się sytuacji życiowej i finansowej
pozwanego oraz biorąc pod uwagę dochodzoną kwotę sąd rozłożył należność na raty.
Bezspornym pozostawało w sprawie, że w dniu 14 czerwca 2006r. pomiędzy pozwanym J. K. a (...) Bankiem
Spółką Akcyjną we W. zawarta została umowa o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty
kredytowej V. C. L. Bank; na wniosek pozwanego przyznany mu został limit kredytowy w wysokości 2000 zł. W piśmie
z dnia 14 marca 2016r. strona powodowa wskazała, że dochodzi od pozwanego ostatecznie kwoty 1988,36 zł., w tym:
należność główna w wysokości 365,49 zł., odsetki w kwocie 1399,53 zł., koszty, opłaty i prowizje w wysokości 233,35
zł. oraz dalsze odsetki od kwoty 365,49 zł. liczone od dnia 1 maja 2013r. w wysokości maksymalnej, cofając powództwo
pozostałym zakresie i zrzekając się roszczenia. Pozwany nie kwestionował powyższego stanowiska, wnosząc jedynie o
rozłożenie świadczenia na raty. Na marginesie wskazać jednakże należy, że nie zasługują na uwzględnienie twierdzenia
pozwanego, jakoby powództwo było przedwczesne, gdyż strona powodowa wyraziła zgodę na spłatę zadłużenia w 6
ratach po 530 zł. Nie można mówić w tej sytuacji o nowacji a niezastosowanie się pozwanego do wskazanych w piśmie
strony powodowej z dnia 22 kwietnia 2013r. (k-66) spowodowało wymagalność pozostałej do zapłaty kwoty. Ponadto
pozwany wskazał, ze otrzymał nakaz w elektronicznym postępowaniu upominawczym dotyczący zadłużenia z umowy
nr (...); jak wynika z akt sprawy XI C 1397/13 postępowanie w sprawie, po przekazaniu z elektronicznego postępowania
upominawczego, podlegało umorzeniu.
Sąd na wniosek pozwanego, i za zgoda strony powodowej, rozważył możliwość rozłożenia zasądzonej kwoty na raty.
Stosownie do treści art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć zasądzone
świadczenie na raty. Założeniem tego przepisu jest uczynienie możliwym wyegzekwowania należności ze względu na
określoną sytuację ekonomiczną i finansową dłużnika. Szczególnie uzasadnione wypadki w świetle tego przepisu nie
muszą mieć wyjątkowego charakteru, decydują okoliczności konkretnego przypadku.
Przesłanką zastosowania art. 320 k.p.c. jest wyłącznie uznanie, że zachodzą szczególnie uzasadnione wypadki. W
szczególności podstawą rozłożenia świadczenia na raty może być wzgląd na zasady współżycia społecznego, tj.
ustalenie przez sąd na podstawie okoliczności ujawnionych w toku postępowania, że natychmiastowe wykonanie
wyroku byłoby rażąco sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Okoliczności stanowiące podstawę zastosowania
art. 320 k.p.c. mogą mieć różnorodny charakter – mogą dotyczyć tak stanu majątkowego strony, jak i jej sytuacji
rodzinnej, osobistej i zdrowotnej. Mogą także dotyczyć szczególnych, obiektywnych trudności w natychmiastowym
spełnieniu świadczenia (np. spowodowanych nieurodzajem, klęską żywiołową). Skorzystanie przez sąd z uprawnienia
wskazanego w art. 320 k.p.c. ma przy tym na celu także umożliwienie pozwanemu wykonania wyroku w sposób
dobrowolny i uchronienie go od postępowania egzekucyjnego (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz.
Część pierwsza. Część druga. Tom 2 pod red. T. Erecińskiego, W-wa 2006, s.19-20, t. 2-3).
Sytuacja pozwanego nie jest na tyle dobra, aby był on w stanie uiścić jednorazowo całą zaległość względem
strony powodowej. Zdaniem sądu nierealnym jest spełnienie świadczenia od razu i w pełnej wysokości przez
pozwanego, natomiast rozłożenie należności na raty spowoduje, iż pozwany dobrowolnie, bez konieczności
wszczynania postępowania egzekucyjnego, ureguluje zaległość. Prowadzenie postępowania egzekucyjnego wiązałoby
się z koniecznością ponoszenia przez pozwanego dodatkowych kosztów (które są ściągane z wyegzekwowanych
środków w pierwszej kolejności), co byłoby niekorzystne nie tylko dla pozwanego, gdyż powodowałoby konieczność
zapłaty wyższej niż dochodzona pozwem kwota, ale także dla strony powodowej, która przez dłuższy okres czasu
musiałaby oczekiwać na spełnienie świadczenia. Pozwany wraz z żoną posiadają zadłużenie wobec instytucji
finansowych w łącznej kwocie ok. 250 000 zł.; Sąd miał na uwadze, że winy za powyższą sytuację nie ponosi strona
powodowa. Należy mieć także na uwadze okoliczność, że pozwany utracił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu
mieszkalnego w wyniku egzekucji, spłaca wraz z żoną kilka pożyczek, tzw. chwilówek, tygodniówek w P. oraz innych
instytucjach finansowych, zmuszony jest ponosić koszty adaptacji do zamieszkania pomieszczeń gospodarczych w
wyniku utraty mieszkania, cierpi także na liczne schorzenia, ponosi koszty zakupu leków. Pozwanemu i jego żonie
pomagają finansowo osoby trzecie (córka). Sąd miał na względzie, że pozwany otrzymuje świadczenie emerytalne
lecz ta okoliczność, oceniając ją przez pryzmat całokształtu sytuacji majątkowej pozowanego, nie daje podstaw do
przyjęcia, że pozwany może uiścić całą dochodzą pozwem należność jednorazowo. W ocenie Sądu pozwany będzie
jednakże miał możliwość spłaty rat w wysokości określonej w wyroku, zważywszy także na okoliczność, że kwoty tych
rat są zbliżone do rat, które pozwany realizował w oparciu o pismo strony powodowej z dnia 22 kwietnia 2013r.
Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty, na podstawie art. 320 k.p.c., ma jednak ten skutek, że wierzycielowi
nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Spłata
rat we wskazanej wysokości nie spowoduje nadmiernego obciążenia pozwanego, a pozwoli na terminowe uiszczanie
należności i uniknięcie prowadzenia postępowania komorniczego, które byłoby dla pozwanego dotkliwe i wiązałoby
się z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów.
Rozłożona na raty kwota stanowi sumę kwoty zobowiązania w wysokości 1988,36 zł oraz odsetek maksymalnych
licznych od kwoty 365,49 zł. za okres od dnia 1 maja 2013 r. do dnia wydania wyroku, a więc do dnia 28 lipca 2016
r. – łącznie 2160,68 zł.
Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie II wyroku oparto na zasadzie przepisu art. 203 kpc i 355 kpc wobec cofnięcia
powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia dokonanym przez stronę powodową w piśmie z dnia 14 marca 2016r.
O kosztach orzeczono na zasadzie przepisu art. 100 kpc.