pradolina warszawsko-berlińska plb100001

PRADOLINA WARSZAWSKO-BERLIŃSKA
PLB100001
Krajobraz Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej pod wsią Błonie
Fot. Grzegorz Rąkowski
Obszar obejmuje położony niemal dokładnie w centrum
Polski zwężony fragment Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej,
na odcinku około 80 km pomiędzy Łowiczem a Dąbiem.
Pradolinę wykorzystują płynące w przeciwne strony rzeki
Bzura – dopływ Wisły i Ner – dopływ Warty, które są
połączone kanałem. W obrębie obszaru skanalizowane są
również koryta obu wymienionych rzek. Pradolina na
omawianym odcinku ma szerokość od 1,5 do 2,5 km. Jej
płaskie dno zajmują przesuszone torfowiska, pocięte siecią
rowów melioracyjnych i zamienione w łąki. Część z łąk nie jest
obecnie użytkowana i podlega wtórnemu zabagnieniu,
zarastając turzycami, ziołoroślami i szuwarami. We wschodniej
części obszaru, w okolicach Łowicza, znajduje się kilka
kompleksów stawów rybnych, a także niewielkie fragmenty
lasów olchowych. Krawędzie pradoliny, osiągające wysokość
kilkudziesięciu metrów, rozcinają doliny niewielkich
dopływów Bzury i Neru oraz płytkie jary.
Omawiany obszar w znacznej mierze pokrywa się
z siedliskowym obszarem Natura 2000 Pradolina Bzury–Neru
PLH100006 (21 886,2 ha). W jego granicach znalazły się
fragmenty obszarów chronionego krajobrazu: „Dolina Bzury”,
„Dolina Warty i Neru” i „Pradolina Warszawsko-Berlińska”
oraz rezerwat przyrody „Błonie” (20,74 ha).
Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych gatunków
ptaków w obrębie obszaru sprzyja prowadzona przez
użytkowników terenu ekstensywna gospodarka łąkarska. Do
największych zagrożeń dla awifauny i jej siedlisk na
omawianym terenie należą: przesuszenie siedlisk
mokradłowych i prowadzone melioracje, zmiana sposobu
gospodarowania na użytkach zielonych (zaniechanie
ekstensywnego użytkowania bądź jego intensyfikacja), zamiana
użytków zielonych w grunty orne, znaczna penetracja terenu
przez ludzi i zwierzęta domowe oraz wypalanie roślinności
łąkowej.
Omawiany obszar stanowi ważną ostoję gatunków ptaków
wodno-błotnych i drapieżnych. Jest to jedna z ważniejszych
w kraju ostoi lęgowych rybitwy białoskrzydłej Chlidonias
leucopterus (do 35 par lęgowych), rybitwy białowąsej Chlidonias
hybrida (ok.30 par lęgowych, ponad 2% ogólnokrajowej
populacji lęgowej) i gęgawy Anser anser (ok. 100 par lęgowych,
ponad 3% ogólnokrajowej populacji lęgowej). Znaczną
liczebność osiągają także tutejsze populacje lęgowe bąka
Botaurus stellaris (50–60 odzywających się samców, ponad 1%
ogólnokrajowej populacji lęgowej), cyranki Anas querquedula
(ok. 45 par lęgowych, ponad 2% ogólnokrajowej populacji
Świstun Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy
lęgowej), płaskonosa Anas clypeata (ok. 37 par lęgowych, ponad
2% ogólnokrajowej populacji lęgowej), błotniaka stawowego
Circus aeruginosus (80–100 par lęgowych, ponad 1%
ogólnokrajowej populacji lęgowej), błotniaka łąkowego Circus
pygargus (10–30 par lęgowych, ok. 1% ogólnokrajowej populacji
lęgowej), kropiatki Porzana porzana (60-80 odzywających się
samców, ponad 2% ogólnokrajowej populacji lęgowej), derkacza
Crex crex (50-60 odzywających się samców), kulika wielkiego
Numenius arquata (ok. 10 par lęgowych, ponad 2%
ogólnokrajowej populacji lęgowej), rycyka Limosa limosa (20-30
par lęgowych, ok. 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej),
krwawodzioba Tringa totanus (ok. 15 par lęgowych, ok. 1%
ogólnokrajowej populacji lęgowej) i podróżniczka Luscinia
svecica (ok. 40 par lęgowych, ok. 3% ogólnokrajowej populacji
lęgowej).
Pradolina Warszawsko-Berlińska stanowi część ważnego
transeuropejskiego szlaku migracji ptaków. W okresie przelotów
na terenie obszaru zatrzymują się stada ptaków wodno-błotnych,
w szczególności blaszkodziobych, których łączna liczebność
przekracza 20 000 osobników. Najliczniejsze zgrupowania
tworzą w tym okresie gęś zbożowa Anser fabalis (ok. 10000
osobników), gęś białoczelna Anser albifrons (do 8100
osobników) i świstun Anas penelope (do 1200 osobników).
Powierzchnia: 23 412,42 ha
Rok zatwierdzenia: 2004
Regiony geograficzne: Nizina Środkowomazowiecka, Nizina
Południowowielkopolska
Mezoregiony: Równina Łowicko-Błońska, Kotlina Kolska
Położenie administracyjne: województwo wielkopolskie
powiat kolski; województwo łódzkie, powiaty poddębicki,
łęczycki, kutnowski i łowicki
Sprawujący nadzór nad obszarem:
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Łodzi
ul. Traugutta 25
90-113 Łódź
tel: 42 665 03 70, fax: 42 665 03 71
e-mail: [email protected]
www.lodz.rdos.gov.pl
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Poznaniu
ul. 28 Czerwca 1956 r. 223/229
61-485 Poznań
tel: 61 831 11 77, fax: 61 831 11 99
e-mail: [email protected]
www.poznan.rdos.gov.pl
Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę
Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z
tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny
sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach,
w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub
jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.