gorce plb120001

GORCE
PLB120001
Górska hala pod Turbaczem w Gorcach
Fot. Grzegorz Rąkowski
Obszar obejmuje górskie pasmo Gorców
z kulminacjami Turbacza (1310 m n.p.m.), Jaworzyny
(1288 m), Kiczory (1282 m) i Kudłonia (1276 m) wraz
z górnymi partiami zlewni rzeki Kamienicy i górnymi
częściami zlewni innych gorczańskich potoków.
Charakterystyczny krajobraz Gorców tworzą rozchodzące
się w różnych kierunkach grzbiety górskie z kopulastymi
szczytami, poprzecinane głębokimi dolinami potoków.
W kilku miejscach znajdują się zgrupowania skałek. Ponad
90% powierzchni obszaru pokrywają lasy reglowe ze
znacznymi partiami starodrzewu oraz licznymi
powalonymi martwymi drzewami. W drzewostanie
przeważają świerk, buk i jodła. W reglu górnym dominuje
bór świerkowy, w reglu dolnym dominuje buczyna
karpacka i zbiorowiska borowe, wzdłuż dolin potoków
rosną zaś pasy olszyny karpackiej. W partiach szczytowych
i grzbietowych Gorców spotyka się liczne polany z cennymi
zbiorowiskami roślinności łąkowej i torfowiskowej.
W obszarze licznie występują rzadkie gatunki górskich
roślin i zwierząt.
Omawiany obszar zawiera się w obrębie siedliskowego
obszaru Natura 2000 Ostoja Gorczańska PLH120018
i niemal dokładnie pokrywa się z terenem Gorczańskiego
Parku Narodowego (7 029,85 ha).
Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych gatunków
ptaków na omawianym obszarze sprzyja trwająca od 30 lat
jego ochrona w formie parku narodowego oraz
prowadzona tu tradycyjna ekstensywna gospodarka
łąkarska na gorczańskch polanach, w tym koszenie
i odkrzaczanie prowadzone przez Gorczański Park
Narodowy w ramach zabiegów ochrony czynnej. Do
najważniejszych zagrożeń awifauny w Gorcach należą:
wzrastająca presja turystyczna, zwiększający się ruch na
szlakach turystycznych, rozbudowa infrastruktury
turystycznej, wjazdy quadami i skuterami śnieżnymi oraz
zaprzestanie użytkowania łąkarskiego części polan
reglowych, co prowadzi do ich stopniowego zarastania.
Puszczyk uralski Fot. Mateusz Kowalski
Mimo niewielkiej powierzchni Gorce są ważną ostoją
ptaków leśnych, przede wszystkich sów i dzięciołów. Na
uwagę zasługuje stosunkowo znaczna liczebność tutejszych
populacji lęgowych ginącego w kraju głuszca Tetrao
urogallus (5–10 samców, blisko 2% ogólnokrajowej
populacji lęgowej) oraz sóweczki Glaucidium passerinum
(25–45 par lęgowych, blisko 6% ogólnokrajowej populacji
lęgowej), puszczyka uralskiego Strix uralensis (20-40 par
lęgowych, ponad 3% ogólnokrajowej populacji lęgowej),
puchacza Bubo bubo (2-8 par lęgowych, ok. 2%
ogólnokrajowej populacji lęgowej), dzięcioła
białogrzbietego Dendrocopos leucotos (20–30 par
lęgowych, ponad 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej)
i dzięcioła trójpalczastego Picoides tridactylus (24-40 par
lęgowych, ok. 8% ogólnokrajowej populacji lęgowej).
1
Powierzchnia: 6824,85 ha
Rok zatwierdzenia: 2004
Region geograficzny: Beskidy Zachodnie
Mezoregion: Gorce
Położenie administracyjne: województwo małopolskie,
powiaty limanowski i nowotarski
0
2 km
Sprawujący nadzór nad obszarem:
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Krakowie
Plac Na Stawach 3
30-107 Kraków
tel: 12 619 81 20, fax: 12 619 81 22
e-mail: [email protected]
www.krakow.rdos.gov.pl
Gorczański Park Narodowy
Poręba Wielka 590
34-735 Niedźwiedź
tel:18 331 72 07, fax: 18 331 72 07
e-mail: [email protected]
www.gorczanskipark.pl
Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę
Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z
tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny
sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach,
w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub
jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.