Złamanie kości łódeczkowatej (Scaphoid fracture)

Złamanie kości łódeczkowatej (Scaphoid fracture)
opracował: lek. Maciej Klich
Złamanie kości łódeczkowatej jest najczęstszym złamaniem kości nadgarstka. Stanowi ono ok. 70%
złamań.
Najczęściej dochodzi do niego w wyniku upadku na przeprostowaną rękę. W badaniu stwierdza się
bolesność uciskowa w „tabakierce anatomicznej” i osiowy nacisk na kciuk. Rozpoznanie potwierdza
się wykonaniem badania rtg w standardowych i dodatkowych projekcjach. W przypadku wątpliwości
stosuje się unieruchomienie w opatrunku gipsowym na dwa tygodnie i ponowną kontrolę lub
wykonuje się badanie rezonansem magnetycznym.
Niewłaściwa diagnoza i w konsekwencji brak leczenia złamania kości łódeczkowatej może prowadzić
do powstania stawu rzekomego i wczesnych zmian zwyrodnieniowych w obrębie nadgarstka
(Scaphoid Non-union Advanced Collapsed).
Dodatkowy problem stanowi fakt, że kość łódeczkowata otrzymuje unaczynienie od strony swojego
dalszego bieguna, co w przypadku złamania bliższego bieguna może prowadzić do jego martwicy.
W zależności od typu złamania (stabilne, niestabilne) stosuje się leczenie zachowawcze lub
operacyjne, które polega na przezskórnym wprowadzeniu śruby zespalającej złamanie. Zespolenie to
nie wymaga usuwania. W okresie pooperacyjnym nie stosuje się unieruchomienia. Skuteczność
leczenia operacyjnego w zależności od badań waha się pomiędzy 90 i 100%.