Porównanie zrostu po przeszczepie kości gąbczastej z talerza

Porównanie zrostu po przeszczepie kości gąbczastej z talerza biodrowego i
stabilizacji drutami Kirschnera w leczeniu stabilnych i niestabilnych stawów
rzekomych kości łódeczkowatej
H. Y. Park, J. O. Yoon, I. H. Jeon, H. W. Chung, J. S. Kim
From Asan Medical Center, Seoul, Korea
Bone Joint J 2013;95-B:809–814.
Badanie to zostało przeprowadzone w celu określenia, czy czysty przeszczep kości
gąbczastej i stabilizacja drutami Kirschnera (K-) były wystarczające do osiągnięcia
zrostu kości i przywrócenia ksztaltu w niezrośniętej kości łódeczkowatej . W sumie
65 pacjentów, którzy przeszli zabieg z wykorzystaniem przeszczepu kości gąbczastej
i stabilizacji drutami K zostało uwzględnionych w niniejszym opracowaniu. Seria
objęła 61 mężczyzn i cztery kobiety w średnim wieku 34 lata (15 do 72), a średnie
opóźnienie zabiegu wyniosło 28,7 miesięcy (3 do 240). Pacjentów podzielono na
grupę niestabilną (A) i stabilną (B), w zależności od radiogramów przedoperacyjnych.
Niestabilny staw rzekomy zdefiniowano przez boczny kąt wewnątrzłódeczkowaty >
45 °, lub kąt promieniowo-księżycowaty > 10 °. Były 34 przypadki w grupie A i 31
przypadków w grupie B. Zrost kostny osiągnięto u 30 pacjentów (88,2%) w grupie A,
a 26 (83,9%) w grupie B (p = 0,439). Porównując pooperacyjne zdjęcia
rentgenowskie w obu grupach nie stwierdzono znaczących różnic bocznego kąta
wewnątrzłódeczkowatego (p = 0,657), długości kości łódeczkowatej (P = 0,670) i jej
wysokości (p = 0,193). Kąt promieniowo-księżycowaty był znacząco różny (P =
0,020), ale średnia wartość w obu grupach wynosiła <10 °. Porównanie zgięcia
grzbietowego, zgięcia dłoniowego nadgarstka i średni wskaźnik Mayo na końcowej
wizycie w każdej z grup nie wykazał istotnej różnicy (p = 0,190, p = 0,587 i p =
0,265, odpowiednio). Przeszczep kości gąbczastej i stabilizacja drutami K były
skuteczne w leczeniu stabilnego i niestabilnego stawu rzekomego kości
łódeczkowatej.