D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Sygn. akt III AUa 338/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 września 2015 r.
Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSA Barbara Białecka (spr.)
Sędziowie:
SSA Anna Polak
SSA Urszula Iwanowska
Protokolant:
St. sekr. sąd. Elżbieta Kamińska
po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. w Szczecinie
sprawy A. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł.
o emeryturę i emeryturę pomostową
na skutek apelacji ubezpieczonego
od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 24 lutego 2015 r. sygn. akt IV U 254/14
oddala apelację.
SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka SSA Urszula Iwanowska
Sygn. Akt III AUa 338/15
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 6 listopada 2013 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. odmówił ubezpieczonemu
A. P. prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że
ubezpieczony wykazał jedynie 24 lata 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych, a nadto nie osiągnął
wieku emerytalnego wynoszącego 60 lat.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury.
Podniósł, że organ rentowy nie uwzględnił mu do stażu zatrudnienia okresu od 23 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 1998
r., kiedy był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację
jednocześnie wskazując, że samo wykazanie przepracowania 15 lat w warunkach szczególnych nie jest wystarczające
do przyznania wnioskowanego świadczenia.
Sąd Okręgowy wskazał, że ubezpieczony domagał się uznania, iż uiszczał składki na ubezpieczenie społeczne przez
okres 25 lat i 9 miesięcy, a organ rentowy niezasadnie nie zaliczył do stażu pracy okresu zatrudnienia w Zakładzie
Budowlanym (...) w Ł.. Organ rentowy podniósł, że ubezpieczony w jednym z okresów, od 1 października 1992 r. do 5
marca 1993 r. wykonywał jednocześnie pracę w Zakładzie Budowlanym (...) i pobierał zasiłek.
Decyzją z 27 listopada 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Ł. odmówił ubezpieczonemu prawa
do emerytury pomostowej z tytułu pracy w warunkach szczególnych wskazując, że nie osiągnął on wieku 60 lat oraz po
dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu
art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. nr 237, poz. 1656).
Również od tej decyzji odwołał się ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury.
Wskazał, że jeszcze przed wejściem w życie wspomnianej ustawy legitymował się 15 letnim stażem pracy w warunkach
szczególnych. Pracował jako dekarz na wysokościach, a niektóre dachy pokryte były eternitem zawierającym azbest.
Praca ta była szkodliwa dla zdrowia. Tak argumentując twierdził, iż spełnia wszystkie warunki niezbędne do
przyznania mu emerytury pomostowej.
W odpowiedzi na to odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że ubezpieczony nie spełnia
warunków przewidzianych przez art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż nie osiągnął wieku emerytalnego
wynoszącego 60 lat oraz nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych po dniu 31 grudnia 2008 r. w rozumieniu art.
3 ust. 1 i 3 wskazanej ustawy. Również warunki z art. 49 tej ustawy nie zostały przez ubezpieczonego spełnione, gdyż nie
osiągnął on wymaganego wieku emerytalnego i nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze w wymiarze 15 lat wymienionych w załączniku nr 1 i 2 tej ustawy.
Organ rentowy wskazał także w piśmie z 14 sierpnia 2014 r., że okresu pracy w Zakładzie (...) i w Zakładzie
Budowlanym (...), który wynosi łącznie 1 rok i 10 miesięcy, nie można uznać jako pracy w szczególnych warunkach ani
w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.
Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 24 lutego 2015r. oddalił
oba odwołania.
Sąd Okręgowy ustalił, że A. P. urodził się (...). W okresie od 1 września 1972 r. do 17 lutego 1973 r. ubezpieczony był
zatrudniony w Spółdzielczych (...) w Ł. na stanowisku robotnika magazynowego. Od 7 marca 1973 r. do 24 sierpnia
1973 r. i od 26 sierpnia 1973 r. do 15 września 1973 r. pracował jako robotnik niewykwalifikowany/sezonowy w
Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. Od 18 października 1973 r. do 22 lutego 1991 r. ubezpieczony zatrudniony był
jako dekarz w Zakładzie (...) w Ł.. W międzyczasie, w okresie od 22 kwietnia 1975 r. do 8 kwietnia 1977 r. odbywał
zasadniczą służbę wojskową. Pracę w warunkach szczególnych odbywał w następujących okresach: od 18 października
1973r. do 21 kwietnia 1975 r., od 9 kwietnia 1977 r. do 18 maja 1982 r. i od 19 maja 1982 r. do 22 lutego 1991 r.
Od 18 marca 1991 r. do 9 czerwca 1991 r. ubezpieczony był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy nr(...)w Ł.
i pobierał zasiłek dla bezrobotnych.
W okresie od 10 czerwca 1991 r. do 14 stycznia 1992 r. i od 1 października 1992 r. do 5 marca 1993 r. pracował na
stanowisku robotnika budowlanego w Zakładzie Budowlanym prowadzonym przez Z. B. w Ł. i wykonywał pracę w
warunkach szczególnych.
Następnie w okresie od 25 stycznia 1992 r. do 30 września 1992 r. A. P. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie
Pracy i pobierał zasiłek dla bezrobotnych.
Od 1 września 1993 r. do 16 marca 1995 r. pracował w Zespole (...) w Ł. na stanowisku robotnika gospodarczego, a za
okres od 13 grudnia 1993 r. do 17 grudnia 1993 r. pobierał zasiłek chorobowy.
Ubezpieczony ponownie był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w okresie od 17 marca 1995 r. do 2 czerwca
1996 r., a zasiłek dla bezrobotnych pobierał od 18 marca 1995 r. do 17 marca 1996 r.
Następnie w okresie od 3 czerwca 1996 r. do 3 stycznia 1997 r. ubezpieczony pracował w (...) Centrum (...) w Ł. na
stanowisku rzemieślnika – pomoc murarza. Na zwolnieniu lekarskim przebywał w okresach od 11 października 1996
r. do 18 października 1996 r. i od 20 listopada 1996 r. do 6 grudnia 1996 r.
W okresie od 15 stycznia 1997 r. do 31 sierpnia 2006 r. ubezpieczony ponownie był zarejestrowany w Powiatowym
Urzędzie Pracy, a w okresie od 23 stycznia 1997 r. do 22 stycznia 1998 r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych.
Prezydent Miasta Ł. decyzją z 18 października 2006 r. stwierdził, że zasiłek za okres od 10 czerwca 1991 r. do 15
listopada 1991 r. był pobierany nienależnie.
W Powiatowym Urzędzie Pracy ubezpieczony był zarejestrowany, bez prawa do zasiłku, w okresach od 15 października
2007 r. do 15 stycznia 2008 r., od 13 października 2008 r. do 9 listopada 2008 r. i od 16 lutego 2001 r. do 22 lutego
2001 r.
Od 14 stycznia 2008 r. do 31 stycznia 2008 r. wykonywał na rzecz (...) Sp. z o.o. w Ł. doraźny dozór obiektów na
podstawie umowy zlecenia. W tym samym zakładzie o 1 lutego 2008 r. do 2 kwietnia 2008 r. pracował na stanowisku
portiera, a w okresie od 1 do 2 kwietnia przebywał na zwolnieniu lekarskim.
W Przedsiębiorstwie Usługowym (...) – Zakładzie Pracy (...) w P. ubezpieczony zatrudniony był w okresie od 10
listopada 2008 r. do 28 sierpnia 2010 r. na stanowisku pracownika ochrony fizycznej. Na zwolnieniu lekarskim
przebywał od 9 sierpnia 2009 r. do 14 września 2009 r. i od 18 sierpnia 2010 r. do 28 sierpnia 2010 r.
A. P. został zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o
Niepełnosprawności w Ł. z dnia 2 lutego 2011 r.
Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności odniósł się do odwołania od decyzji organu rentowego z dnia 6 listopada 2013
r. odmawiającej ubezpieczonemu A. P. prawa do emerytury. Mając na uwadze art. 24 ust. 1, art. 32 i art. 184 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 – tekst jednolity),
a także § 3 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r., nr 8. Poz. 43) Sąd pierwszej
instancji uznał, iż odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.
Za bezsporne uznał Sąd, że ubezpieczony w momencie rozstrzygania przez organ rentowy o prawie do wnioskowanego
świadczenia legitymował się co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, oraz że nie przystąpił do
otwartego funduszu emerytalnego. Na chwilę składania wniosku nie ukończył on także 60 lat. W momencie orzekania
przez Sąd A. P. miał już ukończone 60 lat.
W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczony legitymuje się wymaganym co najmniej
25–letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd
Okręgowy wskazał, iż ubezpieczony w okresie od 10 czerwca 1991 r. do 15 listopada 1991 r. i od 1 października 1992 r.
do 5 marca 1993 r. pracował w oparciu o umowę o pracę i jednocześnie pobierał zasiłek dla bezrobotnych. Zarówno
okres zatrudnienia, jak i okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych stanowią okresy składkowe. Jednakże w sytuacji,
gdy zbiegają się one w czasie, to przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie o emeryturach i rentach
z FUS uwzględnia się ubezpieczonemu okres korzystniejszy dla niego. Okresy te nie podlegają także sumowaniu.
W związku z tym, w zakresie, w jakim żądanie ubezpieczonego dotyczyło zaliczenia mu do okresów składkowych
i nieskładkowych okresów pobierania zasiłku dla bezrobotnych pokrywających się z okresami zatrudnienia, nie
mogło zostać uwzględnione. Zasadnie zatem organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu na dzień 1 stycznia 1999 r. 24
lata, 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych, co oznacza, że nie spełniał on jednej z przesłanek
przyznania świadczenia emerytalnego, a tylko łączne spełnienie wszystkich wymogów ustawowych może spowodować
jego przyznanie.
Analizując przepisy art. 4 – 12 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2008, nr 237,
poz. 1656 ze zm.) Sąd pierwszej instancji uznał, że również drugie odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd wskazał, że na chwilę wyrokowania ubezpieczony osiągnął wiek 60 lat, jednak nie wykonywał pracy w szczególnych
warunkach lub o szczególnym charakterze. Zarówno w treści wniosku o emeryturę, jak i w uzasadnieniu odwołania
ubezpieczony wskazywał, że pracował w szczególnych warunkach przed 31 grudnia 2008 r. W związku z tym
przesłanka z art. 4 pkt 6 ustawy nie została spełniona. Ubezpieczony również w dniu wejścia w życie ustawy
o emeryturach pomostowych nie legitymował się 15 – letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub o
szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy. Warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę
pomostową w świetle art. 4 i art. 49 ustawy jest legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych
lub w szczególnym charakterze w rozumieniu tej ustawy lub dotychczasowych przepisów oraz kontynuowanie pracy
w tych warunkach po wejściu w życie ustawy, a więc po 1 stycznia 2009 r. Jeżeli praca w warunkach szczególnych
lub w szczególnym charakterze nie jest kontynuowana, a ubezpieczony legitymuje się jedynie stażem pracy w
warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów poprzednio obowiązujących, to świadczenie może być przyznane,
gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów
art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych lub o szczególnym charakterze – art. 3 ust. 3 ustawy. Sąd Okręgowy
wskazał, iż w załącznikach do ustawy prace dekarskie nie zostały wymienione, a w takim właśnie charakterze
ubezpieczony pracował w trakcie zatrudnienia w Zakładzie (...) w Ł. i w Zakładzie Budowlanym prowadzonym przez
Z. B. w Ł..
W ocenie Sądu pierwszej instancji ubezpieczony w żaden sposób nie wykazał, by w tych zakładach wykonywał
prace związane z usuwaniem pokrycia dachowego zawierającego azbest. A nawet jeśliby uznać, iż świadczył pracę
w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, to brak jest podstaw by uznać, iż wykonywał ją stale.
Wykonywał ją bowiem czasami, gdy była taka potrzeba. W związku z powyższym ubezpieczony nie spełniał warunków
koniecznych do przyznania mu emerytury pomostowej.
Z powyższym wyrokiem nie zgodził się apelujący, który zaskarżył go w całości i domagał się jego zmiany, a tym samym
przyznania mu świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu wskazał, że Sąd Okręgowy niezasadnie nie zaliczył mu
do stażu zatrudnienia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 6 marca 1993 r. do 23 sierpnia 1993 r. i nie
wyjaśnił dlaczego. Podniósł, iż do 31 grudnia 1998 r. udokumentował wymagany okres zatrudnienia wynoszący 25
lat, 9 miesięcy i 9 dni, a więc spełnia przesłanki do przyznania mu wcześniejszej emerytury. Zdaniem ubezpieczonego
spełnia on także przesłanki niezbędne do przyznania emerytury na podstawie art. 46 ustawy o emeryturach i rentach z
FUS, gdyż do 31 grudnia 2008 r. udokumentował wymagany staż pracy, jak i okres pracy w warunkach szczególnych.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja ubezpieczonego okazała się nieuzasadniona.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe. Sąd Okręgowy właściwie
przeprowadził postępowanie dowodowe, w żaden sposób nie uchybiając przepisom prawa procesowego oraz dokonał
trafnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w konsekwencji prawidłowo ustalając stan faktyczny
sprawy. Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia i rozważania prawne Sądu Okręgowego, rezygnując jednocześnie z ich
ponownego szczegółowego przytaczania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 22 sierpnia 2001 r., V CKN 348/00, Lex nr
52761).
W pierwszej kolejności należy odnieść się do oddalenia przez Sąd pierwszej instancji odwołania ubezpieczonego
od decyzji odmawiającej mu przyznania prawa do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze.
Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia pozostało, czy ubezpieczony legitymuje się co najmniej 25 – letnim okresem
składkowym i nieskładkowym. Nie ulega bowiem wątpliwości, że A. P. legitymował się co najmniej 15- letnim
okresem pracy w szczególnych warunkach, oraz że nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. W momencie
rozpatrywania przez organ rentowy wniosku o emeryturę ubezpieczony nie miał ukończonych 60 lat. Jednak wiek ten
osiągnął w momencie rozpoznawania sprawy prze Sąd Okręgowy.
Przypomnieć należy, że wcześniejsza emerytura jest instytucją szczególną i wyjątkową, dlatego też, aby móc uzyskać
to świadczenie należy w sposób niewątpliwy spełnić wszelkie przesłanki, jakie ustawodawca przewidział w przepisach
regulujących przyznanie tego świadczenia. Przesłanki określone w art. 184 ustawy emerytalnej powinny zostać
spełnione na dzień wejścia w życie ustawy, tj. 1 stycznia 1999 r. Tym samym wymóg ten dotyczy zarówno przesłanki
udowodnienia co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, którą ubezpieczony spełnił, jak też przesłanki
wykazania co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.
Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu na dzień 1 stycznia 1999 r. 24 lata, 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych
i nieskładkowych. Ubezpieczony domagał się doliczenia do tego okresu również czasu pobierania przez niego zasiłku
dla bezrobotnych. Sąd pierwszej instancji trafnie uznał, iż w sytuacji gdy okresy pobierania zasiłku i zatrudnienia
pokrywają się, to nie sumuje się ich, a przy ustalaniu prawa do świadczenia uwzględnia się okres korzystniejszy. Tak
więc zasadnie organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu do okresów składkowych okresy zatrudnienia od 10 czerwca
1991 r. do 15 listopada 1991 r. i od 1 października 1992 r. do 5 marca 1993 r., w których wykonywał on pracę.
Ubezpieczony domagał się nadto zaliczenia mu okresu od 6 marca 1993 r. do 23 sierpnia 1993 r., w którym to pobierał
zasiłek dla bezrobotnych. Jednakże po przeanalizowaniu dokumentów znajdujących się w aktach ubezpieczonego,
brak jest podstaw by uznać to żądanie. Z zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy z 11 sierpnia 2004 r. wynika, iż
ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezrobotnych m.in. w okresie od 25 stycznia 1992 r. do 23 sierpnia 1993 r. Jednakże
z zaświadczenia z dnia 19 września 2006 r., które urząd pracy przedłożył organowi rentowemu, wynika, iż zasiłek ten
pobierany był od 25 stycznia 1992 r. do 30 września 1992 r. W związku z tą korektą, organ rentowy zasadnie nie zaliczył
spornego okresu do okresów składkowych, gdyż brak jest ku temu podstawy. Pobieranie zasiłku w tym okresie nie
wynika z żadnych innych dokumentów.
Wskazać również należy, że jeżeli nawet można by było uznać, że ubezpieczony w tym okresie pobierał zasiłek dla
bezrobotnych, to w dalszym ciągu nie spełnia przesłanki udokumentowania co najmniej 25 lat okresów składkowych i
nieskładkowych. Sporny okres nie jest wystarczający do przyznania wnioskowanego świadczenia nawet po doliczeniu
go do okresu zaliczonego przez organ rentowy. W związku z tym, że jedna z wymaganych przesłanek nie została
spełniona, odwołanie od decyzji organu rentowego nie zasługuje na uwzględnienie.
W dalszej kolejności Sąd Apelacyjny zbadał zasadność oddalenia odwołania od decyzji organu rentowego
odmawiającej przyznania ubezpieczonemu emerytury pomostowej. Również przyznanie tego świadczenia jest
uwarunkowane od spełnienia szeregu przesłanek określonych w przepisach ustawy.
Ponowna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także zarzutów podniesionych w apelacji
prowadzi zdaniem Sądu Apelacyjnego do wniosku, że zaskarżony wyrok i w tym zakresie jest prawidłowy. Sąd
Okręgowy dokonał trafnej interpretacji przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie, a więc nie ma potrzeby
ich ponownego przytaczania.
W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, że w momencie składania wniosku o przyznanie emerytury
pomostowej ubezpieczony nie ukończył 60 lat, jednak w chwili wyrokowania przez Sąd pierwszej instancji wiek ten
już osiągnął. Bezspornym jest, że ubezpieczony urodził się po 31 grudnia 1948 roku i nie pozostaje w zatrudnieniu. W
momencie wniosku o przyznanie świadczenia legitymuje się również co najmniej 25- letnim okresem składkowym i
nieskładkowym ustalonym w oparciu o zasady wynikające z ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Spór w sprawie dotyczył ustalenia, czy dotychczasowy okres pracy ubezpieczonego jest okresem pracy w warunkach
szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.
Ubezpieczony w toku procesu wykazywał, iż w trakcie zatrudnienia wykonywał prace m.in. przy usuwaniu z dachów
eternitu zawierającego azbest. Analizując przebieg zatrudnienia A. P. brak jest podstaw do uznania jego okresów pracy
za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o
emeryturach pomostowych. Stanowisko pracy ubezpieczonego, jak trafnie dostrzegł Sąd Okręgowy, nie zostało ujęte
ani w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych jako prace na stanowiskach w szczególnych warunkach,
ani w załączniku nr 2 do ustawy jako prace na stanowiskach w szczególnym charakterze. Wspomniany załącznik nr
1 pod pozycją 32 wskazuje na „prace bezpośrednio przy przetwórstwie materiałów zawierających azbest lub prace
rozbiórkowe związane z ich usuwaniem”. Ubezpieczony wskazywał, że jego praca polegała na remontach starych
dachów, zrywaniu starych pokryć dachowych i pokrywaniu ich na nowo, przy czym „niektóre dachy były pokryte
eternitem zawierającym azbest”. Z dokumentacji pochodzącej z akt osobowych, a w szczególności ze świadectw
pracy nie wynika, by ubezpieczony wykonywał prace, które można uznać za wykonywane obecnie w szczególnych
warunkach, w pełnym wymiarze czasu pracy i stale, a tylko takie mogłyby uzasadniać przyznanie wnioskowanego
świadczenia. Po przeprowadzeniu dowodu z zeznań samego ubezpieczonego również brak jest przesłanek do uznania,
iż wykonywał on stale prace przy przetwórstwie materiałów zawierających azbest lub prace rozbiórkowe związane z
ich usuwaniem.
Ustawa o emeryturach pomostowych przewiduje, że jeżeli ubezpieczony nie pracuje w szczególnych warunkach po
dniu 31 grudnia 2008 roku, to musi mieć wypracowany przed tą datą staż pracy w szczególnych warunkach lub o
szczególnym charakterze, który za taki uznaje wspomniana ustawa, a nie ustawa o emeryturach i rentach z FUS.
Słuszne zatem było stanowisko Sądu Okręgowego, który wskazał, że nie zachodziły podstawy do przyznania
ubezpieczonemu emerytury pomostowej. Niezasadne są zatem i twierdzenia zawarte przez ubezpieczonego w apelacji,
że powinien on uzyskać prawo do emerytury pomostowej, skoro uwzględniono mu ponad 15 lat pracy w warunkach
szczególnych w rozumieniu przepisów określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w
sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
skoro wykonywanej przez ubezpieczonego pracy nie można traktować jako pracy w szczególnych warunkach lub o
szczególnym charakterze w rozumieniu obowiązujących aktualnie przepisów.
Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że ubezpieczony nie spełnia przesłanki określonej w art. 49 pkt 3 ustawy
o emeryturach pomostowych, ponieważ wykazane przez ubezpieczonego okresy pracy, nie są okresami pracy w
warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy. Nie wystarczy jedynie wykazanie,
że praca w warunkach szczególnych była wykonywana w wymaganym okresie. Musi ona być jednocześnie pracą w
szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.
Reasumując, Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do tego by zmienić zaskarżony wyrok i przyznać ubezpieczonemu
którekolwiek z wnioskowanych świadczeń emerytalnych.
Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Apelacyjny na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. oddalił apelację
ubezpieczonego jako bezzasadną.
SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka SSA Urszula Iwanowska