D - Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze

Sygn. akt II K 1298/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2015 r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula
Protokolant Dagmara Nowicka
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze – Aleksandry Panek-Troć
po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r.
sprawy:
D. R.
syna J. i M. z d. K.
urodzonego w dniu (...) w P.
oskarżonego o to, że:
1. w okresie od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w G., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru
i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w postaci, co najmniej 5250
gram kokainy oraz 3 kg ziela konopi innych niż włókniste stanowiącej znaczną ilość, w ten sposób, że po nabyciu
tychże środków od M. P. (1) za łączne kwoty odpowiednio 832.500 złotych i 39 tysięcy złotych odpłatnie przekazywał
je innym nieustalonym osobom za nieustalone kwoty, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu,
to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.
R. Ł.
syna B. i H. z d. K.
urodzonego w dniu (...) w J.
oskarżonego o to, że:
2. w nieustalonych dokładnie miesiącach niemniej jednak obejmujących okres od maja 2012 roku do lutego 2013
roku w J., S. i W., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
w krótkich odstępach czasu udzielił kilkukrotnie celem konsumpcji innym nieustalonym osobom, odnośnie których
materiały wyłączono do odrębnego prowadzenia środek odurzający w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 11
gram za łączną kwotę 2420 złotych, a nadto działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) udzielił celem konsumpcji
innej ustalonej osobie, odnośnie której materiały wyłączono do odrębnego prowadzenia, środek odurzający w postaci
kokainy w ilości nie mniejszej niż 2 gram za łączną kwotę 360 zł,
to jest o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 12 k.k.
3. w nieustalonych dokładnie miesiącach niemniej jednak obejmujących okres od maja 2012 roku do lutego 2013
roku w J., woj. (...), realizując z góry powzięty zamiar, wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci
kokainy kilkukrotnie uzyskany uprzednio nieodpłatnie i odpłatnie od M. P. (1) i L. G. (1) w ilości nie mniejszej niż
11,85 grama,
to jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 12 k.k.
I. oskarżonego D. R. uznaje za winnego tego, że w okresie od maja 2012 roku do lutego 2013 roku w G., woj. (...),
działając w realizacji z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie
środkami odurzającymi w postaci, co najmniej 5250 gram kokainy oraz 3 kg ziela konopi innych niż włókniste
stanowiącej znaczną ilość, w ten sposób, że po nabyciu tychże środków od M. P. (1) za łączne kwoty odpowiednio
832.500 złotych i 39 tysięcy złotych odpłatnie przekazywał je innym nieustalonym osobom za nieustalone kwoty, tj.
występku z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. za to na
podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch)
lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 290 (dwustu dziewięćdziesięciu) stawek
dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;
II. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku
do oskarżonego D. R. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;
III. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego D. R. w okresie próby pod dozór kuratora;
IV. na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec
oskarżonego D. R. nawiązkę w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) zł na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.;
V. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. R. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści
majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 871.500 (osiemset siedemdziesiąt jeden tysięcy pięćset)
zł;
VI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary grzywny zalicza oskarżonemu D. R. okres
tymczasowego aresztowania od dnia 20 lutego 2013 r. do dnia 15 lipca 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego
pozbawienia wolności jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;
VII. oskarżonego R. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej
wyroku przy przyjęciu, że udzielił środka odurzającego innym ustalonym osobom, tj. występku z art. 59 ust. 1 ustawy z
dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia
29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na
kwotę 50 (pięćdziesiąt) zł;
VIII. oskarżonego R. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 3 części wstępnej
wyroku, tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.
za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
IX. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego R. Ł. w pkt VII i VIII kary pozbawienia
wolności i wymierza mu karę łączną roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
X. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności w
stosunku do oskarżonego R. Ł. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;
XI. na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec
oskarżonego R. Ł. nawiązkę w kwocie 1.000 (tysiąca) zł na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.;
XII. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. Ł. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści
majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 2780 (dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt) zł;
XIII. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt VII kary grzywny zalicza oskarżonemu R. Ł. okres
zatrzymania w dniach 11, 12 i 13 lutego 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako
równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;
XIV. na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych
zasądza od oskarżonych D. R. i R. Ł. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie po 10 zł oraz wymierza im
opłaty po 200 zł.
Sygn. akt II K 1298/14
UZASADNIENIE
Zakres niniejszego uzasadnienia Sąd ograniczył do oskarżonego R. Ł. – stosownie do treści art. 423 § 1a k.p.k.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
R. Ł. od lat przyjaźni się z M. P. (1). M. P. (1) razem ze swoją konkubiną M. N. i znajomym A. G. zajmował się
sprowadzaniem kokainy w dużych ilościach z Hiszpanii, z B., o czym wiedział R. Ł.. Środek ten rozprowadzał następnie
na terenie Polski. Częściowo przechowywał go w mieszkaniu swojej matki – L. G. (1) przy ul. (...) w J.. R. Ł. kupował
lub dostawał od M. P. (1) za pośrednictwem jego matki kokainę w ten sposób, że przychodził pod jej dom, a L. G. (2),
uprzedzona o tym przez M. P. (1), wyrzucała R. Ł. odpowiednie porcje narkotyku zapakowane w kopertę przez okno.
R. Ł. częściowo zażywał ją sam, a częściowo sprzedawał swoim znajomym: S. P. i Ł. Z. prowadzącym wypożyczalnię
nart w S.. Inicjatywa sprzedaży kokainy wyszła od R. Ł., który zaoferował znajomym sprzedaż narkotyku. R. Ł., po
uzyskaniu go od M. P. (1), zawoził im ten środek. Jeden gram kokainy sprzedawał im po 220 zł. Mężczyźni ci zażywali
kokainę okazyjnie, podczas imprez. W okresie od maja 2012 r. do lutego 2013 r. sprzedał im w ten sposób co najmniej
11 gramów tego narkotyku za łączną kwotę 2420 zł. R. Ł. otrzymał także co najmniej 2 gramy kokainy za łączną kwotę
360 zł od M. P. (1), którą na jego prośbę przewiózł do W. i tam przekazał ją nieodpłatnie mieszkającemu we W. M.
P. (2). Oprócz tego R. Ł. sam okazyjnie zażywał kokainę. W ww. okresie posiadał nie mniej niż 11,85 grama kokainy,
którą zużył na własne potrzeby.
dowód: częściowo wyjaśnienia R. Ł. k. 560-564, 567-570, 619-622, 628-631,
1541-1543, str. 79 teczki (...)
zeznania M. P. (1) k. 173-181, 187-190, 238-241, 246-249, 252-254, 261264, 269-272, 296-298, 311-313, 339-341, 502, 1529-1530, 1754
zeznania M. N. k. 423-431, 435-438, 500-502, 515-518, 519-522, 843, 1755
częściowo zeznania L. G. (1) k. 992-996, 1524-1525
zeznania M. P. (2) k. 1252-1255
zeznania Ł. Z. k. 1411-1414
zeznania S. P. k. 1439-1442
protokół przeszukania mieszkania L. G. (1) k. 83-86
opinia (...) k. 156-159
protokół przeszukania samochodu R. Ł. k. 546-548
protokół przeszukania mieszkania R. Ł. k. 555-556
protokół oględzin telefonów R. Ł. k. 1107-1120
analiza kryminalistyczna k. 1503-1523
materiały niejawne
R. Ł. ma 40 lat. Ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest nauczycielem wychowania fizycznego zatrudnionym w Zespole
Szkół (...) w J., obecnie zawieszonym w obowiązkach. Jego miesięczny dochód wynosi ok. 2200 zł. Jest właścicielem
mieszkania i samochodu osobowego A. (...). Jest żonaty, na utrzymaniu ma syna. Nie jest uzależniony od substancji
psychoaktywnych.
dowód: wyjaśnienia R. Ł. k. 560-564, 1847
dane o karalności k. 573
kwestionariusz dot. R. Ł. k. 607-618
Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył kilkukrotnie wyjaśnienia. Podał w nich, że M.
P. (1) zna od bardzo długiego czasu. Pewnego razu, na początku 2012 r., został przez niego poczęstowany kokainą. Od
tego czasu do lutego 2013 r. kilkakrotnie go jeszcze częstował tym narkotykiem. Przy takiej okazji poprosił go o to, aby
sprzedał mu trochę kokainy na własne potrzeby i podał, że było to kilka transakcji na łączną kwotę ok. 1500 zł. Jeden
gram kokainy sprzedawał mu za 200 zł. Oskarżony dodał, że ma kolegów, którym w ciągu tego okresu sprzedał łącznie
ok. 22 gramów kokainy, którą wcześniej uzyskał od M. P. (1). Dwukrotnie przekazał kokainę M. P. (2), którą dał mu M.
P. (1). Robił to w ramach przyjacielskiej przysługi jadąc do W., gdzie mieszka M. P. (2). Ponadto sprzedawał kokainę
swoim dwóm kolegom – Ł. Z. i S. P. ze S., łącznie około 20 gramów. Za jeden gram brał od nich 220 zł. Zaprzeczył,
aby sprzedawał narkotyki w celach zarobkowych. W tym okresie kupił od M. P. (1) ok. 7 gramów kokainy, około 20
gramów sprzedał kolegom, a 2 gramy przewiózł M. P. (2). Oskarżony wyjaśnił również, że domyślał się, że M. P. (1)
handluje narkotykami, ale nie wiedział, że na tak dużą skalę.
Wyjaśnił również, że gdy doszło do zatrzymania na stacji benzynowej w J., nie wiedział, że M. P. (1) wraca z
narkotykami. Był przekonany, że chodzi o sprawdzenie, czy nie ma Policji, ponieważ M. P. (1) nie ma uprawnień do
prowadzenia pojazdów.
W kolejnych wyjaśnieniach R. Ł. dodał, że narkotyki brał od M. P. (1) za 200 zł za gram, a sprzedawał za 220 zł.
Zaprzeczył, by było to źródło jego utrzymania, bo w ciągu roku zarobił na tym 400 zł. Sprzedawał je dobrym znajomym
na zasadzie przysługi.
Wyjaśniając po raz kolejny R. Ł. podał, że kokainę odbierał od M. lub od jego matki, gdy M. nie było w J.. Odbywało się
to w ten sposób, że dzwonił na numer L. G. (1) i prosił, aby dała mu to, co zostawił M. nie mówiąc, co to ma być, ale jest
przekonany, że wiedziała, co to jest. Kokaina przekazywana mu przez L. G. (1) była za każdym razem zapakowana w
papierowe zawiniątko tak, że nie było widać zawartości. Najczęściej prosił M. P. (1) o przygotowanie porcji 0,3 grama.
Często dostawał narkotyki od M. za darmo. L. G. (1) rzucała mu narkotyki z okna i jej nigdy za nie nie płacił, a rozliczał
się z M. P. (1). Podał, że w opisany wyżej sposób L. G. (1) mogła mu przekazać nie więcej niż 3 gramy kokainy. W tych
wyjaśnieniach oskarżony wskazał, że znajomym przekazywał narkotyki w okresie od czerwca do grudnia 2012 r.
W następnych wyjaśnieniach R. Ł. podał, że było więcej sytuacji na granicy z M. P. (1), w których pilnował, czy nie
ma Policji, ale także i wtedy nie miał świadomości, że jego przyjaciel przewozi narkotyki. Myślał, że M. P. (1) przewozi
mniejsze ilości narkotyków. Podał, że pierwszy raz odebrał kokainę od L. G. (1) przed wakacjami 2012 r. Natomiast do
S. zaczął je wozić dla swoich kolegów w okresie wakacji 2012 r., choć dokładnie tego nie pamiętał. Ostatni raz przekazał
im kokainę w grudniu 2012 r.
Sąd zważył, co następuje:
Sąd w zasadniczej części ocenił wyjaśnienia R. Ł. jako wiarygodny dowód, ponieważ korespondują z pozostałymi
zebranymi w sprawie – zwłaszcza z zeznaniami M. P. (1) i M. N., którzy szczegółowo opisali dystrybucję przewożonych
przez siebie środków odurzających. Zwłaszcza M. P. (1) w złożonych w roli podejrzanego wyjaśnieniach podał
okoliczności, sposób i ilości przekazywanych R. Ł. narkotyków. Znajdują również potwierdzenie w zeznaniach L.
G. (1), z których wynika, że jedyną osobą, która przychodziła do niej po narkotyki, był R. Ł.. W tym miejscu Sąd
zaznacza, że zeznaniom tego świadka w zakresie jej świadomości co przekazywanego oskarżonemu środka nie miała
świadomości, Sąd nie dał wiary. Sąd wziął pod uwagę, że L. G. (1) składała wyjaśnienia w charakterze podejrzanej, a
więc miała niewątpliwie interes w umniejszeniu swej odpowiedzialności. Ponadto biorąc pod uwagę fakt posiadania
przez nią elektronicznej wagi oraz niewielkie ilości przekazywanej substancji, a także nagrania rozmów telefonicznych
pomiędzy nią a M. P. (1) (znajdujące się w materiałach niejawnych), jej zeznania co do braku świadomości, jaka to
była substancja, są niewiarygodne.
Sąd przyjął za oskarżonym, że posiadał w zarzucanym mu okresie kokainę, którą wcześniej uzyskał odpłatnie i
nieodpłatnie od M. P. (1) i L. G. (1). Oskarżony nie miał powodów, by podawać niekorzystne dla siebie fakty. Z jego
wyjaśnień wynika, że zużył je na własne potrzeby, co również nie budzi wątpliwości w świetle jego wyjaśnień.
Sąd częściowo w oparciu o wyjaśnienia R. Ł. ustalił ilości kokainy odsprzedawanej przez niego Ł. Z. i S. P. oraz
przekazanej nieodpłatnie M. P. (2). Co prawda oskarżony podawał większe ilości niż zostały mu faktycznie przypisane,
lecz wynika to z tego, że R. Ł. nie był w stanie dokładnie wskazać sprzedawanych przez siebie ilości, natomiast jego
odbiorcy – S. P. i Ł. Z. przyznali, że byli odbiorcami narkotyków oraz byli w stanie dokładnie wskazać, ile kokainy
kupili od oskarżonego. Łącznie było to 11 gramów, zaś biorąc pod uwagę, że jeden gram tego środka R. Ł. sprzedawał
im za 220 zł, stąd należy przyjąć, że uzyskał z tego tytułu 2.420 zł. Podkreślić należy, że ustalenie to jest z korzyścią dla
oskarżonego. Wyjaśnienia R. Ł. co do nieodpłatnego przekazania M. P. (2) 2 gramów kokainy są wiarygodne w pełni,
ponieważ zostały potwierdzone przez tego świadka oraz przez M. P. (1).
Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie, w jakim zaprzeczał, że sprzedawał swoim znajomym narkotyki w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej. Podkreślić należy, że oskarżony sprzedawał jeden gram kokainy o 20 zł drożej niż
kupił go od M. P. (1). Zdaniem Sądu oskarżony robił to po to, aby zyskać na tych transakcjach – w przeciwnym razie
nie byłoby celu w droższym odsprzedawaniu kokainy tym bardziej, że M. P. (2) przekazał ją nieodpłatnie. Jeżeli zaś
chodzi o zwrot kosztu transportu do i z S. to Sąd zauważa, że przecież nic nie stało na przeszkodzie, aby to S. P. i Ł. Z.
odbierali od R. Ł. zamówione narkotyki – tak jak robił to R. Ł. odbierający je od L. G. (1).
Sąd zakwestionował także wyjaśnienia R. Ł. co do okresu, w jakim miał dystrybuować kokainę. Po pierwsze są
one niekonsekwentne, po drugie sprzeczne z zeznaniami M. P. (1) oraz z materiałami niejawnymi. Zarejestrowane
rozmowy telefoniczne mają oznaczone daty. Co prawda oskarżony nie potwierdził, że zarejestrowane rozmowy były
prowadzone przez niego, bowiem, jak wskazał, nie pamiętał ich, lecz zabezpieczone u niego telefony posiadające swoje
numery według analizy kryminalistycznej wielokrotnie łączyły się z numerami telefonów M. P. (1). Ponadto oskarżony
dysponował innym numerem telefonu do kontaktów z M. P. (1) w sprawie narkotyków, co świadczy o jego świadomości
nielegalności podejmowanych działań.
Sąd ocenił zeznania M. P. (1), M. N., M. P. (2), S. P. i Ł. Z. jako wiarygodne. Są ze sobą zbieżne, potwierdzają w
zasadniczej części wyjaśnienia oskarżonego.
Zeznania L. G. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne w odniesieniu do sposobu i zasad przekazywania oskarżonemu
narkotyków, ponieważ w tej części korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami M. P. (1) i materiałami
niejawnymi. Natomiast w odniesieniu do braku jej świadomości co do przekazywanych oskarżonemu substancji, Sąd
nie dał im wiary. W ocenie Sądu stanowić one miały linię obrony oskarżonej L. G. (1) w toczącym się przeciwko niej
postępowaniu karnym. Biorąc pod uwagę fakt posiadania przez nią wagi elektronicznej w mieszkaniu, wypełnianie
instrukcji M. P. (1) w zakresie ważenia i przekazywania substancji oraz pełną orientację w posiadanych środkach, jej
zeznania w tym zakresie nie dają się ocenić inaczej niż jako kłamliwe.
Jako nieistotną w tym postępowaniu ocenił Sąd relację A. G., który nie zna oskarżonego i nie miał wiedzy na temat
jego zachowań.
Sąd dał w pełni wiarę zebranym w sprawie dowodom z dokumentów, wskazanym w części dot. S. faktycznego
uzasadnienia, tj. odnoszącym się do R. Ł.. Wszystkie zostały sporządzone we właściwej formie, nie były kwestionowane
przez strony postępowania, Sąd również nie dostrzegł powodów, by je podważać.
W oparciu o zebrane dowody Sąd ustalił, że R. Ł. w okresie od maja 2012 r. do lutego 2013 r., w nieustalonych
miesiącach tego okresu, w S. kilkukrotnie sprzedał S. P. i Ł. Z. kokainę w ten sposób, że wielokrotnie, w krótkich
odsępach czasu, zawoził ten narkotyk w ilości około grama każdorazowo za kwotę 220 zł. Łącznie w tym okresie
sprzedał im kokainę w ilości nie mniejszej niż 11 gramów i wartości nie niższej niż 2420 zł. Środki te służyły tym
osobom do konsumpcji. Zainteresował te osoby możliwością dostarczania im kokainy i następnie w tym zamiarze
im ją zawoził. W tym samym okresie po otrzymaniu w J. co najmniej 2 gramów kokainy o wartości 360 zł od M.
P. (1) zawiózł ją do W. i tam przekazał M. P. (2). Działał przy tym wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), który
to poprosił oskarżonego o taką „przysługę” i poinstruował go, komu i w jaki sposób, tj. nieodpłatnie, ma przekazać
narkotyk. Oskarżony miał powzięty z góry zamiar takiego postępowania – gdy jego znajomi dowiedzieli się, że ma
dostęp do kokainy, prosili go o jej dostarczanie. R. Ł. widział w tym sposób na zarobienie pieniędzy, doliczał sobie
20 zł do każdego sprzedawanego grama kokainy, wielokrotnie jeździł do swoich znajomych oraz jeden raz do M. P.
(2) i przekazywał im odpłatnie, a M. P. (2) nieodpłatnie kokainę. Kokaina, zgodnie z wykazem środków odurzających
zawartym w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, jest środkiem odurzającym grupy I-N. W
ten sposób oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 tej ustawy w zw. z art. 12 k.k. Sąd w opisie czynu
przypisanego oskarżonemu uwzględnił, że osoby, którym R. Ł. udzielał środka odurzającego, są obecnie ustalone i
prawomocnie skazane za przypisane im przestępstwa posiadania środków odurzającym wbrew przepisom ustawy.
W tym samym okresie R. Ł. posiadał kokainę, którą odbierał od L. G. (1). Była mu potrzebna do odurzania się z różnych
okazji. Wielokrotnie przychodził pod dom L. G. (1), która na telefoniczne polecenie M. P. (1) przekazywała mu narkotyk
zrzucając go z okna. R. Ł. czasem za niego płacił, czasami nie. W podanym okresie takich jego zachowań było wiele,
miały miejsce w krótkich odstępach czasu. Oskarżony łącznie w całym tym okresie posiadał nie mniej niż 11,85 grama
kokainy, którą w całości zużył na własne potrzeby. W ten sposób wyczerpał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.
Oskarżony działał świadomie, z zamiarem bezpośrednim. Wiedział, jakiego rodzaju narkotykami dysponuje M. P.
(1), oferował je innym osobom chcąc osiągnąć na tych transakcjach korzyść majątkową. Wielokrotnie je sprzedawał,
przekazywał i sam używał.
Stopień społecznej szkodliwości pierwszego zarzucanego oskarżonemu czynu jest wysoki, bowiem oskarżony
sprzedając narkotyki wspierał obrót nimi, kierował się chęcią osiągnięcia zysku. Udzielał je trzem osobom, przy
czym dwie z nich były jego stałymi odbiorcami. Zaprzestanie tej działalności oskarżonego nastąpiło dopiero wskutek
zatrzymania jego i M. P. (1), który był jego dostawcą. Z drugiej strony na złagodzenie oceny stopnia społecznej
szkodliwości tego czynu oskarżonego wpływ ma fakt, że udzielanie narkotyków nie miało żadnego związku z
wykonywanym przez niego zawodem nauczyciela.
Drugi z przypisanych R. Ł. czynów charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Sąd wziął pod
uwagę, że oskarżony posiadaną kokainę zużył w całości na własne potrzeby, lecz jednocześnie uwzględnił także fakt
sporej ilości posiadanego środka odurzającego.
Wymierzając R. Ł. karę Sąd uznał, że kara roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest karą odpowiednią do wagi
popełnionego przez niego czynu. Pozostaje ona niewiele powyżej dolnego progu ustawowego zagrożenia ze względu
na fakt, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną i można przypuszczać, że popełnione przestępstwo pozostanie
incydentem w jego życiu. Sąd uwzględnił także postawę oskarżonego, tj. przyznanie się i złożenie obszernych
wyjaśnień, okazanie przez niego skruchy. W ocenie Sądu kara w takim wymiarze odniesie wobec niego skutek
wychowawczy i prewencyjny. Przy wymiarze kary Sąd kierował się również tym, że oskarżony jest nauczycielem i jego
dotychczasowy tryb życia nie wskazuje na demoralizację, a popełnione przestępstwo nie miało związku z jego pracą.
Uwzględniając fakt, że przypisane mu przestępstwo R. Ł. popełnił w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd
obok kary pozbawienia wolności wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych. Wymiar tej kary
dostosowany jest do stopnia społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, natomiast kwota stawki dziennej do
jego możliwości majątkowych.
Za drugi z przypisanych czynów Sąd orzekł wobec oskarżonego karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Za takim
wymiarem przemawia stopień społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa i winy oskarżonego. W ocenie Sądu
kara w takim wymierzę spełni swój cel.
Jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył R. Ł. karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji,
tj. odpowiadającej najwyższej z kar jednostkowych. Zdaniem Sądu tożsamy okres działania oskarżonego i uzyskiwanie
narkotyków z tego samego źródła uzasadnia orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu tej zasady.
Wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. W ocenie
Sądu R. Ł. nie jest osobą zdemoralizowaną, którą należałoby izolować od społeczeństwa. Już samo zagrożenie jej
wykonania powinno być dla oskarżonego wystarczającą przestrogą przed naruszaniem prawa w przyszłości. 3-letni
okres próby, w ocenie Sądu, jest wystarczający do zweryfikowania, czy postawiona wobec niego pozytywna prognoza
kryminologiczna okaże się trafna.
Sąd zaniechał orzeczenia wobec R. Ł. wnioskowanego przez Prokuratora środka karnego zakazu wykonywania
pracy z dziećmi i młodzieżą. Przemawiają za tym następujące powody: popełnione przez R. Ł. przestępstwa nie
miały żadnego związku z wykonywanym przez niego zawodem nauczyciela. Oczywiście jego postępowanie było
naganne, lecz zostało już ocenione i wymierzono mu za nie karę. Posiadane przez oskarżonego narkotyki były
używane przez niego. Brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że młodzież, z którą pracuje, miała z nimi styczność
czy choćby świadomość postępowania nauczyciela. Pojawiające się w zeznaniach L. G. (1) „odżywki dla dzieci”,
po które miał do niej przychodzić oskarżony, nie mogą przemawiać za jakimkolwiek związkiem z wykonywanym
przez oskarżonego zawodem. W ocenie Sądu to L. G. (1) chcąc umniejszyć swoją odpowiedzialność i wykazać
brak świadomości, co przekazywała R. Ł., nazwała narkotyki w ten sposób. Sam oskarżony nigdy się na to nie
powoływał, poza zeznaniami L. G. (1) żaden dowód, także materiały niejawne, na to nie wskazują. Sąd podkreśla,
że samo skazanie R. Ł. wyeliminuje go z pracy na dotychczasowym stanowisku aż do zatarcia skazania, czyli przez
niemal 2 lata. Należy mieć na uwadze, że dotychczas oskarżony cały czas pozostaje zawieszony w wykonywanych
obowiązkach. Zdaniem Sądu orzeczenie wspomnianego zakazu wyeliminowałoby oskarżonego zupełnie z grona osób
uczących w sytuacji, gdy wykonywanie przez niego takiej pracy, np. w klubie sportowym, nie zagraża dzieciom
i młodzieży. Popełnionymi przez siebie przestępstwami oskarżony nie okazał, że dalsze zajmowanie przez niego
stanowisk związanymi z edukacją dzieci i młodzieży zagraża dobrom chronionym prawem. Brak jest jakiegokolwiek
związku między popełnionymi przestępstwami a działalnością zawodową oskarżonego (zob. też komentarz do art.
41 k.k. w: Kodeks karny. Komentarz. A. Marek, LEX 2010), dlatego orzeczenie takiego zakazu byłoby pozbawione
podstaw prawnych wynikających z art. 41 § 1 k.k. i stanowiło nadmierną dolegliwość dla oskarżonego.
Sąd nie orzekł również przepadku środka odurzającego posiadanego przez R. Ł., ponieważ został on w całości przez
oskarżonego zużyty, a zatem orzeczenie takiego środka karnego byłoby bezprzedmiotowe.
Sąd orzekł jednak nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...) w W.. Jest to instytucja, której celem jest przeciwdziałanie
narkomanii. Orzeczenie takiego środka karnego jest jak najbardziej uzasadnione w świetle przypisanych oskarżonemu
przestępstw. Kwota nawiązki, tj. 1000 zł, pozostaje w granicach możliwości majątkowych oskarżonego, a ponadto
wzmocni oddziaływanie wyroku jako całości.
W związku z osiągnięciem przez oskarżonego korzyści majątkowej z popełnionego przestępstwa, Sąd zobowiązany był
orzec jej przepadek na rzecz Skarbu Państwa. Korzyść majątkowa w rozumieniu tego przepisu to nie zysk osiągnięty
przez sprawcę, ale pełna kwota wynikająca z transakcji – w przypadku R. Ł. jest to kwota 2780 zł (zob. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2010 r., I KZP 12/10, OSNKW 2010/9/78, wyrok Sądu Apelacyjnego we
Wrocławiu z 29 maja 2014 r. II AKa 145/14).
Na poczet kary faktycznie wykonywanej, czyli kary grzywny, Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania w
sprawie stosując przelicznik wynikający z art. 63 § 1 k.k.
Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w kwocie 10 zł (połowa ryczałtu na poczet doręczeń), bowiem były to
jedyne powstałe w niniejszym postępowaniu koszty oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 200 zł.