D - Sąd Okręgowy w Płocku

Sygn. akt: IV Ca 359/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 03 sierpnia 2016 r.
Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny – Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodnicząca – SSO Małgorzata Szeromska
Sędziowie SO Małgorzata Michalska
SO Renata Wanecka (spr.)
Protokolant st. sekr. sąd. Anna Bałdyga
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2016 r. w P.
sprawy z powództwa M. W.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł.
o odszkodowanie
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Mławie z dnia 28 stycznia 2016 r.
sygn. akt I C 307/14
1. oddala apelację;
2. zasądza od M. W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w Ł. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.
Sygn. akt IV Ca 359/16
UZASADNIENIE
W pozwie złożonym 29 stycznia 2014r. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł., M. W. wniósł o zasadzenie na jego
rzecz kwoty 21.671,24 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 lipca 2013r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za
uszkodzenie należącego do niego samochodu osobowego marki V. (...) w wyniku kolizji, jaka miała miejsce 29 maja
2013r. z udziałem kierującego samochodem osobowym marki O. (...) P. P..
Sąd Rejonowy w Mławie w dniu 16 czerwca 2014r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym
uwzględnił powództwo.
(...) Spółka Akcyjna w Ł. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa, kwestionując swoją
odpowiedzialność za zdarzenie, jakie miało mieć miejsce z udziałem P. P. w dniu 29 maja 2013r., uznając, że
uszkodzenia ujawnione w pojeździe stanowiącym własność powoda, nie mogły powstać w opisanych przez niego
okolicznościach.
Wyrokiem z 28 stycznia 2016r. Sąd Rejonowy w Mławie oddalił powództwo (punkt 1), zasądził od M. W. na rzecz (...)
S.A. w Ł. kwotę 3.017 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt 2) oraz nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa –
Sądu Rejonowego w Mławie od powoda kwotę 272,37 zł tytułem zwrotu wydatków (punkt 3).
Sąd Rejonowy ustalił:
W dniu 31 maja 2013r. M. W. zgłosił do (...) S.A. w Ł. szkodę w swoim samochodzie marki V. (...) o numerze
rejestracyjnym (...). Powód wskazał, że 29 maja 2013r. uczestniczył w kolizji drogowej polegającej na tym, że kierowca
samochodu O. (...) wymusił pierwszeństwo, wjeżdżając mu na drogę i uderzył w lewy bok jego samochodu. Sprawcą
kolizji miał być P. P., który był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. W kierowanym przez powoda
pojeździe uszkodzeniu miały ulec: maska przednia, zderzak przedni, prawa lampa przednia, prawy błotnik przedni,
przednia szyba, poduszki, prawy halogen.
W piśmie z 7 lipca 2015r. pozwany odmówił M. W. wypłaty odszkodowania, uznając, że uszkodzenia te powstały w
innych okolicznościach niż te, które zostały wskazane w zgłoszeniu szkody. Powód w piśmie z 22 lipca 2013r. wezwał
ubezpieczyciela do zapłaty 13.150 zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 czerwca 2013r.
Pozwany ponownie odmówił wypłaty odszkodowania.
Opierając się na opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków samochodowych L. K., Sąd Rejonowy ustalił, że
opisane przez stronę powodową uszkodzenia jego samochodu, jak również samochodu stanowiącego własność P. P.,
nie mogły powstać na skutek zdarzenia opisanego przez powoda.
Sąd I instancji dokonał następującej oceny prawnej:
Sąd wskazał, że zgodnie z art. 34 ust. 1 z 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym
Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003.124.1152) z ubezpieczenia
OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem
mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą
następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. W
celu przypisania odpowiedzialności cywilnej posiadaczowi pojazdu musi zaistnieć adekwatny związek przyczynowy
łączący ruch pojazdu ze szkodą (art. 361 § 1 kc).
Postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie, zdaniem Sądu Rejonowego, wykazało, iż między uszkodzeniami
w samochodzie powoda, a zaistniałym zdarzeniem brak jest adekwatnego związku przyczynowego. Biegły L.
K. w swojej opinii wykorzystał kryterium zgodności dynamiki pojazdów, które wykazało, iż zgłoszona kolizja
nie zaistniała w rzeczywistości. Z podanych przez powoda szkiców wynika, że pojazdy nie rozdzieliły się po
zderzeniu. Przeprowadzone przez rzeczoznawcę symulacje wykluczyły, aby takie zderzenie samochodów, nawet przy
prędkości pojazdu kierowanego przez M. W. 30 km/h, pozostały w miejscu styczności, tj. nie rozdzieliły się po
uderzeniu. Ponadto biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków, na podstawie analizy fotografii przedstawiających
zakres uszkodzeń oraz kalkulacji napraw, stwierdził, że w samochodzie powoda nie zostały uszkodzone elementy
konstrukcyjne ani przednia podłużnica prawa ani wzmocnienie błotnika przedniego prawego. Uszkodzenia
samochodu powoda nie mogły doprowadzić do uszkodzenia słupka lewego i progu lewego w samochodzie O. (...). W
przekonaniu biegłego, gdyby w chwili kolizji O. (...) skręcał w prawo, to wjeżdżając na tor ruchu V. (...), spowodowałby
większe uszkodzenia nadwozia samochodu od tej strony samochodu. Z kolei w samochodzie osobowym marki O. (...)
powinna uszkodzeniu ulec tylna część nadwozia. L. K. wskazał także na to, że siła uderzenia samochodu powoda w O.
(...), winna doprowadzić do obrażeń ciała kierowcy tego samochodu, czego nie stwierdzono.
Sąd Rejonowy oddalił powództwo M. W. o odszkodowanie, uznając, że nie udowodnił on, że pozwany ubezpieczyciel
ponosi odpowiedzialność za szkodę, którą miał spowodować P. P..
O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z art. 98 kpc.
Apelację od wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości i zarzucił sprzeczność ustaleń Sądu I instancji z treścią
zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że powód nie wykazał, iż winę za szkody w jego
pojeździe ponosi ubezpieczony u pozwanego sprawca zdarzenia, a szkoda powstała w okolicznościach przez niego
wskazanych.
M. W. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. w Ł. kwoty dochodzonej pozwem
oraz kosztów procesu za I instancję, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu za II instancję.
Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalanie oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów
postępowania odwoławczego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jest niezasadna.
Sąd II instancji w całości podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną dokonaną przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je
za własne.
Kluczowe znaczenie dla istotnych ustaleń Sądu miała opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych L.
K.. Biegły dokładnie przeanalizował informacje dostarczone przez potencjalnych uczestników kolizji z 29 maja 2013r.
Poza twierdzeniami powoda, były to przede wszystkim szkice z miejsca zdarzenia i fotografie obrazujące uszkodzenia
pojazdów. Rzeczoznawca nie miał danych nt. prędkości, z jaką poruszał się powód, prowadzący samochód marki
V. (...). Dokonując symulacji zdarzenia, założył m.in. że nawet przy prędkości 30 km/h, po zderzeniu samochody
powinny się rozdzielić, w żadnym wypadku nie mogły zostać w miejscu, w którym miało dojść do styczności pojazdów.
Ponadto charakter uszkodzeń w obu pojazdach nie koresponduje z przebiegiem kolizji według relacji jej uczestników.
Argumentacja przytoczona w opinii jest jasna i logiczna. Dalsze wątpliwości dotyczą braku obrażeń kierującego
samochodem marki O. (...). Zastrzeżenia powoda nie doprowadziły do podważenia wniosków tej opinii, w istocie
sprowadzają się one tylko do prezentowania alternatywnego stanu faktycznego. Zaoferowany przez niego materiał
dowodowy, będący podstawą do opracowania opinii, był na tyle niejednoznaczny i nieprzekonujący, że nie można
biegłemu czynić zarzutu, iż ma ona charakter hipotetyczny. To na stronie powodowej, ubiegającej się o odszkodowanie,
spoczywa ciężar przedstawienia na tyle przekonujących dowodów, by nie budziły one wątpliwości, że do zdarzenia
powodującego szkodę w ogóle doszło. M. W., mimo pomocy zawodowego pełnomocnika, nie sprostał temu zadaniu.
W tym stanie rzeczy, należy uznać, że Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował regułę rozłożenia ciężaru dowodu,
wynikającą z art. 6 kc.
Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc.
O kosztach procesu za II instancję Sąd orzekł zgodnie z art. 98 kpc, przy czym wysokość wynagrodzenia pełnomocnika
pozwanego została określona zgodnie z § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.
M. M. M. R. W.