D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Sygn. akt V Ca 980/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 marca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny- Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Anna Strączyńska
po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. w Warszawie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Towarzystwo (...) S.A. w W.
przeciwko J. G.
o zapłatę
na skutek apelacji strony powodowej
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 07 marca 2014 r., sygn. akt I C 2490/13
oddala apelację.
Sygn. akt V Ca 980/15
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 18 listopada 2013 roku Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosło o zasądzenie od J. G. kwoty
455,54 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powyższe roszczenie strona powodowa
uzasadniała brakiem zapłaty przez pozwanego składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia samochodu
osobowego S. (...) nr rej. (...) (brak zapłaty 2 raty składki) i samochodu osobowego M. nr rej (...) (brak zapłaty 3 raty
składki).
Wyrokiem zaocznym z dnia 7 marca 2014 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo.
Powyższe rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne:
W dniu 25 czerwca 2012 r. J. G. zawarł z Towarzystwem (...)
(...) S.A. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego dotyczącą samochodu
marki M. (...) o nr rej. (...) za okres 25 czerwca 2012 r. do 24 czerwca 2013 r. Umowa została potwierdzona polisą nr
(...). Z tytułu tej umowy pozwany miał zapłacić kwotę 880 zł w 4 ratach po 220 zł płatnych 1 do 25 czerwca 2012 r., 2
do 24 września 2012r., 3 do 21 grudnia 2012 r., 4 do 22 marca 2013 r.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy przypomniał, że zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na wyznaczone posiedzenie, albo
mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku zaocznego. Taka sytuacja
miała miejsce w przedmiotowej sprawie.
Sąd Rejonowy wskazał też, że dochodzona przez powoda kwota 206,75 zł z tytułu nieuiszczenia raty składki dotyczącej
samochodu marki M. nr rej. (...) nie pokrywa się z kwotą raty wskazaną w umowie tj. 220 zł. Nie jest wiadome czy
pozwany dokonał jakiś płatności na rzecz ubezpieczyciela, a jeżeli tak to w jaki sposób została ta płatność zaliczona.
Sąd nie był zatem w stanie na podstawie twierdzeń powoda i złożonej umowy zweryfikować wysokości dochodzonego
roszczenia.
Natomiast w przypadku ubezpieczenia samochodu marki S. nr rej. (...) poza twierdzeniami strony powodowej nie
został przedstawiony żaden dowód na poparcie tego żądania. Nie jest zatem wiadome czy pozwany zawarł z powodem
umowę i jaką ona miała treść. Same twierdzenia powoda, nawet niezaprzeczone, nie są w tym względzie wystarczające.
Zważywszy, że złożone przez powoda dokumenty nie były wystarczające do wykazania zasadności dochodzonego
roszczenia z tytułu niezapłaconych rat składki na ubezpieczenie OC powództwo zostało oddalone.
Apelację od powyższego wyroku złożyła strona powodowa, zaskarżając wyrok w części i zarzucając naruszenie zasady
dyspozycyjności w zw. z art. 379 § 2 k.c. poprzez uznanie, że na podstawie przedłożonego przez powoda materiału
dowodowego Sąd nie jest w stanie zweryfikować wysokości dochodzonego roszczenia. Jednocześnie ubezpieczyciel
wniósł o zmianę wyroku i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.
Zarzuty przedstawione w apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu pierwszej instancji.
Brak przy tym uzasadnienia stawianych zarzutów.
Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy oraz dokonaną na ich podstawie
ocenę prawną. Ustalenia, stanowiące podstawę rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji, jako nie budzące wątpliwości
i zastrzeżeń Sąd Okręgowy przyjmuje jako podstawę własnego rozstrzygnięcia.
Również w przekonaniu Sądu Okręgowego ubezpieczyciel żądając innej kwoty i przedstawiając dokumenty dotyczące
innej należności spowodował, że nie można zweryfikować zasadności roszczenia. Z dokumentów dołączonych do
akt sprawy nie wynika skąd pochodzą żądane kwoty. Nie sposób ustalić nawet czy pozwany dokonał jakichkolwiek
płatności na rzecz powoda, a jeżeli tak to kiedy i jak kwoty te zaliczano.
W przypadku ubezpieczenia samochodu marki M. kwota żądana pozwem nie pokrywa się ze wskazaną w polisie
składką. Co istotne powód nie uzasadnił skąd pochodzi różnica w przedmiotowej kwocie, ani na wcześniejszym etapie
postępowania ani na poziomie apelacji. Powód powołał się jedynie na naruszenie art. 379 § 2 kc. Przepis art. 379 §
2 kc stanowi, że świadczenie jest podzielne, jeżeli może być spełnione częściowo bez istotnej zmiany przedmiotu lub
wartości. Nie wiadomo jednak czy zarzut co do podzielności świadczenia dotyczy tego, że była to rata składki, czy
części raty – ponieważ z żadnego twierdzenia ani dokumentu nie wynika, aby kwota 206,75 zł była którąkolwiek z
rat. Z polisy (k. 26) wynika, że raty były równe i wynosiły po 220 zł. Budzą wiec uzasadnioną wątpliwość twierdzenia
strony powodowej w zestawieniu z przedłożonym przez nią materiałem dowodowym.
Odnośnie ubezpieczenia samochodu marki S., stwierdzić należy za Sądem pierwszej instancji, że w tej części nie
dołączono polisy ani umowy ubezpieczenia czy innych jej warunków. Powód poprzestał jedynie na twierdzeniach,
które stosownie do treści art. 232 k.p.c. są niewystarczające. Nie można zweryfikować samego faktu zawarcia umowy
przez strony, a tym samym zasadności wysokości roszczenia. Przyjąć więc należy, że roszczenie w tej części zarówno
co do zasady, jak i co do wysokości budziło wątpliwość.
Reasumując, wskazać jedynie należy, że nie przedłożono także wezwań do zapłaty. Brak jest zatem dowodu czy
pozwany miał możliwość ustosunkowania się do roszczenia i dobrowolnego jego wykonania. Budzi to wątpliwość w
szczególności ze względu na fakt, że w toku sprawy pozwany nie zajął stanowiska, czego konsekwencją było wydanie
wyroku zaocznego, co więcej przesyłki kierowane do pozwanego zostały uznane za doręczone także na poziomie
postępowania odwoławczego.
Powództwo zostało zatem zasadnie oddalone, czego konsekwencją musi być oddalenie apelacji zgodnie z dyspozycją
art. 385 k.p.c.