D - Sąd Okręgowy w Szczecinie

Sygn. akt II Cz 2202/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Violetta Osińska
Sędziowie SO Marzenna Ernest
SO Tomasz Szaj (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. w Szczecinie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...)” w M.
przeciwko S. B.
o zapłatę
na skutek skargi pozwanego o wznowienie postępowania w sprawie I Nc 142/00
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 11 września 2014 r., sygn.
akt I C 1626/13
I. oddala zażalenie;
II. zasądza od pozwanego S. B. na rzecz powódki (...) w M. kwotę 600,- zł (sześćset złotych) tytułem
kosztów postępowania zażaleniowego.
SSO Tomasz Szaj SSO Violetta Osińska SSO Marzenna Ernest
Sygn. akt II Cz 2202/14
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 11 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Myśliborzu odrzucił skargę pozwanego o wznowienie
postępowania w sprawie I Nc 142/00 oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 217,- zł kosztów zastępstwa
procesowego.
Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 16 marca 2000 roku został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w
sprawie z powództwa (...)w M. przeciwko S. B.. W sprawie sygn. akt I C 101/11 S. B. wystąpił ze skargą o wznowienie
postępowania w sprawie sygn. I Nc 142/00. Wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 roku Sąd Rejonowy w Myśliborzu skargę
oddalił.
Sąd Rejonowy wskazał, że skarga okazała się niezasadna. Przywołał regulację art. 401 k.p.c. oraz wskazał, że w sprawie
toczyło się postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania. Zgodnie z treścią art. 416 § 1 k.p.c. niedopuszczalne jest
dalsze wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie
postępowania, co skutkowało odrzuceniem skargi, bez badania czy została wniesiona w terminie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany, zaskarżając je w całości i zarzucając:
1. naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. przez jego niezastosowanie i brak fazy postępowania dotyczącego badania
dopuszczalności skargi i skierowania sprawy na rozprawę bez dokonania wstępnej oceny skargi,
2. naruszenie art. 416 § 1 k.p.c. przez uznanie, że możliwości wniesienia skargi sprzeciwia się wydanie wyroku w dniu
2 lutego 2014 roku w sprawie I C 101/11, którym Sąd oddalił skargę o wznowienie postępowania,
3. naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. przez sporządzenie uzasadnienia w sposób uniemożliwiający polemikę i instancyjną
kontrolę orzeczenia,
4. brak rozpoznania istoty sprawy przez zaniechanie oceny wniesionej skargi pod kątem zaistnienia przesłanek
warunkujących dopuszczalność skargi,
5. naruszenie art. 98 k.p.c. przez niezasadne obciążenie strony kosztami postępowania.
Wskazując na te zarzuty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego.
Podkreślił, że w ramach postępowania ze skargi o wznowienie postępowania wyróżnia się dwie fazy, zaś Sąd zaniechał
wstępnego badania skargi. W konsekwencji pozwany nie powinien być obciążony kosztami postępowania. Wskazał
także, że w sprawie I C 101/11 Sąd Rejonowy wydał wyrok, w którym skargę oddalił, niemniej jednak wyrokiem z dnia
5 grudnia 2012 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie uchylił wyrok i skargę odrzucił. W ocenie pozwanego Sąd Rejonowy
nie rozpoznał tym samym istoty sprawy.
W odpowiedzi na zażalenie powódka wniosła o jego oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanej nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem orzeczenie Sądu Rejonowego pomimo błędnego
uzasadnienia odpowiada prawu.
Podzielić należy zarzut naruszenia art. 416 k.p.c., albowiem Sąd Rejonowy błędnie ustalając fakt wydania wyroku
oddalającego skargę o wznowienie postępowania w sprawie I C 101/11 nie uwzględnił faktu, że wyrok ten nie jest
wyrokiem prawomocnym, lecz został uchylony, zaś skarga pozwanego została odrzucona. Jak wskazał Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia(...) przepisu art. 416 § 1 k.p.c. nie stosuje się jeżeli uprzednio wydano postanowienie
odrzucające skargę. W konsekwencji należy podzielić zarzuty naruszenia art. 416 k.p.c.
Powyższe jednak nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia w przedmiocie odrzucenia skargi, albowiem
stosownie do art. 407 § 1 k.p.c. skargę wnosi się w terminie trzymiesięcznym od dnia, w którym strona dowiedziała się o
podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji – od dnia,
w którym o wyroku dowiedziała się strona. W skardze z dnia 16 grudnia 2013 roku pozwany wskazał jako podstawę
skargi art. 401 pkt 2 k.p.c. twierdząc, że był pozbawiony możności działania, gdyż przesyłka z nakazem zapłaty została
odebrana przez osobę trzecią. Już z treści skargi wynika, że pozwany dowiedział się o wydaniu nakazu zapłaty w 2005
roku, albowiem wskazał, że jak tylko dowiedział się o orzeczeniu podjął działania zmierzające do odwrócenia stanu
rzeczy, postępowanie w tej sprawie toczyło się dwa lata w ramach sprawy I Nc 142/00 i zakończyło się w 2006 roku. Z
akt I Nc 142/00 wynika zaś, że w dniu 3 października 2005 roku pozwany wniósł o przywrócenie terminu do apelacji
od nakazu zapłaty. Zatem w tej dacie powziął wiedzę o treści orzeczenia. W konsekwencji oczywistym jest, że skarga
wniesiona w dniu 16 grudnia 2013 roku została złożona z uchybieniem terminowi z art. 407 § 1 k.p.c., a zatem jako
wniesiona po upływie terminu podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Chybiony jest zarzut naruszenia art. 98 k.p.c. oraz art. 410 § 1 k.p.c. Pozwany w istocie zarzuca Sądowi Rejonowemu
brak odrzucenia skargi przed doręczeniem jej odpisu powódce, co prowadziłoby do nieobciążania go kosztami
postępowania. Z drugiej zaś strony kwestionuje fakt odrzucenia skargi. Skoro zatem pozwany świadomie, po
raz kolejny składa skargę o wznowienie postępowania i domaga się jej merytorycznego rozpoznania, musi liczyć
się z koniecznością poniesienia kosztów postępowania. Powódka zaś ma prawo brać udział w każdym etapie
postępowania, w tym również w zakresie badania dopuszczalności skargi. Niewątpliwie pozwany winien być uznany
za przegrywający niniejsze postępowanie co uzasadniało zasądzenie od niego na rzecz powódki poniesionych kosztów
postępowania, tj. wynagrodzenia i wydatków pełnomocnika, obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie…
Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego uzasadnia art. 98 § 1 i 3 k.p.c.w zw. z § 6 pkt 4 i § 13 ust. 1 pkt
2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia (...)roku w sprawie opłat za czynności adwokackie… W niniejszej
sprawie brak jest podstaw do odstąpienia od obciążania pozwanego kosztami postępowania poniesionymi przez
powódkę, albowiem pozwany pomimo, iż jest reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, składa zażalenie,
domagając się rozpoznania skargi, pomimo oczywistego uchybienia terminowi do jej wniesienia.
(...)
(...)
1. (...)
2. (...)
(...)
(...)
3. (...)
4. (...)
(...)