„Jak skutecznie aplikować o środki na inwestycje w sektorze MŚP

„Jak skutecznie aplikować o środki na inwestycje w sektorze MŚP?”
Na początku marca 2005 roku, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości ogłosiła
informację o zakończeniu procesu selekcji i wyboru projektów do dofinansowania w ramach
pierwszej rundy aplikacyjnej Działania 2.3 SPO WKP.
Okazało się, iż popularność właśnie tego działania wśród przedsiębiorców była wyjątkowo
duża i związana z możliwością bezpośredniego wsparcia inwestycji w firmach. Jednakże,
skomplikowane procedury i trudne do spełnienia kryteria wyboru projektów sprawiły, iż
spośród blisko 6500 złożonych aplikacji, do oceny merytorycznej dopuszczonych zostało
jedynie 3831 wniosków. Po kolejnym etapie selekcji techniczno-ekonomicznej
i merytorycznej pozytywnie zaopiniowano nieco ponad 1100 projektów, z których do
dofinansowania rekomendowano Instytucji Zarządzającej 727 wniosków na łączną kwotę
około 400 milionów złotych.
Oznacza to, iż statystycznie, jedynie co dziesiąta złożona przez przedsiębiorcę aplikacja
spełniła wszystkie wymagane kryteria i może liczyć na unijne wsparcie. Kto je ostatecznie
otrzymał i w jakiej wysokości winno okazać się w terminie do 30 dni od daty przekazania
przez PARP raportu do Instytucji Zarządzającej czyli do 1 kwietnia bieżącego roku.
Najczęściej popełniane błędy
W trakcie procedury oceny projektów o wsparcie unijne w ramach działania 2.3 SPO WKP
przewidziano etap oceny formalnej (przeprowadzany na poziomie Regionalnych Instytucji
Finansujących) oraz etap weryfikacji techniczno-ekonomicznej i merytorycznej, dokonywany
przez PARP.
Pierwsze wyniki zakończonej właśnie procedury naboru skłaniają do przedstawienia
najczęściej popełnianych błędów, zarówno natury formalnej, jak i merytorycznej.
Analiza formalna – najistotniejszym powodem odrzucenia aplikacji był brak
obowiązkowych załączników do wniosku o dofinansowanie tj. dokumenty finansowe,
sprawozdanie z otrzymanej pomocy publicznej innej niż pomoc de minimis, harmonogram
rzeczowo - finansowy, pozwolenie budowlane, promesa kredytowa (w przypadkach, gdy jest
wymagana, czy poprawnie wypełniony Biznes Plan. Inną przyczyną negatywnej oceny
formalnej wniosków było przygotowanie formularza aplikacyjnego niezgodnie z załączoną
instrukcją, gdzie pola nie odnoszące się bezpośrednio do przedkładanego projektu
przedsiębiorcy pozostawiali nie uzupełnione, co decydowało o konieczności ich odrzucenia.
Wreszcie trzecią przyczyną dyskwalifikacji było nieodpowiednie podpisanie, bądź
parafowanie wniosków tj. złożenie oświadczeń przez osoby reprezentujące firmy, a zgodnie
z dokumentami rejestrowymi do tego nieupoważnione. Inne, najczęściej spotykane
uchybienia to niezgodność przedkładanych oryginałów dokumentów z ich kopiami, wreszcie
nie kwalifikowanie się przedsiębiorcy do otrzymania wsparcia (np. starali się o nie
mikroprzedsiębiorcy, dla których przewidziano możność ubiegania się o środki w ramach
działania 3.4 ZPORR) oraz uwzględnienie w wydatkach kwalifikowanych działań
niezgodnych z dokumentami programowymi (czyli takich, które nie mogą podlegać
refundacji).
Analiza techniczno-ekonomiczna – na tym etapie oceny najczęściej występującymi błędami
były:
 niezgodność projektu z celami programu – przedsiębiorcy zapominali, iż powodem
starania się o środki nie powinien być sam zakup robót budowlanych, nieruchomości, czy
też środka transportu, ale przeprowadzenie tych działań w zgodzie z naczelnym celem tj.
1






wsparciem rozwoju firmy i wzmocnieniem jej konkurencyjnej pozycji na rynku. Stąd,
odrzuceniu podlegały te aplikacje, które w sposób niewystarczający udowadniały ww.
korelację, a było to w zasadzie niemożliwe bez ujęcia w projekcie zakupów środków
trwałych i wartości niematerialnych oraz prawnych, służących zwiększeniu produkcji, czy
też oferowanych usług
definicja projektu niezgodna z celami działania – projektodawcy dość często przedkładali
wnioski dotyczące inwestycji, których realizacja została rozpoczęta przed jego złożeniem,
bądź też związane one były z przeniesieniem dotychczasowej działalności w inne miejsce.
Tego typu projekty nie mogły podlegać dalszej ocenie ze względu na fakt, iż działanie 2.3
obejmuje jedynie wsparcie nowych inwestycji
charakterystyka projektu uniemożliwiająca jego szczegółową ocenę – ten błąd był dość
powszechny, gdyż wnioskodawcy w sposób zbyt lakoniczny i mało precyzyjny
przedstawiali własne potrzeby, przedmiot inwestycji, cele podejmowanych działań oraz
wskaźniki monitorujące ich osiągnięcie. Ponadto, przedsiębiorcy przedkładali niespójne
ze sobą dokumenty (biznes plan, harmonogram rzeczowo-finansowy itp.) oraz listy zadań
inwestycyjnych, nie mające zbyt wiele wspólnego z bieżącymi potrzebami firmy
źle obliczona wartość wsparcia, o którą ubiega się przedsiębiorca
niepoprawnie policzona wartość i podana informacja na temat pomocy publicznej innej
niż pomoc de minimis uzyskanej na realizację projektu – wnioskodawcy przygotowywali
tę informację niezgodnie ze wzorcem umieszczonym na liście załączników oraz instrukcją
zamieszczoną na stronach PARP oraz Ministerstwa Gospodarki
niewykonalność projektu pod względem technicznym i finansowym – błędem
popełnianym nagminnie przez aplikujących był brak rzetelnej i obiektywnej oceny
własnej sytuacji ekonomicznej oraz posiadanych zasobów technicznych, niezbędnych do
wdrożenia wniosku. Bardzo często zdarzało się, iż widoczny był brak pokrycia
zakładanych zewnętrznych źródeł finansowania w promesie kredytowej, leasingowej bądź
w dokumencie potwierdzającym korzystanie z funduszy inwestycyjnych. Wnioskodawcy
składali też projekty, których nie byli w stanie zrealizować, ponieważ np. wartość
wydatków kwalifikowanych kilkakrotnie przekraczała wartość ich rocznych przychodów.
Jednocześnie, zapominano, iż wsparcie jest refundacją poniesionych wydatków. Tak więc
przedsiębiorca musi zapewnić wystarczające źródła finansowania dla swojego projektu.
Takie finansowanie powinno być widoczne w sprawozdaniach finansowych (środki
własne, kredyt, leasing, inne źródła finansowania).Wreszcie, zauważalny był brak
wystarczającej wiedzy i doświadczenia wśród kadry przedsiębiorstwa, która miałaby
zajmować się wdrażaniem inwestycji
brak gotowości projektu do realizacji – zdarzało się, iż przedsiębiorcy załączali do
wniosków nieważne pozwolenia na budowę, bądź też podawali nieprawdziwe informacje
o tym, iż dokument ten nie jest wymagany przez polskie prawo budowlane. Niekiedy,
Wnioskodawcy uzależniali decyzję o rozpoczęciu inwestycji od spełnienia dodatkowych,
niezależnych od niego warunków takich jak na przykład uzyskanie dofinansowanie
z innego programu pomocowego.
Analiza merytoryczna – oceniający skupiali się na weryfikacji projektów pod kątem ich
zgodności z poszczególnymi kryteriami, którym przyporządkowano odpowiednie wartości
punktowe. Elementy, które najczęściej decydowały o słabej, bądź negatywnej ocenie aplikacji
to m.in.:
 wpisanie „nie dotyczy” w miejscu, gdzie określa się np. posiadane nagrody/wyróżnienia
krajowe lub międzynarodowe, czy informacje na temat realizacji polityk horyzontalnych,
zastosowania technologii ICT w realizowanym projekcie
2





lakoniczny opis uzyskanych nagród lub wyróżnień oraz certyfikatów jakości ISO, za które
można uzyskać punkty
niezgodność danych we wniosku pomiędzy np. liczbą nowych miejsc pracy a tymi danymi
zawartymi w Biznes Planie
nierealne założenia dla poprawy konkurencyjności
brak lub słaba informacja nt. poprawy BHP
nieprawidłowe opinie o innowacyjności technologii będącej przedmiotem projektu – brak
opinii w ogóle, opinia bez informacji o zakresie i okresie stosowania technologii, opinia
dotycząca niewielkiego wycinka projektu a więc nie dotycząca przedmiotu projektu.
Co zrobić, aby złożyć odpowiednio przygotowany wniosek o wsparcie?
1. Niezbędna dokumentacja
Obok oczywistych i łatwych do skompletowania przez Wnioskodawcę dokumentów takich
jak:
 aktualny odpis z właściwego rejestru sądowego lub aktualne zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej,
 kopia decyzji o nadaniu Numeru Identyfikacji Podatkowej i REGON,
 zaświadczenia z Urzędu Skarbowego i ZUS o nie zaleganiu z należnościami wobec
Skarbu Państwa,
 kopie sprawozdań finansowych,
 kopie deklaracji PIT lub CIT oraz VAT,
przedsiębiorca zobligowany jest także do załączenia w zależności od specyfiki inwestycji:
 kopii promesy kredytowej,
 dokumentu potwierdzającego ubieganie się o finansowanie projektu ze środków Funduszu
Inwestycyjnego,
 kopii promesy zawarcia umowy leasingu.
Może się także zdarzyć, iż wartość dofinansowania w ramach planowanego działania nie
przekroczy 125 000 zł, w tym przypadku żaden z ww. dokumentów nie będzie dołączany do
wniosku aplikacyjnego.
Konieczność przedłożenia kopii promesy kredytowej lub umowy leasingowej wymagać
będzie odpowiednio wcześniejszego przygotowania pełnej dokumentacji, biznesplanu i
załączników, gdyż w szczególności banki będą bardzo restrykcyjnie przestrzegać warunków
udzielenia promesy.
Przedsiębiorca starając się o promesę w ramach działania 2.3 SPO WKP musi uzyskać ją
pośród ściśle określonej przez MGiP listy banków, dostępnej w Informatorze w pkt 12.
Oprócz uzyskania obietnicy kredytowania inwestycji przez bank, dodatkowym obowiązkiem
wnioskodawcy jest zdobycie jego akceptacji dla treści całego wniosku poprzez złożenie pod
pełną dokumentacją podpisów z pieczęciami upoważnionego przedstawiciela banku.
Znakomita większość akredytowanych banków żąda więc, aby zarówno biznes plan, jak
i aplikacja były gotowe do wglądu w terminie minimum 14 dni przed datą zakończenia
naboru.
Więcej na temat zasad współpracy z bankami w zakresie pozyskania kredytu – znajduje się w
specjalnym dodatku pt...............
Inne załączniki wymagane od beneficjentów to:
3







pełnomocnictwo wraz z kopią dokumentu, na podstawie którego udzielono
pełnomocnictwa do reprezentowania wnioskodawcy (jeśli potrzeba),
kopia umowy spółki (w przypadku spółki cywilnej),
kopia pozwolenia na budowę (jeśli wymaga tego polskie prawo, nie dotyczy przypadku
planowania nabycia nieruchomości), kopia operatu szacunkowego (dotyczy przypadku
nabycia nieruchomości),
oświadczenie o kwalifikowalności rat kapitałowych z tytułu leasingu prowadzącego do
przeniesienia własności środków trwałych na korzystającego (jeśli dotyczy),
oświadczenie o kwalifikowalności VAT (dotyczy projektów, w których VAT jest kosztem
kwalifikowanym – czyli nie ma prawnej możliwości jego odzyskania),
deklaracja wnioskodawcy o niekaralności; w przypadku, gdy wnioskodawcą jest spółka
cywilna lub spółka jawna – deklarację przedstawiają wszyscy wspólnicy, w przypadku
osób prawnych deklarację przedstawiają osoby będące członkami organów
zarządzających albo wspólnicy Wnioskodawcy nie posiadającego organu zarządzającego;
zgodnie z KRS Wnioskodawcy (w załączonym formacie dla osób fizycznych lub dla
Wnioskodawców nie będących osobami fizycznymi)
oświadczenie o braku przesłanek do stwierdzenia niezgodnego z celem wykorzystania
środków publicznych w okresie 36 miesięcy poprzedzających złożenie oświadczenia
zgodnie z art. 30 d ust. 4 i 5 ustawy o finansach publicznych (w wymaganym
w wytycznych formacie).
Harmonogram rzeczowo-finansowy
Zawartość harmonogramu rzeczowo-finansowego musi być w pełni skorelowana z
biznesplanem. Należy w nim określić czasowy plan wdrożenia inwestycji, w podziale na
konkretne działania oraz przyporządkowane im wydatki kwalifikowane. Należy przy tym
pamiętać, że zadaniem wnioskodawcy jest jak najbardziej uszczegółowione zaprezentowanie
wszelkich kosztów, tak aby przekonać donatora o słuszności (kwalifikowalności) każdego
z nich. Stąd, kiedy prowadzone są prace inwestycyjne w postaci np. robót budowlanych,
przedsiębiorca nie może ograniczyć się do lapidarnego potwierdzenia ich istnienia,
a powinien dokładnie wyspecyfikować każdą kategorię planowanych prac.
Przykład: Firma „x” zajmująca się świadczeniem usług gastronomicznych zamierza
otworzyć kolejną restaurację, której uruchomienie uzależnione jest od wykonania
niezbędnych prac budowlanych oraz zakupu części środków trwałych. Aby harmonogram
finansowo-rzeczowy (jak i Biznes Plan) były w tym zakresie poprawnie wypełnione,
przedsiębiorstwo musi szczegółowo przedstawić zakładane w projekcie działania, opisując iż
przeprowadzone będą: „roboty rozbiórkowe, budowa ścianek działowych, wymiana stolarki
okiennej i drzwiowej oraz posadzek, wykończenie ścian wewnętrznych oraz wymiana
instalacji sanitarnej i wodnej”. Zakupy środków trwałych obejmą zaś: „stoliki – 50 sztuk,
krzesła – 200 sztuk, hokery – 10 sztuk, chłodziarki – 3 sztuki, lodówki – 2 sztuki ...” etc.
Informacja dotycząca otrzymania pomocy publicznej innej niż pomoc de minimis
Informacja ta sporządzana jest na formularzu określonym rozporządzeniem Rady Ministrów
z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie informacji o otrzymanej pomocy publicznej innej niż
pomoc de minimis (Dz. U. Nr. 191, poz. 1960). Dokument ten jest w swojej konstrukcji dość
mocno skomplikowany i choć wypełnić go (w całości lub częściowo) muszą wszyscy
starający się o dotację, to merytorycznie odnosi się on jedynie do tych przedsiębiorców,
którzy w jakikolwiek sposób korzystali w ostatnich 3 latach z pomocy publicznej. Więcej
4
informacji na temat zasad obliczania pomocy de minimis znajduje się w Grupie 4/5, Rady 4. a
także na stronie internetowej www.konkurencyjnosc.pl
Problemy, które pojawiają się przy wypełnianiu tegoż formularza wiążą się przede wszystkim
ze złą interpretacją poszczególnych jego punktów, np. przedsiębiorcy nie wiedzą, iż
w przypadku gdy nie otrzymali oni na tę samą inwestycję (o której wsparcie się starają)
innych pieniędzy publicznych, wypełniają tylko informacje w I części formularza dotyczące
danych firmy oraz na końcu składają podpis poprzez osobę uprawioną do reprezentowania
Wnioskodawcy.
Oświadczenie o odstąpieniu od procedury uproszczonej udzielenia zamówienia
Musi być wystawione zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6
sierpnia 2004 r. w sprawie przyjęcia Uzupełnienia SPO WKP na lata 2004-2006 (Dz. U. Nr
197, poz. 2023 z późniejszymi zmianami). Obowiązkiem beneficjenta jest wyszczególnienie
w nim wszystkich tych kosztów, które nie będą podlegać w projekcie procedurze
uproszczonej udzielania zamówień publicznych.
Procedura uproszczona udzielania zamówień stosuje się do ubiegających się o wsparcie,
którzy nie są podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 19 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177, Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz.
1207 oraz Nr 145, poz. 1537) i jednocześnie udział środków publicznych w pojedynczym
zamówieniu w projekcie realizowanym przy wsparciu ze środków pochodzących z SPO
WKP przekracza równowartość 200.000 EUR.
Stosowanie przez ubiegającego się o wsparcie procedury uproszczonej od momentu złożenia
wniosku o dofinansowanie jest jednym z warunków otrzymania dofinansowania realizacji
projektu ze środków SPO-WKP. Zapoznanie się z zawartością procedury jest o tyle ważne, że
została ona znowelizowana z dniem 1 stycznia 2005 roku i ogranicza zakres jej stosowania,
a zatem wprowadzenie zmian jest korzystne dla ubiegających się o wsparcie w ramach
programu.
Formularz jest bardzo prosty, ma formę oświadczenia i nie wymaga jakichś szczególnych
instrukcji wypełniania. Ważnym jest, aby przed jego złożeniem, dokładnie zapoznać się
z zasadami procedury uproszczonej, tak by w trakcie realizacji inwestycji stosować
odpowiednie zapisy Prawa zamówień publicznych.
Oświadczenie na temat wpływu projektu na BHP
W załączniku tym należy wybrać właściwą dla danej inwestycji opcję:
• bezpośrednim rezultatem realizacji projektu będzie poprawa warunków BHP,
• w wyniku realizacji projektu dodatkowym rezultatem podejmowanych działań będzie
poprawa poziomu BHP w przedsiębiorstwie,
• w wyniku realizacji projektu nie przewiduje się poprawy poziomu BHP
w przedsiębiorstwie.
Oczywistym jest, że preferowane w procesie wyboru projektów będą te z nich, których
efektem będzie bezpośrednie lub dodatkowe polepszenie warunków higieny pracy.
Odpowiednie uzasadnienie pozytywnego efektu wdrożenia zadania na zasady BHP w firmie
mogą dać przedsiębiorcy dodatkowe 5 punktów w procesie oceny merytorycznej. Uzyskanie
ich możliwe będzie wtedy, gdy Wnioskodawca wykaże, iż realizacja projektu wpłynie na
implementację w firmie prawodawstwa unijnego w zakresie BHP, przedstawionego
w załączniku 7 do Uzupełnienia SPO WKP.
5
Wśród najważniejszych spośród 32 dyrektyw unijnych, które mogą zostać „wkomponowane”
w ideę projektu można wymienić:
 dyrektywę nr 391/1989/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia
środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.
Urz. UE L 183 z 29.06.1989)
 dyrektywę nr 63/1995/WE z dnia 5 grudnia 1995 zmieniającą dyrektywę
nr 655/1989/EWG dotyczącą minimalnych wymagań w zakresie bezpieczeństwa i higieny
użytkowania sprzętu roboczego przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa
szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy nr 391/1989/EWG) (Dz. Urz. UE L
155 z 28.06.1996)
 dyrektywę nr 58/1992/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań
dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy (dziesiąta dyrektywa
szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy nr 391/1989/EWG) (Dz. Urz. UE L 245 z
26.08.1992)
 oraz dyrektywę nr 37/1998/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstwa Państw Członkowskich odnoszącego się do maszyn (Dz. Urz. UE L
080 z 25.03.1999).
Mikroprzedsiębiorstwa
Ostatnim załącznikiem merytorycznym odnoszącym się jednak tylko do grupy
mikroprzedsiębiorców działających krócej niż 3 lata na rynku i ubiegających się o
dofinansowanie w oparciu o kryterium prowadzenia działalności gospodarczej opartej o
wykorzystanie zaawansowanych technologii o znaczącym potencjale rynkowym jest jeden z
dokumentów poświadczających tego typu działanie tj.:
1) opinia jednostki naukowej nt. prowadzonej technologii,
2) potwierdzenie przyznania nie wcześniej niż 3 lata przed dniem złożenia wniosku
o dofinansowanie prawa do wykorzystania w prowadzonej przez mikroprzedsiębiorcę
działalności gospodarczej technologii, która została opatentowana za granicą lub w Polsce
3) decyzja o udzieleniu patentu na stosowaną na co dzień technologię,
4) oświadczenie mikroprzedsiębiorcy określające okres stosowania w Polsce technologii,
w oparciu o którą prowadzi działalność gospodarczą, przygotowane na podstawie:
dostępnych badań literatury, powszechnie dostępnych publikacji, patentów, standardów,
norm, wyników przeszukiwania baz danych, raportów marketingowych lub własnej oceny
sytuacji rynkowej.
Firmy niejednokrotnie korzystały z opinii o innowacyjności technologii będącej przedmiotem
projektu. Jednak bardzo często opinia ta nie zawierała informacji o zakresie i okresie
stosowania technologii lub dotyczyła niewielkiego wycinka projektu a więc nie dotyczyła
przedmiotu projektu.
2. Biznes plan
Jest to standardowy formularz, którego większość założeń, pytań i formuł (choć częstokroć
przemieszana) powinna być znana wszystkim tym, którzy wcześniej aplikowali np. o środki
programu PHARE, czy też starali się o fundusze z działania 3.4 ZPORR
„Mikroprzedsiębiorstwa”. Najważniejsze odrębności związane z działaniem 2.3. SPO WKP
dotyczą:
6
SEKCJA A – oprócz podstawowych informacji nt. instytucji wnioskodawcy, należy podać
dokładną lokalizację przedsięwzięcia, które decyduje m.in. o miejscu złożenia wniosku.
Jeżeli mamy do czynienia z inwestycją, w której część elementów instalowana jest w różnych
miejscach prowadzonej działalności firmy, wówczas decydujące dla realizacji projektu, a tym
samym dla miejsca złożenia wniosku, jest miejsce umieszczenia największej wartościowo
części tego projektu.
W opisie umiejscowienia inwestycji, należy też podać status prawny nieruchomości, której
zadanie dotyczy. Konieczne jest określenie formy władania nieruchomością. Jeśli jest ona
dzierżawiona, to na jaki okres i jakie są ograniczenia (np. okres wypowiedzenia)? Kwestia ta
jest bardzo ważna, gdyż podlega ona ocenie w kontekście zachowania celów projektu.
W praktyce oznacza to, że dofinansowanie inwestycji może być udzielone przedsiębiorcy pod
warunkiem, że zobowiąże się on do jej utrzymania w powiecie, w którym została
zrealizowana, przez okres co najmniej 5 lat od dnia zakończenia działań przewidzianych
umową dotacji.
SEKCJA B – charakterystyka działalności wnioskodawcy (punkt B.1) musi zostać
wypełniony bardzo rzetelnie.
W opisie działalności nie wolno ograniczyć się jedynie do wymienienia podstawowych
działań firmy. Należy podać każdą prowadzoną (zarejestrowaną) działalność firmy, nie
zapominając o określeniu udziału procentowego każdej z nich w obrotach ogólnych oraz
zaangażowaniu odpowiedniej liczby pracowników.
Nowością w stosunku do innych wzorców biznesplanu jest umieszczenie punktu B.3, gdzie
należy opisać podstawowe produkty/usługi/towary oferowane na rynku w chwili złożenia
wniosku oraz te, które przestały być oferowane w ciągu ostatnich 6 miesięcy (wyjaśniając
przy tym, dlaczego nie są już oferowane). Istotne jest także, aby określić faktyczny poziom
sprzedaży produktów i usług. Dodatkowo, należy je wymienić w kolejności, w jakiej
przychody z ich sprzedaży w ostatnim czasie stanowiły udział w przychodach ogółem (od
największego do najmniejszego). W przypadku usług/produktów podobnych można je
grupować ze względu na charakterystyczne cechy oraz jednakowe jednostki miary.
Oceny pozycji firmy na rynku Kolejną zauważalną różnicą jest sprawa oceny pozycji firmy
na rynku w kontekście funkcjonującej konkurencji. Punkt ten bardzo rozbudowano, żądając
od wnioskodawcy bardzo szczegółowego rozpoznania otoczenia, w którym funkcjonuje na co
dzień. Służyć to ma budowie przekonania wśród ekspertów, że zamierzona inwestycja zmieni
pozycję konkurencyjną nie tylko firmy beneficjenta, ale także przyczyni się do głębszych
zmian w całym sektorze prowadzonej przez niego działalności. Dlatego też, prezentując
podstawowe oferty instytucji wnioskodawcy względem działającej konkurencji, oczekuje się
analizy porównawczej produktów, czy usług w takich obszarach jak: jakość, cena,
reklamy/promocja i grupy klientów. Ponadto, należy szczegółowo scharakteryzować
każdego z dostawców dla najważniejszych elementów oferty firmy beneficjenta.
Nie można także zlekceważyć bardzo istotnego punktu w procesie oceny wniosków – B.6,
gdyż prawidłowa i dogłębna analiza potrzeb inwestycyjnych będzie kluczem
potwierdzającym zgodność planowanej inwestycji z kryteriami merytorycznymi programu,
ujętymi w Uzupełnieniu SPO WKP.
SEKCJA C – w opisie projektu, najważniejszym będzie ustosunkowanie się wnioskodawcy
do podstawowych celów realizacji programu. Należy robić wszystko, aby na ujęte pytania
starać się nie udzielać odpowiedzi „Nie dotyczy”. Jakość aplikacji mierzona będzie w oparciu
7
przede wszystkim o tę sekcję, stąd koniecznym jest próba udowodnienia, iż planowana
inwestycja wpłynie pozytywnie zarówno na warunki BHP, wzrost konkurencyjności firmy,
wprowadzenie nowych lub ulepszenie istniejących produktów i usług, przyrost sprzedaży,
zwiększenie stanu zatrudnienia, rozwój społeczeństwa informacyjnego i ochronę środowiska.
Oczywiście, ciężko będzie wygenerować pomysł na projekt skupiający wszystkie te kwestie
w ramach jednej inwestycji, jednakże im zamierzenie będzie bliższe ww. sprawom i spełni
więcej oczekiwań donatora – tym szansa na otrzymanie dotacji stanie się bardziej realna.
Proszę zwrócić też uwagę, jak ważnym dla twórców programu jest innowacyjność
i zaawansowanie technologiczne projektu. Innowacyjność może mieć bądź charakter
produktowy, bądź procesowy. Pierwsza z nich oznacza wprowadzenie nowego lub
ulepszonego – w stosunku do dotychczasowej oferty – produktu lub usługi z zastosowaniem
dotychczasowego procesu technologicznego, zarządzania oraz innych procesów mających
wpływ na asortyment oferty. Druga natomiast – zainicjowanie nowego – w stosunku do
istniejącego u Wnioskodawcy – procesu technologicznego, zarządzania lub innego, mającego
na celu oferowanie dotychczasowej lub nowej oferty. Zastosowanie zaawansowanych
technologii, technik informacyjnych i komunikacyjnych w procesie tworzenia produktu, czy
usługi będzie zaś odebrane jako przejaw transferu know-how i podnoszenia spójności
społeczno-ekonomicznej regionu, w którym działa przedsiębiorca.
SEKCJA D - to plan marketingowy dla projektu, w którym trzeba pokazać zasadność
planowanej inwestycji w kontekście przyszłego miejsca firmy na rynku, wzmocnienia własnej
konkurencyjnej pozycji, a także sposobów pozyskania klienta w oparciu o odpowiednio
dobraną strategię reklamową i system sprzedaży.
SEKCJA E – w tej części biznes planu nie wprowadzono większych zmian, oczekując od
Wnioskodawcy rzeczy najtrudniejszej – oszacowania wartości sprzedaży z tytułu realizacji
projektu w okresie minimum 5 lat po jego zakończeniu. Oczywistym jest, iż określona tutaj
tendencja winna mieć charakter wzrostowy.
SEKCJA F – sytuacja finansowa Wnioskodawcy i jej prognoza podejmowana jest w tej
zakładce w oparciu o dane zawarte w bilansie firmy, rachunku zysków i strat, przepływach
środków pieniężnych i wskaźnikach finansowych. Istotną zmianą jest tu okres czasu poddany
weryfikacji, gdyż beneficjent został zobligowany do zaprezentowania danych za dwa lata
poprzedzające moment złożenia wniosku, bieżący okres obrachunkowy oraz prognozę na
kolejne 5 lat. To okres bardzo długi i dotychczas przez donatora środków nie praktykowany.
3. Wniosek o dofinansowanie
Do dnia obecnego, wnioski do działania 2.3 SPO WKP należy wypełniać w formacie
dostępnym do pobrania ze strony PARP. Nie wiadomo od kiedy obowiązywać będzie
procedura przygotowywania aplikacji w tzw. Generatorze Wniosków. Kierując się
doświadczeniem wyniesionym z innych programów, ostateczna wersja fiszki nie będzie
znacząco różnić się od wzorca przedstawionego poniżej.
Wniosek aplikacyjny podzielony jest na pięć części. Należy koniecznie pamiętać, aby każde
pole zostało wypełnione. Zawsze należy możliwie najpełniej i najrzetelniej odpowiadać na
poszczególne punkty. Jeśli nie można wypełnić jakiejś rubryki – wpisujemy w nią hasło „nie
dotyczy”. Istotną, techniczną kwestią jest zliczanie liczby znaków w określonych rubrykach,
bowiem niedopuszczalne jest jej przekroczenie.
8
Część I - Informacje ogólne o projekcie
W tej części wniosku należy m.in. podać tytuł projektu, złożony maksymalnie z 10 wyrazów.
Musi być on sformułowany możliwie konkretnie i ściśle odnosić się do planowanego zadania,
które Wnioskodawca chce zrealizować. Ze względu na to, iż wypełniany formularz ma
uniwersalny charakter i jest taki sam dla kilku działań SPO WKP, w kolejne rubryki wpisuje
się dane odnoszące się tylko do działania 2.3 programu. W polu rodzaj projektu
przedsiębiorca zakreśla kratkę „inwestycyjny”. Dalej, podaje pełną nazwę działania, do
którego aplikuje o wsparcie. W tym przypadku jest to „działanie 2.3 Wzrost konkurencyjności
małych i średnich przedsiębiorstw poprzez inwestycje”. W kolejnym wierszu wpisuje „nie
dotyczy”, gdyż w tym działaniu nie przewidziano poddziałań.
Przedkładany projekt powinien być zgodny z zasadami tzw. polityk horyzontalnych. Ta
kwestia praktycznie zawsze pojawia się w przypadku projektów zgłaszanych do
współfinansowania ze środków unijnych i jest kluczowa w ocenie merytorycznej wniosku. Na
pewno inwestycja w żadnym wypadku nie może negatywnie wpływać na środowisko
naturalne, jak i na równość szans kobiet i mężczyzn w dostępie zarówno do samego projektu,
jak i jego efektów. W ostatnim przypadku o wyborze właściwej opcji, w momencie
wykazania wzrostu zatrudnienia (jest to szczególnie pożądane), decyduje proporcja pomiędzy
nowozatrudnionymi kobietami i mężczyznami. Najwięcej punktów można uzyskać, gdy
procentowy udział liczby kobiet w ogólnej liczbie nowozatrudnionych osób, będzie większy
niż 50%. Każdy wybór powinno się odpowiednio uzasadnić.
Ta część aplikacji kończy się pytaniem o planowaną przyszłość projektu, w przypadku nie
otrzymania wsparcia ze środków SPO WKP. Właściwa odpowiedź na ten punkt może
przysporzyć pewnych trudności. Należy jednak pamiętać, iż ewentualna pomoc w przypadku
otrzymania dofinansowania ma charakter refundacji, czyli najpierw koniecznym będzie
pokrycie całkowitych kosztów projektu z własnej kieszeni, a dopiero później przedsiębiorca
otrzyma częściowy zwrot kosztów kwalifikowanych. Oznacza to, że aplikująca o wsparcie
firma musi dysponować odpowiednimi środkami już w momencie złożenia wniosku. Biorąc
dodatkowo pod uwagę fakt, iż realizacja projektu powinna nieść za sobą wzrost
konkurencyjności przedsiębiorstwa (a tym samym przyrost jego dochodów), przedsiębiorcy
powinno zależeć na realizacji projektu, jeśli nie w zakładanym terminie to przynajmniej we
wnioskowanym zakresie.
Część II - Identyfikacja Wnioskodawcy
Właściwe wypełnienie pól w tej części wniosku nie powinno przysporzyć problemów. Należy
pamiętać jednak o zachowaniu całkowitej zgodności pomiędzy załączonymi dokumentami,
a fiszką aplikacyjną. W punkcie „Dane Wnioskodawcy” należy koniecznie podać numer
faksu. Bez niego Regionalna Instytucja Finansująca, nie będzie mogła przesłać
Wnioskodawcy listy ewentualnych braków formalnych do uzupełnienia, czego skutkiem
będzie odrzucenie wniosku.
Część III - Charakterystyka prowadzonej działalności
W tym rozdziale kluczowym elementem będzie właściwe uzupełnienie rubryk odnoszących
się do stanu zatrudnienia oraz danych finansowych z dwóch zamkniętych, ostatnich okresów
sprawozdawczych. Wnioskodawcy są zobligowani do podania liczby zatrudnionych osób
odpowiadających ilości tzw. rocznych jednostek roboczych (RJR), to jest liczbie
pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w ciągu jednego roku, z uwzględnieniem
zatrudnienia pracowników zatrudnionych na niepełnych etatach oraz pracowników
9
sezonowych, którzy stanowią ułamkowe części RJR. Zapis ten w praktyce oznacza, iż
w określonych przypadkach (przykładowo przy zatrudnianiu pracowników na pół etatu)
należy podać wartości ułamkowe. Do powyższej wartości wlicza się również właścicieli kierowników przedsiębiorstwa i partnerów (wspólników). Nie wlicza się natomiast
praktykantów, ani studentów odbywających praktykę lub szkolenie zawodowe oraz osób
przebywających na urlopie macierzyńskim lub wychowawczym.
Aby poprawnie wypełnić rubryki dotyczące aktywów bilansu oraz przychodów netto,
przedsiębiorca musi podać stosowne wartości w tys. EUR, liczone według średniego kursu
NBP na dzień sporządzania sprawozdania. Oczywistym jest, że ww. kwoty powinny być na
odpowiednio wysokim poziomie, potwierdzając tym samym potencjał i możliwości
sfinansowania oraz późniejszego utrzymania inwestycji przez przedsiębiorstwo. Wartości
muszą być tożsame z tabelami finansowymi znajdującymi się w biznes planie.
Dwa ostatnie w tym rozdziale punkty fiszki, dotyczą kwestii podstawowej, czyli identyfikacji
Wnioskodawcy jako małego, średniego lub dużego przedsiębiorcy. Z oczywistych względów
zaznaczenie w obu przypadkach opcji TAK, determinuje odrzucenie projektu z przyczyn
formalnych, bowiem wnioskodawcami w tym działaniu nie mogą być firmy spoza sektora
MŚP.
Część IV - Opis projektu
Przechodzimy do kluczowej dla oceny merytorycznej projektu, części fiszki aplikacyjnej.
Najprawdopodobniej to zawarte właśnie tutaj informacje, będą decydowały o pozycji naszego
projektu na liście rankingowej, a tym samym o przyznaniu bądź nie dotacji. Z tego względu,
przed wypełnieniem rubryk w części IV wniosku, należy szczególnie uważnie przestudiować
wszystkie dostępne dokumenty oraz informacje dostępne na stronie PARP. Opisy muszą być
wyczerpujące i zawierać maksymalnie dużo informacji. Mając na uwadze ilość składanych
wniosków, nawet drobny szczegół może okazać się kluczowy w wyprzedzeniu konkurencji
i uzyskaniu wysokiej oceny naszego projektu.
Już sama lokalizacja planowanej inwestycji może zadecydować o przyznaniu nawet 6
punktów. Zgodnie z polityką zrównoważonego rozwoju UE, szczególnie preferowane są
gminy zagrożone wyjątkowo wysokim bezrobociem strukturalnym (zgodnie
z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 roku) oraz takie, w których
podstawowy podatkowy dochód gminy wynosi nie więcej niż 75% średniej krajowej
(w oparciu o dane GUS). Jeśli to możliwe, starajmy się więc inwestować na terenach
spełniających przynajmniej jedno ww. kryterium.
Cele planowanego projektu
Przy ustalaniu celu głównego planowanego projektu powinno kierować się zapisami
z Uzupełnienia SPO WKP. Inwestycja musi prowadzić zawsze do zwiększenia
konkurencyjności MŚP prowadzących działalność na terenie kraju poprzez unowocześnienie
ich oferty produktowej i technologicznej. Od przedsiębiorstwa oczekuje się, że po wdrożeniu
projektu poprawi swoją sytuację finansową oraz zwiększy liczbę zatrudnionych osób,
pozytywnie oddziaływując na swoje otoczenie społeczno-ekonomiczne.
Cele szczegółowe określa się na następujących poziomach:
 produktu, czyli fizycznego efektu implementacji przedsięwzięcia - mogą być to rzeczy
materialne lub usługi np. powierzchnia zmodernizowanego pomieszczenia, ilość
zakupionych maszyn, czy sprzętu komputerowego
 rezultatu, tj. bezpośrednich efektów wynikających z powstania produktu. Jeśli w wyniku
realizacji inwestycji planuje się stworzenie nowych miejsc pracy, należy koniecznie w
10
tym miejscu umieścić stosowną informację. Najwyżej punktowane jest zwiększenie
zatrudnienia o co najmniej 10%. Inne przykładowe rezultaty to: wzrost przychodów w
wyniku inwestycji lub liczba nowych usług
 oddziaływania będącego długofalowymi efektami realizacji zadania. W przeciwieństwie
do pierwszych dwóch poziomów, mogą mieć one konsekwencje nie tylko dla samego
przedsiębiorstwa, ale także dla jego otoczenia, np. przyrost wartości sprzedanych towarów
i materiałów na nowych rynkach zbytu, przedsięwzięcie podobnych działań przez
konkurencję, inwestycje u kontrahentów, czy dostawców.
Przy określaniu celów szczegółowych w punkcie „Cele planowanego projektu” możliwe jest
podawanie wartości liczbowych lub w przypadku celów o charakterze jakościowym –
opisanie ich słownie. Trzeba zwrócić szczególną uwagę na zgodność opisów w tym punkcie
ze wskaźnikami realizacji celów projektu z punktu kolejnego. Pamiętajmy, iż każda
policzalna wartość celu zapisanego w tabeli wskaźników musi zostać opisana w rubryce
„Cele projektu”. Nie jest konieczne natomiast przedstawianie w tabeli celów jakościowych
jako mierzalnych wskaźników.
Opis planowanego projektu
W tym miejscu od wnioskodawcy oczekuje się przedstawienia wyczerpującej informacji na
temat realizacji projektu, jego poszczególnych etapów, uzasadnienia wyboru metod
implementacji inwestycji oraz sposobów promocji projektu. Etapowanie prac można
uzasadnić przykładowo harmonogramem prac budowlanych, specyfiką zadań przewidzianych
we wniosku bądź też zastosować wybieg w postaci powołania się na doświadczenie
Wnioskodawcy w realizacji podobnych działań.
Przykład
Sposoby promocji projektu można zapisać w następujący sposób:
„Klienci Wnioskodawcy będą informowani o nowej usłudze m.in. za pomocą: ulotek, afiszy
reklamowych (rozwieszonych na słupach i tablicach ogłoszeniowych), informacji
umieszczonych w prasie lokalnej i własnej gazetce informacyjnej oraz w mediach lokalnych:
tj. telewizja kablowa i radio. Środki służące rozpowszechnianiu tej informacji będą zgodne z
postanowieniami odpowiednich rozporządzeń i decyzji Wspólnot Europejskich (zostaną
spełnione wymogi rozporządzenia 1159/2000/WE oraz wymagania zapisane w ramowych
wytycznych dla działania 2.3 SPO WKP). W związku z charakterem przedsięwzięcia będą
prowadzone także działania marketingowe w Internecie.”
Uzasadnienie projektu
Jest to bardzo istotny punkt aplikacji. Przedsiębiorca powinien uzasadnić w nim przede
wszystkim konieczność realizacji projektu. Informacja powinna być szczegółowa i zawierać
zarówno opis potrzeby dla wdrożenia inwestycji, przyczyny wyboru założonych działań i ich
znaczenie dla rozwoju firmy, sposób związania planowanego zadania z dotychczasową
działalnością przedsiębiorstwa, jak również uzasadnienie realności osiągnięcia założonych
wcześniej celów projektu.
Beneficjent powinien uzasadniać projekt przede wszystkim dążeniem do poprawy
konkurencyjności na rynku (najwyżej punktowane jest wyjście na rynki międzynarodowe
i krajowe), a dzięki temu również i wzrostem dochodów firmy oraz zatrudnienia. Te cele
pragnie osiągnąć poprzez dywersyfikację swoich działań - wprowadzenie na rynek nowej
usługi lub produktu, poprawę jakości usług oraz warunków ich świadczenia, poprawę BHP
w firmie, czy dotarcie do nowej grupy klientów.
11
Dobrze jest prócz wymaganych informacji, poruszyć tutaj również tematy nie ujęte w
innych rubrykach, a mimo to ważne przy ocenie merytorycznej wniosku. Są to w
szczególności kwestie zastosowania ICT, czyli wykorzystania w projekcie technologii
informacyjnych i komunikacyjnych oraz wiążącą się z tym realizację trzeciej polityki
horyzontalnej UE - rozwoju społeczeństwa informacyjnego.
Udział w realizacji projektu innych podmiotów
Jeśli w przedkładanym projekcie są zaangażowane inne podmioty np. w przypadku umów
użyczenia lub sytuacji, w której właściciel budynku hali chce partycypować w kosztach
projektu, należy w odpowiednich polach podać dane takich podmiotów. W części opisowej
trzeba zaś przedstawić stopień zaangażowania oraz uzasadnić konieczność ich udziału
w inwestycji.
Harmonogram realizacji projektu
Choć w tym punkcie wymagane jest tylko podanie dat planowanego terminu rozpoczęcia
i zakończenia realizacji projektu, z dokładnością do miesiąca (w formacie mm.rrrr), należy
pamiętać, iż w przypadku otrzymania dofinansowania beneficjent jest zobowiązany do
realizacji projektu zgodnie z wcześniej zaplanowanym harmonogramem. Ważne jest, aby z
realizacją projektu wstrzymać się, co najmniej do dnia po złożeniu wniosku we właściwej
Regionalnej Instytucji Finansującej. Tylko wtedy wydatki mogą być później częściowo
zrefundowane. Przedsiębiorca musi jednak zdawać sobie sprawę z ryzyka, które podejmuje.
Wcale przecież, nie musi otrzymać środków pomocowych z programu. Jeśli planuje mimo
wszystko wcześniejsze rozpoczęcie prac, koniecznie powinien pamiętać o stosowaniu
wspomnianej wyżej procedury uproszczonej udzielania zamówień w przypadku, gdy
udział środków publicznych w pojedynczym zamówieniu w projekcie przekracza
równowartość 200.000 €. Przy przeliczaniu EUR na PLN stosuje się średni kurs NBP z
ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w jakim rozpoczęta została runda
aplikacyjna dla działania, w ramach którego składany jest wniosek.
Źródła finansowania projektu oraz całkowity koszt realizacji projektu
W tych punktach przedsiębiorca określa całkowite koszty projektu (czyli zarówno te
kwalifikowane jak i nie kwalifikujące się do objęcia wsparciem) oraz wyłącznie wydatki
kwalifikowane w podziale na tzw. źródła finansowania. Należy zwrócić uwagę, aby suma
źródeł finansowania projektu w obu kolumnach była spójna z wartością wydatków
kwalifikowanych oraz całkowitym kosztem realizacji projektu określonych w dalszych
rubrykach fiszki. W oczywisty sposób informacje tu zawarte powinny być ściśle skorelowane
z danymi z biznesplanu. Przy obliczaniu poziomu dofinansowania ze środków SPO WKP,
należy pamiętać, że maksymalnie można starać się o późniejszy zwrot do 50% kosztów
kwalifikowanych. Trzeba mieć również na uwadze ustalony w działaniu 2.3 minimalny i
maksymalny próg wsparcia. Kwota dotacji musi mieścić się w przedziale od 10.000,00 do 1
250.000,00 PLN.
W przypadku, gdy beneficjent może odzyskiwać podatek VAT, zgodnie z interpretacją
PARP zwiększa całkowity koszt realizacji projektu (wydatki ogółem) oraz wartość kosztów
12
niekwalifikowanych, zmniejszając jednocześnie koszty kwalifikowane, o koszty ww.
podatku.
Przykład:
Wyżej wspomniana firma „x” planuje inwestycję, której całkowity koszt wyniesie 244 000,00
zł. Kwota ta stanowi sumę zarówno kosztów kwalifikowanych, jak i niekwalifikowanych,
będących w tym przypadku kosztami podatku VAT. Wysokość ewentualnej pomocy zależy
m.in. od tzw. mapy pomocy regionalnej, z której wynika, iż najniższe procentowo wsparcie
może otrzymać przedsiębiorca, który swoją inwestycję zlokalizuje na terenie Warszawy lub
Poznania (do 30%) oraz Wrocławia, Krakowa i Trójmiasta (do 40%). Projekty realizowane
w pozostałych regionach kraju mogą o dotację nie przekraczającą 50% planowanych
wydatków kwalifikowanych. Ze względu na fakt, iż firma „x” realizuje przedkładany projekt
w województwie zachodniopomorskim będzie starać się o maksymalny, 50% poziom dotacji,
stanowiący 50% kosztów kwalifikowanych. W przykładowym projekcie Wnioskodawca stara
się o 100 000,00 zł. Przedsiębiorstwo nie otrzyma żadnej innej pomocy w ramach wsparcia ze
środków krajowych, jednostek samorządu terytorialnego lub zagranicznych. Firma, nie
wspomagając się kredytem zagwarantuje środki pieniężne w wysokości 144 000,00 zł na
pokrycie różnicy pomiędzy sumą wydatków ogółem (całkowity koszt projektu, włącznie z
podatkiem VAT), a kwotą dofinansowania z programu. Wartości w obu punktach wniosku
muszą być tożsame:
20. Źródła finansowania projektu
20.1 Środki publiczne w tym:
Kwota wsparcia w ramach działań SPO WKP
(EFRR+ krajowe środki publiczne)
Inne środki publiczne stanowiące pomoc państwa
20.2 Środki gwarantowane przez
Wnioskodawcę, w tym:
Własne (oraz kredyt, bez kredytu na pokrycie
części wartości dofinansowania)
Współinwestora
Inne (jakie)
Wydatki ogółem Wydatki
kwalifikowane
100 000,00
100 000,00
100 000,00
100 000,00
0,00
144 000,00
0,00
100 000,00
144 000,00
100 000,00
0,00
0,00
21. Całkowity koszt realizacji projektu (w PLN)
W tym:
Wydatki kwalifikowane (w PLN)
Wydatki niekwalifikowane (w PLN)
Dofinansowanie w ramach działania SPO WKP jako %
wydatków kwalifikowanych
Dofinansowanie ze środków publicznych jako % kosztów
projektu
Kredyt na realizację projektu, w tym kredyt pomostowy na
pokrycie wydatków przed uzyskaniem dofinansowania
W tym udzielony ze środków EBI
0,00
0,00
244 000,00
200 000,00
44 000,00
50,00
40,98
0,00
0,00
Planowane wydatki w ramach projektu wg podziału na kategorie wydatków
13
Wnioskodawca w tej części dokonuje podziału planowanych wydatków na odrębne kategorie
oraz podaje ich szacunkową wartość wraz z wyszczególnieniem wysokości wydatku
kwalifikującego się do objęcia dotacją. Można przyjąć tutaj podział na etapy przedstawiony
w punkcie „Opis planowanego projektu”, co z pewnością pozytywnie wpłynie na
przejrzystość założonych wydatków.
Trwałość projektu
Mając na uwadze fakt, że środki finansowe zawarte w ramach programu są środkami
publicznymi, nie może dziwić nacisk, jaki jest położony na sposób ich wydatkowania oraz na
trwałość tak sfinansowanej inwestycji. Unii Europejskiej zależy bowiem na jak najdłuższym
utrzymaniu produktów i rezultatów będących wynikiem dofinansowanej inwestycji.
Wnioskodawca powinien zapewnić, że po rozliczeniu projektu będzie dalej aktywnie
uczestniczył w podobnych działaniach (mile widziane jest dalsze aplikowanie o środki ze
źródeł zewnętrznych), umacniając pozycję przedsiębiorstwa na rynku. Jeśli planuje
jakiekolwiek przemiany organizacyjne, które mogą skutkować zmianą własności projektu,
powinien opisać je w niniejszym punkcie.
Przykładem takiej sytuacji może być wynikające z przepisów prawa i obowiązkowe po
przekroczeniu pewnego poziomu obrotów przekształcenie spółki cywilnej w spółkę o formie
organizacyjnej uregulowanej w kodeksie spółek handlowych.
Zdefiniowanie tego punktu ma raczej charakter mało wiążący dla Wnioskodawcy i nie
podlega jakiejś szczególnej analizie podczas oceny projektu. Ważne jest jednak, aby nie
zapomnieć, iż kluczem do przyznania dotacji będzie pewność donatora, że wnioskująca
o wsparcie firma posiada instrumenty finansowe, organizacyjne i prawne, aby utrzymać
planowaną inwestycję przez okres minimum kolejnych 5 lat po jej wdrożeniu.
Powiązanie z innymi działaniami i projektami realizowanymi w ramach programów operacyjnych
W przypadku powiązania składanego wniosku z innymi projektami przedkładanymi do
współfinansowania z SPO WKP lub innych programów operacyjnych, beneficjent powinien
krótko scharakteryzować taki projekt, podając dodatkowo tytuł i datę złożenia wniosku
o dofinansowanie.
Sprawa ta jest dość istotna, jeśli weźmie się pod uwagę, iż Unia Europejska preferuje projekty
o charakterze komplementarnym. W momencie, gdy przedsiębiorca zamierza więc
przeprowadzić swoje cele inwestycyjne w sposób kompleksowy, obejmujący obok prac
budowlanych i zakupów środków trwałych na przykład cykl szkoleń dla pracowników w
kontekście obsługi dostarczonego sprzętu i maszyn, wskazanym jest dywersyfikacja
podejmowanych działań i złożenie oddzielnych wniosków do kilku działań, czy programów
wspierających sektor MŚP. Pozwoli to na zwiększenie szans na uzyskanie dotacji (częściowo
lub na całość zadania), a także da możliwość racjonalnego uzasadnienia tego punktu aplikacji.
Informacje na temat doświadczenia w zakresie korzystania z programów pomocowych
Wniosek przedsiębiorcy, który wykaże się doświadczeniem w aplikowaniu o środki w ramach
programów pomocowych (nie tylko programów unijnych), z pewnością może liczyć na
dodatkowe punkty podczas oceny merytorycznej wniosku. Dlatego tak istotne jest
aplikowanie nawet o niewielkie pieniądze do różnych programów. Mogą być to projekty nie
związane z inwestycjami majątkowymi, ale przykładowo z doradztwem, czy też
z przygotowaniem firmy do certyfikatów zarządzania jakością.
14
Jeśli firma realizowała (bądź wciąż realizuje) projekty współfinansowane ze źródeł
zewnętrznych, w części opisowej należy podać następujące informacje o każdym z projektów:
tytuł, źródło finansowania, kwotę dotacji, datę przyznania i rodzaj otrzymanej pomocy,
okres realizacji, krótką charakterystykę, zarówno przedmiotu jak i rezultatów projektu.
Pomoc uzyskana przez wnioskodawcę w Polsce
W przypadku uzyskania pomocy ze środków krajowych, jednostek samorządu terytorialnego,
zagranicznych lub pozostałych form wsparcia publicznego Wnioskodawca zobowiązany jest
wypełnić stosowne rubryki aplikacji. Podaje informacje na temat kwoty uzyskanej pomocy de
minimis (w EUR wg średniego kursu NBP z dnia przyznania pomocy) w okresie 3 lat
poprzedzających datę złożenia wniosku. Istotną informacją jest fakt, iż wykorzystanie limitu
pomocy de minimis nie wpływa na możliwość ubiegania się o wsparcie w ramach działania
2.3 SPO WKP.
Niezależnie od dokonanego wyboru, do wniosku aplikacyjnego musimy dołączyć opisany już
powyżej „Formularz informacji o otrzymanej pomocy publicznej innej niż pomoc de
minimis” będący załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r.
(Dz. U. Nr 191, poz. 1960).
Rozdział IV wniosku kończy się krótką informacją na temat rachunku bankowego
przedsiębiorcy.
Część V - Deklaracja wnioskodawcy. To charakterystyczny dla wszystkich projektów
europejskich punkt, w którym nie można zapomnieć o złożeniu własnego podpisu (nie
parafy!) oraz wpisaniu daty przygotowania aplikacji.
Czy warto starać się o środki z programu SPO WKP?
Liczba składanych wniosków o dofinansowanie w ramach poszczególnych działań SPO WKP
świadczy o ogromnym zainteresowaniu przedsiębiorców tą formą pomocy w realizacji ich
inwestycji.
Skala problemu przygotowania dokumentacji jest wielka, procedury często niejasne, a czas
poświęcony na przygotowanie całości bardzo długi. Również fakt, że z tego samego działania
mogą korzystać mali przedsiębiorcy zatrudniający kilka osób i funkcjonujący lokalnie oraz
firmy stosunkowo duże o aspiracjach ponad regionalnych, nie służy tym pierwszym. Często
bowiem ich kryteria rozwoju, czy też po prostu utrzymania dotychczasowej pozycji, niestety
wcale nie korespondują z planami większych, ale należących do kategorii MSP firm.
Opracowali:
Łukasz Krasowski, Piotr Rozpędek
15