Badania mechaniczne ubijanych przeszczepów kostnych w

Badania mechaniczne ubijanych przeszczepów kostnych w piszczeli.
PIERWOTNA STABILNOŚĆ A KSZTAŁT TRZPIENIA
A. D. Toms, D. McClelland, L. Chua, M. de Waal Malefijt, N. Verdonschot, R.
Spencer Jones, J.-H. Kuiper
From the Robert Jones and Agnes Hunt Orthopaedic Hospital, Oswestry, England
Doświadczenia kliniczne nad ubijanymi przeszczepami kostnymi w alloplastykach
rewizyjnych stawu kolanowego są ograniczone, z głównym problemem w postaci
stabilności części piszczelowej. Długość trzpienia i jego średnica były zmieniane, aby
poprawić stabilność. Naszym celem było przeanalizowanie efektu, jaki ma typ
trzpienia, podparcie obrzeża komponenty piszczelowej oraz ubijanie przeszczepów
kostnych na odległą stabilność protezy.
Opracowaliśmy system ubijania przeszczepów pod komponentą piszczelową, którego
używaliśmy z drobionymi przeszczepami w sztucznej kości. Implantowano
komponenty z krótkim, długim grubym lub długim cienkim trzpieniem wraz z lub bez
podparcia pierściem kostnym. Były one cyklicznie obciążane w czasie po miarów
wzajemnego przemieszczania się.
Płytki piszczelowe z długim trzpieniem migrowały 4,5 raza rzadziej niż płytki z
krótkim trzpieniem niezależnie od średnicy. Płytki z podparciem migrowały 2,8 raza
rzadziej niż bez podparcia. Migracja elementów z krótkimi trzpieniami odwrotnie
korelowała z gęstością ubitych przeszczepów.
Osadzanie komponent piszczelowych na ubijanych przeszczepach kostnych było
szeroko opisywane w pierwotnych zabiegach bezcementowych. Przemieszczanie się
elementów z krótkimi trzpieniami bez podparcia korowego było największe i zależne
od stopnia ubicia przeszczepów. Jeśli podparcie pierścieniem korówkowym było
zadowalające lub jeśli użyto długiego trzpienia, ubijane przeszczepy drobione
osiągały odpowiednią stabilność początkową.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:656-63.