Rekonstrukcja panewkowa u pacjentów z niskim i wysokim

Rekonstrukcja panewkowa u pacjentów z niskim i wysokim zwichnięciem stawu
biodrowego
20 – 32 LETNIE PRZEŻYCIE TECHNIKI UBIJANYCH PRZESZCZEPÓW
KOSTNYCH (KOTYLOPLASTYKA DNA PANEWKI)
Th. Karachalios, N. Roidis, K. Lampropoulou-Adamidou, G. Hartofilakidis
From KAT Hospital, Athens, Greece
Bone Joint J 2013;95-B:887–892.
Podajemy wyniki średniego okresu przeżycia wynoszącego 24.3 lat (20 do 32) z serii
61 kolejnych endoprotezoplastyk stawu biodrowego (opisywanych poprzednio),
wykonanych u 44 pacjentów z zaawansowaną chorobą wrodzoną stawu biodrowego.
Zabiegi wykonano wykorzystując rekonstrukcję panewki przy użyciu techniki
ubijanych przeszczepów kostnych znaną jako kotyloplastykę. Średni wiek pacjentów
podczas zabiegu wynosił 46.7 lat (23 to 68), grupa obejmowała jedynie kobiety.
Średni okres obserwacji wynosił 24.3 lat (20 do 32), w badaniach kontrolnych
wykorzystano skalę Merle d’Aubigné oraz Postel zmodyfikowaną przez Charnleya,
jak również serię zdjęć radiologicznych. Podczas ostatniego badania kontrolnego
stwierdzono, że 28 komponentów panewkowych poddano zabiegowi rewizyjnemu z
powodu obluzowania aseptycznego po średnim okresie 15.9 lat (6 do 26), a jeden po
40 dniach od zabiegu ze względu na powtarzające się zwichnięcie. Całkowity stopień
przeżycia w odniesieniu do aseptycznego obluzowania komponentu panewkowego po
10 latach wynosił 93.1% (przedział ufności 95% (PU) 86.5 do 96.7) podczas gdy 53
stawy pozostawały w obrębie zagrożenia, natomiast po 23 latach wyniósł 56.1% (95%
PU 49.4 do 62.8), podczas gdy 22 stawy pozostawały w stanie zagrożenia. Powyższe
wyniki długofalowe uważa się za satysfakcjonujące w odniesieniu do rekonstrukcji
panewki ze stwierdzonym niewystarczającą strukturą kostną oraz ubytkami
segmentowymi wokół panewki.