23 maja

NR 21 (259)/1
PO GÓRACH, DOLINACH...
23 maja 1999 r.
NR 21 (259) 23 maja 1999
NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA
ŚWIĘTEGO
“Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w
moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni
wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14,26).
Pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa
spełniła się ta obietnica. Duch Święty naznaczył swoje
przyjście i swoją szczególną obecność szumem wichru z
ognistymi językami. Ubogacił wówczas ich Ŝycie i stał się
ich towarzyszem w doli i niedoli. Ich Ŝycie otrzymało
nowe ukierunkowanie, ich słowa BoŜą moc. Z
bojaźliwych, niewykształconych rybaków stali się
głosicielami Prawdy Zmartwychwstałego Pana.
Wiele czasu upłynęło od Zesłania Ducha Świętego,
ale to wydarzenie nieustannie trwa i wciąŜ się ponawia.
Jako chrześcijanie potrzebujemy prawdy, siły i pociechy
Ducha Św. Potrzebujemy obecności Boga, Ŝeby dojść do
Boga. Tę siłę zapewnia nam działanie Ducha Świętego W
Dziejach Apostolskich zapisano: “Wszyscy zostali
napełnieni Duchem Św.” To samo moŜna powiedzieć o
kaŜdym z nas, jeŜeli nie przeszkodziliśmy BoŜej lasce
przez grzech. W naszej duszy jest Duch Św. Boga
nosimy w swoim sercu. Czy jednak kaŜdy z nas moŜe
powiedzieć to o sobie? Czy jesteśmy świadomi tej
wielkiej prawdy, Ŝe Duch Św. jest mieszkańcem naszych
dusz?
“Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20,22) powiedział
Jezus Apostołom i to samo powtarza dziś nam. Niech
nasze serca będą więc zawsze gotowe na przyjęcie
największego z gości – Boga. Musimy jednak pamiętać,
by to mieszkanie było godne tak wielkiego Gościa. W
sakr. bierzmowania nie słyszeliśmy szumu gwałtownego
wichru, nie widzieliśmy ognistych płomieni, ale
otrzymaliśmy niezatarte znamię daru Ducha Św.
Otrzymaliśmy obfitość łask i siedem darów Ducha Św.
które wspierają nas w naszych codziennych
obowiązkach, abyśmy stawali się coraz bardziej podobni
do swojego Mistrza. Byśmy uzdolnieni do dawania
świadectwa Chrystusowi umieli budować w sobie BoŜy
Kościół. Nie zapominajmy równieŜ o tym, Ŝe w dzień
bierzmowania, czyli w swój dzień Zesłania Ducha
Świętego kaŜdy z nas stał się pełnoletnim obywatelem
O NAŚLADOWANIU
CHRYSTUSA
Ugruntowani i utwierdzeni w Bogu, nie mogą w Ŝaden
sposób wzbić się w pychę. Ci właśnie, którzy wszelkie
osiągnięte dobro przypisują Bogu, nie szukają pochwał u
ludzi i pragną tylko chwały samego Boga i chcą nade
wszystko uwielbiać Boga w sobie i we wszystkich świętych i
dąŜą jedynie ku temu celowi. Bądź przeto wdzięczny za dar
W TYM TYGODNIU KOŚCIÓŁ
WSPOMINA:
• 24. 05 - Najśw. Maryję Pannę, Matkę Kościoła
• 25. 05 - Św. Bedę Czcigodnego, Grzegorza VII i
Marię Magdalenę
Św. Beda ur. się w Anglii w 673r. Wstąpił do zakonu
benedyktynów i przyjął święcenia kapłańskie. Był uwaŜany
za najbardziej światłego człowieka tamtych czasów. Napisał
wiele dzieł naukowych oraz komentował Pismo św. JuŜ za
Ŝycia był otoczony głęboką czcią. Zmarł w 735 roku.
Św. Grzegorz VII, papieŜ był jednym z największych
papieŜy i najwybitniejszych męŜów historii. Umierając mówił:
“Umiłowałem sprawiedliwość i nienawidziłem nieprawości,
dlatego umieram na wygnaniu”.
Św. Maria Magdalena Pazzi ur. się w 1566r., a mając
zaledwie 16 lat została karmelitanką. Jej powołaniem była
modlitwa i pokuta, a pragnieniem - reforma Kościoła i
nawrócenie wszystkich ludzi.
• 27. 05 - Św. Augustyna z Canterbury
Św. Augustyn był benedyktynem w Rzymie. Został
wysłany do Anglii, gdzie ochrzcił króla wraz z rzeszą
poddanych. Udało mu się zorganizować hierarchię kościelną
w Anglii, zasiewając ziarno, które przez wieki miało
przynosić bogate plony dla Chrystusa. Zm. w 605r.
• 29. 05 - Bł. Urszulę Ledóchowską
Ur. się w 1865r. w Austrii, gdzie spędziła dzieciństwo i
młodość. Po blisko 20 latach jej rodzina powróciła do Polski.
Urszula pomagała w majątku, uczyła chłopców
przygotowujących się do kapłaństwa. Później wstąpiła do
zakonu urszulanek w Krakowie. Wyjechała do Petersburga,
NR 21 (259)/2
PO GÓRACH, DOLINACH...
23 maja 1999 r.
KONKURS WIEDZY BIBLIJNEJ
Z Ŝycia parafii
W tym roku szkolnym odbył się po raz drugi w
diecezji Bielsko - śywieckiej Konkurs Wiedzy Biblijnej. W
ub. roku obejmował on swoim zakresem znajomość
Ewangelii wg św. Łukasza. W tym roku poprzeczka
została podniesiona, gdyŜ wybrano księgę trudniejszą, z
duŜą ilością szczegółów, postaci i wydarzeń, a była to
księga Dziejów Apostolskich, napisana równieŜ przez św.
Łukasza.
- W poniedziałek, 3 maja w święto
Królowej Polski uczestniczyliśmy we
Mszy św. o godz. 9.00, którą Ks.
Proboszcz odprawił w intencji Ojczyzny.
W pierwszym etapie, który odbył się jesienią, wzięło
udział 9 uczennic z SP2 i 2 uczennice z SP1. Poprzez
etapy: międzyszkolny i powiatowy do finału
wojewódzkiego zakwalifikowało się 8 uczennic:
Grupa młodsza:
Estera Mańczyk - kl. II
Barbara Kaczmarzyk - kl. III
Miriam Mańczyk - kl. IV
Magdalena Korcz - kl. V
Grupa starsza:
Kinga Rymaszewska -kl. VII
Martyna Stolarczyk - kl. VII
Berenika Kiszka - kl. VII
Finał diecezjalny przygotowany był na bardzo wysokim
poziomie. Uczniowie w nim uczestniczący, a było ich w
dwóch grupach ok. 150, wykazali się ogromną znajomością
faktów, postaci i wydarzeń z Dziejów Apostolskich. Dla
poparcia tego stwierdzenia przytoczę kilka pytań, które na
pewno skłonią Czytelnika do refleksji nad swoją osobistą
znajomością ksiąg biblijnych, czytanych kaŜdego dnia w
naszym kościele, a często nawet wyjaśnianych.
W grupie młodszej pytano:
1) Jakimi słowami określił Piotr śmierć Judasza?
2) Gdzie i komu mówi Paweł o ofiarach składanych
“nieznanemu Bogu”?
3) Od jakiego momentu Paweł posiadał obywatelstwo
rzymskie?
4) Kim byli helleniści?
5) Co znaczy Hakeldamach?
W grupie starszej pytania brzmiały:
1) Jakie słowa Jezusa przytoczył w swej mowie Paweł
w Milecie?
2) Dzieje Apostolskie wspominają o sykaryjczykach.
Kim byli i od czego pochodzi ich nazwa?
3) Ile razy był więziony św. Paweł wg Dziejów
Apostolskich i ile razy wywiódł go z więzienia Anioł?
4) Dlaczego Tymoteusz został obrzezany?
Udział wzięły poczty sztandarowe
Ochotniczej StraŜy PoŜarnej, Zawodowej
StraŜy PoŜarnej, Solidarności, Zarządu Miejskiego PSL i
Armii Krajowej. Po Mszy św. przeszliśmy pod pomnik w
rynku, gdzie przedstawiciele
Władz Miasta, zakładów
pracy, KsięŜa naszej parafii,
Kombatanci oraz młodzieŜ
złoŜyli kwiaty.
O
godz.
11.00
przedstawiciele parafii wraz
z Księdzem Proboszczem
udali się w procesji do
Hermanic,
do
ojców
dominikanów, na Mszę św.
odpustową.
- W tym tygodniu przypadły
dni eucharystyczne - I czwartek, piątek i sobota miesiąca.
Była więc okazja do spowiedzi miesięcznej dla dzieci i
młodzieŜy.
- W sobotę były odwiedziny chorych.
- Przez cały tydzień trwały naboŜeństwa majowe z
udziałem dzieci pierwszokomunijnych.
- Codziennie rano śpiewane są Godzinki o
Niepokalanym Poczęciu Najśw. Maryi Panny oraz
odmawiany jest róŜaniec.
- W niedzielę, 9 maja na Mszy św. o godz. 9.00 do
wczesnej Komunii św. przystąpiła Ania Mańczyk. W
czasie naboŜeństwa majowego wraz ze swoim tatusiem
podziękowała Bogu za dar Chrztu św., Eucharystii oraz
za najbliŜszych.
- O godz. 12.00 uczestniczyliśmy we Mszy św. z
okazji 49 urodzin Księdza Proboszcza.
- Przed drzwiami kościoła została zebrana kolekta na
BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA SZUKAJĄCYCH
MĄDROŚCI
Szczęśliwi, którzy potrafią się uśmiechać nawet
wtedy, gdy jest trudno i gdy ktoś ich draŜni - wiele radości
rozsieją wokół siebie i łatwiej siebie samych zachowają w
5) Dlaczego przewieziono Pawła do więzienia w
Cezarei?
To tylko kilka pytań, moŜe łatwych, a moŜe bardzo
trudnych. Myślę, Ŝe warto się nad nimi dłuŜej zatrzymać i
zastanowić się, na ile Słowo BoŜe jest przeze mnie znane
lub wciąŜ poznawane.
Nie mamy jeszcze oficjalnych wyników, ale wiemy,
Ŝe Miriam Mańczyk, Martyna Stolarczyk i Berenika Kiszka
są laureatkami. Pozostałe dziewczęta znalazły się na
wysokich pozycjach, gdyŜ ich prace otrzymały powyŜej
31,5 punktów - czyli oceny bardzo dobre.
Wszystkim, którzy pomagali w przygotowanich
dziewcząt do Konkursu Wiedzy Biblijnej oraz tym, którzy
się za nas modlili, składam serdeczne “Bóg zapłać”.
SOLENIZANCI TYGODNIA
Erwin Niemiec
Janina Rąpel
Marta Cieślar
Jan Pydych
Leszek Szoblik
Alojzy Szczygieł
Solenizantom składamy najlepsze Ŝyczenia.
“Umiej być przyjacielem - znajdziesz przyjaciela”.
NR 21 (259)/3
PO GÓRACH, DOLINACH...
KS. WITEK - NASZ
PARAFIANIN
23 maja ks. Witold Zahraj
obchodzi 30 urodziny. Składamy
naszemu
Parafianinowi
najserdeczniejsze Ŝyczenia: przede
wszystkim obfitych łask BoŜych i
zdrowia, aby mógł jak najdłuŜej
słuŜyć Bogu i głosić Ewangelię.
Witka poznałam, gdy miał 4 lata. Mam syna o rok
młodszego i chłopcy w dzieciństwie bawili się razem.
Dołączał do nich o siedem lat starszy brat Witka, Romek.
Postanowiłam porozmawiać z mamą ks. Witka, aby
przybliŜyć trochę Jego sylwetkę.
- Zacznę od tego, Ŝe zapytam mamę - dlaczego
wybraliście dla młodszego syna imię Witold?
Właściwie to zadecydował starszy syn, poniewaŜ
miał w przedszkolu kolegę o tym imieniu. Natomiast
drugie imię - Hubert, wybrał ks. Zielasko jako, Ŝe ojciec
Witka był leśniczym, a św. Hubert jest ich patronem. Był
chrzczony w zakrystii, przez zakonnika,
Franciszka
Gałdysia. Okazało się, Ŝe ks.
Zielasko wygłosił mu przed
laty kazanie prymicyjne.
BoŜa”.
- Wiem, Ŝe Witek był bardzo dobrym uczniem.
Posiadał odznakę “Wzorowy uczeń”, ale nosił takŜe
Znaczek
Ministranta. Jak zachował się wobec
nauczyciela, który zwrócił mu uwagę, Ŝe ten znaczek nie
ma związku ze szkołą?
Nie stchórzył, ale odpowiedział - <<Do kościoła teŜ
noszę “Wzorowego ucznia” i tarczę szkolną>>.
- Po ukończeniu szkoły podstawowej wybrał
Technikum Mechaniczno - Elektryczne w Cieszynie.
Jakie były jego plany na przyszłość?
Od początku nosił w sobie myśl, Ŝe pójdzie do
seminarium, a ksiądz musi - mówił - obok wiedzy ogólnej,
teologicznej posiadać równieŜ zawód praktyczny. On
wybrał kierunek - chłodnictwo.
- Gdy był w seminarium spotykałam go często w
Waszym domu. Czy mieliście Państwo jakieś problemy,
czy wątpliwości związane z jego wyborem?
Z Witkiem nigdy nie mieliśmy Ŝadnych problemów.
Rozmowy z jego nauczycielami, to była satysfakcja. Był
bardzo lubiany, zarówno przez nich jak i przez kolegów.
Jakie
były
odczucia,
gdy
przyjmował Akolitat,
czy
później
ś w i ę c e n i a
Diakonatu?
- Pamiętam Witka jako bardzo
grzecznego chłopca. Czy
moŜe Pani podać jakiś
szczegół charakterystyczny z
jego dzieciństwa?
- Kupiliśmy mu mundurek
organizacji zuchowej. Po
dwóch dniach zadecydował ”oddajcie go sobie, bo ja
zgłaszam się na ministranta”.
- Starszy syn przystąpił do
Komunii św. w II klasie, a
Witek do wczesnej. Kto o tym zadecydował?
Od najmłodszych lat chodził na lekcje religii.
NaleŜeliśmy wówczas do kaplicy znajdującej się w
suterenach, w Polanie. Siostra Dacja wybrała kilkoro
dzieci i dołączyła je do grupy dzieci przygotowujących się
do wczesnej Komunii św. w parafii św. Klemensa. Wśród
nich był Witek. Bardzo to przeŜywał; nocami budził się i
pytał, czy aby nie zaspał? Zawsze bardzo dbał o
czystość, a w przed I spowiedzią stwierdził, Ŝe w parze z
czystością duszy musi iść ciało. Zaraz po spowiedzi udał
się na spoczynek, Ŝeby nie zgrzeszyć.
- Czy jako dziecko bawił się w “księdza”, jak to robi
wielu chłopców?
Asystował bratu, a sam uczestniczył w codziennych
Mszach św., śpiewał psalmy, prowadził modlitwy
róŜańcowe i Godzinki przed Mszą roratnią.
- Ucieszyłam się bardzo, gdy Witek został moim
uczniem w klasie I w SP nr 1 w 1976 r. Pamiętam jego
wypracowanie na temat “Kim chciałbyś zostać?”
Napisał wtedy, Ŝe chce zostać księdzem. Posiadał
wiele przydomków, a gdy kończył czytanie wypowiedzi
lub wypracowania w kl. VII - VIII, koledzy dodawali
“Amen”. Przez cały okres nauki (od II kl. technikum) był
bardzo solidnym ministrantem, ale zawsze mówił - “Wola
23 maja 1999 r.
Brał
krople
na
uspokojenie,
był
bardzo
skupiony.
Natomiast głęboko
przeŜywaliśmy
poś więc e ni e
sutanny, czy obłóczyny (III rok)
- Pamiętam Witka - ministranta jako małego,
czarnego chłopca o zawsze zadbanej fryzurze, pięknie
śpiewającego...
Witek zawsze lubił śpiewać. Śpiewał takŜe w domu,
grał na gitarze, naleŜał do oazy. Ks. Krzysztof
Błaszczyński naradzał się z nim przed roratami, jaką
homilię wybrać, aby trafić do dzieci. Ćwiczył z nim śpiew
psalmów.
- Nadeszła pora święceń kapłańskich. Otrzymał je
cztery lata temu - 10 czerwca 1995 r.
W tym czasie mąŜ zachorował. Dzięki Bogu wrócił
ze szpitala i z wielkim wzruszeniem uczestniczyliśmy w
święceniach, które Witek przyjmował z rąk bpa Tadeusza
Rakoczego w katedrze św. Mikołaja w Bielsku - Białej.
Następnego dnia, 11 czerwca odprawił swoją pierwszą
Mszę św. w kościele parafialnym św. Klemensa.
- Uczestniczyliśmy wtedy bardzo licznie, gdyŜ
Witek cieszył
się zawsze ogromną sympatią.
Wspominamy jego piękny głos i cieszymy się, ilekroć
widzimy go przy naszym ołtarzu.
Na koniec zapytam jeszcze - jak to jest być mamą
księdza?
Cieszę się, Ŝe udało mu się zrealizować swoje
zamiary, Ŝe moŜemy z nim często być, poniewaŜ
przyjeŜdza do domu raz w tygodniu (ks. Witold jest
wikariuszem w par. pod wezw. św. Stanisława w Bielsku Białej - przyp. red.). Jest bardzo troskliwy, a poniewaŜ
chorujemy oboje z męŜem, dzieli się z nami swoją
NR 21 (259)/4
PO GÓRACH, DOLINACH...
MŁODYM BYĆ...
W SŁOŃCU, W
DESZCZU,
W MIŁOWANIU
“NASIONA MIŁOŚCI”
“Brat Anthony opowiadał kiedyś sen
Samuela: Chodził sobie wśród regałów
najpiękniejszego sklepu na świecie, aŜ
tu nagle... widzi Boga za ladą!
- Co sprzedajesz, Panie?
- Wszystko, czego pragnie twoje serce.
- Chcę kupić pokój serca, miłość,
lekarstwo na strach i wszystkie obawy.
mądrość,
- Dobrze - mówi Bóg - ale tutaj nie sprzedajemy
owoców, tylko nasiona”.
Na niedzielnej Mszy św. kupujemy nasiona. Podczas
modlitwy Bóg daje nam nasiona. W ksiąŜce o duchowości
kupujemy nasiona. Z sakramentu pojednania takŜe
odchodzimy z nasionami. A potem? Co z nimi robimy?
Jak uprawiamy naszą ziemię, aby nasiona dały owoc?
Chcę wybaczyć komuś: nasiono. Chcę pomodlić się:
nasiono. Chcę odpowiedzieć na prośbę o finansowe
wsparcie: nasiono. Ale muszę się pospieszyć z
przełoŜeniem inspiracji na realizację. Przerwa pomiędzy
łaską, a jej wykorzystaniem jest dla mnie zgubna. W tę
przerwę wślizguje się tysiąc powodów, Ŝeby realizację
odsunąć w czasie i kiedy mówię “jutro”, odkładam swoje
nasiona i nie dają one owocu.
Dbając o Ŝycie wewnętrzne, jako o bazową
samotność, czasem ulegamy pokusie schronienia się
jakby w wewnętrznej komórce - jak w nasionku. Stąd juŜ
blisko do egoizmu i zamknięcia. Powinniśmy raczej
ukierunkować się na otwartą wewnętrzność, na rozwój, a
potem owocowanie.
Rozumiem to na dwa sposoby: ciągle i dość szybko
umieć zejść do własnego wnętrza, ale wciąŜ być
uwaŜnym dla innych, gotowym, by rzucić się do pomocy.
Wydaje się, Ŝe jest to utopijne? Raczej trudne i
wymagające stałych poprawek. W zaleŜności od
temperamentu będzie nas cechować skłonność do
zamykania się lub do rozpraszania. Jednak po krótkiej
analizie i postawieniu sobie dobrej diagnozy, nauczymy
się omijać przeszkody, które sami budujemy między
sobą, a innymi - wszystko po to, aby uratować Ŝycie
osobiste, w którym nie ma miłości, jakby nasiono, które
zamarło bez moŜliwości wzrostu i owocowania. I
odwrotnie: jeśli nie jesteśmy w stanie zejść w głąb siebie,
jeśli zmierzamy od roztargnienia do zwykłej aktywności,
jeśli nabieramy odrazy do wyciszenia na modlitwie, to nie
Ŝyjemy w ułudzie, Ŝe Ŝycie nasze rozwija się i przyniesie
jakikolwiek owoc.
Giustina
“śyć miłością to wciąŜ płynąć naprzód i wlewać
23 maja 1999 r.
LEKSYKON
PAPIEśY
147) GRZEGORZ VI
Jan Gracjan pochodził z bogatego
rodu Ŝydowskiego Pierleonich.
Kupił od Benedykta IX godność
papieską. Uczynił to - jak sam
później wyjaśnił dla ratowania
prestiŜu Kościoła. Ani opaci z
Cluny, ani surowych obyczajów
słynny bp asceta Piotr Damiani nie potępili jego kroku.
Opowiadał się on bowiem za zreformowaniem Kościoła.
Jednak za namową opata Odilona z Cluny Henryk III zwołał
do Sutri (koło Rzymu) synod biskupów, na którym podjęto
uchwałę o zdjęciu z urzędu Sylwestra III i Grzegorza VI oraz
Benedykta IX. Grzegorz udał się do Kolonii, gdzie złoŜył
rezygnację. Towarzyszył mu młody
mnich Hildebrand,
późniejszy
papieŜ Grzegorz VII.
148) KLEMENS II
W 1046 roku został wybrany
Suitger, hrabia Morsleben i
Homburga, był bpem Bambergu i
jednym z najbardziej wpływowych
hierarchów Kościoła niemieckiego.
Przyjął imię Klemensa. Pierwszym
oficjalnym aktem papieŜa było koronowanie Henryka III na
cesarza, a jego Ŝony na cesarzową. Wraz z uzyskaniem
urzędu przez Klemensa II rozpoczęła się nowa epoka w
dziejach Kościoła - wzrost autorytetu papieŜa w ówczesnym
świecie. Zwołał synod, na którym obostrzono kary za
kupowanie godności (symonia). NałoŜył kary na kapłanów,
którzy przyjęli święcenia z rąk bpów symonistów. Za jego
panowania rozpoczęła się era cezaropapizmu, w której
urzędy kościelne całkowicie podporządkowano niemieckim
władzom świeckim. Klemens II potwierdził zwyczaj, zgodnie
z którym nadanie urzędu kościelnego poprzedzało
ceremonię kościelną - udzielenie święceń biskupich. Jego
pontyfikat trwał niespełna rok.
Po jego śmierci po raz trzeci Benedykt IX usiłował
odzyskać tron papieski. Cesarz
Henryk III się temu sprzeciwił i
mianował Damazego II. Ten w
miesiąc po koronacj zmarł.
150) LEON IX
Był spokrewniony z rodziną
cesarską i przez cesarza został
mianowany. Jednak, gdy przyjechał
do Rzymu, zdjął sandały i boso
udał się do grobu św. Piotra, gdzie
oświadczył, Ŝe zostanie tutaj tylko zgodnie z wolą
mieszkańców. Został przyjęty i obrał imię Leona IX.
Panowanie rozpoczął od reorganizacji kurii papieskiej, do
której wprowadził wielu obcokrajowców. Zaczął teŜ
reformować i odnawiać Ŝycie kościelne. Pod koniec swego
panowania wdał się w wojnę z Normanami, przez których
został pokonany i dostał się do niewoli. Na krótko przed jego
śmiercią doszło do zerwania Kościoła rzymskiego z
"Po górach, dolinach..."
Redaguje kolegium: Barbara Langhammer (red. naczelny), Maria Pasterna, Urszula Przybyła, s. Justyna,
ks.Zygmunt Siemianowski (red.odpowiedzialny), Roman Langhammer (red. techniczny; skład komputerowy)
Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów i zmiany tytułów.
Wydawca: Fundacja "Źródło" Kraków, Adres Redakcji Gazety: 43-450 Ustroń ul. M.Konopnickiej 1, tel 854-30-23