„Globalna analiza regulatorowych miejsc RNA rozpoznawanych
Transkrypt
„Globalna analiza regulatorowych miejsc RNA rozpoznawanych
Nr wniosku: 149550, nr raportu: 12716. Kierownik (z rap.): dr hab. Krzysztof Sobczak „Globalna analiza regulatorowych miejsc RNA rozpoznawanych przez czynnik splicingowy MBNL1 - Implikacje dla patomechanizmu dystrofii miotonicznej (DM)” Białka należące do rodziny MBNL są regulatorami metabolizmu cząsteczek RNA i uczestniczą w potranskrypcyjnej modulacji ekspresji setek genów. W prawidłowym rozwoju wielu tkanek, takich jak mięśnie szkieletowe, mięsień sercowy i mózg, uczestniczą w tworzeniu alternatywnych produktów genów na drodze stymulacji lub represji alternatywnego splicjingu i alternatywnej poliadenylacji cząsteczek prekursorowych pre-mRNA oraz decydują o stabilizacji i lokalizacji subkomórkowej cząsteczek mRNA. Aby pełnić swoją funkcję białka te wiążą się do specyficznych miejsc w RNA. Wcześniej stwierdzono, że jest to motyw sekwencyjny (YGCY, gdzie Y to dowolna pirymidyna). Nie zostały jednak określone wymagania strukturalne jakie musi spełnić region RNA, aby mógł być specyficznie rozpoznany przez te białka. Wcześniejsze badania dowiodły również, że niedobór tych białek wpływa na wywołanie stanów patologicznych. W dystrofii miotonicznej (DM), która jest dość częstą chorobą genetyczną objawiającą się głównie zmianami patologicznymi tkanki mięśniowej, dochodzi do ekspansji powtórzeń trójnukleotydowych CTG w genie DMPK. Produktem zmutowanego genu jest mRNA, który zawiera w regionie 3’UTR długi region powtórzeń CUG (CUGexp) wykazujący bardzo wysokie powinowactwo do białek MBNL. Okazało się, że w DM dochodzi do bardzo wydajnej sekwestracji tych białek na CUGexp a w konsekwencji funkcjonalnego niedoboru MBNL do zaburzeń metabolizmu setek jądrowych i cytoplazmatycznych cząsteczek RNA. Głównym celem niniejszego projektu było zarówno określenia i charakterystyka miejsc wiązania MBNL w ludzkim i mysim traskryptomie, używając do tego celu wielkoskalowej metody CLIP-Seq, poznanie konsekwencji niedoboru MBNL, prowadzących do zaburzeń splicingowych kilku genów na kształtowanie patomechanizmu DM, ale również opracowanie podejść terapeutycznych i diagnostycznych tej choroby. Realizacja niniejszego projektu pozwoliła na lepsze poznanie natury oddziaływania białek MBNL z RNA oraz efektu tego oddziaływania na regulację zarówno alternatywnego splicingu jak i alternatywnej poliadenylacji, dla której po raz pierwszy wyjaśniliśmy regulacyjny mechanizm działania MBNL. Poznaliśmy mapę miejsc w całym transkryptomie, które mogą być specyficznie rozpoznawane przez MBNL prowadząc do wywołania określonych efektów molekularnych. Ponadto wykazaliśmy, że nie tylko sekwencja tego miejsca, ale w znaczącym stopniu również jego struktura przyczyniają się do efektywnego wiązania badanych białek. Nasze badania w znaczący sposób przyczyniły się do wyjaśnienia efektów zaburzeń alternatywnego splicingu w mięśniach szkieletowych pacjentów cierpiących na DM wynikających z funkcjonalnego niedoboru białek MBNL. Wykazaliśmy w jaki sposób zaburzenia splicingu konkretnych genów, głównie CELF1 i MBNL1, wpływają na kształtowanie molekularnego patomechanizmu tej choroby. W dalszej kolejności, na podstawie precyzyjnie wyselekcjonowanych biomarkerów, jakimi były zaburzenia alternatywnego splicingu kilkunastu genów, opracowaliśmy efektywny i powtarzalny test molekularny pozwalający na monitorowanie postępu choroby, ale również skutków działań testowanych terapeutyków. Wreszcie opracowaliśmy kilka eksperymentalnych strategii terapeutycznych, znoszących patogenne oddziaływanie MBNL z CUGexp i prowadzące do korekty zaburzeń splicingowych. W przyszłości mogą one zostać wykorzystane w opracowaniu skutecznej strategii terapeutycznej dedykowane pacjentom z dystrofią miotoniczną. Wynikiem realizacji niniejszego projektu są cztery prace opublikowane w prestiżowych czasopismach naukowych. Trzy inne prace zostały już wysłane do recenzji wydawniczej a kilka kolejnych znajduje się w ostatniej fazie przygotowań. Uzyskane wyniki prezentowaliśmy również w formie wykładów oraz prezentacji plakatowych na kilku międzynarodowych konferencjach naukowych.