Lekcja 3 — 19 stycznia Dopełnienie stworzenia TEKST

Lekcja 3 — 19 stycznia
Dopełnienie stworzenia
TEKST PAMIĘCIOWY: „I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło
swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego
dzieła, które uczynił” (1 Mojż./Rdz 2,2).
W tym tygodniu dokonamy przeglądu krótkiego opisu trzech
ostatnich dni stworzenia i ustanowienia dnia odpoczynku —
szabatu. Sprawozdanie to zamieszczono w 1 Mojż./Rdz 1,14—2,3,
ale w innych miejscach Pisma Świętego występują liczne
nawiązania do tego sprawozdania. Jedną ze szczególnych cech
opisu stworzenia jest jego podział na dni w tygodniu stworzenia.
Dlaczego Bóg postanowił stworzyć siedmiodniowy cykl, który
nazywamy tygodniem?
Pismo Święte nie wyjaśnia tego bezpośrednio, ale możemy
poszukać wskazówek w tej kwestii. Chyba najważniejszą
wskazówką jest sama sobota, szczególny czas zarezerwowany na
łączność ludzi z Panem. Zapewne Bóg ustanowił cykl
tygodniowy, by wyznaczyć przeznaczony na powszednią pracę
czas regularnie przerywany czasem będącym przypomnieniem
naszej więzi z Bogiem (zob. Mar. 2:28 Tak więc Syn Człowieczy
jest Panem również i sabatu). Ten przerywnik miał
przypominać ludziom, że Najwyższy jest dawcą wszystkiego, oni
zaś są całkowicie zależni od Niego.
Tak czy inaczej, oczywiste wydaje się, że opis stworzenia
przedstawia dzieło stworzenia jako dokonane z największą
starannością i celowością. Nic nie zostało pozostawione
przypadkowi.
NIEDZIELA — 13 stycznia
Słońce, Księżyc i gwiazdy
Przeczytaj 1 Mojż./Rdz 1,14-19. Jakie dokonania Boga z
czwartego dnia stwarzania są tutaj wymienione? Jak
powinniśmy rozumieć to sprawozdanie, zwłaszcza w kontekście
współczesnej wiedzy o wszechświecie?
1 Moj. 1:14-19 Potem rzekł Bóg: Niech powstaną światła na
sklepieniu niebios, aby oddzielały dzień od nocy i były znakami
dla oznaczania pór, dni i lat! 15. Niech będą światłami na
sklepieniu niebios, aby świecić nad ziemią! I tak się stało. 16. I
uczynił Bóg dwa wielkie światła: większe światło, aby rządziło
dniem, i mniejsze światło, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. 17.
I umieścił je Bóg na sklepieniu niebios, aby świeciły nad ziemią.
18. I rządziły dniem i nocą oraz aby oddzielały światłość od
ciemności. I widział Bóg, że to było dobre. 19. I nastał wieczór, i
nastał poranek - dzień czwarty.
Na temat czwartego dnia stworzenia toczy się chyba więcej
dyskusji niż na temat któregokolwiek z pozostałych dni. Jeśli
Słońce zostało stworzone czwartego dnia, to jak odmierzane były
cykle dobowe w ciągu pierwszych trzech dni stworzenia? Z
drugiej strony, jeśli Słońce istniało wcześniej, to co wydarzyło się
czwartego dnia?
Niepewność co do wydarzeń czwartego dnia stworzenia
raczej nie wynika z logicznej sprzeczności, ale z wielości
możliwych interpretacji. Jedna z możliwości jest taka, że Słońce
zostało stworzone czwartego dnia, a światło w ciągu pierwszych
trzech dni pochodziło wprost od Bożej obecności albo z innego
źródła, takiego jak supernowa. Obj./Ap 21,23 (A miasto nie
potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je
bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek) wydaje się
potwierdzać ten pogląd, gdyż Słońce nie będzie potrzebne na
nowej Ziemi, jako że będzie tam obecny Pan. Druga możliwość
jest taka, że Słońce, Księżyc i gwiazdy w tym czasie otrzymały
swoje funkcje. Ten pogląd wydaje się znajdować potwierdzenie w
Ps./Ps 8,4 (Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich,
Księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś). Żydowski uczony C.
John Collins napisał, że hebrajskie słownictwo w 1 Mojż./Rdz
1,14 może dopuszczać każdą z tych dwóch możliwości1.
Trzecia możliwość mówi o tym, że Słońce istniało wcześniej,
ale było przysłonięte chmurami czy pyłem wulkanicznym, więc
nie było widoczne ani w pełni funkcjonalne aż do czwartego
dnia. Można porównać tę sytuację z planetą Wenus, gdzie
obecnie panują podobne warunki.
Sprawozdanie biblijne ani wyraźnie nie popiera, ani nie
wyklucza żadnej z tych interpretacji, co nie zniechęca niektórych
osób do wyrażania zdecydowanego stanowiska w tej kwestii.
Dobrą zasadą jest nie nadawać żadnej sprawie większego
znaczenia, niż nadaje jej Pismo Święte. Nierzadko jesteśmy
zmuszeni przyznać, że nasze zrozumienie jest ograniczone. Taka
postawa, zwłaszcza w kwestii stworzenia, nie powinna być
trudna do zaakceptowania. Przecież obecnie także mamy do
czynienia z wieloma zjawiskami, które pozostają tajemnicą dla
nauki, mimo iż można je badać i gruntownie studiować. O ileż
bardziej tajemnicze są dla nas szczegóły wydarzeń związanych ze
stworzeniem świata!
-----1 Zob. C. John Collins, Genesis 1-4: A Linguistic, Literary,
and Theological Commentary, Phillipsburg 2006, s. 57.
PONIEDZIAŁEK — 14 stycznia
Stworzenie zwierząt latających i wodnych
Przeczytaj 1 Mojż./Rdz 1,20-23. Co w tych wersetach
mogłoby sugerować jakąkolwiek przypadkowość?
1 Moj. 1:20-23 Potem rzekł Bóg: Niech zaroją się wody
mrowiem istot żywych, a ptactwo niech lata nad ziemią pod
sklepieniem niebios! 21. I stworzył Bóg wielkie potwory i
wszelkie żywe, ruchliwe istoty, którymi zaroiły się wody,
według ich rodzajów, nadto wszelkie ptactwo skrzydlate
według rodzajów jego; i widział Bóg, że to było dobre. 22. I
błogosławił im Bóg mówiąc: Rozradzajcie się i rozmnażajcie
się, i napełniajcie wody w morzach, a ptactwo niech się
rozmnaża na ziemi! 23. I nastał wieczór, i nastał poranek dzień piąty.
Wody i atmosfera ziemska zostały napełnione istotami
żywymi w piątym dniu stworzenia. Wielu dostrzega powiązanie
między dniami drugim i piątym. Wody zostały rozdzielone przez
atmosferę w drugim dniu, a w piątym dniu zarówno wody, jak i
atmosfera zostały napełnione żywymi istotami. Wydarzenia
wydawały się następować w kolejności wskazującej na
zamierzony cel, dowodząc staranności i uporządkowania w
działaniach Boga. Innymi słowy, nic w opisie stworzenia nie
pozostawia miejsca na przypadkowość.
Zwróć uwagę, że zarówno stworzenia wodne, jak i fruwające
są wymienione w liczbie mnogiej, co wskazuje na różnorodność
organizmów żywych stworzonych piątego dnia. Wszystkie też
zostały obdarzone zdolnością płodzenia potomstwa i
rozmnażania się. Różnorodność była obecna od początku. Nie
istniał żaden pojedynczy praprzodek, od którego pochodzą inne
gatunki, ale wszystkie gatunki zostały obdarzone możliwością
reprodukowania rozmaitych osobników. Na przykład z dzikiego
gołębia wyhodowano obecnie ponad 400 ras, a złota rybka dała
początek 27 odmianom tego gatunku. Najwyraźniej
Wszechmocny obdarzył każde ze swoich stworzeń zdolnością
wydawania na świat różnorodnych osobników, dzięki czemu ta
różnorodność mogła pomnażać się w stworzeniu.
W 1 Mojż./Rdz 1,21 czytamy, iż Bóg stwierdził, że stworzone
przez Niego istoty były dobre. Oznacza to, że zostały starannie
zaprojektowane, miłe dla oczu, wolne od wad i zgodnie
współdziałające w spełnianiu swoich celów w stworzeniu.
Niewiele stworzonych istot rozpala naszą wyobraźnię i
podziw tak jak ptaki. Są one naprawdę zdumiewającymi
stworzeniami, wyraźnie świadczącymi o tym, że zostały
wspaniale zaprojektowane. Ich pióra są lekkie, a jednocześnie
mocne; sztywne, a przy tym elastyczne. Części lotek łączą się ze
sobą za pomocą złożonych rzędów mikroskopijnych haczyków,
dzięki czemu lotki są lekkie, a jednocześnie mocne i odporne na
zniszczenie. Płuca ptaków są tak zaprojektowane, by pozyskiwały
tlen zarówno z powietrza wdychanego, jak i wydychanego.
Dzięki temu mogą dostarczać do krwi znaczne ilości tlenu
potrzebnego mięśniom podczas intensywnego lotu. Możliwość tę
zawdzięczają istnieniu worków powietrznych i pustych
przestrzeni w kościach. Puste kości nie tylko zmniejszają masę
ciała ptaka, ale także stabilizują wymianę tlenową. Konstrukcja i
funkcjonowanie tych stworzeń są naprawdę zdumiewające.
Mając w pamięci powyższe informacje, przeczytaj Mat./Mt
10,29-31 i pomyśl, jaką pociechę możesz czerpać z tych słów.
Mat. 10:29-31 Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A
jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca
waszego. 30. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są
policzone. 31. Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele
wróbli.
WTOREK — 15 stycznia
Stworzenie zwierząt lądowych
W 1 Mojż./Rdz 1,24-31 czytamy, że zwierzęta lądowe i ludzie
zostali stworzeni w szóstym dniu.
1 Moj. 1:24-31 Potem rzekł Bóg: Niech wyda ziemia istotę żywą
według rodzaju jej: bydło, płazy i dzikie zwierzęta według
rodzajów ich. I tak się stało. 25. I uczynił Bóg dzikie zwierzęta
według rodzajów ich, i bydło według rodzaju jego, i wszelkie
płazy ziemne według rodzajów ich; i widział Bóg, że to było
dobre. 26. Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz,
podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad
ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad
wszelkim płazem pełzającym po ziemi. 27. I stworzył Bóg
człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako
mężczyznę i niewiastę stworzył ich. 28. I błogosławił im Bóg, i
rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i
napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad
rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi
zwierzętami, które się poruszają po ziemi! 29. Potem rzekł Bóg:
Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi
i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech
będzie dla was pokarmem! 30. Wszystkim zaś dzikim
zwierzętom i wszelkiemu ptactwu niebios, i wszelkim płazom
na ziemi, w których jest tchnienie życia, daję na pokarm
wszystkie rośliny. I tak się stało. 31. I spojrzał Bóg na wszystko,
co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał
poranek - dzień szósty.
Podobnie jak pomiędzy drugim i piątym dniem, analogia
występuje też między oddzieleniem suchego lądu i morza w
trzecim dniu a napełnieniem lądu żywymi istotami w szóstym
dniu. Po raz kolejny zaznaczone zostało uporządkowanie i
celowość etapów stworzenia, zgodne z Bożym porządkiem (zob.
1 Kor. 14:33 Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale
pokoju. Jak we wszystkich zborach świętych).
Podobnie jak w przypadku istot stworzonych w piątym dniu,
słownictwo tego fragmentu Biblii wskazuje na mnogość
rodzajów stworzonych szóstego dnia. Różnorodność ssaków,
gadów i płazów została powołana do istnienia tego samego dnia.
Według Księgi Rodzaju szóstego dnia zostało stworzonych
wiele różnych rodzajów zwierząt. Nie istniał żaden wspólny
przodek zwierząt lądowych, ale Bóg stworzył jednocześnie wiele
linii istot żywych.
Zwróć uwagę na wyrażenie „według rodzaju” (1 Mojż./Rdz
1,11.21.24-25). Niektórzy próbują wykorzystywać to wyrażenie
na poparcie zaczerpniętego z greckiej filozofii poglądu, iż
zaistniały ustalone gatunki. Starożytni Grecy twierdzili bowiem,
że każda istota jest niedoskonałym wyrażeniem niezmiennego
ideału zwanego typem. Jednak ustalenie konkretnych gatunków
nie jest zgodne z biblijnym nauczaniem, według którego cała
przyroda cierpi wskutek przekleństwa grzechu (zob. Rzym. 8:1922 Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów
Bożych, 20. Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z
własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, 21. Że
i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku
chwalebnej wolności dzieci Bożych. 22. Wiemy bowiem, że całe
stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd). Wiemy,
że gatunki się zmieniły, zgodnie z przekleństwami
wymienionymi w 3. rozdziale Księgi Rodzaju (Ellen G. White
pisała o potrójnym przekleństwie dotyczącym ziemi —
przekleństwie po upadku w Edenie, po zbrodni dokonanej przez
Kaina i po potopie), a wskazuje na to choćby istnienie pasożytów
i drapieżników powodujących tak wiele cierpienia i
posługujących się przemocą. Wyrażenie według rodzaju swego
staje się zrozumiałe dzięki zbadaniu kontekstu, w jakim zostało
użyte.
Przeczytaj:
1 Moj. 6:20 Z ptactwa według rodzajów jego i z bydła według
rodzajów jego, i z wszelkiego płazu ziemnego według rodzajów
jego, po parze z każdego z nich wejdą do ciebie, aby zostały
przy życiu.
1 Moj. 7:14 Oni i wszelkie zwierzęta według rodzaju swego, i
wszelkie bydło według rodzaju swego, i wszelkie płazy,
pełzające po ziemi, według rodzaju swego, wszelkie ptaki,
wszystko, co ma skrzydła.
3 Moj. 11:14-22 Wszelkie gatunki kani i sokołów, 15. Wszelkie
gatunki kruków, 16. Struś, sowa, mewa i wszelkie gatunki
jastrzębi, 17. Puszczyk, kormoran i puchacz, 18. Sójka, pelikan,
ścierwojad, 19. Bocian, wszelkie gatunki czapli, dudek i
nietoperz 20. Wszelkie uskrzydlone czworonożne owady będą
dla was obrzydliwością 21. Lecz z wszelkich uskrzydlonych
czworonożnych owadów możecie jeść te, które mają ponad
swymi nogami tylne kończyny do skakania na nich po ziemi 22.
Te z nich możecie jeść: Wszelkie gatunki szarańczy wędrownej i
wszelkie gatunki szarańczy solam, wszelkie gatunki szarańczy
chagab i wszelkie gatunki koników polnych;
Jak wyrażenie według rodzaju swego i podobne zwroty
zostały użyte w tych wersetach? Jak te przykłady pomagają nam
zrozumieć to wyrażenie w 1. rozdziale Księgi Rodzaju?
Wyrażenie według rodzaju swego oraz jemu podobne nie
powinny być interpretowane jako odnoszące się do reguły
reprodukcji. Odnoszą się one raczej do faktu, że różne rodzaje
istot zostały stworzone w poszczególnych epizodach stworzenia.
Niektóre przekłady Biblii używają wyrażenia różne rodzaje, co
wydaje się bardziej pasować do kontekstu. Tak więc wyrażenie to
odnosi się nie do ustalenia gatunków, ale do różnorodności
stworzeń powołanych do istnienia szóstego dnia. Od czasu
stworzenia istnieją liczne rodzaje roślin i zwierząt.
ŚRODA — 16 stycznia
Dopełnienie stworzenia
Gdy stworzenie zostało dopełnione w ciągu sześciu dni (o
stworzeniu ludzi będziemy studiować później), Biblia po raz
pierwszy wspomina o siódmym dniu tygodnia.
Przeczytaj 1 Moj. 2:1-3 Tak zostały ukończone niebo i ziemia
oraz cały ich zastęp. 2. I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło
swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego
dzieła, które uczynił. 3. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i
poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego,
którego Bóg dokonał w stworzeniu.
Zwróć uwagę na 1 Mojż./Rdz 2,1, w którym to wersecie
podkreślone jest dopełnienie wszystkiego, co Bóg uczynił.
Dlaczego jest to istotne dla zrozumienia znaczenia siódmego
dnia tygodnia?
Hebrajskie słowo szawat, przetłumaczone jako „odpoczął” (1
Mojż./Rdz 2,3), jest spokrewnione z innym hebrajskim słowem
szabat. Oznacza ono zaprzestanie pracy po dopełnieniu
zaplanowanego działania. Pan nie potrzebował odpoczynku
dlatego, że był zmęczony. On dokończył swoje dzieło stworzenia i
wtedy
odpoczął.
Najwyższy
szczególnie
pobłogosławił
odpoczynek w siódmym dniu. Dzień ten jest nie tylko
błogosławiony, ale i uświęcony, czyli oczyszczony i poświęcony
Bogu. Tak więc Pan nadał dniowi sobotniemu szczególne
znaczenie w kontekście więzi między Nim a ludźmi.
Przeczytaj Mar. 2:28 Tak więc Syn Człowieczy jest Panem
również i sabatu. Jaki, według Jezusa, jest cel szabatu?
Zwróć uwagę, że szabat nie został ustanowiony ze względu
na potrzebę ze strony Boga, ale ze względu na potrzebę
człowieka, której On wyszedł naprzeciw. Pod koniec pierwszego
tygodnia Pan odpoczął po swoich dokonaniach i poświęcił czas
na więź ze swoimi stworzeniami. Ludzie potrzebowali łączności
ze Stwórcą, by zrozumieć swoje miejsce we wszechświecie.
Wyobraź sobie radość i zdumienie Adama i Ewy, gdy rozmawiali
z Bogiem i oglądali świat stworzony przez Niego. Mądrość
zawarta w ustanowieniu dnia odpoczynku stała się jeszcze
bardziej widoczna po upadku ludzi. Potrzebujemy odpoczynku
sobotniego, by nie stracić z oczu Najwyższego i nie uwikłać się w
materializm lub nadmiar pracy.
Bóg polecił nam, byśmy jedną siódmą naszego życia
poświęcili upamiętnieniu dzieła stworzenia. Jak świadczy to o
doniosłości nauki o stworzeniu? Jak możesz posiąść pełniejsze i
bogatsze doświadczenie z Panem przez odpoczywanie w
siódmym dniu za Jego przykładem?
CZWARTEK — 17 stycznia
Literalny dzień
Przeczytaj
1 Moj. 1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał
nocą. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień pierwszy.
1 Moj. 1:8 I nazwał Bóg sklepienie niebem. I nastał wieczór, i
nastał poranek - dzień drugi.
1 Moj. 1:31 I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to
bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień szósty.
Z czego składały się poszczególne dni stworzenia? Czy cokolwiek
w biblijnym sprawozdaniu sugeruje, że nie były to dosłowne 24godzinne doby — takie same jak obecnie?
Na temat dni stworzenia toczy się gorąca dyskusja.
Niektórzy twierdzą, że nie były to dosłowne dni (doby), ale dni
reprezentujące znacznie dłuższe okresy. Jednak sam tekst opisu
stworzenia dostarcza odpowiedzi w tej kwestii. Dni stworzenia
składały się z jednego wieczoru (pory ciemnej) i jednego poranka
(pory jasnej), a ponadto zostały policzone. A zatem dni te są
opisane w sposób jednoznacznie świadczący o tym, iż są to doby
takie, jakich doświadczamy obecnie — składające się z nocy i
dnia, czyli pory ciemnej i jasnej. Trudno sobie wyobrazić
możliwość jeszcze jaśniejszego wyrażenia, iż chodzi o dni.
Powtarzające się zwroty: I nastał wieczór, i nastał poranek...,
podkreślają dosłowność każdego z dni stworzenia.
Przeczytaj 3 Moj. 23:3 Sześć dni będziesz wykonywał pracę,
ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku,
uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie
wykonywać. Jest to sabat pana we wszystkich waszych
siedzibach.
Co w tym wersecie wskazuje na to, że każdy z siedmiu dni
stworzenia był taką dobą, jakie istnieją obecnie?
Starożytni Hebrajczycy nie mieli wątpliwości co do
charakteru dnia sobotniego. Była to normalna doba, tyle że
związana ze szczególnym Bożym błogosławieństwem. Zwróć
uwagę na bezpośrednie porównanie sześciu dni Bożego działania
z sześcioma dniami pracy człowieka, a następnie na porównanie
dnia odpoczynku Pana z dniem odpoczynku człowieka (zob.
2 Moj. 20:9.11 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał
wszelką swoją pracę,(…) 11. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan
niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego
dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i
poświęcił go).
Nawet wielu spośród tych, którzy odrzucają pogląd o
rzeczywistych dniach stworzenia, przyznaje, że autorzy ksiąg
biblijnych rozumieli te dni jako rzeczywiste.
W naszej więzi z Bogiem doniosłą rolę odgrywa zaufanie do
Niego i Jego Słowa. Jeśli nie ufamy Słowu Bożemu jako
fundamentowi naszych wierzeń i praktyk — jeśli nie wierzymy w
nie dosłownie, w tym także w dosłowność sześciu dni stworzenia
— to w czym na tym świecie moglibyśmy pokładać zaufanie?
PIĄTEK — 18 stycznia
DO DALSZEGO STUDIUM: Jak powiedzieliśmy wcześniej,
dni tygodnia stworzenia zostały ponumerowane i określone jako
składające się z pory ciemnej (wieczoru) i pory jasnej (poranka).
Nie ma więc innego rozsądnego sposobu na interpretowanie ich
jak tylko jako dosłowną dobę, podobną do tej, jaką mamy
obecnie. Niektórzy odwołują się do Ps. 90:4 Albowiem tysiąc lat
w oczach twoich Jest jak dzień wczorajszy, który przeminął, I
jak straż nocna.
i 2 Piotr. 3:8 Niech to jedno, umiłowani, nie uchodzi uwagi
waszej, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak
jeden dzień, twierdząc, że każdy z dni stworzenia może
reprezentować okres rzeczywistego tysiąca lat. Taki wniosek nie
znajduje potwierdzenia w tekście świętym ani też nie rozwiązuje
kwestii podnoszonej przez tych, którzy twierdzą, że dni
stworzenia symbolizują miliony lat.
Gdyby dni przedstawione w Księdze Rodzaju symbolizowały
długie epoki, należałoby się spodziewać wśród skamielin
dowodu na następowanie żywych organizmów stworzonych w
kolejnych sześciu dniach. Tak więc najstarsze skamieliny
powinny zawierać wyłącznie rośliny stworzone w trzecim dniu.
Kolejne skamieliny powinny zawierać tylko zwierzęta wodne i
ptaki. Wreszcie w najmłodszych skamielinach powinniśmy
znaleźć ślady zwierząt lądowych. Jednak zapis skamielin nie
wskazuje na taką kolejność. Zwierzęta wodne występują przed
roślinami, a zwierzęta lądowe przed ptakami. Pierwsze
skamieliny drzew owocowych i innych kwitnących roślin
pojawiają się dopiero po wszystkich tych grupach. Jedynym
podobieństwem jest to, że ludzie pojawiają się na końcu.
„W natchnionym sprawozdaniu jest stwierdzone, że każdy
kolejny dzień stwarzania składał się z wieczoru i poranka, tak
samo jak wszystkie inne dni, które nastały później”1.
„Twierdzenie niewierzących, że wydarzenia pierwszego
tygodnia wymagały siedmiu długich i niesprecyzowanych
okresów, by mogły się dokonać, uderza bezpośrednio w
podstawę szabatu z czwartego przykazania. Czyni ono
nieokreślonym i mglistym to, co Bóg przedstawił bardzo
wyraźnie. Jest to najgorszy rodzaj niewiary, gdyż dla wielu z
tych, którzy twierdzą, że wierzą w opis stworzenia, jest to
niewiara w przebraniu”2.
PYTANIA DO DYSKUSJI
1. Nawet niedosłowna interpretacja pierwszych rozdziałów
Księgi Rodzaju wyraźnie świadczy, że w dziele stworzenia nic nie
wydarzyło się przypadkiem, a gatunki nie miały wspólnego
przodka. Natomiast darwinowski ewolucjonizm w swoich
rozmaitych odmianach ma dwa podstawowe założenia:
przypadkowość i istnienie wspólnego przodka różnych
gatunków. Jak więc można interpretować sprawozdanie z Księgi
Rodzaju, zakładając przy tym coś, co — z zasady — jest
przeciwne założeniom tego sprawozdania?
2. Dlaczego ważne jest zrozumienie, że nauka, przy
wszystkich jej zaletach, jest jedynie ludzkim dokonaniem?
3. Wszystko, co nauka może badać, to upadły świat znacząco
różniący się od pierwotnego i doskonałego stworzenia. Dlaczego
ważne jest, byśmy zawsze o tym pamiętali?
-----1 Ellen G. White, Patriarchowie i prorocy, Warszawa 2006,
wyd. V, s. 81.
2 Taż, Spiritual Gifts, t. III, s. 91.