Adoracja Eucharystyczna w intencji uświęcenia kapłanów

Adoracja Eucharystyczna w intencji uświęcenia kapłanów
W październiku 2005 roku odbył się w Rzymie synod poświęcony Eucharystii.
Owocem tego synodu jest dokument Sacramentum caritatis, którego fragment jest podstawą powyższej konferencji. Ten dokument ukierunkowuje nasze konferencje obecnego cyklu. Kongregacja do Spraw Duchowieństwa jako odpowiedź na dokument synodu
wydała swoją publikację pt. Adoracja Eucharystyczna w intencji uświęcenia kapłanów
oraz duchowe macierzyństwo. Ta mała książeczka ukazuje wszystkim adorującym kierunek w jakim zmierzamy. A zmierzamy do pogłębionej komunii, która oznacza między
innymi przyjęcie duchowej odpowiedzialności za kapłanów, za ich uświęcenie. Kongregacja Do Spraw Duchowieństwa, kardynał Jimenez i kardynał Piacenza – obecny
prefekt Kongregacji – wzywają do wieczystej adoracji w intencji uświęcenia kapłanów i
zalecają, by niektórzy podejmowali się duchowej adopcji kapłanów, czyli by ofiarowali
swoją modlitwę i w ten sposób służyli uświęceniu kapłanów angażując się we własne
uświęcenie, głębiej włączając się w communio Kościoła – głębiej przyjmując udzielanie
się nam Boga.
Myślę, że większość z tych którzy długo adorują, odnajdą w tym głębszy sens
adoracji. A ten sens jest naprawdę głęboki. Jesteśmy włączeni w tajemnicę Kościoła,
którą jest ta niezwykła komunia. W niej mieści się nasza więź z Kościołem przez adorację, przez podjęcie własnej drogi uświęcenia, podjęcie środków uświęcenia. Nie chodzi
tylko o modlitwę, bo można mnożyć modlitwy, ale jeśli nie będą one odpowiednie do
naszej potrzeby w drodze uświęcenia, to one niewiele nam dadzą. Chodzi o podjęcie
środków uświęcenia. A środki uświęcenia to są te zwykłe, które najczęściej zaniedbujemy, to przede wszystkim słuchanie Słowa Bożego, podjęcie jakiejś praktyki, choćby
niewielkiej, rozmyślania, aby to Słowo mogło nas kształtować i uświęcać. To jest podjęcie lektury duchowej, żeby Pan Bóg mógł porządkować nasze myślenie i je uświęcać.
Jeśli odmawiamy różaniec, to koniecznie z rozważaniem tajemnic różańcowych. Ważnym środkiem uświęcenia jest adoracja w ciszy, kiedy spotykają się dwie obecności:
obecność Boga z obecnością człowieka. Jedna otwarta jest na działanie drugiej. Środki
uświęcenia to jest przede wszystkim życie sakramentalne. Pozwólmy, żeby Bóg nas
uświęcał.
Widzę program dla dłużej adorujących, który jest wyrażony w tym dokumencie,
zalecam jego lekturę. Jest on bardzo ciekawy, ponieważ podaje wiele przykładów macierzyństwa duchowego. Skupia się on na przykładach kobiet, które modliły się o świętość dla kapłanów. To jest jednak rzeczywistość szersza – communio personarum nie
dotyczy tylko kobiet, ale każdego członka Kościoła. Charyzmat kobiecy jest tutaj
szczególnie przydatny, ale modlitwa wstawiennicza, ofiarowanie własnej drogi do świętości w intencji Kościoła, świętości kapłana, jest zadaniem każdego z nas. Wszyscy,
którzy długo adorują zrozumieją, że to jest właśnie kierunek w którym powinniśmy
zmierzać.
63