D - Sąd Okręgowy w Toruniu

Sygn. akt IXKa 315/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 września 2013r.
Sąd Okręgowy w Toruniu - IX Wydział Karny - Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący - SSO Andrzej Walenta ( spr. )
Sędziowie - SSO Marzena Polak
- SSO Mirosław Wiśniewski
Protokolant - st. sek. sąd. Magdalena Maćkiewicz
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Bożeny Mentel
po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013r.,
sprawy R. S. oskarżonego o przestępstwa z art. 177§1 i §2 kk w zw. z art. 178 kk, w zw. z art. 11§2 kk, art. 178a§1 kk,
na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Wąbrzeźnie i obrońcę oskarżonego R. S.
od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie, VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 19 kwietnia
2013r., sygn. akt VIIK 116/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk w zw. z art. 90§2 kk w
miejsce jednostkowych środków karnych orzeczonych w punktach „3” i „4” wyroku orzeka łączny środek karny zakazu
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym - na zawsze;
II. w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację obrońcy za oczywiście
bezzasadną;
III. zwalnia R. S. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za II instancję, zaś wydatkami postępowania
odwoławczego obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt IXKa 315/13
UZASADNIENIE
R. S. został oskarżony o to, że:
1. W dniu 7 października 2012r. w Ł. naruszył umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób,
że kierował samochodem osobowym m-ki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości
0,98%o alkoholu we krwi, nie posiadając uprawnień do prowadzenia przedmiotowego pojazdu, który w kabinie
pasażerskiej posiadał 5 miejsc i przewoził nim 6 osób oraz nie dostosował techniki jazdy do warunków drogowych,
powodując nieumyślnie wypadek albowiem nie zachował należytej ostrożności i nie korygując prawidłowo toru jazdy
na łuku drogi zjechał pojazdem poza jezdnię, w wyniku czego stracił panowanie nad samochodem, który dachował,
a pasażer D. I. wypadł z niego odnosząc ciężkie obrażenia wielonarządowe w postaci drobnych ran głowy i prawego
biodra, krwiaków okularowych, otarć naskórka na głowie, prawnym barku, lewej kończynie górnej, klatce piersiowej,
obu biodrach i lewym podudziu, obustronnych wylewów krwi w tkance podskórnej sklepienia głowy, w mięśniach
głębokich szyi, spojówce oka lewego, śródpiersiu tylnym, lewej przestrzeni zaotrzewnowej, jądrze podstawy mózgu po
stronie lewej, ran i wylewów krwi w miąższu obu płuc, obecności około 1,35 litra płynnej treści krwistej w obu jamach
opłucnych oraz złamań żeber prawych, kości podstawy czaszki po stronie prawej i łuski prawej kości skroniowej, które
wywołały u niego wstrząs urazowo-krwotoczny, skutkujący zgonem - tj. o przestępstwo z art. 177§1 i §2 kk w
zw. z art. 178 kk, w zw. z art. 11§2 kk;
• W dniu 7 października 2012r. w miejscowości Ł. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...),
znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,98%o alkoholu we krwi – tj. o przestępstwo z art. 178a§l
kk;
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z
siedzibą w Wąbrzeźnie, sygn. akt VIIK 116/13, uznał oskarżonego:
1. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia, to jest występku z art. 177§1 i §2 kk w zw.
z art. 178 kk, w zw. z art. 11 §2 kk i za to. w myśl art.
11 §3 kk, na podstawie art. 177§2 kk, wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
2. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, to jest występku z art. 178a§ 1 kk i za to,
na podstawie art. 178a§ 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
3. na podstawie art. 42§3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w
ruchu lądowym na zawsze.
4. na podstawie art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w
ruchu lądowym na okres 1 roku.
5. na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w miejsce orzeczonych wobec oskarżonego
kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzył mu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy
pozbawienia wolności, zaliczając, na podstawie art. 63§1 kk, na jej poczet okres 2 dni
zatrzymania od 7 do 9 października 2012r.
Na podstawie art. 415§5 kpk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. I. nawiązkę w kwocie 3000zł.
Zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów postępowania i kosztami w tym zakresie obciążył Skarb
Państwa.
Wyrok ten zaskarżyli w części dotyczącej orzeczenia o karze obrońca oskarżonego i na jego niekorzyść - oskarżyciel
publiczny.
Obrońca oskarżonego zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary poprzez niezastosowanie w stosunku do
oskarżonego warunkowego środka związanego z poddaniem go próbie w postaci zawieszenia wykonania kary
pozbawienia wolności na okres próby, mimo istnienia do tego ustawowych przesłanek.
W oparciu o powyższe skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary
pozbawienia wolności w wysokości dwóch lat z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący
5 lat.
Oskarżyciel publiczny podniósł zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 90§2 kk poprzez nieorzeczenie łącznie
środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zawsze.
Powołując się na ten zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez łączne orzeczenia środka karnego
w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zawsze.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Zaskarżony wyrok został natomiast
zmieniony wskutek uwzględnienia apelacji prokuratora.
Mając na uwadze, że obrońca oskarżonego nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku, sporządzając je - po myśli art.
457§2 kpk - sąd odwoławczy ograniczył się do przedstawienia, czym kierował się dokonując zmiany wyroku.
Zaskarżony wyrok nie mógł się ostać bowiem zapadł ze wskazaną w apelacji oskarżyciela publicznego obrazą prawa
materialnego. Faktycznie, wbrew jednoznacznej treści art. 90§2 kk, nie orzeczono nim łącznego środka karnego
zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, mimo, że w związku z orzeczeniem wobec
oskarżonego dwóch jednostkowych środków karnych tego samego rodzaju za każdy z dwóch odrębnych przypisanych
mu czynów, zaktualizowały się przesłanki do wydania takiego rozstrzygnięcia.
Błąd ten dostrzegł jednocześnie także Sąd Rejonowy na etapie sporządzania pisemnych motywów orzeczenia.
Mając na uwadze powyższe, sąd odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem prokuratora,
orzekając wobec oskarżonego, na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w zw. z art. 90§2 kk, w miejsce jednostkowych
środków karnych, łączny środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym
- na zawsze. Z racji tego, że najsurowszym z wymierzonych środków karnych był zakaz prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczony na zawsze (tj. w najwyższym dopuszczalnym przez prawo
karne wymiarze), stosując odpowiednio przepisy o karze łącznej, sąd odwoławczy orzekł środek karny właśnie w tym
wymiarze jako łączny środek karny.
Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne
przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego w pozostałym zakresie należało
utrzymać go w mocy.
Na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 634 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za drugą
instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy
słuszności, gdyż to nie jego postawa przyczyniła się do wszczęcia postępowania odwoławczego.