Semestr I - Wydział Elektryczny

Transkrypt

POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY
Kierunek studiów elektrotechnika
Studia stacjonarne drugiego stopnia
Karty przedmiotów semestr I
Wydział Elektryczny
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Poziom i forma studiów
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka dyplomowania:
Nazwa
przedmiotu:
Wybrane zagadnienia teorii
obwodów
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
W - 30
Przedmioty
wprowadzające
teoria obwodów
Semestr:
1
C- 15
L- 0
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
studia II stopnia stacjonarne
ES2C100 001
3
S- 0
Zapoznanie studentów z metodami analizy obwodów nieliniowych w stanie ustalonym i w
stanach przejściowych. Nauczenie wyznaczania transmitancji za pomocą schematu blokowego
Założenia i cele
lub grafów Masona. Wykształcenie zasad syntezy dwójników pasywnych. Zapoznanie z
przedmiotu:
przekształceniem Z i jego zastosowaniem. Nauczenie metod analizy wrażliwości obwodu na
zmiany parametrów. Prezentacja komputerowychi metod analizy obwodów elektrycznych.
Forma zaliczenia
Wykład - egzamin pisemny i ewentualny egzamin ustny, ćwiczenia - jedno kolokwium;
Analiza obwodów nieliniowych w stanie ustalonym i w stanach przejściowych. Wyznaczanie
transmitancji na podstawie schematów blokowych obwodów lub korzystając z grafów Masona.
Treści
Synteza dwójników pasywnych. Przekształcenie "Z" - proste i odwrotne oraz jego zastosowania
programowe:
do rozwiązywania równań różnicowych. Analiza wrażliwości obwodów na zmiany parametrów.
Komputerowe metody analizy obwodów elektrycznych.
Efekty
kształcenia
Student który zaliczył przedmiot:
Odniesienie do kierunkowych
efektów kształcenia
EL2_W01, EL2_W02,
EL2_U01, EL2_U06
EK1
oblicza obwody nieliniowe w stanie ustalonym i nieustalonym,
analizuje wyniki i przedstawia je w postaci graficznej
EK2
wykorzystuje schematy blokowe i grafy Masona do obliczania
EL2_W02, EL2_U01, EL2_U06
transmitancji,
EK3
klasyfikuje dwójniki RLC i przypisuje właściwe metody ich
syntezy
EL2_W02, EL2_U01, EL2_U06
EK4
analizuje układy impulsowe stosując przekształcenie Z proste i odwrotne, oblicza wrażliwość obwodów na wpływ
parametrów
EL2_W02, EL2_U01, EL2_U06
Bilans nakładu pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Udział w wykładach
15 x 2
30
Udział w: ćwiczeniach audytoryjnych
15 x 1
15
Udział w konsultacjach związanych z ćwiczeniami
5x1
5
Przygotowanie do egzaminu/zaliczenia i obecność na nim
10 + 2
12
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń + obecność na kolokwiach
10+2
12
RAZEM:
74
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi
bezpośredniego udziału nauczyciela 30h+15h+5h+2h+2h
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze
praktycznym 15h+5h+10h
ECTS
54
2
30
1
Literatura
podstawowa:
1. Bolkowski S. Teoria obwodów elektrycznych. WNT, Warszawa, 2006.
2. Bolkowski S.,Brociek W., Rawa H.: Teoria obwodów elektrycznych - zadania. WNT,
Warszawa, 2006
3. Szabatin J., Śliwa E.: Zbiór zadań z teorii obwodów. Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej,
Warszawa 2008
Literatura
uzupełniająca:
1. Boylestad R.L.: Introductory Circuit Analysis. Prentice Hall, New York, 2006
2. Boylestad R.L., Nashelsky L.: Electronic Devices and Circuit Theory. Prentice Hall, New York,
2005
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
metoda weryfikacji efektu kształcenia
egzamin pisemny zaliczający wykład, kolokwium z ćwiczeń, dyskusja w
ramach ćwiczeń, aktywność na zajęciach i konsultacjach
kolokwium zaliczające ćwiczenia, dyskusja podczas zajęć audytoryjnych,
aktywność na zajęciach i konsultacjach, egzamin pisemny
W, C
W, C
EK3
egzamin pisemny zaliczający wykład
W
EK4
egzamin pisemny zaliczający wykład
W
Jednostka
realizująca:
Katedra Elektrotechniki
Teoretycznej i Metrologii
Osoby prowadzące:
dr hab.inż. Wiesław Peterson
Data opracowania
programu:
03.07.2013
Program opracował(a):
dr hab. Inż. Wiesław Peterson
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka
dyplomowania/dydaktyczna:
Nazwa przedmiotu:
Elektromechaniczne systemy
napędowe 1
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
W - 30
Semestr:
1
C- 0
L- 0
Punkty ECTS
P- 15
Ps- 0
ES2C100 002
4
S- 0
-
Zapoznanie studentów z metodami tworzenia matematycznych modeli obwodowych maszyn
elektrycznych i układów elektroenergetycznych w dziedzinie wektorów przestrzennych. Zapoznanie
studentów z zaawansowanymi metodami sterowania układów elektromechanicznych. Zapoznanie
Założenia i cele studentów z metodami analizy i syntezy nieliniowych podsystemów elektromechanicznych. Zapoznanie
przedmiotu: studentów z metodami identyfikacji niemierzalnych parametrów i wielkości elektromechanicznych.
Zapoznanie studentów z nowoczesnymi trendami w technice układów napędowych i możliwościami
wykorzystania nowoczesnych, specjalizowanach układów mikroelektronicznych. Projektowanie
nieliniowych podsystemów elektromechanicznych.
Forma
zaliczenia
kolokwia, egzamin, obrona projektu
Metody tworzenia modeli matematycznych maszyny elektrycznych i układów elektroenergetycznych w
dziedzinie wektorów przestrzennych. Synteza liniowych i nieliniowych układów regulacji prędkości
kątowej i położenia. Metody identyfikacji niemierzalnych wielkości i parametrów układów
Treści
programowe: elektromechanicznych. Metody oceny odporności na zmiany parametrów układów
elektromechanicznych. Modele i estymatory wektora strumienia magnetycznego maszyn prądu
przemiennego. Ocena oddziaływania układów elektromechanicznych na sieć zasilającą.
Efekty
kształcenia
Student, który zaliczył przedmiot:
Odniesienie do kierunkowych efektów
kształcenia
EK1
formułuje obwodowe modele matematyczne prostych
systemów elektromechanicznych i elektroenergetycznych w
dziedzinie wektorów przestrzennych
EL2_W04, EL2_W10
EK2
analizuje proste, nieliniowe podsystemy elektromechaniczne
EL2_W04, EL2_W10
EK3
przeprowadza syntezę wybranych, nieliniowych podsystemów
układu elektromechaniocznego
EL2_W04, EL_W10, EL2_U06
EK4
analizuje właściwości dynamiczne i dokładność statyczną
prostych modeli lub obserwatorów niemierzalnych zmiennych
elektromagnetycznych
EL2_W04, EL2_W10, EL2_U06
EK5
projektuje proste, nieliniowe podsystemy układów
elektromechanicznych
EL2_U06, EL2_U11, EL2_U18
EK6
przytacza cechy układów elektromechanicznych w sposób
zrozumiały
EL2_K03
Bilans nakładu
pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
Literatura
uzupełniająca:
nr efektu
kształcenia
Udział w zajęciach projektowych
Realizacja zadań projektowych i przygotowanie się do obrony projektu
Udział w konsultacjach związanych wykładem i projektem
Przygotowanie do kolokwiów i egzaminu oraz obecność na nim
bezpośredniego udziału nauczyciela 30h+15h+5h+2h
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym
15h+35h+5h
30
15
35
5+5
23+2
RAZEM:
30
15
35
10
25
115
ECTS
52
2
55
2
1.Puchała A.:Dynamika maszyn i układów elektromechanicznych, PWN, Warszawa, 1977.
2.Kaczmarek T., Zawirski K.: Układy napędowe z silnikiem synchronicznym, Wydawnictwa Politechniki
Poznańskiej, Poznań, 2001.
3.Krzeminski Z.: Cyfrowe sterowanie maszynami asynchronicznymi, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk,
2001.
4.Sieklucki G.: Automatyka napędu, Wydawnictwa AGH Kraków 2009.
1.Kaźmierkowski M. P.: Automatic Control of Converter-Fed Drives, Elsevier, PWN - Polish
Scientific Publishers, Warsaw 1994.
2. Leonard W.: Control of electric drives, 3rd Edition, Springer-Verlag, Berlin 2001,
3. Ion 3.Boldea, Nasar S. A.: Electric Drives -second edition, Taylor & Francis, 2006.
4. Krause P., Wasynczuk O., Sudhoff S.: Analysis of Electric Machinery and Drive Systems,
Willey-Interscience, USA, 2002.
5.Tunia H., Kaźmierkowski M.P.: Automatyka napędu przekształtnikowego, PWN, Warszawa, 1989.
forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
W
W
W
P
P
W, P
EK1
EK2
EK3
EK4
EK5
EK6
kolokwia, egzamin
kolokwia, egzamin
kolokwia, egzamin
obrona projektu
obrona projektu
kolokwia, egzamin, obrona projektu
Jednostka
realizująca:
Katedra Energoelektroniki i
Napędów Elektrycznych
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Marian Dubowski, prof. PB,
dr inż. Andrzej Andrzejewski
Data opracowania
programu:
14.12.2012
dr hab. inż.. Marian Dubowski, prof. PB,
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Pomiary elektryczne wielkości
nieelektrycznych 1
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W - 15
Punkty ECTS
Semestr:
1
C- 0
L- 0
Przedmioty
wprowadzające
P- 0
Ps- 0
ES2C100 003
2
S- 0
metrologia
Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami pomiaru wielkości nieelektrycznych metodami
Założenia i cele elektrycznymi oraz układami do pomiaru: temperatury, prędkości obrotowej, tensometrii oporowej oraz
przedmiotu: innych wielkości nieelektrycznych. Zaznajomienie studentów z podstawami techniki sensorowej,
układami kondycjonującymi sygnały oraz systemami pomiarowymi.
Forma zaliczenia
zaliczenie w postaci kolokwiów cząstkowych
Specyfika pomiarów elektrycznych wielkości nieelektrycznych - tor pomiarowy, charakterystyki
przetwarzania. Podstawy teoretyczne, mierzone wielkości, typowe układy pomiarowe, przyczyny
błędów pomiarów przetworników: temperatury, indukcyjnościowych, pola magnetycznego,
Treści
programowe: tensometrycznych, ultradźwiękowych, piezoelektrycznych i innych wykorzystywanych w pomiarze
wielkości nieelektrycznych. Podstawy projektowania toru pomiarowego, dobór czujników,
przetworników oraz metod przesyłu danych pomiarowych.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
student: wymienia i klasyfikuje sensory do pomiaru
podstawowych wielkości nieelektrycznych
EL2_W07
EK2
zna podstawowe metody pomiaru wielkości nieelektrycznych
przy wykorzystaniu sygnałów elektrycznych
EL2_W07
EK3
szkicuje i analizuje tor pomiarowy mający wykorzystanie w
pomiarze wielkości nieelektrycznych
EK4
poprawnie identyfikuje parametry techniczne wybranych
czujników oraz urządzeń pomiarowych
EL2_W08, EL2_U09
EL2_U01
Bilans nakładu
pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
15
Przygotowanie do zaliczenia wykładu
30
Udział w konsultacjach
5
RAZEM:
50
ECTS
bezpośredniego udziału nauczyciela
20
0,5
0
0
1. Nawrocki W.: Systemy i sensory pomiarowe, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, 2001
2. Turkowski M.: Przemysłowe sensory i przetworniki pomiarowe, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, 2000
3. Miłek M.:Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki Zielonogórskiej
2006
4. Rząsa M. R., Kiczma B.: Elektryczne i elektroniczne czujniki temperatury, Wydawnictwa Komunikacji i
Łączności, 2005
5. Chwaleba A., Czajewski J.: Przetworniki pomiarowe wielkości fizycznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, 1993
1. Chwaleba A. i inni: Metrologia elektryczna, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007
2. Nawrocki W.: Komputerowe systemy pomiarowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2002
Literatura
3. Stabrowski M.: Cyfrowe przyrządy pomiarowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003
uzupełniająca:
4. Tumański S.: Technika pomiarowa, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007
5. Potter R.W.: The art of measurement. Theory and Practice. Prentice Hall PTR, 2000
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
EK1
kolokwia cząstkowe
W
EK2
kolokwia cząstkowe
W
EK3
kolokwia cząstkowe
W
EK4
kolokwia cząstkowe
W
Jednostka
realizująca:
Teoretycznej I Metrologii
Osoby prowadzące:
dr inż.Wojciech Walendziuk
Data opracowania
programu:
14.12.2012 r.
dr inż.Wojciech Walendziuk
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Metody numeryczne w technice
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
W - 15
Semestr:
1
C- 0
L- 0
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 30
ES2C100 004
3
S- 0
-
Poznanie podstawowych metod numerycznych stosowanych w elektrotechnice, opanowanie zasad ich
praktycznej realizacji i wykorzystania.
Opanowanie wybranych metod numerycznych stosowanych w urządzeniach elektrycznych i zasad ich
Założenia i cele
poprawnego stosowania.
przedmiotu:
Nabycie umiejętności tworzenia własnych modeli i oceny zjawisk obwodowych i polowych z wykorzystaniem
dostępnego oprogramowania.
Opanowanie podstaw matematycznych oraz zasad wykorzystania metody elementów skończonych.
Forma zaliczenia
Treści
programowe:
Efekt kształcenia
Wykład: dwa zaliczenia pisemne; zaliczenie po uzyskaniu 55% punktów;
Pracownia specjalistyczna: sprawozdania z zajęć, testy przygotowania do zajęć.
Metody reprezentacji i błędy przetwarzania danych. Całkowanie i różniczkowanie numeryczne. Dyskretna i
szybka transformacja Fouriera. Transformaty krótkoczasowe i falkowe. Filtry adaptacyjne, algorytmy estymacji
rekursywnej. Metoda różnic skończonych i metoda elementów skończonych. Metody programowania liniowego.
Metody analizy zagadnień nieliniowych.
kształcenia
EK1
wyjaśnia i przytacza zasady realizacji metod numerycznych
EL2_W01
EK2
definiuje i opisuje zadania w postaci umożliwiającej zastosowanie
metod numerycznych
EL2_U10
EK3
stosuje wybrane metody numeryczne do analizy danych i sygnałów
EL2_U06
EK4
EK5
EK6
omawia i stosuje metodę elementów skończonych i różnic
skończonych
interpretuje wyniki obliczeń, potrafi oszacować ich wiarygodność i
błąd obliczeń
wykorzystuje metody programowania liniowego i nieliniowego w
rozwiązywaniu zadań
EL2_W01, EL2_W09, EL2_U07
EL2_U06
EL2_U10
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
15 x 1
15
Udział w pracowni specjalistycznej
15 x 2
30
Przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych/laboratoryjnych/seminarium
7x1
7
Opracowanie sprawozdań z laboratorium lub pracowni i/lub wykonanie zadań
domowych (prac domowych)
6x2
12
4
4
8+2
RAZEM:
10
78
Udział w konsultacjach związanych z ćwiczeniami/seminarium/projektem
ECTS
30h+7h+12h+4h
Literatura
podstawowa:
51
2
53
2
1. Krupka J., Morawski R. Z., Opalski L. J.: Wstęp do metod numerycznych. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa, 2004.
2. Povstenko J.: Wprowadzenie do metod numerycznych. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa,
2005.
3. Ostanin A.: Optymalizacja liniowa i nieliniowa. Wydawnictwa Politechniki Białostockiej, Białystok, 2005.
4. Grabarski A., Wróbel I.: Wprowadzenie do metody elementów skończonych. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa, 2008.
5. Kincaid D., Cheney W.: Analiza numeryczna. WNT, Warszawa, 2006.
1. Rosłoniec S.: Fundamental numerical methods for electrical engineering. Springer, Berlin, 2008.
2. Sikora J.: Numeryczne metody rozwiązywania zagadnień brzegowych: podstawy metody elementów
skończonych i metody elementów brzegowych. Wydaw. Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin, 2009.
Literatura
3. Elsherbeni A.Z., Demir V.: The finite-difference time-domain method for electromagnetics with MATLAB
uzupełniająca:
simulations. SciTech Publishing, Raleigh, 2009.
4. Butcher, J.C.: Numerical methods for ordinary differential equations. John Wiley & Sons, Chichester, 2003.
5. Lyons R. G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów. WKiŁ, Warszawa, 2010.
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
EK1
kolokwia zaliczające (W), ocena dostarczonej dokumentacji (PS)
W, Ps
EK2
ocena dostarczonej dokumentacji, realizacja zadań w trakcie zajęć, dyskusja
W, Ps
EK3
ocena dostarczonej dokumentacji, zaliczenia pisemne
EK4
kolokwia zaliczające (W), ocena dostarczonej dokumentacji (PS)
EK5
ocena dostarczonej dokumentacji, ocena realizacja zadań w trakcie zajęć
Ps
EK6
ocena dostarczonej dokumentacji, ocena realizacja zadań w trakcie zajęć
Ps
Ps
W, Ps
Jednostka
realizująca:
Teoretycznej i Metrologii
Osoby prowadzące:
dr inż. B. Butryło
Data opracowania
programu:
03.07.2013
dr inż. Bogusław Butryło
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka dydaktyczna:
Nazwa
przedmiotu:
Synteza układów cyfrowych
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
C- 0
1
L- 30
ES2C100 005
4
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
Wpisz przedmioty lub "-"
S- 0
-
Zapoznanie studentów z metodami opisu i syntezy układów cyfrowych. Zapoznanie z elementami
Założenia i cele specyfikacji języka HDL, strukturą projektu. Nauczenie zasad tworzenia projektu w języku opisu
przedmiotu: sprzętowego oraz syntezy układów cyfrowych. Nabycie praktycznych umiejętności syntezy układów
cyfrowych z wykorzystaniem struktur programowalnych.
Forma zaliczenia
Wykład - zaliczenie na ocenę; laboratorium - ocena z wykonania ćwiczenia, ocena sprawozdań, ustne
zaliczenie końcowe
Metody opisu i syntezy układów cyfrowych. Przykładowe realizacje funkcji kombinacyjnych i sekwecyjnych z
elementami opisu w językach HDL. Elementy specyfikacji, struktura projektu oraz standardowe elementy
biblioteczne języka HDL. Instrukcje sekwencyjne i współbieżne. Opis strukturalny i behawioralny projektu.
Przegląd architektur i parametrów układów PLD/FPGA. Typowe architektury makrokomórki, bloku logicznego,
Treści
elementów we-wy. Przełączniki, wyświetlacze, multipleksery - implementacja i obsługa w HDL. Konwersja i
programowe:
wyświetlanie informacji binarnej. Realizacja funkcji rejestrowych, liczników i timerów w strukturach
programowalnych. Implementacja i obsługa pamięci w układach programowalnych. Narzędzia CAD projektowania
układów cyfrowych z wykorzystaniem struktur programowalnych. Tworzenie własnych bibliotek komponentów
projektowych. Struktury hierarchiczne układów cyfrowych.
Efekty
kształcenia
EK1
potrafi zaprojektować układ cyfrowy o zadanych funkcjach użytkowych
EL2_W03, EL2_U09
EK2
potrafi opisać działanie układu cyfrowego w języku wysokiego poziomu
HDL
EL2_W03
EK3
rozróżnia typy instrukcji języka HDL, zna ich składnię oraz przeznaczenie
EL2_W03
EK4
potrafi tworzyć własne biblioteki komponentów projektowych i na ich
podstawie budować struktury hierarchiczne projektu
EL2_U13
EK5
potrafi posługiwać się narzędziami CAD projektowania układów w
strukturach programowalnych
EL2_U10
EK6
potrafi zaprojektować, uruchomić i przetestować układ cyfrowy
EL2_U09
Bilans nakładu pracy
studenta
(w godzinach)
Udział w konsultacjach
Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych
Przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych
Opracowanie sprawozdań z laboratorium i wykonanie zadań domowych
Przygotowanie do zaliczenia wykładu i zaliczenie
15x 2
2x 1
15x2
15x1
15x1
18+2
30
2
30
15
15
20
RAZEM:
Wskaźniki
ilościowe
112
ECTS
30h+15h+15h
64
2,5
60
2
1. Zwoliński M.: Projektowanie układów cyfrowych z wykorzystaniem języka VHDL, WKiŁ, 2007.
2. Barski M., Jędruch W.: Układy cyfrowe - podstawy projektowania i opis w języku VHDL, Gdańsk
2007.
Literatura
3. Skahill K.: Język VHDL. Projektowanie programowalnych układów logicznych, WNT, Warszawa,
podstawowa:
2001.
4. Grodzki L., Owieczko W.: Podstawy techniki cyfrowej, Wydawnictwo PB, 2006.
5. Instrukcje do ćwiczeń – strony www KAiE WE PB.
Literatura
uzupełniająca:
1. Floyd L.T.: Digital Fundamentals with PLD Programming, Prentice Hall, Amazon, 2005.
2. Pasierbiński J. Zbysiński P.: Układy programowalne w praktyce, WKiŁ, Warszawa, 2004
3. Altera Corp.: Introduction to the Quartus II Software, San Jose, 2006.
4. strona www.altera.com
nr efektu
kształcenia
forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna),
na której zachodzi weryfikacja
W, L
EK1
EK2
kolokwium zaliczające wykład, sprawozdanie z ćwiczenia lab.
kolokwium zaliczające wykład,
EK3
kolokwium zaliczające wykład
W
EK4
obserwacja pracy na zajęciach lab., sprawozdanie z ćwiczenia
L
EK5
L
EK6
L
W
Jednostka
realizująca:
Katedra
Automatyki i Elektroniki
Osoby prowadzące:
Data
opracowania
programu:
dr inż. Walenty Owieczko, dr inż. Marian
Gilewski,
dr inż. Łukasz Sajewski
03.07.2013
Program opracował:
dr inż. Walenty Owieczko
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Automatyka elektroenergetyczna
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
W - 15
Semestr:
1
C- 0
L- 15
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
ES2C100 006
2
S- 0
_
Nabycie wiedzy o roli automatyki reagującej na zakłócenia w pracy systemu elektroenergetycznego. Zapoznanie z
Założenia i cele ideą działania i rozwiązaniami automatyki eliminacyjnej, prewencyjnej, restytucyjnej oraz systemowej. Nabycie
przedmiotu: umiejętności badania układów automatyk: samoczynnego ponownego załączenia, samoczynnego załączenia rezerwy i
samoczynnego częstotliwościowego odciążania oraz wybranych zabezpieczen elektroenergetycznych.
Forma zaliczenia
Wykład - kolokwium zaliczeniowe; laboratorium - ocena sprawozdań, sprawdziany przygotowania do ćwiczeń
laboratoryjnych.
Rola automatyki elektroenergetycznej, zabezpieczeniowej i systemowej, w układach elektroenergetycznych.
Zakłócenia w pracy systemu elektroenergetycznego. Układy automatyk elektroenergetycznych: eliminacyjnej
Treści
prewencyjnej i restytucyjnej. Automatyka generatorów zapobiegająca ich długotrwałemu kołysaniu mocy i wypadaniu z
programowe:
synchronizmu. Automatyka zapobiegająca lawinie napięciowej i częstotliwościowej. Automatyka w generatorach
rozproszonych źródeł energii elektrycznej.
Efekty
kształcenia
EK1
potrafi zdefiniować rodzaje zakłóceń w systemie elektroenergetyczny
oraz jego elementach a także urządzenia i układy automatyki
zabezpieczeniowej prewencyjnej, eliminacyjnej, restytucyjnej i
systemowej
EL2_W05
EK2
identyfikuje wybrane oprogramowanie narzędziowe przydatne do
analizy pracy systemu elektroenergetycznego
EL2_W09
EK3
definiuje rodzaje automatyki sterowania generatorami
synchronicznymi
EL2_W10
EK4
prezentuje trendy rozwojowe i nowe osiągnięcia w sterowaniu pracą
sieci i urządzeń elektroenergetycznych
EL2_W11
EK5
przygotowuje i przeprowadza badania elementów automatyki
elektroenergetycznej
EL2_U07
EK6
stosuje odpowiednie narzędzia analityczne i symulacyjne do
rozwiązywania zadań z zakresu modelowania automatyki
elektroenergetycznej
EL2_U10
EK7
uzupełniania samodzielnie wiedzę z zakresu nowoczesnych
rozwiązań automatyki elektroenergetycznej
EL2_K01
studenta (w godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
15
15
10
15
5
5
Udział w laboratorium
Opracowanie sprawozdań z laboratorium
Udział w konsultacjach związanych z laboratorium
Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego i obecność na nim
RAZEM:
65
ECTS
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego
udziału nauczyciela
30
1
35
1,5
1. Korniluk W., Woliński K.: Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa. Wyd. II. Wydawnictwa Politechniki
Białostockiej. Białystok 2009.
2. Machowski
J. Regulacja i stabilność systemu elektroenergetycznego. Warszawa , WNT, 2007.
3. Lubośny Z.: Farmy wiatrowe w systemie elektroenergetycznym. Warszaw, WNT 2009.
4. Pawlik M.:Elektrownie. WNT, Warszawa 2009.
5. Winkler W., Wiszniewski A.: Automatyka zabezpieczeniowa w systemach elektroenergetycznych. WNT, Warszawa
2004.
1. Korniluk W.: Automatyka i sterowanie w systemach elektroenergetycznych. Konspekt wykładu w wersji
elektronicznej. Politechnika Białostocka, Katedra Elektroenergetyki. Białystok 2002.
Literatura
uzupełniająca: 2.Gonen T.: Electric power distribution system engineering. 2nd ed. CRC/Taylor & Francis, Boca Raton 2008.
3. Crappe M.: Electric power systems. London: ISTE; Hoboken:2008.
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
W, L
EK1
kolokwium zaliczające wykład, sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych
EK2
W
EK3
W
EK4
kolokwium zaliczajace wykład
W
EK5
sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych, dyskusja nad sprawozdaniami z ćwiczeń,
obserwacja pracy na zajęciach lab.
L
EK6
wykonany i działający układ pomiarowy
L
EK7
Jednostka
realizująca:
Data opracowania
programu:
sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych, dyskusja nad sprawozdaniami z ćwiczeń,
L
obserwacja pracy na zajęciach lab.
dr hab. inż. Włodzimierz Korniluk, prof. nzw. PB, dr
Osoby prowadzące:
Zakład Elektroenergetyki
inż. Dariusz Sajewicz, dr inż. Robert Sobolewski
24.05.2013
dr hab. inż. Włodzimierz Korniluk, prof. nzw. PB
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Nazwa
przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Elektroenergetyka i technika
świetlna
Kod przedmiotu:
ES2C100 007
Technika świetlna 1
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
1
C- 15
L- 0
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
4
S- 0
Przedmioty
wprowadzające
Zapoznanie studentów z podstawami prawami związanymi z promieniowaniem. Przedstawienie
wiedzy na temat narażeń promieniowania na organizm człowieka. Zaprezentowanie informacji o
Założenia i cele
sposobach pomiaru promieniowania z zakresu UV, VIS oraz interpretacji wyników. Przedstawienie
przedmiotu:
tendencji rozwojowych źródeł światła i opraw. Obliczanie podstawowych parametrów świetlnych.
Analiza obliczeniowa systemu konserwacji opraw i sprzętu oświetleniowego.
Forma zaliczenia
Wykład - kolokwium zaliczające; ćwiczenia - kolokwium zaliczające
Jakościowe i ilościowe cechy promieniowania elektromagnetycznego, wielkości energetyczne. Prawa
promieniowania temperaturowego. Zastosowanie promieniowania nadfioletowego i zagrożenia z nim związane.
Wrażenia świetlne narządu wzroku. Światło, wielkości świetlne, jednostki. Właściwości światło-techniczne
materiałów. Właściwości optyczne podstawowych typów odbłyśników zwierciadlanych. Prawo odwrotności
Treści
programowe: kwadratów odległości i prawo kosinusów. Rozkład przestrzenny strumienia świetlnego. Wyznaczanie natężenia
oświetlenia układów o różnej konfiguracji. Barwa światła. Mieszanie barw. Kolorymetria trójchromatyczna.
Temperatura barwowa. Oddawanie barw. Pomiary kolorymetryczne i widmowe. Nowoczesne źródła swiatła budowa i tendencje rozwojowe.
Efekty
kształcenia
EK1
student: wymienia i systematyzuje podstawowe typy źródeł
światła
EK2
poprawnie stosuje prawa promieniowania
EK3
wymienia i stosuje wielkości świetlne
EK4
opisuje rozkłady widmowe źródeł światła i określa właściwości
kolorymetryczne
EK5
potrafi dyskutować na tematy związane z nowymi
technikami z zakresu promieniowania
kształcenia
EL2_W06
EL2_U06
EL2_W06
EL2_W07, EL2_U11
EL2_U16
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
15h x 2 =
30
Udział w: ćwiczeniach audytoryjnych
15
15
Przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych
30
30
5 x 1h =
5
10
10
8+2
10
RAZEM:
100
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń + obecność na kolokwiach
ECTS
54
2
60
2
Literatura
podstawowa:
1. Zagan W.: Podstawy techniki świetlnej, Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005
2. Czyżewski D., Zalewski S.: Laboratorium fotometrii i kolorymetrii, Oficyna Wyd. Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2007
3. PN-EN 12464-1: Oświetlenie miejsc pracy. Cześć 1: Miejsca pracy we wnętrzach
4. Katalogi producentów zródeł swiatła i opraw oswietleniowych
5. Karen M, Benya J.R.: Lighting design basics, Hoboken John Wiley a. Sons, 2004
Literatura
uzupełniająca:
1. Poradnik Technika Świetlna '09, Warszawa : Polski Komitet Oświetleniowy Stowarzyszenia
Elektryków Polskich, 2009 2. Brandi U., Lighting design : principles, implementation, case studies,
Basel : Birkhäuser, 2006
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
W, Ć
EK1
wykład - pisemne kolokwium; ćwiczenia - pisemne kolokwium
EK2
ćwiczenia - pisemne kolokwium
Ć
EK3
ćwiczenia - pisemne kolokwium
Ć
EK4
wykład - pisemne kolokwium;
W
EK5
wykład - pisemne kolokwium; ćwiczenia - pisemne kolokwium
W, Ć
Jednostka
realizująca:
Katedra Optoelektroniki i
Techniki Świetlnej
Osoby prowadzące:
dr hab. Inż.. Irena Fryc, dr inż.. Urszula
Błaszczak
Data opracowania
programu:
24.01.2012
dr inż. Maciej Zajkowski
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
przedmiot wspólny
Nazwa przedmiotu:
Urządzenia elektroenergetyczne
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
W - 15
Semestr:
1
C- 0
L- 15
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
ES2C100 008
2
S- 0
Urządzenia i instalacje elektryczne
Zapoznanie studentów z pracą oraz doborem urządzeń elektroenergetycznych w sieciach i instalacjach
elektroenergetycznych nN i WN. Nauczenie zaawansowanych kryteriów doboru urządzeń
elektroenergetycznych na warunki pracy normalnej oraz zakłóceniowej, z uwzględnieniem oddziaływania
Założenia i cele
środowiskowego. Rozszerzenie wiedzy na temat zasad i kryteriów wymiarowania środków ochrony
przedmiotu:
przeciwporażeniowej oraz umiejętności organizacji bezpiecznej pracy przy urządzeniach
elektroenergetycznych w energetyce zawodowej. Rozwinięcie zasad stosowania nowoczesnej aparatury
diagnostycznej oraz umiejętności prowadzenia i weryfikacji badań urządzeń elektroenergetycznych.
Forma zaliczenia
Wykład - zaliczenie pisemne; laboratorium - ocena sprawozdań, sprawdziany przygotowania do ćwiczeń.
Klasyfikacja i środowiska urządzeń elektroenergetycznych – ich wpływ na poprawną pracę urządzeń. Prądy
robocze i zwarciowe oraz impedancje zastępcze rozległych układów elektroenergetycznych. Cieplne
działanie prądów roboczych i zwarciowych. Elektrodynamiczne działanie prądów zwarciowych. Łuk
Treści
elektryczny i zasady jego gaszenia. Łączniki elektroenergetyczne WN. Przebiegi łączeniowe w obwodach
programowe:
prądu przemiennego. Ograniczanie prądów zwarciowych. Przekładniki prądowe i napięciowe. Badania
eksploatacyjne urządzeń elektroenergetycznych. Zasady organizacji pracy przy urządzeniach
elektroenergetycznych. Badania i ocena skuteczności ochrony przeciwporażeniowej.
Efekty
kształcenia
EK1
wymienia i interpretuje obowiązujące przepisy dotyczące budowy,
doboru oraz eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych
EL2_W05
EK2
wymienia i objaśnia źródła zakłóceń występujących w sieciach
elektroenergetycznych oraz metody przeciwdziałania ich negatywnych
skutków
EL2_W05
EK3
opisuje trendy rozwojowe w zakresie budowy, doboru oraz diagnostyki
urządzeń elektroenergetycznych
EL2_W11,
EK4
potrafi posłużyć się właściwie dobranymi metodami i urządzeniami
umożliwiającymi pomiar podstawowych wielkości charakteryzujących
elementy i układy elektryczne, w tym z zakresu techniki świetlnej oraz
wysokich napięć
EL2_U08,
EK5
potrafi formułować i weryfikować hipotezy związanymi z badaniami
odbiorczymi oraz eksploatacyjnymi urządzeń elektroenergetycznych
EL2_U12,
EK6
potrafi działać w sposób kreatywny organizując i zarządzając
pracą innych osób w energetyce
EL2_KO2
studenta (w godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
Literatura
uzupełniająca:
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
EK5
EK6
Udział w konsultacjach związanych z przedmiotem
15
5
15
10
10
5
Przygotowanie do zaliczenia wykładu oraz obecność na nim
RAZEM:
60
ECTS
31
1
30
1
1.Markiewicz H.: Urządzenia elektroenergetyczne. WNT,Warszawa 2008.
2. Bełdowski T, Markiewicz H.: Stacje i urządzenia elektroenergetyczne.WNT, Warszawa 1998.
3. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce, zagadnienia wybrane WNT, Warszawa 2009.
4. Dołęga W.: Stacje elektroenergetyczne. Wydawnictwa P.Wr., Wrocław 2007.
1. Laughton M.A., Warne D.J.:Electrical Engineers Reference Book. Newnes Elsevier Science. Sixteenth Edition,2003
pisemne zaliczenie wykładu, sprawozdanie z ćwiczenia lab.
sprawozdanie z laboratorium , obserwacja pracy na zajęciach lab.
sprawozdanie z laboratorium , obserwacja pracy na zajęciach lab.
dyskusja prowadzona na wykładzie, obserwacja pracy na zajęciach lab.
forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
W, L
W, L
W, L
L
L
W,L
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
dr hab. inż.. Brunon Lejdy, prof.. PB, dr inż. Grzegorz
Hołdyński, dr inż. Zbigniew Skibko, dr inż. Marcin A.
Sulkowski, dr inż. Piotr Barmuta.
Data opracowania
programu:
03.07.2013
dr hab. inż. Brunon Lejdy, prof. PB
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język angielski
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
1
C- 30
L- 0
ES2C100 100
Punkty ECTS
Semestr:
W- 0
P- 0
2
S- 0
Ps- 0
Posiada znajomośc j. angielskiego na poziomie B1/B2
Założenia i cele
przedmiotu:
Pogłębienie sprawności władania językiem angielskim – przygotowanie i wygłaszanie prezentacji oraz
prowadzenie dyskusji. Tworzenie złożonych tekstów, wykorzystywanie i opiniowanie obcojęzycznych
informacji źródłowych z zakresu studiowanej specjalności.
Forma
zaliczenia
sprawdziany pisemne i ustne
Tematyka : wypadki, ocena urządzen i procesów technologicznych.
Gramatyka : zdania warunkowe, imiesłow " perfect ', czasownik złożony z 3 elementów, czas Past
Treści
Perfect, czasowniki modalne - powtórzenie.
Funkcje
programowe:
: zbiorowa analiza danych, kolejnośc wydarzeń, samoocena, debatowanie, przekonywanie, praca w
zespole.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
potrafi przygotować i przedstawić prezentacje ustną w języku
obcym na temat realizacji zadania projektowego oraz
poprowadzić dyskusję dotyczącą prezentacji
EL2_U03
EK2
rozumie i tworzy złożone teksty w języku angielskim związane
z elektrotechniką, zgodnie z wymaganiami określonymi dla
poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia
Językowego
EL2_U05
EK3
czyta ze zrozumieniem karty katalogowe, noty
aplikacyjne, instrukcje obsługi urządzeń elektrycznych
oraz podobne dokumenty w języku angielskim zgodnie z
wymaganiami określonymi dla poziomu B2+
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego
EL2_U01
EK4
posługuje się językiem angielskim, zgodnie z
EL2_U05
Bilans nakładu
pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Udział w zajęciach
30
5
10
15
Wykonanie prac domowych
Przygotowanie do egzaminu i uczestniczenie w nim
RAZEM:
60
ECTS
35
1,5
60
2
Literatura
podstawowa:
1. David Bonamy, Technical English 4, Pearson Longman, 2011.
2. Jacky Newbrook, Judith Wilson, Richard Acklam FCE GOLD, Pearson Longman, 2008
Literatura
uzupełniająca:
1. Artykuły o tematyce zgodnej z kierunkiem studiów.
2. Virginia Evans, FCE Practice Exam Papers , Express Publishing, 2008
,3. Wielki Słownik Naukowo Techniczny angielsko-polski/polsko angielski, Wydawnictwo NaukowoTechniczne,2006
4. Wielki Słownik Angielsko-Polski/Polsko-Angielski ,PWN,2002
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
forma zajęć, na której zachodzi
weryfikacja
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Studium Języków Obcych
Osoby prowadzące:
zespół języka angielskiego SJO
Data opracowania
programu:
26.01.2012
mgr Janusz Rożek
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język niemiecki
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia
obowiązkowy
Punkty ECTS
Semestr:
1
C- 30
L- 0
W- 0
P- 0
Ps- 0
ES2C100 101
2
S- 0
Znajomość języka niemieckiego na poziomie co najmniej B2
Pogłębienie sprawności władania językiem niemieckim – przygotowanie i wygłaszanie prezentacji
oraz prowadzenie dyskusji. Tworzenie złożonych tekstów, wykorzystywanie i opiniowanie
obcojęzycznych informacji źródłowych z zakresu studiowanej specjalności.
Ocena na podstawie sprawdzianów pisemnych, prac domowych ustnych i pisemnych, dyskusji na
zajęciach.
Zakres tematyczny (sytuacje językowe): prowadzenie korespondencji służbowej, prowadzenie rozmów z
klientami, współpracownikami oraz rozmów biznesowych, prezentacja specjalizacji kierunku studiów,
przygotowanie streszczenia wybranego artykułu naukowego.
Treści
programowe: Zagadnienia gramatyczno-syntaktyczne: gramatyka funkconalna, konstrukcje zdaniowe charakterystyczne dla
form formalnych (mowa zależna, tryb przypuszczajacy, zdania złożone, strona bierna, rekcja czasownika,
przymiotnika i rzeczownika), słowotwórstwo.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
obcym na temat realizacji zadania projektowego oraz
poprowadzić dyskusję dotyczącą prezentacji
EL2_U03
EK2
rozumie i tworzy złożone teksty w języku niemieckim
związane z elektrotechniką, zgodnie z wymaganiami
określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Językowego
EL2_U05
EK3
czyta ze zrozumieniem karty katalogowe, noty
aplikacyjne, instrukcje obsługi urządzeń elektrycznych
oraz podobne dokumenty w języku niemieckim, zgodnie
z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+
EL2_U01
EK4
posługuje się językiem niemieckim, zgodnie z
EL2_U05
Bilans nakładu
pracy studenta
(w godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
5
20
RAZEM:
55
ECTS
35
1,5
55
2
Literatura
podstawowa:
1. Ch. Kuhn, R.M. Niemann, B. Winzer-Kiontke: studio d - Die Mittelstufe B2, Cornelsen Verlag 2010
2. Wioletta Omelianiuk, Halina Ostapczuk, Anna Zawadzka: Sach- und Fachtexte auf Deutsch, Teil 1,
Politechnika Białostocka, Białystok, 2004
3. Wioletta Omelianiuk, Halina Ostapczuk: Sach- und Fachtexte auf Deutsch, Teil 2, Politechnika
Białostocka, Białystok, 2010
Literatura
uzupełniająca:
1. Renate Wagner: Grammatiktraining Mittelstufe, Verlag für Deutsch, 1997
2. Słownik techniczny niemiecko-polski i polsko-niemiecki, PWN, 2010
3. Dorothea Levy-Hillerich: Mit Deutsch in Europa studieren arbeiten leben, Goethe Institut, 2004
4. Materiały własne prowadzącego (adaptowane i opracowane teksty z literatury fachowej oraz z
Internetu)
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
forma zajęć, na której zachodzi
weryfikacja
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
zespół języka niemieckiegoSJO
Data opracowania
programu:
26.01.2012
mgr Wioletta Omelianiuk
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język rosyjski
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
Założenia i cele
przedmiotu:
obowiązkowy
Punkty ECTS
Semestr:
1
C- 30
L- 0
W- 0
P- 0
Ps- 0
ES2C100 103
2
S- 0
Pogłębienie sprawności władania językiem rosyjskim – przygotowanie i wygłaszanie prezentacji oraz
prowadzenie dyskusji. Tworzenie złożonych tekstów, wykorzystywanie i opiniowanie obcojęzycznych
informacji źródłowych z zakresu studiowanej specjalności.
Forma zaliczenia
Treści
programowe:
Doskonalenie wszystkich sprawności językowych: rozumienia ze słuchu, mówienia, czytania i pisania w
zakresie języka ogólnego oraz specjalistycznego, zgodnego z kierunkiem studiów.
Efekty
kształcenia
EK1
rosyjskim na temat realizacji zadania projektowego oraz poprowadzić
dyskusję dotyczącą prezentacji
EL2_U03
EK2
rozumie i tworzy złożone teksty w języku rosyjskim związane z
elektrotechniką, zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu
B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego
EL2_U05
EK3
czyta ze zrozumieniem karty katalogowe, noty aplikacyjne,
instrukcje obsługi urządzeń elektrycznych oraz podobne
dokumenty w języku rosyjskim, zgodnie z wymaganiami
EL2_U01
EK4
posługuje się językiem rosyjskim, zgodnie z wymaganiami
EL2_U05
Bilans nakładu
pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
5
10
15
Przygotowanie do egzaminu i uczestniczenie w nim
RAZEM:
60
ECTS
35
1,5
60
2
Literatura
podstawowa:
1. Fast L., Zwolińska M.: Biznesmeni mówią po rosyjsku. Русский язык в деловой среде. Dla
zaawansowanych.Продвинутый уровень. Poltext, Warszawa, 2005.2. Kuzmina I., Śliwińska B.: Język rosyjski. 365
zadań i ćwiczeń z rozwiązaniami. Langenscheid, Warszawa, 2008.3. Mroczek T.: Русская коммерческая
корреспонденция. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław, 2009.4. Teksty specjalistyczne z Internetu,
książek rosyjskich.
Literatura
uzupełniająca:
1. Materiały z rosyjskojęzycznych portali internetowych, prasy i książek rosyjskich.
2. Kowalska N.,
Samek D.: Praktyczna gramatyka języka rosyjskiego. REA, Warszawa, 2004. 3. Samek D.: Rozmówki polskorosyjskie. REA, Warszawa, 2009.
4. Słownik naukowo-techniczny rosyjsko-polski.
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999.
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
forma zajęć, na której
zachodzi weryfikacja
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
zespół języka rosyjskiego SJO
Data opracowania
programu:
29.02.2012
mgr Irena Kamińska
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Nazwa
przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Sieci elektroenergetyczne WN
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
W - 15
Semestr:
1
C- 0
L- 0
świetlna
Kod przedmiotu:
ES2C101 101
Punkty ECTS
P- 15
Ps- 0
2
S- 0
_
Zapoznanie studentów z rozbudowanymi układami oraz zaawansowanymi rozwiązaniami
konstrukcyjnymi sieci elektroenergetycznych wysokich i najwyższych napięć oraz doborem urządzeń
Założenia i cele wchodzących w skład tych sieci. Nauczenie projektowania rozbudowanych sieci elektroenergetycznych
przedmiotu: wysokich i najwyższych napięć oraz wymagań norm i przepisów, jakie powinny spełniać nowo
projektowane linie przesyłowe WN. Wykonanie projektu fragmentu sieci elektroenergetycznej
wysokiego napięcia.
Forma zaliczenia
Wykład - zaliczenie pisemne; projekt - wykonanie projektu, obrona projektu
Sieci przesyłowe, okręgowe i rejonowe, ich wzajemne powiązania i kompleksowe zadania w Krajowym
Systemie Elektroenergetycznym (KSE). Zadania i układy elektroenergetycznych sieci przesyłowych w
KSE (promieniowe, pierścieniowe, oczkowe, węzłowe). Rozwiązania konstrukcyjne
elektroenergetycznych linii napowietrznych i kablowych wysokich i najwyższych napięć (WN i NN).
Treści
Metody, algorytmy i obliczania stanów pracy złożonych układów sieci przesyłowych. Straty mocy i
programowe:
energii w sieciach elektroenergetycznych oraz sprawność przesyłu energii. Zwarcia symetryczne i
niesymetryczne w sieciach elektroenergetycznych wysokich i najwyższych napięć. Bilans mocy biernej
w KSE. Cele, rodzaje i metody doboru urządzeń do kompensacji mocy biernej. Regulacja napięcia w
elektroenergetycznych sieciach przesyłowych wysokich i najwyższych napięć.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
potrafi opisać budowę oraz zasady działania i
zaawansowanych i rozbudowanych sieci
elektroenergetycznych wysokich i najwyższych napięć
EL2_W05
EK2
identyfikuje i opisuje zaawansowane i nowoczesne
rozwiązania techniczne budowy sieci elektroenergetycznych
NN i WN
EL2_W11
EK3
potrafi stosować w praktyce zasady doboru urządzeń
elektroenergetycznych wchodzących w skład rozbudowanych
sieci elektroenergetycznych
EL2_W08, EL2_U17
EK4
potrafi sporządzić dokumentację projektową rozbudowanej
sieci elektroenergetycznej
EL2_U08
EK5
projektuje rozbudowane układy elektroenergetyczne
samodzielnie korzystając z norm i katalogów w celu
prawidłowego doboru urządzeń
EL2_U09
studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
15
15
5
20
5
Udział w zajęciach projektowych
Udział w konsultacjach związanych z projektem
Przygotowanie projektu i jego obrona
Przygotowanie do zaliczenia wykładu
RAZEM:
60
ECTS
35
1,5
40
1,5
Literatura
podstawowa:
1. Niebrzydowski J.: Sieci elektroenergetyczne, Wydawnictwa Politechniki Białostockiej, 2000.
2. Kujszczyk S.: Elektroenergetyczne sieci rozdzielcze. PWN, Warszawa, 2004
3. Marzecki J.: Elektroenergetyczne sieci miejskie: zagadnienia wybrane. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006.
4. Marzecki J.: Rozdzielcze sieci elektroenergetyczne: zagadnienia wybrane. Oficyna Wydaw.
Naukowe PWN, Warszawa 2001.
Literatura
uzupełniająca:
1. Bożentowicz L., Kujszczyk-Bożentowicz M.: Sieci elektroenergetyczne : struktura i wybrane
zagadnienia. Wydawnictwo SEP-COSiW, Warszawa 2008.
2. Marzecki J.: Terenowe sieci elektroenergetyczne. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji,
Radom 2007.
3. Szkutnik J.: Perspektywy i kierunki rozwoju systemu elektroenergetycznego: zagadnienia wybrane.
Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2011.
4. Crappe M.: Electric power systems. Wiley, London, Hoboken 2008.
nr efektu
kształcenia
EK1
Zaliczenie pisemne wykładu
EK2
EK3
Zaliczenie pisemne wykładu, Wykonanie projektu, obrona projektu
EK4
Wykonanie projektu, obrona projektu
EK5
Wykonanie projektu, obrona projektu
weryfikacja
W
W
W,P
P
P
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
dr inż. Grzegorz Hołdyński
Data opracowania
programu:
19.01.2012
dr inż. Grzegorz Hołdyński
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Nazwa
przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Konstrukcja i projektowanie
urządzeń oświetleniowych 1
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
W - 30
świetlna
Kod przedmiotu:
ES2C101 102
2
Punkty ECTS
Semestr:
1
C- 0
L- 0
P- 0
Ps- 0
S- 0
-
Zapoznanie studentów z podstawami projektowania i konstrukcji urządzeń oświetleniowych.
Wykształcenie wiedzy o doborze materiałów, źródeł światła oraz innych elementów niezbędnych do
Założenia i cele
poprawnego skonstruowania urządzenia oświetleniowego. Zapoznanie z poprawnym wykonaniem i
przedmiotu:
odczytaniem dokumentacji projektowej. Wykształcenie wiedzy o systemach wspomagania
komputerowgo w projektowaniu
Forma zaliczenia
Wykład - kolokwium pisemne
Opracowanie koncepcji i założeń konstrukcyjnych urządzeń oświetleniowych. Dobór źródeł światła.
Podstawowe obliczenia wielkości świetlnych. Analiza warunków technicznych, obliczenia
Treści
konstrukcyjne, analiza tolerancyjna. Obliczenia rozkładów wielkości świetlnych na powierzchniach
programowe:
oświetlanych projektowanymi urządzeniami oświetleniowymi. Aspekty prawne przy opracowaniu
dokumentacji konstrukcyjno-projektowej urządzeń.
kształcenia
Efekty
kształcenia
EK1
student: omawia budowę podstawowych urządzeń
oświetleniowych
EK2
planuje proces samokształcenia oraz uzupełnia wiedzę
dotyczącą aspektów kosztorysowania i transportu
sprzętu wielkogabarytowego
EL2_K01
EK3
wymienia metody obliczeń świetlno-optycznych konstrukcji
optycznych
EL2_W06
EK4
dobiera nowoczesne metody obróbki oraz nowe materiały do
wymagań konstruktorskich
EL2_W11
EK5
potrafi analizować dokumentację projektową urządzeń
EL2_U08
EL2_W06, EL2_W09
Bilans nakładu
pracy studenta
(w godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
15 x 2
30
Udział w konsultacjach związanych z wykładami
4x1
4
8+2
RAZEM:
10
44
ECTS
bezpośredniego udziału nauczyciela 30h+4h+2h
36
1,5
0
0
Literatura
podstawowa:
1. Dybczynski W., Oleszynski T., Skonieczna M.: Projektowanie opraw oswietleniowych.Rozprawy
Naukowe Nr 39. Białystok 1996. 2. Dybczynski W.: Filmowy i telewizyjny sprzęt oświetleniowy.
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
Warszawa, 1992 r. 3. Jastrzębska G., Poradnik montera elektryka 2, Warszawa : Wydawnictwa
Naukowo-Techniczne, 2010.
Literatura
uzupełniająca:
1. Poradnik Technika Świetlna '09, Warszawa : Polski Komitet Oświetleniowy Stowarzyszenia
Elektryków Polskich, 2009 2. Branowski B., Metody i techniki konstruowania, Wrocław : Agenda
Wydawnicza Wrocławskiej Rady FSNT NOT, 2001 3. Brandi U., Lighting design : principles,
implementation, case studies, Basel : Birkhäuser, 2006
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
EK5
weryfikacja
W
W
W
W
W
zaliczenie wykładu - kolokwium
Jednostka
realizująca:
Katedra Optoelektroniki i
Techniki Świetlnej
Osoby prowadzące:
prof.. Andrzej Zając, dr inż.. Urszula Błaszczak,
dr inż.. Maciej Zajkowski
Data opracowania
programu:
03.07.2013
dr inż.. Maciej Zajkowski
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Elektrotechnika
Specjalność:
Nazwa przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Systemy czasu rzeczywistego
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
1
C- 0
L- 30
Ścieżka dydaktyczna:
Automatyka przemysłowa
i technika mikroprocesorowa
Kod przedmiotu:
ES2C102 201
4
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
Przedmioty
wprowadzające
S- 0
-
Zapoznanie studentów z koncepcją, architekturą i podstawowymi modułami funkcjonalnymi systemów
operacyjnych czasu rzeczywistego (RTOS).
Założenia i cele
W ramach zajec laboratoryjnych - zapoznanie studentów z działaniem wybranego systemu czasu
przedmiotu:
rzeczywistego i tworzenie samodzielnych aplikacji komunikujących sie w czasie rzeczywistym z
obiektem sterowania.
Forma zaliczenia
Treści
programowe:
Wykład - zaliczenie pisemne; laboratorium - ocena sprawozdań
Komputerowe sterowanie procesami. System operacyjny - zadania, architektura. Architektura
systemów operacyjnych czasu rzeczywistego: jądro, zarządzanie procesami, obsługa zdarzeń,
zarzadząnie pamiecią, systemowa baza danych. Zarządzanie zadaniami, synchronizacja i
komunikacja międzyzadaniowa, alarmy, błedy, przerwania. Charakterystyka wybranych komercyjnych
systemów operacyjnych. Języki programowania czasu rzeczywistego - podstawowe elementy jezyka.
Komunikacja systemów czasu rzeczywistego z regulatorami i sterownikami PLC. Komunikacja z
uzytkownikiem, interfejsy wizyjne, standardy POSIX.
Efekty kształcenia
EK1
Określa podstawowe komponenty systemu operacyjnego czasu
rzeczywistego oraz zasady ich wspóldziałania
EK2
Opisuje cechy i rozwiązania implementacyjne komercyjnych systemów
operacyjnych czasu rzeczywistego
EL2_W09
EK3
Formułuje algorytmy realizacji zadań sterowania w czasie rzeczywistym
w wybranych technikach programistycznych
EL2_U07, EL2_U10
EK4
Potrafi skonfigurować system operacyjny komputera do współpracy z
urządzeniem automatyki w czasie rzeczywistym
EL2_U10, EL2_U11
EK5
Potrafi utworzyć i przetestować aplikację do sterowania obiektem
automatyki w czasie rzeczywistym
EL2_W03, EL2_W08
EL2_U10
Bilans nakładu pracy studenta
(w godzinach)
Wskaźniki ilościowe
30
30
13 x 1h =
13
7 x 2h =
14
Udział w konsultacjach związanych z wykładem i laboratorium
7 x 1h =
7
Przygotowanie do zaliczenia i obecność na nim
5
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń lab.
5
RAZEM:
104
ECTS
69
2,5
62
2
Literatura
podstawowa:
1. Gaj A. (red.): Systemy czasu rzeczywistego: praca zbiorowa. T. 2, Projektowanie i aplikacje. Wyd.
Komunikacji i Łacznosci, Warszawa, 2005.
2. Kwiecień A. (red.): Systemy czasu rzeczywistego: praca zbiorowa. T.1, Kierunki badan i rozwoju. Wyd.
Komunikacji i Łacznosci, Warszawa, 2005.
3. Sacha K.: Systemy czasu rzeczywistego. Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa, 1999.
4. Silberschatz A., Baer Galvin P., Gagne G.: Operating system concepts. J. Wiley, New York, 2005.
5. Szymczyk P.: Systemy operacyjne czasu rzeczywistego. AGH, Uczelniane Wydawnictwa NaukowoDydaktyczne, Kraków, 2003.
Literatura
uzupełniająca:
1. Sacha K.: Laboratorium systemu QNX. Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa, 2001.
2. Tanenbaum A.S.: Modern operating systems. Prentice-Hall, Upper Saddle River, 2001.
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
EK1
W
EK2
W
EK3
Sprawozdanie z ćwiczenia lab. (z dyskusją), obserwacja pracy na
zajęciach
L
EK4
Sprawozdanie z ćwiczenia lab. (z dyskusją), obserwacja pracy na
zajęciach
L
EK5
Opracowana i uruchomiona aplikacja w laboratoryjnym środowisku
sprzętowym
L
Jednostka
realizująca:
Katedra
Automatyki i Elektroniki
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Świercz Mirosław, prof. nzw. PB
, dr inż. Sobolewski Andrzej
Data opracowania
programu:
29.01.2012 r.
Program opracował:
dr hab. inż. Świercz Mirosław, prof. nzw.
PB

Semestr I - Wydział Elektryczny

Transkrypt

Podobne dokumenty

Podstawy prawa

I2 NS Język angielski

TiR1 Język angielski 2

Sylabus przedmiotu - Syjon

Podstawy ekonomii

Meteorologia

Semestr VI - Wydział Architektury

KB Wiedza o Unii Europejskiej

Sylabus przedmiotu