D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

Sygn. akt II K 443/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 marca 2016 r.
Sąd Rejonowy w Człuchowie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Alicja Aubrecht-Prądzyńska
Protokolant: sekr. sąd. Rafał Maszczak
Prokurator: A.. Prok. Rej. N. Ż.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2016 r. sprawy z oskarżenia publicznego
P. G. (1) (G.)
s. J. i T. z domu Ż.
ur. (...) w C.
oskarżonego o to, że:
w dniu 17 października 2015 roku w C. przy ulicy (...), znieważył umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. P. i R. H.
słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuścił się podczas i w związku z wykonywanymi
przez tych policjantów czynnościami służbowymi,
tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.
I. oskarżonego P. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 226 § 1 k.k. i za to
na mocy art. 226 § 1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na mocy art. 63 § 1 i 5 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania
od dnia 17 października 2015 r. godz. 14:10 do dnia 18 października 2015 r. godz. 12:30, to jest jeden dzień, przyjmując,
iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,
III. na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, którymi obciąża Skarb Państwa.
Alicja Aubrecht-Prądzyńska
(na oryginale właściwy podpis)
Sygn akt II K 443/ 15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny :
W dniu 17 października 2015r. funkcjonariusze policji K. P. i R. H. z polecenie dyżurnego KPP w C. udali się do lokalu
(...) w C. w celu udzielenia wsparcia załodze karetki pogotowia. Po przybyciu na miejsce , funkcjonariusze policji
zastali tam oskarżonego P. G. (1), który zachowywał się głośno i używał wulgarnych słów. Funkcjonariusze policji
wylegitymowali oskarżonego i pouczyli go o obowiązku zachowania zgodnego z obowiązującym porządkiem prawnym.
Oskarżony zachowywał się arogancko i prowokująco. Po ponownym pouczeniu, K. P. i R. H. wyszli z lokalu i udali
się do radiowozu zaparkowanego w niedalekiej odległości. Gdy byli już w radiowozie , oskarżony P. G. (1) wyszedł z
lokalu i podszedł do radiowozu. K. P. otworzył szybę w pojeździe by zapytać o co chodzi. Wówczas oskarżony P. G.
(1) zaczął używać pod adresem obu funkcjonariuszy policji słów powszechnie uznanych za obelżywe. Funkcjonariusze
policji próbowali uspokoić oskarżonego , jednakże oskarżony nie reagował na ich upomnienia i nadal używał pod ich
adresem wulgarnych i obelżywych słów , znieważając ich.
Powyższe zdarzenie miało miejsce w miejscu publicznym w C. , około godziny 14.00, w obecności osób postronnych .
Oskarżony P. G. (1) był wcześniej kilkukrotnie karany sądownie w tym m. in. wyrokiem Sądu Rejonowego wC.z
dnia 10 maja 2013r. w sprawie sygn. akt II K 31/13 na karę roku i 5miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania tej kary na okres 5 lat próby oraz oddany pod dozór kuratora sądowego , wyrokiem Sądu
Rejonowego w Ś. (...) w T. z dnia 29 maja 2013r. w sprawie sygn. akt VII K 151/13 m. in. za przestępstwo podobne
z art. 226 §1 kk na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary
na okres 4 lat próby oraz oddany pod dozór kuratora sądowego oraz za przestępstwo popełnione w okresach wyżej
wymienionych prób z art. 222 §1 kk na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 40 godzin
w stosunku miesięcznym pracy społecznie użytecznej.
Oskarżony P. G. (1) ma średnie wykształcenie. Jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu. Obecnie nigdzie nie
pracuje , pobiera zasiłek dla bezrobotnych.
Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków R. H. (k.15 – 15v), K. P. (k.15v-16), danych o
karalności oskarżonego (k.6-7 zbiór E) oraz jego danych osobopoznawczych (k.4,5,8-10 zbiór E) .
Oskarżony P. G. (1) w swoich wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu sądowym (k.14) nie przyznał się do popełnienia
zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , iż nie pamięta kiedy to było ale przypomina sobie takie zdarzenie , że kiedyś
przebywając w barze
(...) w C. zasnął gdyż był pijany. Gdy się obudził, to byli już na miejscu ratownicy medyczni oraz policjanci. Z uwagi ,
iż był wówczas pijany to nie pamięta całego przebiegu zdarzenia, jednakże wie , że nie znieważał policjantów ,
albowiem jest w okresie próby z innych wyroków i zdaje sobie sprawę, że takie zachowanie groziłoby mu ewentualnym
zarządzeniem wykonania kar. Ponadto oskarżony dodał, iż pamięta, że policjanci zatrzymali go , wyprowadzili z
lokalu , przewrócili na ziemię i skuli w kajdanki.
Sąd zważył, co następuje:
W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, fakt popełnienia przez oskarżonego P.
G. (1) przypisanego mu czynu, nie budzie zdaniem Sądu wątpliwości.
Na wstępie należy zauważyć , iż czynność sprawcza zarzucanego oskarżonemu przestępstwa polega na znieważeniu
funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Znieważenie
należy wykładać tak jak na gruncie przestępstwa z art. 216 §1 kk . Zniewaga jest przestępstwem formalnym. Do jego
dokonania nie jest wymagany żaden konkretny skutek.
W przedmiotowej sprawie oskarżony P. G. (1) w swoich wyjaśnieniach (k.14) złożonych w postępowaniu sądowym, nie
przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednakże zdaniem Sądu, jego wyjaśniania, z uwagi , iż pozostają
w rażącej sprzeczności z pozostałym zebranym w przedmiotowej sprawie materiałem dowodowym, nie polegają na
prawdzie. Wyjaśnienia te w tym zakresie są jedynie wynikiem przyjętej przez oskarżonego linii obrony, zmierzającej
do uniknięcia odpowiedzialności karnej.
Poza sporem w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, iż osoby wymienione w zarzucie zawartym akcie oskarżenia, są
funkcjonariuszami publicznymi , zgodnie z definicją zawartą w art. 115 §13 pkt 7 kk albowiem są funkcjonariuszami
policji a zdarzenie z dnia 17 października 2015r. miało miejsce podczas i w związku z pełnieniem przez tych
funkcjonariuszy publicznych swoich obowiązków służbowych.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na przypisanie oskarżonemu zarzucanego mu w akcie oskarżenia
czynu z art. 226 §1 kk.
Należy bowiem zauważyć, iż z zeznań świadka - funkcjonariusza policji KPP w C. to jest R. H. (k.15 -15v ) jednoznacznie
wynika , iż w dniu 17 października 2015r. podczas pełnienia służby udał się wspólnie z K. P. na interwencję do lokalu
w C.. Po zakończonej interwencji , kiedy wsiedli już do radiowozu policyjnego, oskarżony P. G. (1) zaczął używając pod
ich adresem słów powszechnie uznanych za obelżywe.
Z uwagi na fakt, iż uzasadnienie orzeczenia jest dokumentem urzędowym, Sąd nie będzie przytaczał słów dosłownie
wypowiedzianych przez oskarżonego, które wynikają z poszczególnych protokołów zeznań.
Zeznania świadka R. H. w pełni korelują z zeznaniami K. P. (k. 15v-16), który w sposób spójny potwierdził wersję
zdarzenia przedstawioną przez R. H..
Mając na uwadze treść wypowiedzi oskarżonego , należy zdaniem Sądu stwierdzić , iż jest to wypowiedź obelżywa i
niewątpliwie wypowiedź ta z uwagi , iż została skierowana pod adresem rozmówców to jest funkcjonariuszy KPP w C.
R. H. i K. P. została wypowiedziana przez oskarżonego z zamiarem znieważenia tych funkcjonariuszy publicznych.
Powyższy materiał dowodowy, z uwagi na jego wzajemną spójność, w pełni polega na prawdzie i zdaniem Sądu
odzwierciedla rzeczywisty przebieg zdarzenia i w pełni zasługuje on na danie mu wiary.
Dlatego też zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego , iż nie znieważał policjantów , zdaniem Sądu absolutnie nie
zasługują na uwzględnienie i są jedynie wynikiem przyjętej przez oskarżonego linii obrony.
Reasumując powyższe rozważania, zdaniem Sądu należy stwierdzić, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy,
jednoznacznie wskazuje, iż oskarżony P. G. (1) dopuścił się popełnienia przypisanego mu przestępstwa.
W przedmiotowej sprawie również wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa, zdaniem Sądu nie
budzi wątpliwości. Oskarżony jest osobą pełnoletnią i poczytalną. Znajdował się w sytuacji, w której bezprawność jego
czynu była rozpoznawalna i nie zachodzą po jego stronie żadne okoliczności, które możliwość tą by wyłączały.
Oskarżony P. G. swoim zachowaniem polegającym na tym, że : w dniu 17 października 2015r. w C., przy ulicy (...) ,
znieważył umundurowanych funkcjonariuszy policji – K. P. i R. H. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe , przy
czym czynu tego dopuścił się podczas i w związku z wykonywanymi przez tych policjantów czynnościami służbowymi,
wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 226 §1 kk .
Uznając oskarżonego P. G. (1) za winnego popełnienia przypisanego mu występku z art. 226 §1 kk, Sąd skazał go na
mocy art. 226 §1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Przystępując do omówienia wymiaru kary, Sąd bardzo dokładnie rozważył dyrektywy wymiaru kary wynikające z
art. 53 kk, a przede wszystkim baczył by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy oskarżonego, a także stopnia
społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez niego.
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego Sąd zgodnie z art. 115 § 2 kk miał
na uwadze m. in. z jednej strony rodzaj dobra, w które godził oskarżony jak i sposób i okoliczności popełnienia przez
oskarżonego przypisanego mu czynu a przede wszystkim postać zamiaru.
Sąd doszedł do przekonania, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Należy
przede wszystkim mieć na uwadze , iż do przedmiotowego przestępstwa doszło w miejscu publicznym , około godziny
14.00, po kilkukrotnej próbie uspokojenia oskarżonego przez funkcjonariuszy policji.
Dlatego też , mając na uwadze powyższe okoliczności, a także uwzględniając dotychczasowy sposób życia oskarżonego
( dane o karalności) a także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, Sąd doszedł do wniosku , iż nie istnieją żadne
podstawy do budowania w stosunku do oskarżonego pozytywnych prognoz na przyszłość .
Dlatego też kara wolnościowa , nie osiągnęłaby w stosunku do oskarżonego swojego celu wychowawczego a przede
wszystkim zapobiegawczego.
Należy bowiem podkreślić , iż oskarżony P. G. (1) będąc w okresie prób wynikających z innych wyroków , w tym
m. in. za popełnienie podobnego przestępstwa , wszedł już ponownie w konflikt z prawem i popełnił podobne
przestępstwo, za które Sąd Rejonowy w C. wyrokiem z dnia 23 lutego 2015r. wydanym w sprawie II K 5 / 15 skazał
go na karę wolnościową – to jest karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej
kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 40 godzin w stosunku miesięcznym.
Niestety ale to nie odniosło swojego celu zapobiegawczego albowiem oskarżony ponownie w okresie próby popełnił
przestępstwo będące przedmiotem niniejszego postępowania.
Mimo tak młodego wieku , oskarżony był już kilkukrotnie karany sądownie. Świadczy to zdaniem Sądu jednoznacznie ,
iż nie można budować co do oskarżonego pozytywnych prognoz na przyszłość. Oskarżony ma średnie wykształcenie
a mimo to nie wyciągnął z wcześniejszych prawomocnych skazań żadnych wniosków i nie zmienił swojego
dotychczasowego zachowania, okazując przez to całkowity brak szacunku dla obowiązującego porządku prawnego.
Dlatego też zdaniem Sądu wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności w rozmiarze wymierzonym przez Sąd ,
będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu którego się dopuścił oraz spełni
swe cele w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej .
Z uwagi , iż oskarżony był zatrzymany w przedmiotowej sprawie , Sąd na mocy art. 63 §1 i 5 kk zaliczył oskarżonemu
na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 17 października 2015r. godz. 14. 10 do
dnia 18 października 2015r. godz. 12. 30 to jest jeden dzień , przyjmując , iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia
wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.
Mając na uwadze fakt, iż oskarżony nie ma żadnego majątku i obecnie nie pracuje , Sąd kierując się zasadami
słuszności, na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił go od kosztów sądowych, obciążając kosztami Skarb Państwa.