Monoclonal Mouse
Transkrypt
Monoclonal Mouse
FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human Melanosome klon HMB45 Ready-to-Use (Link) Nr kat. IR052 Przeznaczenie Do stosowania w diagnostyce in vitro. Przeciwciało FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human Melanosome, klon HMB45, Ready-to-Use, (Link), jest przeznaczone do stosowania w immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. Przeciwciała są przydatne w identyfikacji melanocytów wykazujących tworzenie niedojrzałych melanosomów w skórze prawidłowej, komórkach znamion i tkankach czerniaka. Dodatnie wyniki testu stosuje się w klasyfikacji czerniaków i zmian barwnikowych oraz w różnicowaniu przerzutów czerniaków bezbarwnikowych od innych niskozróżnicowanych nowotworów o nieznanym pochodzeniu. Wyniki panelu przeciwciał są pomocne w diagnostyce różnicowej. Interpretacja kliniczna dodatniego lub ujemnego odczynu musi być uzupełniona przez ocenę morfologiczną, wykonanie odpowiednich prób kontrolnych i interpretowana przez doświadczonego patologa w kontekście historii choroby pacjenta i innych badań diagnostycznych. Streszczenie i informacje ogólne Wykazano, że przeciwciała przeciwko melanosomom (HMB45) reagują z segmentem sialowanego glikokoniugatu podatnego na działanie neuraminidazy, o masie 10 kDa, występującego w premelanosomach i młodych (niedojrzałych) melanosomach (2–4). Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody. Dostarczany odczynnik Gotowe do użycia mysie przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci ciekłej w buforze zawierającym białko stabilizujące i roztwór NaN3 o stężeniu 0,015 mol/L. Klon: HMB45 Izotyp: IgG1, kappa Immunogen Wyciąg przerzutów czerniaka pigmentowanego do węzłów chłonnych Swoistość Obecność antygenu oznacza występowanie aktywnego tworzenia melanosomów, co pozwala na różnicowanie komórek barwnikowych (5). Antygen występuje również w prawidłowych płodowych melanocytach (2, 3), natomiast nie stwierdza się go w prawidłowych ludzkich melanocytach w fazie spoczynku, niezależnie od stopnia pigmentacji (1, 3, 6). Po aktywacji dojrzałe melanocyty mogą ponownie wykazywać ekspresję HMB45, stwierdzanego w melanocytach płodowych. Tego typu melanocyty mogą być aktywowane przez różnorodne bodźce. Na przykład komórki wykazujące obecność antygenu HMB45 wykryto w tkance pokrywającej ziarninę i tkankach sąsiednich, naczyniakach krwionośnych, guzach podścieliska o bogatym unaczynieniu oraz rakach podstawnokomórkowych (5–8). Niekiedy mieszki włosowe wykazują dodatni odczyn wywołany obecnością melanocytów w fazie pobudzenia (1). Dodatni odczyn z HMB45 nie występował w przypadku melanocytów znajdujących się w obrębie plam soczewicowatych lub leżących w obrębie naskórka ponad rozrostami fibroblastycznymi, np. bliznowcach, włókniakach skóry oraz starych włókniejących naczyniakach krwionośnych (8). Prawidłowe tkanki niezawierające melanocytów nie reagują z przeciwciałami HMB45. Środki ostrożności 1. 2. 3. 4. 5. (115362-001) Odczynniki przeznaczone dla przeszkolonych Użytkowników. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Stężenie NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika używać dużych ilości wody do przepłukiwania, aby uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej. Podobnie jak w przypadku każdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, należy stosować odpowiednie procedury postępowania. Należy stosować właściwe wyposażenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą bądź oczami. Niewykorzystany odczynnik należy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi. 307119PL_001 s. 1/3 Przechowywanie Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu. Jeżeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niż podane na ulotce dołączanej do opakowania, Użytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego produktu. Z tego względu jednocześnie z badaniem próbek pochodzących od pacjentów, należy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić różnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, należy się skontaktować z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Przygotowanie próbek oraz materiały wymagane, ale niedostarczane Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie. Preparaty tkankowe należy pociąć na skrawki o wymiarach 4 µm. Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu. Optymalne wyniki uzyskuje się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy użyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH (10x) (nr kat. K8000/K8004). Odparafinowane skrawki: Zaleca się wstępną obróbkę utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków tkankowych przy użyciu Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101). Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja użytkownika aparatu PT Link. Postępować według procedury wstępnej obróbki tkanek zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH (10x) (Link) (nr kat. K8000/K8004). Dla aparatów PT Link należy stosować następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskowania antygenu: 97°C przez 20 (±1) minut; ochłodzić do 65°C. Przepłukać skrawki rozcieńczonym roztworem o temperaturze pokojowej EnVision FLEX Wash Buffer (10x) (Link) (nr kat. K8000). Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i odmaskowanie można wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje można znaleźć w Instrukcji użytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe należy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania. W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003). Wykonanie odczynu oraz materiały wymagane, ale niedostarczane Zalecanym system wizualizacji jest EnVision FLEX, High pH (Link) (nr kat. K8000). W oprogramowaniu Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje dotyczące wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji użytkownika aparatu Autostainer Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w używanym systemie Autostainer, należy skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji należy również przeprowadzać w temperaturze pokojowej. Optymalne warunki mogą się zmieniać w zależności od rodzaju materiału oraz sposobu jego przygotowania i powinny być określone indywidualnie w każdym laboratorium. Aby możliwe było wykonanie oceny przez patologów z różnym nasileniem odczynu preparatów, należy skontaktować się z działem obsługi/obsługą techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. Należy upewnić się, że działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe — w tym celu należy ocenić, czy odczyn jest taki jak opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną za pomocą EnVision( FLEX Hematoxylin (Link) (nr kat. K8008). Zaleca się stosowanie bezwodnego, trwałego środka do zatapiania. Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne z użyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować komórki czerniaka, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative Control, Mouse (Link) (nr kat. IR750). Interpretacja odczynu Przeciwciała dają odczyn cytoplazmatyczny. Charakterystyka wydajnościowa Tkanki prawidłowe: Do pochodzących od pacjentów dorosłych prawidłowych tkanek, które wykazują dodatni odczyn z przeciwciałami przeciwko melanosomom HMB45, zalicza się melanocyty (komórki płodowe i subpopulacje melanocytów zawierające niedojrzałe melanosomy), nabłonek barwnikowy siatkówki pochodzenia płodowego lub dziecięcego. Do struktur dających ujemny odczyn należą: nadnercza, mózg, sutek, pęcherzyk żółciowy, tkanki przewodu pokarmowego, nerki, wątroby, płuc, tkanka limfoidalna, komórki mezenchymalne, trzustka, nerwy obwodowe, nabłonek barwnikowy siatkówki (komórki dojrzałe), gruczoły ślinowe, skóra (prawidłowe melanocyty w fazie spoczynku, melanofagi, komórki Langerhansa, keratynocyty, mieszki włosowe, nerwy skórne, gruczoły potowe i łojowe) oraz jądra. Tkanki nieprawidłowe: Przeciwciała przeciwko melanosomom HMB45 wykazują dodatni odczyn w 245 na 256 (95,7%) przypadków czerniaków z wyłączeniem postaci desmoplastycznej (1, 3, 5, 6, 9–14) oraz w 245 na 291 (84,2%) przypadków czerniaków z uwzględnieniem postaci desmoplastycznej (1, 3, 5, 6, 9, 13–14). Dodatni wynik odczynu z przeciwciałami przeciw antygenom czerniaka stwierdza się również w przypadku atypowej hiperplazji barwnikowej (1), melanocytarnej neuroendodermy u noworodków (1/1) (6), guzie nerek o typie angiomyolipoma nerek (27/29) (11, 12) oraz różnych odmian znamion barwnikowych (218/228) (1, 5, 6, 10). (115362-001) 307119PL_001 s. 2/3 Piśmiennictwo 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. Gown AM, Vogel AM. Monoclonal antibodies to intermediate filament proteins of human cells: Unique and cross-reacting antibodies. J Cell Biol 1982; 95:414 Kapur RP, Bigler SA, Skelly M, Gown AM. Anti-melanoma monoclonal antibody HMB45 identifies an oncofetal glycoconjugate associated with immature melanosomes. J Histochem Cytochem 1992; 40(2):207 Esclamado RM, Gown AM, Vogel AM. Unique proteins defined by monoclonal antibodies specific for human melanoma. Amer J Surg 1986; 152:376 Taatjes DJ, Arendash-Durand B, von Turkovich M, Trainer TD. HMB-45 antibody demonstrates melanosome specificity by immunoelectron microscopy. Arch Pathol Lab Med 1993; 117:264 Skelton HG, Smith KJ, Barrett TL, Lupton GP, Graham JH. HMB-45 staining in benign and malignant melanocytic lesions. Amer J Dermatopathol 1991; 13:543 Colombari R, Bonetti F, Zamboni G, Scarpa A, Marino F, Tomezzoli A, Capelli P, Menestrina F, Chilosi M, Fiore-Donati L. Distribution of melanoma specific antibody (HMB-45) in benign and malignant melanocytic tumors. Virch Arch A Pathol Anat 1988; 413:17 Smoller BR, Hsu A, Krueger J. HMB-45 monoclonal antibody recognizes an inducible and reversible melanocyte cytoplasmic protein. J Cutan Pathol 1991; 18:315 Smoller BR, McNutt NS, Hsu A. HMB-45 recognizes stimulated melanocytes. J Cutan Pathol 1989;16:49 Wick MR, Swanson PE, Rocamora A. Recognition of malignant melanoma by monoclonal antibody HMB-45. An immunohistochemical study of 200 paraffin-embedded cutaneous tumors. J Cutan Pathol 1988; 15:201 Ashfaq R, Weinberg AG, Albores-Saavedra J. Renal angiomyolipomas and HMB-45 reactivity. Canc 1993; 71:3091 Pea M, Bonetti F, Zamboni G, Martignoni G, Riva M, Colombari R, Mombello A, Bonzanini M, Scarpa A, Ghimenton C, Donati LF. Melanocyte-marker-HMB-45 is regularly expressed in angiomyolipoma of the kidney. Pathol 1991; 23:185 Bonetti F, Chiodera PL, Pea M, Martignoni G, Bosi F, Zamboni G, Mariuzzi GM. Transbronchial biopsy in lymphangiomyomatosis of the lung. HMB45 for diagnosis. Amer J Surg Pathol 1993; 17(11):1092 Ordonez NG, Xiaolong JI, Hickey RC. Comparison of HMB-45 monoclonal antibody and S-100 protein in the immunohistochemical diagnosis of melanoma. Amer J Clin Pathol 1988; 90(4):385 Bacchi CE, Goldfogel GA, Greer BE, Gown AM. Paget’s disease and melanoma of the vulva. Gyn Oncol 1992; 46:216 Wydanie 09/07 (115362-001) 307119PL_001 s. 3/3