FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2 Clone DAK

FLEX
Monoclonal Mouse
Anti-Human CDX2
Clone DAK-CDX2
Ready-to-Use
(Link)
Nr kat. IR080
Przeznaczenie
Do badań diagnostycznych in vitro.
Przeciwciało FLEX FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2, Clone DAK-CDX2, Ready-to-Use (Link) jest
przeznaczone do stosowania w immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. Przeciwciało przeciwko
CDX2 moŜe być przydatne w identyfikacji komórek gruczolakoraków i rakowiaków przewodu pokarmowego.
Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku barwienia musi być uzupełniona badaniami morfologicznymi z
wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych i powinna być przeprowadzana przez doświadczonego
patologa, z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i innych badań diagnostycznych.
Synonimy antygenu
Białko homeobox typu ogonowego 2 (1).
Podsumowanie
i wyjaśnienie
Cdx2 jest ludzkim homologiem genu grupy homeobox typu ogonowego Drosophila, który koduje czynnik
transkrypcyjny, ulegający ekspresji w komórkach nabłonka jelita dojrzałych ssaków. Czynnik transkrypcyjny
CDX2 reguluje proliferację i róŜnicowanie komórek nabłonka jelita (1-3). UwaŜa się, Ŝe członkowie rodziny
genu Cdx odgrywają istotną rolę w tworzeniu i utrzymywaniu fenotypu jelitowego podczas róŜnicowania
poprzez aktywację transkrypcyjną zróŜnicowanych genów jelitowych (2, 3). Ekspresja białka CDX2 protein
zachodzi w komórkach nabłonka jelita od dwunastnicy do odbytnicy (4). Ekspresję CDX2 obserwowano w
prawidłowych komórkach nabłonka jelitowego osób dojrzałych, w tym komórkach chłonnych, sygnetowatych,
endokrynnych i Panetha. Opisywano rozsianą ekspresję w przewodzikach trzustki, ale nie wykazano
ekspresji w innych testowanych prawidłowych tkankach/komórkach, w tym adipocytach, korze i rdzeniu
nadnerczy, nabłonku przewodów Ŝółciowych, nabłonku sutka, pęcherzyku Ŝółciowym, śluzówce Ŝołądka (z
wyjątkiem gruczołów o metaplazji jelitowej), korze i rdzeniu nerki, wątrobie, pęcherzykach płucnych, węzłach
chłonnych, międzybłonku, jajniku, skórze (nabłonku płaskim i gruczołach potowych), jądrze i tarczycy (4, 5).
Opisywano ekspresję CDX2 w 86–100% nowotworów jelita grubego, zarówno pierwotnych, jak i
przerzutowych (4-8). Ekspresję CDX2 stwierdzono takŜe w 22–70% gruczolakoraków Ŝołądka oraz w
rakowiakach przewodu pokarmowego, przy czym wysoki odsetek wyników dodatnich obserwowano w
rakowiakach środkowego odcinka jelita (5-9). Ekspresję CDX2 obserwowano takŜe w śluzowatych
gruczolakorakach jajnika (11–100%) oraz gruczolakorakach pęcherza moczowego (47–100%), trzustki (32–
60%) i stercza (2–6%) (4-8, 10, 11).
Patrz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub
następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały
niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6)
Kontrola
jakości,
7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Odczynnik
dostarczony
Gotowe do uŜycia mysie przeciwciało monoklonalne jest dostarczane w postaci ciekłej w buforze
zawierającym białko stabilizujące i azydek sodu w stęŜeniu 0,015 mol/L.
Klon: DAK-CDX2. Izotyp: IgG1, kappa.
Immunogen
Rekombinantowe ludzkie białko CDX2 odpowiadające fragmentowi 1–165.
Swoistość
W testach Western blot lizatów komórkowych Caco-2 przeciwciało barwi prąŜek o masie cząsteczkowej 37
kDa i 40 kDa, odpowiadający oczekiwanej masie cząsteczkowej CDX2 (2). Przeciwciało dodatkowo wybarwia
równieŜ prąŜki 17 kDa i 19 kDa.
Środki ostroŜności
1.
2.
3.
4.
5.
(118923-001)
Do stosowania przez wyszkolony personel.
Produkt zawiera azydek sodu (NaN3), substancję chemiczną silnie toksyczną w czystej postaci. Azydek
sodu, zastosowany w produkcie w stęŜeniu, które nie jest sklasyfikowane jako niebezpieczne, moŜe
reagować z elementami kanalizacji wykonanymi z ołowiu i miedzi, powodując nagromadzenie silnie
wybuchowych azydków metali. Po usunięciu spłukać duŜą ilością wody, aby zapobiec nagromadzeniu
się azydku metalu w kanalizacji.
Podobnie jak w przypadku wszelkich materiałów pochodzących ze źródeł biologicznych, naleŜy
stosować właściwe procedury postępowania.
W celu uniknięcia kontaktu z oczami i skórą naleŜy nosić odpowiednie osobiste wyposaŜenie ochronne.
Niewykorzystany roztwór utylizować zgodnie z lokalnymi, wojewódzkimi i krajowymi rozporządzeniami.
307722PL_001 str. 1/3
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosowa ć po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. Jeśli
odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane powyŜej, uŜytkownik musi zweryfikować takie
warunki. Nie ma oczywistych oznak wskazujących na niestabilność produktu. Dlatego jednocześnie z
badaniem próbek pochodzących od pacjenta naleŜy wykonywać kontrole dodatnie i ujemne. W wypadku
nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić róŜnicami w procedurach laboratoryjnych,
oraz gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować z działem wsparcia technicznego
firmy Dako.
Przygotowanie
próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w
parafinie. Preparaty tkankowe naleŜy pociąć na skrawki o wymiarach około 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki
uzyskuje się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy uŜyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval
Solution, High pH (10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004).
Odparafinowane skrawki: Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków
tkankowych, które zostały odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101).
Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja uŜytkownika aparatu PT Link.
Postępować według procedury wstępnej obróbki zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX Target
Retrieval Solution, High pH (10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004). Dla aparatów PT Link naleŜy stosować
następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskow ania
antygenu: 97°C przez 20 (±1) minut, ochłodzi ć do 65°C. Usun ąć statywy na szkiełka aparatu Autostainer
wraz ze szkiełkami ze zbiornika aparatu PT Link i natychmiast zanurzyć szkiełka w słoju/zbiorniku (np. PT
Link Rinse Station, nr kat. PT109) wypełnionym rozcieńczonym buforem EnVision FLEX Wash Buffer (10x),
(Link) (nr kat. K8000) o temperaturze pokojowej. Zostawić szkiełka w buforze Wash Buffer na 1-5 minut.
Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i
odmaskowanie moŜna wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje
moŜna znaleźć w Instrukcji uŜytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki
tkankowe naleŜy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie
powinny wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się
stosowanie szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Procedura barwienia
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym systemem wizualizacji jest EnVision FLEX, High pH (Link) (nr kat. K8000). W systemie
Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje
dotyczące wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji uŜytkownika
aparatu Autostainer Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w uŜywanym systemie Autostainer, naleŜy
skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji naleŜy równieŜ
przeprowadzać w temperaturze pokojowej.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobów jego przygotowania i
powinny być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. Aby moŜliwe było wykonanie oceny przez
patologów z róŜnym nasileniem odczynu preparatów, naleŜy skontaktować się z działem obsługi/obsługą
techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. NaleŜy
upewnić się, Ŝe działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe – w tym celu naleŜy ocenić, czy
odczyn jest taki jak opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy uŜyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Link) (nr kat.
K8008). Zaleca się stosowanie niewodnego, trwałego środka do zatapiania.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne
próby kontrolne z uŜyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować
wyrostek robaczkowy i trzustkę, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny
wskazywać odczyn reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative Control, Mouse (Link) (nr kat. IR750).
Interpretacja
wybarwienia
Przeciwciała dają odczyn jądrowy.
Charakterystyka
działania
Tkanki normalne:
(118923-001)
Rodzaj tkanki (liczba
testowanych przypadków)
Składniki komórkowe dające dodatni odczyn
Nadnercza (2)
0/2
Wyrostek robaczkowy (6)
6/6 Jąder komórek nabłonkowych
Szpik kostny (2)
0/2
Mózg/móŜdŜek (3)
0/3
Mózg/mózgowie (3)
0/3
Gruczoły sutkowe (2)
0/2
Szyjka macicy (3)
0/3
Jelito grube (3)
3/3 Nabłonek gruczołowy (10-75%)
Przełyk (3)
0/3
Nerki (3)
0/3
Płuca (3)
0/3
307722PL_001 str. 2/3
Piśmiennictwo
Jajniki (3)
0/3
Trzustka (3)
1/3 Nabłonek przewodzików (1%)
Przysadka mózgowa (3)
0/3
Gruczoł krokowy (3)
0/3
Skóra (3)
0/3
śołądek (3)
1/3 Nabłonek Ŝołądka (1%)
Tarczyca (3)
0/3
Macica (3)
0/3
1.
Drummond F, Putt W, Fox M, Edwards YH., Cloning and chromosome assignment of the human CDX2
gene. Ann Hum Genet 1997;61:393-400.
2.
Suh E, Chen L, Taylor J, Traber PG., A homeodomain protein related to caudal regulates intestinespecific gene transcription. Mol Cell Biol 1994;14:7340-51.
3.
Suh E, Traber PG., An intestine-specific homeobox gene regulates proliferation and differentiation. Mol
Cell Biol 1996;16:619-25.
4.
Moskaluk CA, Zhang H, Powell SM, Cerilli LA, Hampton GM, Frierson HF Jr., Cdx2 protein expression
in normal and malignant human tissues: an immunohistochemical survey using tissue microarrays. Mod
Pathol 2003;16:913-9.
5.
Barbareschi M, Murer B, Colby TV, Chilosi M, Macri E, Loda M, Doglioni C., CDX-2 homeobox gene
expression is a reliable marker of colorectal adenocarcinoma metastases to the lungs. Am J Surg Pathol
2003;27:141-9.
6.
Suh N, Yang XJ, Tretiakova MS, Humphrey PA, Wang HL., Value of CDX2, villin, and alpha-methylacyl
coenzyme A racemase immunostains in the distinction between primary adenocarcinoma of the bladder
and secondary colorectal adenocarcinoma. Mod Pathol 2005;18:1217-22.
7.
Werling RW, Yaziji H, Bacchi CE, Gown AM., CDX2, a highly sensitive and specific marker of
adenocarcinomas of intestinal origin: an immunohistochemical survey of 476 primary and metastatic
carcinomas. Am J Surg Pathol 2003;27:303-10.
8.
Kaimaktchiev V, Terracciano L, Tornillo L, Spichtin H, Stoios D, Bundi M et al., The homeobox intestinal
differentiation factor CDX2 is selectively expressed in gastrointestinal adenocarcinomas. Mod Pathol
2004;17:1392-9.
9.
Saqi A, Alexis D, Remotti F, Bhagat G., Usefulness of CDX2 and TTF-1 in differentiating gastrointestinal
from pulmonarycarcinoids. Am J Clin Pathol 2005;123:394-404.
10. Herawi M, De Marzo AM, Kristiansen G, Epstein JI., Expression of CDX2 in benign tissue and
adenocarcinoma of the prostate. Hum Pathol 2007;38:72-8.
11. Mallo GV, Rechreche H, Frigerio JM, Rocha D, Zweibaum A, Lacasa M et al., Molecular cloning,
sequencing and expression of the mRNA encoding human Cdx1 and Cdx2 homeobox. Down-regulation
of Cdx1 and Cdx2 mRNA expression during colorectal carcinogenesis. Int J Cancer 1997;74:35-44.
Wydanie 04/08
(118923-001)
307722PL_001 str. 3/3