Metoda malowania dziesięcioma palcami

Zasadnicza Szkoła Zawodowa przy Zespole Szkół nr 3 we Włocławku
Metoda malowania dziesięcioma palcami
Autor: Elżbieta Kordysiewicz
13.03.2008.
Metody pracy z dziećmi i młodzieżą z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub
znacznym - Metoda malowania dziesięcioma palcami.
   Praca w szkole specjalnej stawia przed nauczycielami złożone cele i skłania pedagogÃłw do
poszukiwania wciąż nowych rozwiązań w swojej pracy. W czasie studiÃłw podyplomowych na Akademii
Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie zetknęłam się z kilkoma metodami, ktÃłre wzbudziły moje szczegÃłlne zainteresowanie.
Przekonałam się, ze są one przydatne w pracy z dziećmi i młodzieżą niepełnosprawna intelektualnie –
szczegÃłle w stopniu umiarkowanym lub znacznym.    Metoda malowania rekami, jeszcze tak mało rozpowszechniona w Polsce, została zainicjowana w
1934 r. przez pedagog Ruth F. Show w jednej ze szkÃłł rzymskich. Użyła ona tej metody w celu
rozwiązania trudności związanych z wielojęzycznym charakterem społeczności dziecięcej występującej w
szkole. Malowanie palcami okazało się wspÃłlnym językiem , ktÃłrym mogło porozumiewać się każdemu
dziecku niezależnie od swojej sprawności werbalnej. Doświadczenia pani Show zwrÃłciły na siebie uwagę
psychologÃłw i wychowawcÃłw. W Polsce metodą tą po raz pierwszy zainteresował się prof. Stefan Baley,
ktÃłry omawiał ją w swoich wykładach.    Malowanie palcami jest jedna z najskuteczniejszych metod wyzwalania swobodnej ekspresji
twÃłrcze. Jest zarazem technika projekcyjną, to jest ułatwia rzutowanie na zewnątrz napięć uczuciowych i
popędowych. Głowna zaletą technik projekcyjnych jest wykluczenie tych wszystkich czynnikÃłw, ktÃłre
hamowałyby swobodny strumień ekspresji popędÃłw, impulsÃłw, uczuć, a mianowicie:
- brak ograniczeń ruchowych
- niezależność od stereotypowych wzorcÃłw naśladowczych
- uniezależnienie od narzuconych konwencji społecznych
- względna niezależność od czynnikÃłw wieku     Walory tej metody to m.in. terapia i diagnoza zachowań dzieci i młodzieży z zaburzeniami funkcji percepcyjno – motorycznych. Można ją stosować w profilaktyce (jako
usprawniania motoryki rąk) oraz rehabilitacji (jako korygowanie zaburzeń emocjonalnych, opÃłźnień w
rozwoju psychomotorycznym, zaburzeń dynamiki procesÃłw nerwowych). Cele:
- usprawnianie motoryki rąk
- usprawnianie analizatora wzrokowego
- usprawnianie koordynacji wzrokowo – ruchowej
- rozładowanie napięcia emocjonalnego
- kształtowanie orientacji w przestrzeni
http://archiwum.zs3z.pl
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 17:30
Zasadnicza Szkoła Zawodowa przy Zespole Szkół nr 3 we Włocławku
- kształtowanie koncentracji uwagi
- uczy wspÃłłpracy w grupie
- wpływa na zainteresowanie własnym ciałem (możliwościami dłoni i palcÃłw)
- sprzyja werbalizacji
Â
Technika pracy metodą malowania dziesięcioma palcami:
Papier – o wymiarach 55x 40 cm pakowy szary lub biały
Podstawa – stolik ( trochę większy od papieru), dostępny z każdej strony, powierzchnia stołu gładka
Dodatkowe wyposażenie – fartuszki plastikowe, miednica z wodą, ręcznik
Farby – specjalnie przygotowane
Kolory : niebieski, czerwony, brązowy, zielony, żÃłłty, (biały i fiolet – dodatkowe) SposÃłb przyrządzania farb:
- 1/3 szklanki płatkÃłw mydlanych (płatki gotować w 1 szklance wody)
- 1 łyżka żelatyny rozpuszczona w 1/3 szklance wody
- 1 łyżka gliceryny aptecznej
- 1/3 szklanka krochmalu rozprowadzić w 1 szklance zimnej wody
- barwniki, zapachy, materiały sypkie np. kasza, ryż.
   Do wrzących mydlin wlewamy roztwÃłr żelatyny i glicerynę. Gdy mieszanina zagotuje się
powtÃłrnie, zdejmujemy ja z ognia i wlewamy powoli roztwÃłr krochmalu, mieszając cały czas by
zapobiec tworzeniu się grudek. Mieszanina powinna mieć konsystencje średnio gęstego budyniu. Jeśli jest
za gęsta, dolewamy nieco gotowanej wody, jeśli za zadka – nieco roztworu krochmalu.    Dobrze wymieszana masę rozlewamy do miseczek i zabarwiamy niewielką ilością farby klejowej w
proszku (dokładnie wymieszać). Ze względu na silne rozcieńczenie barwnika, jak rÃłwnież odrażający
smak mieszaniny nie zachodzi obawa, by uczeń mÃłgł połknąć farbę w ilości, ktÃłra mogłaby zaszkodzić jego zdrowiu.    Na stole obok papieru ustawia się pÃłłkoliście miseczki z farbami zawsze w tej samej kolejności:
czarna, czerwona, zielona, fioletowa, biała, żÃłłta, niebieska, brązowa.
Ważna jest instrukcja słowna, ktÃłrej treść jest dostosowana do wieku i stopnia komunikatywności
ucznia. Treść w przybliżeniu jest taka: „W tych miseczkach jest farba. Nie będziemy używali pędzli, mamy przecież 10 palcÃłw – pięć na jednej ręce, pięć na drugiej,
będziemy wiec malować palcami. Dziesięć palcÃłw to chyba więcej niż jeden pędzel. Możesz namalować
cokolwiek zechcesz, powiesz mi gdy obraz będzie skończony―. Przytwierdzamy arkusz pineskami lub
http://archiwum.zs3z.pl
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 17:30
Zasadnicza Szkoła Zawodowa przy Zespole Szkół nr 3 we Włocławku
taśmą klejącą. Gdy uczeń wykazuje obawę przed dotknięciem kolorowej galaretowatej mazi względnie lęk
przed nagana za zabrudzenie się, w drodze wyjątku zanurzamy dla zachęty naszą rękę i robimy jedną tylko smugę. NiektÃłrym uczniom
łatwiej jest pokonać opÃłr podczas pracy grupowej. Na zakończenie pytamy o treść rysunku, prosimy by
uczeń opowiedział jakaś historie na temat przez siebie narysowany. Dla urozmaicenia pracy podczas
zajęć można wprowadzić rysunki tematyczne. Propozycje tematÃłw mogą być podawane przez uczniÃłw,
staramy się rÃłwnież uwzględniać indywidualne zainteresowania i uzdolnienia wychowankÃłw.    Udział w kolejnych zajęciach z wykorzystaniem tej metody sprzyja nabywaniu pewności siebie u
osÃłb nieśmiałych oraz koncentracji uwagi u nadpobudliwych. Młodzież ze względu na zaburzenia
ruchowe i umysłowe, nie zawsze potrafi wykazać się swoimi możliwościami. Taka szanse daje stosowanie
metody malowania dziesięcioma palcami. To szansa na ujawnienie ich potencjalnych możliwości. W załączniku przedstawiam sposoby interpretacji wykonywanych prac, co jest dodatkowym walorem tej
metody. Ukierunkowuje prace z uczniami, często wspomaga ich pełną diagnozę.
Â
Bibliografia:
Lewandowska B., Lewandowska K., Sołowiej J.:„Techniki stymulacyjne i terapeutyczne dla dzieci i młodzieży―, UG, Gdańsk (1985).
Minczakiewicz E., „Komunikacja – mowa – język w diagnozie i terapii zaburzeń
rozwoju u dzieci i młodzieży niepełnosprawnej―, Wyd. Naukowe Akademii
Pedagogicznej w Krakowie, KrakÃłw (2005). http://archiwum.zs3z.pl
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 17:30