D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

Sygn. akt I Ns 225/14
UZASADNIENIE
Wnioskodawczyni H. N. wniosła o ustalenie, iż w skład masy spadkowej po zmarłym D. N. wchodzi udział do 1/6
części w nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ul. (...), stanowiącej działki numer (...), położone w obrębie nr
2 miasta G., o powierzchni 489 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym, dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie
prowadzi księgę wieczystą numer (...) o wartości 350.000,00 zł, dokonanie działu spadku i zniesienia współwłasności
ww. nieruchomości w ten sposób, że zostanie ona przyznana na własność współwłaścicielom:
- 1/24 udziału w nieruchomości A. N.,
- 1/24 udziału w nieruchomości P. N. (1),
- 1/24 udziału w nieruchomości P. N. (2),
- 4/24 udziału w nieruchomości A. Ł.,
- 17/24 udziału w nieruchomości H. N.,
zasądzenie na rzecz P. N. (3) spłaty w kwocie 14.583,00 zł, rozliczenie nakładów poczynionych na nieruchomość,
rachunków, innych opłat i wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem nieruchomości, zaliczenie niespłaconych
nawet w części nakładów i wydatków związanych z bieżącą eksploatacją nieruchomości na poczet spłaty na rzecz P.
N. (3) oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, iż spadek po zmarłym S. N. odziedziczyli żona H. N. oraz dzieci: D.
N. i A. Ł. w udziale po 1/3 części każdy. Jedynym składnikiem masy spadkowej był udział do ½ części wyżej
opisanej nieruchomości. Spadek po zmarłym D. N. odziedziczyli żona P. N. (3) oraz dzieci: A. N., P. N. (1) i P.
N. (2) w udziale do ¼ części każdy. Jedynym składnikiem majątku po zmarłym D. N. jest udział w wysokości
do 1/6 części w wyżej opisanej nieruchomości. Umowne zniesienie współwłasności jest niemożliwe z uwagi na
brak porozumienia z uczestniczką P. N. (3). Wartość całej nieruchomości wnioskodawczyni określiła na kwotę
350.000,00 zł. Wnioskodawczyni wskazała, iż wartość udziału uczestniczki P. N. (3) wynosi 14.583,33 zł, jednakże
uczestniczka ma u wnioskodawczyni zadłużenie z tytułu udziału w nakładach koniecznych na nieruchomość, w
tym zaległych rachunków i innych kosztów, których uczestniczka nie ponosiła. Według wnioskodawczyni kwota
utrzymania nieruchomości w latach 2007-2014 wyniosła 56.395,32 zł i połowę tej kwoty uczestniczka winna
zwrócić wnioskodawczyni, albowiem zajmuje połowę nieruchomości. Wnioskodawczyni żąda zwrotu kosztów
rachunków i nakładów związanych z zapewnieniem minimalnego poziomu bytowego w budynku. Wskazała, iż podział
nieruchomości w sposób określony we wniosku jest konieczny z uwagi na konflikt z P. N. (3). (...) nie można podzielić
fizycznie. Zdaniem wnioskodawczyni uczestniczka P. N. (3) zachowuje się w stosunku do niej w sposób naganny i
niemożliwy do zaakceptowania. Konflikt z uczestniczką wiąże się z jej problemem alkoholowym. P. N. (3) poniża
wnioskodawczynię, zakłóca jej spokój. Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 4 marca 2003 r. uznał winną
P. N. (3) przestępstwa znęcania się psychicznego nad H. N. poprzez wszczynanie awantur pod wpływem alkoholu, w
trakcie których wyzywała ją słowami wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe, groziła pozbawieniem życia i
zakłócała spoczynek nocny. Podstawę roszczenia o zniesienie współwłasności wnioskodawczyni oparła na art. 210 k.c.
Postanowieniem referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Goleniowie z dnia 31 października 2013 r., wydanym
w sprawie o sygn. I Co 1632/13 wnioskodawczyni została zwolniona od kosztów sądowych w sprawie przeciwko P. N.
(3) oraz został ustanowiony dla niej w tej sprawie pełnomocnik z urzędu.
Uczestniczka P. N. (3) w piśmie z dnia 27 stycznia 2015 r. wniosła o ustalenie, iż w skład masy spadkowej po
zmarłym D. N. wchodzi udział do 1/6 części w nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ul. (...), stanowiącej
działki numer (...), położone w obrębie nr 2 miasta G., o powierzchni 489 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym,
dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie prowadzi księgę wieczystą numer (...), dokonanie działu spadku i zniesienia
współwłasności ww. nieruchomości w ten sposób, żeby uczestniczce został wydzielony ułamek nieruchomości do
niezakłóconego zamieszkiwania, oddalenie wniosku o zaliczenie niespłaconych nakładów i wydatków związanych z
bieżącą eksploatacją nieruchomości na poczet spłaty na rzecz P. N. (3) oraz zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wskazała, iż jej zdaniem podział nieruchomości powinien być dokonany, jednak sposób
zniesienia współwłasności zaproponowany przez wnioskodawczynię pozbawia ją miejsca zamieszkania. P. N. (3)
zakwestionowała wartość nieruchomości określona przez wnioskodawczynię na 350.000,00 zł. Stwierdziła także, iż
najpierw wraz mężem, a po jego śmierci osobiście dawała wnioskodawczyni pieniądze na utrzymanie mieszkania „do
ręki”, na dowód czego nie ma pokwitowań. Dowody wpłat zaczęła gromadzić od niedawna. Zdaniem uczestniczki nie
jest ona nic winna wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie uzgadnia z uczestniczką żadnych wydatków związanych
z nieruchomością, nie powiadamia jej o potrzebach poczynienia nakładów. Nie uzgodniono z nią potrzeby, sposobu
i kosztów przeprowadzenia remontu ganku oraz tarasu. Uczestniczka uważa, iż jest ignorowana przy podejmowaniu
decyzji dotyczących nieruchomości. W domu zamieszkuje również wnuk wnioskodawczyni, który prowadzi tam
również warsztat samochodowy, co generuje wysokie rachunki. Uczestniczka wskazała, iż jest w trakcie leczenia
psychiatrycznego, poddawała się leczeniu odwykowemu. Uważa, iż jest poniżana przez treściową, która wyzywa ją i
deprecjonuje w oczach dzieci. P. N. (3) ma nadzieję na poprawę relacji z treściową, co umożliwi jej godne życie w
wydzielonej części nieruchomości. Na zakup mieszkania jej nie stać.
Postanowieniem z dnia 28 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie ustanowił dla uczestniczki P. N. (3)
pełnomocnika z urzędu.
Na rozprawie w dniu 1 czerwca 2015 r. pełnomocnik P. N. (3) oświadczył, iż akceptuje wartość przedmiotowej
nieruchomości określoną na kwotę 3500.000,00 zł i podtrzymuje wnioski złożone w piśmie z dnia 27 stycznia 2015 r. .
Sąd rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:
Współwłaścicielami nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ul. (...), stanowiącej działki numer (...), położonej
w obrębie nr 2 miasta G., o powierzchni 489 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem transportu
i łączności, w księdze wieczystej numer (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Goleniowie, byli H. N. w udziale do
4/6 części, D. N. w udziale do 1/6 części oraz A. Ł. w udziale do 1/6 części.
Dowód: akt notarialny – k. 15-17, odpis z księgi wieczystej – k.19-30, wypis z rejestru gruntów k. 31.
D. N. zmarł.
Postanowieniem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. I Ns 641/13 spadek po
zmarłym 12.08.2006 r. D. N. nabyli wprost żona P. N. (3) oraz dzieci A. N., P. N. (1) i P. N. (2) w udziale po ¼ części.
Dowód: postanowienie SR w Goleniowie - k. 18.
Jedyny składnik masy spadkowej po zmarłym D. N. stanowi udział do 1/6 części wyżej opisanej nieruchomości.
W przedmiotowej nieruchomości zamieszkuje P. N. (3), zajmując pierwsze piętro, H. N., zajmując podwyższony parter
oraz W. Ł., zajmując piwnicę. W domu w czasie wspólnego zamieszkiwania przez H. N. i P. N. (3) wyremontowano
ganek i taras.
Bezsporne.
H. N. sporządza notatki dotyczące wydatków na nieruchomość. W czasie od września 2008 r. do lipca 2013 r. (...) sp.
z o.o. z siedzibą w G. wystawiała faktury na H. N. za doprowadzanie wody i doprowadzanie ścieków.
W dniu 23 września 2013 r. (...) Sp. z o.o. wystawił listę zapłat na konto H. N. na łączną kwotę 7.664,09 zł.
Wystawiono wykaz wpłat za gaz dla H. N..
H. N. dokonywała wpłat za abonament nc+ od września 2013 r. do grudnia 2013 r.
Dowód: notatki, faktury, pismo, zestawienia, dowody wpłat – k.33-83, 89.
H. N. dokonała wpłat za podatek od nieruchomości w łącznej kwocie 1111,80 zł za lata 2012 – 2013.
Dowód: dowody wpłat: k. 84-88
W dniu 16 listopada 2011 r. H. N. sporządziła wezwanie do zapłaty kwoty 55.100,00 zł tytułem użytkowania piętra i
strychu domu, kierowane do P. N. (3).
Dowód: wezwanie – k. 32.
W okresie od lipca do listopada 2014r. P. N. (3) uiściła na rzecz H. N. łączną kwotę 830,00 zł.
Dowód: potwierdzenia wpłat – k. 166-167.
Relacje pomiędzy P. N. (3) a H. N. są napięte. Kobiety wzajemnie oskarżają się o utrudnianie korzystania z
nieruchomości. Przedmiotem sporu jest także opłacanie rachunków i nakłady na dom. Okresowo w utrzymaniu domu
partycypowali pozostali uczestnicy postępowania. U P. N. (3) stwierdzono nawracające stany depresyjne z lękiem
napadowym, ma także problemy z alkoholem, a jej obecność w domu może stwarzać zagrożenie dla mieszkańców
domu.
Dowód:
Przesłuchanie wnioskodawczyni i uczestników – k. 189-192.
Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 4 marca 2003 r. uznał winną P. N. (3) przestępstwa znęcania się
psychicznego nad H. N. poprzez wszczynanie awantur pod wpływem alkoholu, w trakcie których wyzywała ją słowami
wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe, groziła pozbawieniem życia i zakłócała spoczynek nocny.
Dowód: wyrok SR w Goleniowie z dnia 4.03.2003, akta VI K 13/08, k. 110.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Wniosek o dział spadku i zniesienie współwłasności okazał się uzasadniony.
Zgodnie z treścią art. 1035 k.c. jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom do wspólności majątku spadkowego oraz
do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie zaś do
dyspozycji art. 1037 § 1 k.c. dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami bądź na
mocy orzeczenia Sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.
W niniejszej sprawie bezsporne jest, iż na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19 listopada
2013 r. w sprawie o sygn. I Ns 641/13 spadek po zmarłym 12.08.2006 r. D. N. nabyli wprost żona P. N. (3) oraz dzieci
A. N., P. N. (1) i P. N. (2) w udziale po ¼ części, a jedynym składnikiem masy spadkowej jest udział do 1/6 części w
będącej przedmiotem postepowania nieruchomości.
Jak wynika z odpisu z księgi wieczystej oraz postanowienia w przedmiocie nabycia spadku po D. N., co nie
stanowiło sporu w niniejszej sprawie, współwłaścicielami będącej przedmiotem postępowania nieruchomości są
wnioskodawczyni H. N. w udziale do 16/24 części, A. Ł. w udziale do 4/24 części oraz A. N., P. N. (1), P. N. (2) i P.
N. (3) w udziale do 1/24 części każdy.
W niniejszej sprawie należało dokonać także zniesienia współwłasności, albowiem wnioskodawczyni H. N.
posiadałaby dwa udziały na różnych podstawach prawnych i celowe jest zniesienie współwłasności w części z powodów
wieczystoksięgowych.
Przepis art. 210 k.c. przewiduje możliwość zniesienia współwłasności na żądanie każdego ze współwłaścicieli. Wśród
możliwych sposobów zniesienia współwłasności kodeks wymienia podział rzeczy wspólnej, przyznanie jednemu ze
współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź, w ostateczności, sprzedaż rzeczy wspólnej.
Nie ulega wątpliwości, iż podział fizyczny jest podstawowym sposobem zniesienia współwłasności, wyraźnie
preferowanym przez kodeks cywilny (tak m.in. orzeczenie Sądu Najwyższego z 30 października 1978 r., III CRN
214/78). W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż podział ten jest najbardziej sprawiedliwy i pożądany, gdyż po
pierwsze, pozostawia rzecz w posiadaniu jej dotychczasowych właścicieli, a po drugie – pozwala uniknąć dopłat i spłat,
których wykonanie bywa częstokroć, z uwagi na sytuację finansową stron, nierealne. Zgodnie z art. 211 k.c. przeszkodą
dla podziału fizycznego rzeczy wspólnej jest jego sprzeczność z przepisami prawa lub ze społeczno – gospodarczym
przeznaczeniem rzeczy jak również gdy podział pociąga ze sobą istotną zmianę rzeczy lub zmniejszenie jej wartości
(por. także m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2000r., sygn. akt V CKN 543/00, LEX nr
536948; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1999r., sygn. akt I CKN 88/98, LEX nr 452844). Jak wynika z
kolei z art. 622 § 2 k.p.c., gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności,
sąd wyda postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli spełnione zostaną wymagania, o których mowa w dwóch
artykułach poprzedzających, a projekt podziału nie sprzeciwia się prawu, ani zasadom współżycia społecznego, ani też
nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych.
Z przeprowadzonych w sprawie dowodów z zeznań uczestników wynika, iż podział fizyczny nieruchomości w
niniejszej sprawie byłby niemożliwy, albowiem konstrukcja budynku uniemożliwia wydzielenie samodzielnej części,
która odpowiadałaby udziałowi P. N. (3). Jednoznacznie wynika to z opinii uczestników i wnioskodawczyni. Z
samego rachunku arytmetycznego wymika, że lokal uczestniczki miały mieć mniej niż 10m2. Poza tym przy podziale
należy dążyć do ukształtowania takiej sytuacji prawnej i ekonomicznej współwłaścicieli, która oczywiście stosownie
do wielkości przysługujących im udziałów pozwoli na sprawiedliwie ukształtowanie ich prawa do nieruchomości.
Tylko wówczas będzie można stwierdzić, że należne im udziały zostały przekształcone w inne prawa, a nie
odjęte uprawnionym. W realiach niniejszej sprawy sprostanie powyższym wymogom nie było możliwe. Podział
nieruchomości w sposób wskazany przez uczestniczkę P. N. (3) spowodowałoby to, iż wydzielona część budynku
mieszkalnego, nie nadawałaby się do zamieszkania. Takiemu podziałowi sprzeciwiał się także silny konflikt między
wnioskodawczynią a uczestniczką P. N. (3). Sąsiadowanie ze sobą wnioskodawczyni i uczestniczki prowokowałoby
zatem dalsze konflikty i poszukując najlepszego rozwiązania wyjścia ze współwłasności, Sąd winien był baczyć, aby
nie doprowadzać do możliwości dalszej eskalacji owego konfliktu.
Z tego powodu Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie opinii biegłego w związku z niecelowością przeprowadzenia takiego
dowodu.
W ocenie Sądu w związku z tym, iż wnioskodawczyni i uczestniczka deklarowały wolę przyznania im określonych
części nieruchomości należało w tym kierunku dokonać zniesienia współwłasności i ważąc interesy wnioskodawczyni
i uczestniczki P. N. (3) oraz uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy, przyznać sporny udział w nieruchomości
jednej z nich z obowiązkiem spłaty drugiej.
Przed przystąpienia do dalszych rozważań wskazać należy, iż w związku z wyborem takiego sposobu częściowego
zniesienia współwłasności, tj. poprzez przyznanie spornego udziału wnioskodawczyni, ustaleniu podlegała wartość
prawa podlegającej zniesieniu nieruchomości. Wartość ta ustalona została na podstawie oświadczenia stron Na
wartość zaproponowaną przez wnioskodawczynię uczestniczka P. N. (3) zgodziła się podczas rozprawy z dnia 1 czerwca
2015 r. W związku z powyższym wartość prawa Sąd ustalił na kwotę 350 000 złotych.
Uwzględniają całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd zdecydował o częściowym zniesieniu współwłasności
poprzez przyznanie udziałów w ww. następujący sposób:
- 1/24 części w nieruchomości A. N.,
- 1/24 części w nieruchomości P. N. (1),
- 1/24 części w nieruchomości P. N. (2),
- 4/24 części w nieruchomości A. Ł.,
- 17/24 części w nieruchomości H. N.,
W stosunku do stanu sprzed zniesienia współwłasności udział P. N. (3) do 1/24 części został przyznany
wnioskodawczyni H. N..
Sąd w tym zakresie miał na względzie, iż udział H. N. w nieruchomości jest znacznie większy niż udział P. N. (3).
Nadto z okoliczności sprawy wynika, iż to P. N. (3) w znacznej mierze powodowała eskalację konfliktu pomiędzy
nią, a wnioskodawczynią, nadużywając alkoholu i powodując awantury, co było przedmiotem wszczętej przeciwko
niej sprawy karnej. Z okoliczności sprawy wynika, iż H. N. będzie w stanie spłacić P. N. (3), albowiem jej córka
zadeklarowała jej wsparcie w tym zakresie.
W ocenie Sądu nie można było traktować jako decydującego czynnika faktu, iż P. N. (3) nie jest właścicielką żadnego
lokalu mieszkalnego. P. N. (3) swoim zachowaniem doprowadziła do tego, iż wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem
o zniesienie współwłasności. Z okoliczności sprawy wynika, iż nie była to decyzja nagła, gdyż konflikt trwa co najmniej
od blisko dziesięciu lat.
Za przyznaniem nieruchomości jednemu z uczestników wiąże się obowiązek spłaty pozostałych współwłaścicieli. Jak
stanowi art. 212 § 1 k.c. jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych
udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Z kolei zgodnie z § 3 jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty,
sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich
zabezpieczenia. Udział w 1/24 części nieruchomości przysługujący uczestniczce wart jest, zgodnie z ustaloną powyżej
wartością całej nieruchomości, 14.583,33 złotych. Kwotę tą jako spłatę udziału uczestniczki należało zasądzić na jego
rzecz od wnioskodawczyni. W związku z deklaracją wsparcia wnioskodawczyni przez córkę, Sąd nie odraczał terminu
płatności na dłuższy okres, lecz na dwa miesiące.
Uczestniczka wniosła także o rozliczenie nakładów poniesionych na nieruchomość. W toku postępowania o zniesienie
współwłasności rozliczeniu podlegają jedynie nakłady poczynione przez współwłaścicieli (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 września 1979r., sygn. akt III CRN 143/79, OSNC 1980/6/119). Zgodnie z art. 207 k.c.
współwłaściciele w stosunku do posiadanych udziałów ponoszą koszty wydatków i ciężarów związanych z rzeczą
wspólną. Jeżeli zatem wydatki mają charakter nakładów, rozliczeniu podlegają w udziale we współwłasności.
Pojęcie „wydatków” oznacza pokrycie „nakładów” na rzecz. Wyjaśnić należy, że chodzi tu o wszelkie nakłady:
konieczne, użyteczne, a nawet zbytkowne, jeżeli przy zachowaniu reguł zarządu rzeczą wspólną uzgodniono takie
wydatki. Najczęściej są to wydatki ponoszone w toku normalnej eksploatacji rzeczy, według zasad prawidłowej
gospodarki, przy zgodzie większości współwłaścicieli (art. 201 k.c.). Nie można jednak wykluczać wydatków
nadzwyczajnych, przekraczających zakres zwykłego zarządu, podejmowanych za zgodą wszystkich współwłaścicieli
(art. 199 k.c.). Współwłaściciele ponoszą również - znowu stosownie do wielkości udziałów - ciężary związane z
rzeczą wspólną. Chodzi zaś o ciężary nie stanowiące już nakładów na rzecz, jednak obarczające współwłaścicieli (tak
jak właścicieli). Bez wątpienia należy tu wskazać „ciężary publiczne” (podatki oraz inne ciężary). Współwłaściciele
ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną, choćby z początku pokrył je jeden ze współwłaścicieli. Zatem
współwłaścicielowi ponoszącemu koszty służy roszczenie o zapłatę (o refundację) w stosunku do pozostałych. Wydatki
ponoszone w sprawach zwykłego zarządu muszą być pokryte nawet przez stanowiących mniejszość współwłaścicieli
sprzeciwiających się dokonaniu czynności. Zawarta między współwłaścicielami umowa może jednakże odmiennie
kształtować zasady rozliczeń wydatków i ciężarów związanych z rzeczą. Rozwiązania konkretne zależą już od
uzgodnionej woli współwłaścicieli.
W pierwszej kolejności wskazać, że wnioskodawczyni winna wykazać, jakie nakłady na nieruchomość poniosła. Nie
jest wystarczające ogólnikowe twierdzenie, że ponosiła koszty, a na dowód tego przedstawia tylko przykładowe
rachunki. Z przedłożonego materiału dowodowego wynika jedynie, że wnioskodawczyni poniosła nakłady na
nieruchomość w kwocie 1111,80 zł tytułem podatku od nieruchomości. Uczestniczka P. N. (3) nie wykazała, aby
partycypowała w tych kosztach, zatem należało zasądzić ich zwrot wnioskodawczyni w kwocie proporcjonalnej do
udziału P. N. (3) w nieruchomości ( (...),80).
Inne nakłady poczynione przez wnioskodawczynie nie zostały należycie wykazane. Podkreślenia wymaga, że
uczestniczka zaprzeczyła temu faktowi i wniosła o oddalenie wniosku w tym zakresie. Notatki sporządzone przez
wnioskodawczynię nie mogą być traktowane inaczej, jak tylko jej oświadczenia. Wystawione na jej rzecz faktury
świadczą jedynie o istnieniu zobowiązania, brak jest natomiast potwierdzenia jego wykonania. Lista zapłat wystawiona
przez (...) sp. z o.o. nie wskazuje, jakiej nieruchomości dotyczy, natomiast wydruk dotyczący płatności za gaz nie ma
formy dokumentu. Nakładami koniecznymi na nieruchomość nie są opłaty za abonament nc+.
Podkreślić trzeba, że w powyższym zakresie Sąd nie przeprowadza postępowania z urzędu, zaś zastosowanie znajdują
przepisu art. 6 k.c. i 232 k.p.c. dotyczące ciężaru dowodu. Podkreślenia wymaga z drugiej strony, że wpłaty uczestniczki
P. N. (3) zostały dokonane sporo po wszczęciu postępowania, wskazują ogólnie tytuł wpłaty „opłata za mieszkanie”,
zaś podkreślenia wymaga, że uczestniczka cały czas mieszkała w przedmiotowym lokalu.
Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Rejonowy zdecydował o przyznaniu zwrotu nakładów od uczestniczki P. N. (3) na
rzecz wnioskodawczyni w kwocie 46,80 zł, albowiem tylko wnioskodawczyni wykazała poniesienie wydatków w kwocie
1111,80 zł.
Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedstawione przez strony oraz zeznania
świadków i zeznania wnioskodawczyni i uczestniczki. Sąd w świetle wszystkich dowodów zebranych w sprawie nie
miał podstaw, aby kwestionować zeznania któregokolwiek ze świadków, czy stron, zeznania te okazały się być logiczne,
zazębiały się wzajemnie i tworzyły logiczną całość składając się w ten sposób na ustalony w sprawie stan faktyczny.
W punkcie VI Sąd postanowił przyznać wynagrodzenie ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi uczestniczki H.
N. radcy prawnemu J. G. na postawie § 7 pkt 6 w zw. § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).
W punkcie VII Sąd postanowił przyznać wynagrodzenie ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi uczestniczki P. N.
(3) adw. A. M. S. na postawie § 8 pkt 6 w zw. § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).
Stawki zostały powiększone o podatek VAT.
SSR Sebastian Otto
Sygn. akt I Ns 225/14
Zarządzenia:
1. odnotować w kontrolce uzasadnień,
2. odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć:
- pełnomocnikowi wnioskodawczyni – zgodnie z wnioskiem,
oraz
- pełnomocnikowi uczestniczki – zgodnie z wnioskiem,
3. przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.
G., dnia 18 czerwca 2015 r.