D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygnatura akt: XI GC 229/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 czerwca 2016 roku
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki
Protokolant: Karolina Mateja
po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku w Szczecinie
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w W.
przeciwko K. K.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanej K. K. na rzecz powoda (...) spółka akcyjna w W. kwotę 661 (sześćset sześćdziesiąt jeden) złotych
i 39 (trzydzieści dziewięć) groszy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15lipca 2015 roku do dnia zapłaty;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki 227 (dwieście dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygnatura akt XI GC 229/16
UZASADNIENIE
Sprawa rozpoznawana w postępowaniu zwykłym.
Pozwem z dnia 5 listopada 2015 roku (...) Państwowe spółka akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od K. K. kwoty 661,39
zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lipca 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu
powódka wskazała, iż strony zawarły umowę najmu. Z tytułu zawartej umowy pozwana zobowiązana był uiszczać
miesięczny czynsz oraz opłaty dodatkowe związane z wynajmem. W związku z korzystaniem przez pozwaną z
nieruchomości powódka wystawiła noty księgowe za bezumowne korzystanie z lokalu oraz za zużycie wody i energii.
Podała, że pozwana nie uregulowała swojego zadłużenia.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa i obciążenie powódki kosztami procesu.
W uzasadnieniu pozwana przyznała, że zawarła z powódką umowę najmu. Zarzuciła, że powódka zwlekała z
wystawieniem not księgowych oraz że powódka mogła zająć rzeczy znajdujące się w lokalu. Wyjaśniła, że ostatecznie
w kwietniu 2014 r. wypowiedziała umowę najmu. Podkreśliła również, iż powódce przysługuje wyłącznie roszczenie
z tytułu poniesionego przez powódkę kosztu wymiany zamków w lokalu.
W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powódka wskazała, że chcąc uniknąć ewentualnej odpowiedzialności
odszkodowawczej powstrzymała się od samodzielnego opróżnienia lokalu.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 28 maja 2013 r. (...) Państwowe spółka akcyjna w W. zawarła z K. K. umowę najmu nr (...). Przedmiotem
umowy były dwa pomieszczenia nr 8 i 13 o łącznej powierzchni 24,48 m2, usytuowane na parterze budynku
nieczynnego dworca PKP S. T. przy ul. (...) w S.. Przedmiot najmu miał być przeznaczony na biuro i magazyn. Umowa
została zawarta od dnia 16 czerwca 2013 r. na czas nieokreślony.
Zgodnie z § 4 umowy ustalono, że najemca miał płacić miesięczny czynsz z góry na podstawie otrzymanych faktur
VAT w terminie 14 dni od daty wystawienia w wysokości 244,80 zł netto (10 zł/m2 x 24,48 m2). Czynsz najmu nie
obejmował opłat związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, które zgodnie z § 5 umowy pokrywał najemca m.in.:
- dostawa wody i odprowadzanie ścieków- ryczały w wysokości 2,00 m2/miesiąc,
- dostawa energii elektrycznej- ryczałt w wysokości 50kWh/miesiąc.
Strony przewidziały możliwość wypowiedzenia umowy przez każdą ze stron z zachowaniem jednomiesięcznego okresu
wypowiedzenia.
Zgodnie z treścią § 11 umowy najemca był zobowiązany przekazać protokolarnie przedmiot najmu wynajmującemu
we wskazanym terminie, nie później niż w ciągu 14 dni po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy - w stanie nie
pogorszonym , po usunięciu z niego zainstalowanych urządzeń i składowanych rzeczy. Natomiast w przypadku
opóźnienia w przekazaniu przedmiotu najmu po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy najemca zobowiązany był
zapłacić karę umowną za korzystanie w wysokości dwukrotnego czynszu ostatnio obowiązującego, za każdy rozpoczęty
miesiąc posiadania – w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, bez dodatkowego wezwania.
Dowód:
- umowa, k. 95 – 96,
W dniu 22 maja 2014 r. pozwana wypowiedziała umowę najmu pomieszczenia nr 8 przy ul. (...) w S. z zachowaniem
jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. powódka zawiadomiła pozwaną, iż
umowa łącząca strony ulegnie rozwiązaniu z dniem 30 czerwca 2014 r. Przedmiot najmu miał być przekazany powódce
najpóźniej do dnia 14 lipca 2014 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.
Dowód:
- wypowiedzenie umowy, k. 69,
- pismo z dnia 17 czerwca 2014 r., k. 100
W dniu 21 kwietnia 2015 r. nastąpiło komisyjne otwarcie lokalu przez administratora. Stwierdzono, iż w lokalu
znajdują się różne przedmioty oraz meble. Powódka wyznaczyła pozwanej termin do dnia 31 lipca 2015 r. na
opróżnienie lokalu z wszelkich rzeczy.
Dowód:
- pismo z dnia 13 lipca 2015 r., k. 72
Pismem z dnia 28 maja 2015 r. pozwana poinformowała powódkę, iż nie posiada ona kluczy do lokalu i nie jest w
stanie ich zdać.
Dowód:
- pismo z dnia 28 maja 2015 r., k. 71
W dniu 1 lipca 2015 r. powódka wystawiła pozwanej notę księgową nr (...) z tytułu odszkodowania za bezumowne
korzystanie z lokalu użytkowego nieczynnego dworca S. T. w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 30 czerwca 2015 r.
na kwotę 602,21 zł. Tego samego dnia powódka wystawiła pozwanej notę księgową nr (...) za zużycie wody zimnej i
energii oraz odprowadzenie ścieków w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 30 czerwca 2015 r. na kwotę 59,18 zł. Obie noty
stanowiły jednoczesne wezwanie do natychmiastowego opuszczenia zajmowanej wbrew woli powódki nieruchomości.
Dowód:
- noty księgowe, k. 97 – 98.
W dniu 12 października 2015 r. został jednostronnie przejęty lokal użytkowy przy ul. (...) w S..
Dowód:
- email, k. 77
Pismem z dnia 16 października 2015 r. (...) Państwowe spółka akcyjna w W. wezwała K. K. do zapłaty kwoty 674,88
zł w terminie do dnia 23 października 2015 r.
Dowód:
- wezwanie, k. 99
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
Powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartej z pozwaną umowy najmu biura i magazynu wnosząc o zapłatę not
księgowych wystawionych z tytułu bezumownego korzystania z lokalu oraz z tytułu opłat za media. Zgodnie z art. 659
k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub
nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana kwestionowała zarówno zawarcie umowy, jak i należności objęte notami
księgowymi za okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. Zarzut pozwanej odnośnie kwestii zawarcia
przez strony umowy nie zasługiwał na uznanie. Pomimo zaprzeczeń strony pozwanej dotyczących faktu istnienia
umowy najmu zawartych w sprzeciwie Sąd uznał, iż pozwana poprzez załączenie do sprzeciwu pisma zawierającego
wypowiedzenie umowy najmu z dnia 28 maja 2013 r. potwierdziła jej zawarcie przez strony. Ponadto, o ile w istocie
w elektronicznym postępowaniu upominawczym w zasadzie pozwana pozbawiona była możliwości zapoznania się
z materiałem dowodowym, to w sprawie toczącej się przed tutejszym sądem, stanowiącej kontynuację tamtejszego
postępowania, powódka złożyła umowę z podpisem pozwanej. Ważności i formalnej poprawności tego dokumentu
pozwana już nie kwestionowała.
Wskazać w tym miejscu należy, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne
(art. 6 k.c.). W niniejszej sprawie powódka zobowiązana była wykazać, że pozwana była dłużnikiem powódki w zakresie
zobowiązań pieniężnych, jaką była wysokość wierzytelności oraz termin jej płatności. Powyższe okoliczności powódka
wykazała dowodami z dokumentów, przede wszystkim umową najmu lokalu użytkowego oraz wystawionymi pozwanej
notami księgowymi. Strona powodowa powołała się na § 5 umowy, w którym strony postanowiły, iż pozwaną jako
najemcę obowiązywać będą także koszty eksploatacji w postaci dostawy wody i odprowadzanie ścieków oraz dostawy
energii elektrycznej. Z kolei z treści § 11 przedmiotowej umowy wynika, że w przypadku opóźnienia w przekazaniu
przedmiotu najmu po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy pozwana zobowiązana była zapłacić karę umowną za
korzystanie w wysokości dwukrotnego czynszu ostatnio obowiązującego, za każdy rozpoczęty miesiąc posiadania – w
terminie do 10 dnia każdego miesiąca, bez dodatkowego wezwania.
Pozwana wypowiedziała umowę najmu w dniu 22 maja 2014 r., w związku z czym uległa ona rozwiązaniu z dniem
30 czerwca 2014 r. Przedmiot najmu miał być przekazany powódce najpóźniej do dnia 14 lipca 2014 r. na podstawie
protokołu zdawczo-odbiorczego, czego pozwana nie uczyniła. W dniu 21 kwietnia 2015 r. nastąpiło komisyjne otwarcie
lokalu przez administratora wskutek, którego stwierdzono, iż w lokalu znajdują się różne przedmioty oraz meble
pozwanej. Strona powodowa wyznaczyła pozwanej termin na opróżnienie lokalu z wszelkich rzeczy do dnia 31 lipca
2015 r. Pozwana kolejny raz nie dotrzymała terminu, czego skutkiem było jednostronne przejęcie lokalu użytkowego
przy ul. (...) w S. w dniu 12 października 2015 r. Uwzględniając powyższe Sąd uznał, iż noty księgowe nr (...) z tytułu
odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu użytkowego nieczynnego dworca S. T. w okresie od 1 czerwca 2015
r. do 30 czerwca 2015 r. na kwotę 602,21 zł. oraz nr (...) za zużycie wody zimnej i energii oraz odprowadzenie ścieków
w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 30 czerwca 2015 r. na kwotę 59,18 zł zostały prawidłowo wystawione przez powódkę.
W ocenie Sądu wskazane wyżej postanowienia umowy wyraźnie dokumentują słuszność roszczeń powódki i zarzut
pozwanej dotyczący należności objętych notami księgowymi za okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 marca 2015
r. tym bardziej nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż powód niniejszym powództwem dochodzi jedynie należności za
czerwiec 2015 r.
Na marginesie należy zaznaczyć, że okoliczności podniesione w sprzeciwie wskakujące na brak kluczy do lokalu nie
mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia. Podobnie jak podnoszona okoliczność, iż były mąż pozwanej zobowiązał
się do zdania kluczy bezpośrednio powódce. Dodatkowo tylko wskazać należy, iż skoro pozwana złożyła własnoręczny
podpis na przedmiotowej umowie to po jej stronie jako najemcy leży obowiązek przestrzegania warunków umowy.
Czynienie z tego zarzutu powódce jest niezrozumiałe.
Powódka, jako przedsiębiorca, powinna zdawać sobie sprawę z konsekwencji niewykonania zobowiązań. Pozwana
była stroną umowy, nie zaś jej mąż (były mąż). Dla sądu nie miały znaczenia ewentualne wyjaśnienia tej osoby
odnośnie faktu braku korzystania z lokalu przez pozwaną. Sąd ustalił bowiem, co przyznała pozwana, że co do
zasady korzystała z lokalu albowiem trzymała tam meble – wyposażenie biurowe. Powód ustalając, że pozwana
korzysta (również w wyżej opisany sposób) z przedmiotowych pomieszczeń miał zatem prawo pobierać czynsz na
zasadach ustanowionych przez strony zgodnie w umowie. Pozwana miała świadomość sposobu obliczania czynszu
po wypowiedzeniu umowy. Niezrozumiały jest zarzut pozwanej aby to powódka wystawiała poza obręb lokalu meble
pozwanej, bądź zajęła je. Pozwana nie była zainteresowana takim działaniem i nie miała takiego obowiązku. Skutkami
swojego zaniechania pozwana nie powinna obciążać powódki. Prawdą jest, że powódka weszła do lokalu i wymieniła
zamki, jak jednak wskazała, nie było takiej sytuacji aby pozwanej odmówiono bądź to dostępu do przedmiotowego
lokalu bądź to wydania nowych kluczy. W myśl § 11 umowy najemca miał obowiązek wydać lokal po usunięciu „rzeczy”
z tego lokalu. Skoro zatem w opisany sposób pozwana nie postąpiła, powód miał prawo przyjąć, że pozwana ma
zamiar lokal użytkować bezumownie. Pozwana powinna mieć również świadomość, że (§ 11 ust. 4) powód mógł (nie
musiał) przejąć lokal po wypowiedzeniu i potraktować rzeczy pozwanej jako rzeczy niczyje a zatem usunąć je na
koszt pozwanej. Nie sposób ustalić z uwagi na brak odpowiednich wniosków dowodowych, jaki byłby koszt usunięcia
wyposażenia pozwanej. Nie można wykluczyć, że opłaty za czynsz były niższe niż koszt usunięcia tego wyposażenia,
który w istocie, przy usunięciu tego sprzętu, pokryć musiałby powód. Wybrał on zatem wyjście nie sprzeczne z umową,
zgodne z własnym interesem, to jest przyjął, że pozwana korzysta (bezumownie) z lokalu.
Na chwilę zamknięcia rozprawy pozwana nie wykazała, że nie korzystała z lokalu i mediów w lokalu. Nie stawiła się
na rozprawie, nie usprawiedliwiła swojej nieobecności.
Niesporny był termin zapłaty wobec czego zasądzono odsetki ustawowe od daty wymagalności świadczenia, w oparciu
o treść art. 481 § 1 k.c.
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który
stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne
do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powódkę koszty złożyły się: opłata od pozwu
w kwocie 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika –180 zł,
zgodnie z §6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez
radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.
ZARZĄDZENIE
1. (...)
2. (...)
3. (...)
4. (...)