"PROGNOZA PEM" dla Windows 1. Informacje ogólne

PROEKO Ryszard Samoć
62-800 Kalisz, ul. Biernackiego 8
tel. 62 757 39 87
E-mail: [email protected], [email protected]
www.proeko-rs.pl
Instrukcja obsługi programu
"PROGNOZA PEM" dla Windows
1. Informacje ogólne
Program służy do obliczenia gęstości mocy pola elektromagnetycznego w otoczeniu anten nadawczo-odbiorczych, wytwarzających pola elektromagnetyczne o
wysokiej częstotliwości (instalacje radiowe, telewizyjne i telefonii komórkowej).
Obliczenie gęstości mocy pola jest wykonywane wektorem Poyintga z uwzględnieniem mocy doprowadzonej do anteny, zysku kierunkowego anteny, tłumienia,
odległości od źródła emisji oraz charakterystyki promieniowania mocy-
funkcji
strumienia gęstości pola przy zmianie kąta odchylenia.
Do programu może być wprowadzona dowolna liczba nadajników radiowych,
których rozmieszczenie opisane jest współrzędnymi X i Y.
Współrzędne te można odczytać ze zeskanowanej mapy.
Na podstawie wprowadzonych program oblicza rozkład gęstości mocy pola elektromagnetycznego w płaszczyźnie poziomej i w pionowej.
Zestawienia zawierają bilans mocy oraz zasięg poziomy i pionowy źródeł emisji
oraz zasięg sumaryczny dla grup źródeł o tym samym azymucie. Program umożliwia automatyczne lub ręczne tworzenie grup źródeł emisji.
Można też uzyskać zestawienia gęstości mocy pola dla punktów o zadanych
współrzędnych X,Y oraz na wysokości budynków mieszkalnych .
Na wykresie
w płaszczyźnie poziomej uwzględnione są wszystkie źródła i ich
superpozycja, a wykres pionowy może być sporządzony dla jednego źródła lub
grupy źródeł.
Wykresy mogą być wyeksportowane do plików BMP,JPG,GIF,PNG oraz DXF (AutoCAD-a).
Zasady wprowadzania danych stosowane w programie
W przypadku ogólnych danych projektu tzn. nazwy projektu oraz ustawień mapy,
zapis następuje przy zmianie formularza przed dowolnym raportem lub po kliknięciu przycisku „Zapisz”.
W przypadku formularza do wprowadzania danych anten zapis następuje po kliknięciu przycisku
pod listą nadajników.
W przypadku formularza do wprowadzania wykresów zapis następuje po kliknięciu
przycisku
2
pod listą wykresów.
2. Główne okno programu
Okno składa się z panelu narzędziowego znajdującego się u góry okna, przycisku
do zmiany aktualnego formularza oraz zmiennych formularzy edycyjnych wyświetlanych w prawym panelu.
Znaczenie poszczególnych przycisków w panelu narzędziowym.
Przycisk
Znaczenie
służy do utworzenia nowego projektu obliczeniowego.
Po kliknięciu przycisku obok pojawia się komenda do
utworzenia nowego projektu na podstawie bieżącego
służy do wyboru pliku z projektem. Po kliknięciu
przycisku obok pojawia się lista ostatnio otwieranych
projektów
zapisuje zmiany w projekcie (dotyczy strony "Dane projektu")
porzuca edycję projektu
otwiera podgląd wydruku z danymi wejściowymi projektu: bilansem mocy i lokalizacją źródeł emisji pola elektromagnetycznego. Po kliknięciu przycisku obok pojawia
się lista opcji drukowania
otwiera informacje o programie i jego użytkowniku. Pod
prawym przyciskiem myszy jest dostępna komenda do
aktualizacji programu oraz do wyświetlania informacji o
aktualnej wersji
otwiera okno opcji z wyborem ścieżki bazy danych oraz
stylu graficznego okien
otwiera okno z pomocą do programu
powoduje zamknięcie programu
3
otwiera panel z nazwą projektu i ustawieniami mapy
otwiera panel z informacjami o nadajniku m.in. jego
typie, mocy, charakterystyce kierunkowej
otwiera panel z podglądem wykresu i przyciskami do
jego edycji
Panel „Dane projektu”
W panelu tym należy wprowadzić tytuł projektu, który będzie umieszczony na
zestawieniach tabelarycznych oraz wybrać mapę, która będzie służyć do odczytu
współrzędnych i będzie umieszczona pod wykresem izolinii.
4
W celu wyboru mapy należy kliknąć przycisk "Wybierz plik". Dostępne są pliki:
bmp, jpg, tiff i png. Po wybraniu pliku program wyświetli rozmiar mapy w pikselach oraz rozdzielczość skanowania.
Niezbędną informacją o mapie jest mnożnik liczby pikseli na metr. Mnożnik ten
można ustalić ze skali mapy i rozdzielczości skanowania a w przypadku, gdy mapa
pochodzi z niewiadomego źródła, ale posiada zaznaczoną skalę. można obliczyć
go samemu dzieląc odległość w terenie w metrach przez liczbę odpowiadających
jej pikseli.
Domyślnie początkiem współrzędnych jest lewy dolny róg mapy. Początek współrzędnych można zmienić podczas wyboru współrzędnych z mapy poprzez kliknięcie przycisku Ctrl+Alt+mysz.
Panel „Nadajniki”
W panelu tym znajduje się lista wszystkich źródeł emisji promieniowania (nadajników) , które mają być uwzględnione w obliczeniach. W celu dodania nowego
źródła należy kliknąć przycisk "Dodaj" lub od razu użyć przycisku "Dodaj z pliku
MSI", wtedy program wczyta podstawowe dane nadajnika z wybranego pliku z
rozszerzeniem *.msi.
5
Znaczenie poszczególnych danych:
Nazwa danych
Typ i rodzaj nadajnika,
producent, system i częstotliwość nadajnika
Azymut
Znaczenie
Dane, które będą wyświetlane w zestawieniach tabelarycznych
Kąt zawarty między północą, a kierunkiem w którym
skierowany jest nadajnik.
Pochylenie charakterystyki promieniowania anteny w
celu zmniejszenia zakłóceń interferencyjnych w (ko-
Pochylenie
mórkowej) sieci radiowej. Pochylenie może się odbyć
w sposób mechaniczny (tilt) lub elektryczny (electric
downtilt). Elektryczne pochylenie nieznacznie zmniejsza szerokość wiązki promieniowania.
Moc wyjściowa nadajnika.
Moc wyjściowa
W przypadku włączenia opcji "dB" należy podać moc
wyjściową w decybelach, w przeciwnym wypadku w
Watach.
Jest to zysk energetyczny anteny będący stosunkiem
gęstości mocy wypromieniowanej przez antenę w
Zysk energetyczny
danym kierunku do gęstości mocy wypromieniowanej
przez antenę wzorcową, najczęściej antenę izotropową, zakładając, że do obu anten została doprowadzona taka sama moc.
Jest to tłumienie toru zasilającego antenę.
Na podstawie mocy wyjściowej nadajnika, zysku
energetycznego i tłumienia toru program oblicza moc
Tłumienie toru
doprowadzoną do anteny a następnie EIRP czyli równoważną moc promieniowania izotropowo.
Na podstawie EIRP obliczany jest maksymalny zasięg
anteny będący odległością, w której gęstość mocy
promieniowania jest mniejsza od 0,1 W/m2
6
Współrzędne anteny X,Y i wysokość zamocowania Z
X, Y, Z
tj. środek elektryczny anteny. Współrzędne można
wybrać z mapy po kliknięciu przycisku
Opis
Służy do wpisania własnych uwag dotyczących nadajnika
Obiekt, na którym zamo- Służy do wyboru z listy obiektu, na którym zamococowano antenę
wano antenę. Na liście znajdują się typowe lub inne
kształty obiektów, zdefiniowane w oknie "Definiowanie kształtów"
Po zmianie mocy wyjściowej, zysku energetycznego lub tłumienia program przelicza i podaje EIRP i zasięg nadajnika.
Po kliknięciu przycisku „Definiuj” pojawia się okno do definiowania kształtów
obiektów, na których zostały zamontowane nadajniki.
Kliknięcie przycisku "Pobierz z pliku MSI" po wyborze pliku umożliwia przeniesienie
charakterystyki poziomej i pionowej anteny do bazy danych. Charakterystykę
można obejrzeć po kliknięciu przycisku "Charakterystyka kierunkowa". U dołu
panelu znajdują się przyciski umożliwiające dodawanie, usuwanie i klonowanie
danych nadajnika. Zawsze po wprowadzeniu danych należy je zatwierdzić klikając
przycisk
Przycisk "Grupy źródeł" powoduje otwarcie okna, w którym można zdefiniować
grupy źródeł o tych samych lokalizacjach i azymutach.
7
Okno „Definiowanie kształtów obiektów, na których zamocowano
nadajniki”
W oknie tym można zdefiniować dla bieżącego projektu kształty budynków, słupów, anten, wież czy innych obiektów, na których zamocowano nadajniki.
Dostępne są kształty typowe takie jak stożek, komin, prostokąt i budynek z dachem. W celu dodania nowego obiektu należy kliknąć przycisk "Dodaj obiekt" i
wybrać z listy typowy kształt lub wybrać opcje "inny", wtedy współrzędne będą
wpisywane całkowicie ręcznie.
W przypadku obiektów typowych należy wpisać jego wymiary. Po naciśnięciu OK
program wypełni tabelę współrzędnych.
W pierwszej kolumnie znajduje się opcja "linia" informująca czy do podanych
współrzędnych ma być kreślona linia czy tylko należy przenieść kursor.
8
W przypadku, gdy ma być kreślona linia należy włączyć opcję. Można zmienić
liczbę odcinków linii zwiększając opcję "Liczba komend".
Zaleca się nadanie wybranemu obiektu nazwy, ponieważ będzie ona potem wykorzystywana podczas przypisania kształtu obiektu, na którym zamontowano nadajnik do źródła emisji.
Po zmianie współrzędnych w komórkach tabeli należy je zatwierdzić poprzez kliknięcie przycisku
Okno „Grupy źródeł”
W oknie tym definiuje się grupy źródeł o tych samych lokalizacjach (współrzędnych X, Y), wysokościach i tych samych azymutach, w celu uzyskania zasięgów
dla wybranego kierunku oraz wykresów pionowych dla sumy mocy tych źródeł.
Po kliknięciu przycisku "Utwórz grupy automatycznie" program sprawdzi dane
wszystkich źródeł emisji i zgrupuje je w ten sposób, żeby różnica między wysokościami nie była większa niż 1 m, były zgodne we współrzędnych X, Y z dokładnością do jednego metra i azymut.
Można tworzyć grupę ręcznie poprzez użycie przycisków "<", ">". Podczas tworzenia grupy ręcznie można przenieść nazwę źródła emisji z lewego panelu na
9
prawy. Przy czym program sprawdzi czy dodawane dane mają zgodną lokalizację i
azymut z wcześniej zapisanymi danymi dla źródła.
Dodawanie i usuwanie źródeł można też przeprowadzić przesuwając myszą jego
nazwę z lewego na prawy panel i z prawego na lewy.
Kliknięcie przycisku "Zestawienie" powoduje wydrukowanie zestawienia zawierającego sumę EIRP dla grupy źródeł, zasięg poziomy grupy tzn. odległość, w którym
natężenie pola elektromagnetycznego wynosi 0,1 W/m2 oraz zasięg pionowy,
górny i dolny.
Po kliknięciu przycisku
wyświetli się informacja o spójności danych w gru-
pach. O jednolitości grupy decyduje różnica w wysokościach zawieszenia anten
oraz różnica pochyleń: elektrycznego i mechanicznego.
10
Panel „Wykresy”
Wykres poziomy
W panelu tym można zdefiniować własne wykresy dla poziomych i pionowych
przekrojów rozkładu gęstości mocy pól elektromagnetycznych.
U góry okna znajduje się lista zdefiniowanych wykresów. Do każdego wykresu
należy określić jego tytuł, który będzie wyświetlany u góry wykresu, rodzaj wykresu: poziomy lub pionowy. Rodzaje opcji zależą od tego czy wybrano wykres poziomy czy pionowy. W przypadku wykresu poziomego wpisuje się początek i koniec współrzędnych X i Y siatki.
11
Wykres pionowy
W przypadku wykresu pionowego użytkownik podaje wysokość i szerokość wykresu. Ponadto istnieje możliwość wyboru zarówno pojedynczego źródła jak i grupy
źródeł oraz dobrania rozmiarów siatki po kliknięciu przycisku "Dobierz".
Po dodaniu wykresu domyślnie program ustawia poziomy izolinii 0,05; 0,1 i 0,2
W/m2. Użytkownik może zdefiniować do 20 własnych wartości izolinii, podając ich
liczbę i zapisując ich poziomy w tabeli.
Kliknięcie przycisku "Zastosuj" spowoduje uwzględnienie poziomów na wykresie i
zapisanie wybranych poziomów. Po wprowadzeniu siatki i tytułu wykresu należy
zatwierdzić dane klikając przycisk
.
Kliknięcie przycisku "Punkty obserwacji" znajdującego się u dołu okna umożliwia
wprowadzenie oprócz podstawowej siatki dowolnej liczby punktów o współrzędnych X i Y zdefiniowanych przez użytkownika, które znajdą się na wykresie. Opcja
wpisywania dodatkowych punktów jest dostępna tylko w przypadku wykresu poziomego. W przypadku wykresu dla płaszczyzny pionowej widoczny jest przycisk
„Budynki” do wpisania odległości , wysokości i długości budynków mieszkalnych.
Użytkownik może klonować wykres klikając przycisk "Klonuj" lub dodawać nowy
wykres po kliknięciu przycisku "Dodaj".
Okno służy do utworzenia nowego wykresu gęstości mocy pól elektromagnetycznych w płaszczyźnie poziomej lub pionowej.
12
Znaczenie poszczególnych opcji:
Symbol Opcja
Znaczenie
program rysuje wykres na płaszczyźnie poziomej. Przy czym w tle wykresu może znaleźć się
mapa terenu. Na wykresie dla poszczególnych
punktów obliczane jest oddziaływanie sumaryczpłaszczyzna pozioma ne wszystkich nadajników z uwzględnieniem ich
oddziaływanie
wysokości oraz wysokości obliczeń gęstości pola
sumaryczne
ustalanej w oknie "Opcje wykresu". Na wykresie
można ponadto umieścić punkty obserwacji z
podanymi współrzędnymi X, Y oraz ich wysokością.
Na wykresie nanoszone są obrysy zasięgów
płaszczyzna pozioma - poszczególnych nadajników. Przy czym każdy
schemat zasięgów
nadajnik testowany jest oddzielnie, nie jest wykreślane oddziaływanie sumaryczne.
płaszczyzna pionowa
Na wykresie znajduje się przekrój pionowy oddziaływania jednego nadajnika lub grupy nadajników. Zaznaczono minimalny i maksymalny
zasięg natężenia pola o wartości 0,1 W/m2, wysokość nadajnika oraz opcjonalnie naniesione
wysokości budynków.
Włączenie opcji "Dobierz zakres siatki" spowoduje, że program automatycznie
dobierze zakres siatki, w którym mieści się izolinia o wartości 0,1 W/m2.
W przypadku wykresu pionowego należy dodatkowo ustalić źródło lub grupę źródeł, których będzie dotyczył rozkład gęstości mocy pól elektromagnetycznych.
Znaczenie przycisków w panelu narzędziowym znajdującym się u góry okna.
Przycisk
Znaczenie
Drukuje wykres.
Obok znajduje się przycisk, który otwiera listę opcji drukowania.
powiększanie wykresu
kreśli obramowanie wokół wykresu
13
kreśli siatkę na wykresie
zaznacza na wykresie poziomym źródła pola elektromagnetycznego
rysuje na wykresie pionowym m.in. maksymalny zasięg
dla 0,1 W/m2 oraz wysokości zasięgu od poziomu terenu
rysuje na wykresie pionowym obiekt, na którym zamontowano nadajniki
pokazuje na wykresie pionowym budynki mieszkalne.
Dane dotyczące odległości budynków wpisuje się po
kliknięciu przycisku "Budynki mieszkalne"
zaznacza na wykresie poziomym współrzędne dodatkowych punktów, które wprowadza się po kliknięciu przycisku "Punkty obserwacji".
umieszcza skalę wydruku na wykresie.
Ręczna zmiana skali i kliknięcie przycisku
powoduje
przeskalowanie rysunku.
wykres izolinii
wykres z wypełnieniem skokowym
wykres z wypełnieniem ciągłym i izoliniami
służy do eksportu wykresu w wybranym formacie pliku
graficznego (WMF,BMP,JPG,PNG,GIF) oraz do AutoCADa w formacie DXF.
powoduje skopiowanie wykresu do schowka
otwiera okno edycji wykresu
pomoc do okna wykresu
14
Okno "Punkty obserwacji"
Okno służy do wprowadzania siatki dodatkowych punktów o współrzędnych X i Y
zdefiniowanych przez użytkownika, które znajdą się na wykresie poziomym.
Współrzędne można wpisać ręcznie lub wybrać z mapy po kliknięciu prawego
przycisku myszy i wybraniu komendy "Wybierz na mapie". Maksymalnie siatka
może zawierać 1000 punktów. Po kliknięciu przycisku "OK", dodatkowe punkty
zostaną umieszczone na wykresie natężenia pola elektromagnetycznego.
Punkty na wykresie można pokazać/ukryć klikając w głównym panelu przycisk
15
Okno "Budynki mieszkalne"
Okno służy do wprowadzania wymiarów i odległości budynków mieszkalnych,
znajdujących się w otoczeniu nadajników.
W górnym panelu ustala się liczbę budynków a w tabeli poniżej, wpisuje się odległość od nadajnika, wysokość i długość każdego budynku w metrach.
Pod prawym przyciskiem myszy jest dostępna komenda „Oblicz odległość do
punktu na mapie”, która służy do wyboru punktu na mapie, dla którego będzie
obliczana odległość od nadajnika.
Po kliknięciu przycisku "Raport" pojawi się zestawienie gęstości pola elektromagnetycznego na wysokości budynków mieszkalnych.
Zmiany wprowadzone w oknie zatwierdza się przyciskiem "OK" lub anuluje przyciskiem "Anuluj".
Budynki na wykresie można zobaczyć/ukryć klikając w głównym panelu przycisk
16
3. Edycja wykresu
Okno "Opcje wykresu izolinii"
17
Okno to składa się z następujących stron:
Osie, eksport
- częstotliwość opisu osi X i Y oraz opcje zapisu do DXF
Kolory, czcionki,
- kolory elementów wykresu
linie, napisy
Wypełnienia
- opcje wypełniania obszarów między izoliniami paletą
kolorów
Różne kolory linii
- kolory poszczególnych izolinii
Przejście do poszczególnych stron poprzez kliknięcie nazwy strony na górnej belce.
18
Strona "Osie, eksport"
Opis osi X,Y – określa odległości między wartościami liczbowym na osiach.
Liczba kresek drugorzędnych – określa liczbę kresek między kreskami przy wartościach liczonych na osiach.
Opcja zapisu wykresu izolinii do pliku DXF
Podczas zapisu wykresu izolinii do pliku w standardzie AutoCAD-a - DXF zapisywany jest cały rysunek izolinii we współrzędnych rzeczywistych tzn. w metrach.
Użytkownik może ograniczyć zapis tylko do samych izolinii, ponieważ opis osi i
pozostałe elementy mogą być niepotrzebne. np. gdy na rysunku w AutoCAD-zie
np. umieszczono już wszystkie potrzebne dane.
Zapisu wykresu w standardzie DXF dokonuje się po wyświetleniu wykresu, kliknięciu przycisku "Eksportuj" i podania nazwy pliku z rozszerzeniem .DXF lub poprzez
wybranie opcji "Zapisz plik jako typ" - "Plik AutoCAD-a DXF".
Opcje eksportu wykresów jako bitmapa - do plików JPG,
Opcja : jakość kompresji – dotyczy eksportu do JPG, jakość kompresji wyrażona w
procentach jest odwrotnie proporcjonalna do stopnia kompresji. 100 % daje najlepszą jakość i największy plik.
Zaleca się, aby powiększenie obrazu nie przekraczało 3 x. Takie samo powiększenie będzie stosowane przy kopiowaniu obrazów do schowka.
W dolnej części panelu można zmieniać katalog do zapisu plików graficznych poprzez naciśnięcie przycisku "Zmień".
19
Strona "Kolory, linie "
Na tej stronie można wybrać kolory następujących elementów wykresu izolinii:
20
•
Kolor izolinii.
•
Kolor siatki współrzędnych XY .
•
Kolor źródeł
•
Kolor punktów obserwacji
•
Kolor osi
•
Kolor tytułu wykresu
Po kliknięciu przycisku opisującego dany kolor pojawi się standardowe okno dialogowe kolorów.
Dla kreślenia izolinii można wybrać różną grubość linii od 1 do 5.
Kliknięcie jednego z przycisków w panelu „Czcionki” pozwala na zmianę czcionki
jaką będzie kreślony element wykresu.
Znaczenie pozostałych opcji:
„Sposób kreślenia napisów” – dostępne są dwie opcje:
•
poziomo – napis jest zawsze kreślony poziomo
•
pod kątem – napis jest kreślony pod takim kątem jak odcinek linii leżący pod napisem
„Grubość linii proporcjonalna do skali wydruku” – jeżeli opcja jest włączona to
program oblicza grubość proporcjonalnie do powiększenia. Np. przy powiększeniu
2 x grubość linii będzie dwa razy większa.
"Obszar opisu wykresu" - za pomocą suwaka można zmieniać skalę obwodu wykresu
21
Strona "Wypełnienia"
Na stronie tej znajdują się opcje dotyczące sposobu kolorowania obszaru pomiędzy izoliniami.
Paletę kolorów, można ustawić w następujący sposób:
Paleta liniowa - kolory zmieniają się od koloru początkowego do końcowego.
Kolor początkowy i końcowy jest ustalany poprzez kliknięcie przycisków „Kolor
początkowy i końcowy”.
22
Paleta spektralna - kolorem początkowym jest kolor niebieski, a kolorem końcowym jest kolor czarny (ciemno czerwony). Kolory zmieniają się w sposób ciagły
od niebieskiego do czarnego poprzez zielony, żółty i czerwony.
Paleta użytkownika - użytkownik może ustalić kolor dla każdego z 20 zakresów
poziomu stężeń oraz kolor zerowy dla stężeń poniżej pierwszego poziomu.
Zatwierdzenie danych występuje poprzez kliknięcie przycisku OK.
Wykres z wypełnianymi obszarami pomiędzy izoliniami, jest dostępny tylko wtedy,
gdy rozmiar sieci receptorów jest iloczynem skoku z sieci tzn:.dzielenie rozmiaru
jednego boku sieci receptorów przez skok
daje liczbę całkowitą.
Podczas wypełniania obszarów nie jest uwzględniane wygładzenie linii granic
między obszarami.
Opcja „sposób tworzenia palety kolorów do ciągłych wypełnień” - określa
początek i koniec wartości gęstości pola elektromagnetycznego, między którymi
budowana jest spektralna paleta kolorów
Opcja:
Znaczenie:
od minimalnego do
paleta jest budowana od minimum do maksimum po-
maksymalnego po-
ziomów izolinii podanych przez użytkownika. W przy-
ziomu
padku, gdy maksymalne wartości natężenia pola elektromagnetycznego leżą powyżej maksymalnego poziomu
obszar z tymi wartościami, będzie zamalowany jednym
kolorem.
minimum do maksi-
paleta jest budowana na podstawie minimalnej i mak-
mum wartości
symalnej wartości obliczonego natężenia pola elektromagnetycznego.
23
Strona "Różne kolory izolinii"
Znaczenie opcji:
Różne kolory
Wybranie opcji spowoduje, że każda izolinia dla każdego z poziomu będzie miała inny kolor. Jeżeli opcja będzie wyłączona,
będzie przyjmowany kolor izolinii na stronie kolor, linie.
Kolor opisu
Wybranie opcji spowoduje wykreślanie wartości na izoliniach
taki sam jak
czcionką o takim samym kolorze jak kolor izolinii. W celu zmiany
izolinii
kolorów poszczególnych izolinii, należy kliknąć na przycisk z
numerem izolinii oraz wybrać kolor z okna Wyboru koloru.
24
Strona Wykres pionowy/poziomy
25
W zależności od wybranego wykresu w oknie „Opcje wykresu izolinii” jest dostępna zakładka „Wykres pionowy” albo „Wykres poziomy”. Na stronie dotyczącej
wykresu pionowego znajdują się przyciski do edycji linii i napisów.
Na wykresie można zmienić kolor strzałki, linii pomocniczej, linii wiązki promieniowania oraz budynków. Użytkownik może ustalić czcionkę do opisu strzałek a także
odległość strzałki w odniesieniu do odległości anteny od budynku i wzdłuż osi
wiązki. W dolnym panelu wybiera się opcję kąta linii osi wiązki jako kąta wpisanego będącego sumą nachylenia elektrycznego i mechanicznego lub jako kąta obliczanego, dla maksymalnego zasięgu.
Na stronie dotyczącej tylko wykresu poziomego można wybrać opcje rysowania
linii zasięgu. Linie mogą być rysowane dla źródeł lub dla ich grup. Użytkownik
może ustalić na jakiej wysokości program będzie liczył domyślnie gęstość pola
elektromagnetycznego.
26