STIORB- przedszkole-Lubin

Transkrypt

Zmiana sposobu uŜytkowania części budynku szkolnego wraz z rozbudową na przedszkole.
Lubin , ul. Orla – dz.124
_________________________________________________________________________________________
ST-1
SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA
I ODBIORU ROBÓT
OBIEKT :
Dz. nr 124, obręb 8 miasta Lubin .
Budynek Rzymskokatolickiej Parafii Św. M.K. Kolbego.
INWESTOR:
Przedszkole w Raszówce
Oddział zamiejscowy w Lubinie
Ul. Orla 32
59-300 Lubin,
Dz. nr 124, obręb 8 miasta Lubin .
Budynek Rzymskokatolickiej Parafii Św. M.K. Kolbego.
OPRACOWAŁ: mgr inŜ. Jarosław Wiśnicki
..............................
Lubin czerwiec 2008
_______________________________________________________________________________________
Arprojekt , ul. Odrodzenia 20/4, Lubin
2
_________________________________________________________________________________________
I. OGÓLNA SPECYFIKACJA TECHNICZNA
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót dla :
„Adaptacji części pomieszczeń budynku – salek katechetycznych parteru
i piętra budynku wraz z rozbudową sanitariatów na pomieszczenie
przedszkolne”.
CPV-45453000-7 roboty remontowe
45453100-8 roboty renowacyjne
45410000-4 tynkowanie
45420000-7 roboty w zakresie zakładania stolarki
45440000-3 roboty malarskie i szklarskie
45450000-6 roboty wykończeniowe pozostałe
45430000-0 pokrywanie podłóg i ścian
45300000-0 roboty w zakresie instalacji bud.
45310000-3 roboty w zakresie instalacji elektrycznych
45330000-9 hydraulika i roboty sanitarne
1.
Określenie przedmiotu zamówienia
1.1. Rodzaj, nazwa i lokalizacja ogólna przedsięwzięcia
Adaptacja części pomieszczeń budynku – salek katechetycznych parteru
i piętra budynku wraz z rozbudową sanitariatów na pomieszczenie przedszkolne
1.2 Uczestnicy procesu inwestycyjnego
1) Zamawiający –
Ul. Orla 32
59-300 Lubin,
2) Biuro Projektowe „ ARPROJEKT ” Jarosław Wiśnicki
ul. Odrodzenia 20/4 , 59-300 Lubin
tel +48-601 78 29 75 tel/fax. +48-076 847 00 88
e-mail: [email protected]
3) Organ nadzoru budowlanego –Powiatowy Urząd Nadzoru Budowlanego w Lubinie
4) Wykonawca – brak ( w trakcie wyłaniania )
5) Przyszły uŜytkownik –
Ul. Orla 32
59-300 Lubin
_______________________________________________________________________________________
3
_________________________________________________________________________________________
II. CZEŚĆ SZCZEGÓŁOWA
1, Charakterystyka przedsięwzięcia:
2.. Przeznaczenie obiektów i rozwiązanie funkcjonalno-uŜytkowe
Remont obejmuje pomieszczenia w budynku Rzymskokatolickiej Parafii Św.
M.K. Kolbego.
Roboty będą wykonywane na poniŜszych kondygnacjach : parter , piętro I
3.
Zgodność robót z dokumentacją techniczną
Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość prac i ich zgodność z dokumentacją
kontraktową i techniczną, specyfikacjami technicznymi i instrukcjami zarządzającego
realizacją umowy. Wykonawca jest zobowiązany wykonywać wszystkie roboty ściśle
według otrzymanego przedmiaru robót. Jeśli jednak w czasie realizacji robót okaŜe
się, Ŝe dokumentacja dostarczona przez zamawiającego wymaga uzupełnień
wykonawcy przygotuje na własny koszt niezbędne rysunki i przedłoŜy je w czterech
kopiach do akceptacji zarządzającemu realizacją umowy
4. Stosowane materiały:
Wszystkie zabudowane w czasie prowadzenia robót materiały oraz
urządzenia winny posiadać odpowiednie atesty i certyfikaty
dopuszczające wyroby do stosowania w budownictwie. Kierownik
budowy w czasie prowadzenia czynności odbiorowych przedstawi
oświadczenie o zastosowanych materiałach j.w.
5. Wykonawstwo robót:
Wykonawca przed przystąpieniem do robót zobowiązany jest przedstawić
inwestorowi wykaz osób, które będą realizować zadanie
Roboty winny być prowadzone zgodnie z zasadami sztuki budowlanej oraz
Polskimi Normami. Wykonawca zobowiązany jest do prowadzenia robót
zgodnie z zasadami bhp i p.poŜ oraz do przeprowadzenia szkoleń stanowiskowych
osobom wykonującym przedmiot zamówienia.
Przed przystąpieniem do robót budowlanych, wykonawca powinien właściwie
oznaczyć teren oraz zabezpieczyć przed zniszczeniem mienie, w szczególności
meble i sprzęt.
Gruz z rozebranych ścian i posadzek składować do kontenera, który naleŜy ulokować
w uzgodnionym miejscu z inwestorem. NaleŜy stosować materiały oraz kolorystykę
zgodnie z załączonym projektem wszelkie zmiany naleŜy uzgodnić z projektantem
pełniącym nadzór autorski i inwestorem. Niedopuszczalne jest wprowadzanie
jakichkolwiek zmian w doborze materiałów lub kolorystyki przez wykonawcę.
Wszystkie roboty a w szczególności prace wykończeniowe powinny posiadać bardzo
wysoki standard wykonania.
_______________________________________________________________________________________
4
_________________________________________________________________________________________
W trakcie odbioru inwestor sprawdzi wykonanie robót zgodnie z obowiązującymi
Polskimi Normami wszelkie odchylenia ( np. w osadzeniu stolarki, wykonaniu
posadzek i tynków ). Wady będą musiały zostać usunięte przez wykonawcę lub na
jego koszt zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie.
Godziny oraz harmonogram robót muszą być uzgodnione z przedstawicielem
zamawiającego ( najbardziej uciąŜliwe roboty wykonywać poza godzinami pracy
urzędujących pracowników).
Przed przystąpieniem do malowania naleŜy naprawić uszkodzenia powierzchni,
wyrównać ją, wygładzić, wykonać szpachlowanie i ewentualnie szlifowanie oraz
gruntowanie. PodłoŜe o róŜnej nasiąkliwości naleŜy fluatować przed gruntowaniem.
NaleŜy stosować pigmenty odporne na światło i alkalia. Nie uŜywać emulsji
przeznaczonej do malowania zewnętrznego do wnętrz. warstwę wierzchnią nanosić
na suficie- prostopadle do ściany okiennej, na ścianach – pionowo.
W czasie prowadzenia robót podczas których występuje duŜe zapylenie
naleŜy tak zabezpieczyć pomieszczenia aby pył nie przedostawał się do
pomieszczeń w których nie są prowadzone prace. Wykonawca jest
zobowiązany do wynoszenia i wnoszenia mebli i sprzętu z
pomieszczeń remontowanych wg wskazań zamawiającego.
Roboty malarskie wykonać dopiero po wyschnięciu tynków i naprawianych
miejsc w temperaturze od 5˚C do 22 ˚C.
Przed przystąpieniem do malowania naleŜy sprawdzić czy farba nie zawiera
wytrąconego spoiwa w postaci nitek ( wskutek niewłaściwego jej transportu lub
przechowywania ) co ją dyskwalifikuje.
Wykonane powłoki malarskie nie powinny zawierać Ŝadnych uszkodzeń,
smug, plam, prześwitów, śladów pędzla, spękań, łuszczenia i odstawania
od podłoŜa. Roboty malarskie naleŜy wykonywać zgodnie z polskimi normami oraz
katalogami nakładów rzeczowych. Do malowania powierzchni metalowych,
drewnianych, lamperii naleŜy stosować farby nie zawierające ołowiu.
Przed przystąpieniem do malowania stolarki drewnianej, ślusarki itp.
naleŜy powierzchnie oczyścić z brudu oraz przeszlifować.
Przed przystąpieniem do malowania ścian, tynki ścian i sufitów naleŜy wygładzić
Przed przystąpieniem do krycia ścian farbą w kolorze naleŜy wykonać próbkę i
uzgodnić z inwestorem.
Prace wykonywane farbami emitującymi szkodliwe związki w tym zapach
naleŜy wykonywać w pustych pomieszczeniach .
Wszelki powstały w czasie prowadzenia robót gruz naleŜy bezzwłocznie usunąć z
pomieszczeń.
Wykonawca zobowiązany jest kaŜdorazowo po zakończeniu prac w danym
pomieszczeniu uporządkować teren po robotach.
Bruzdy po zamurowanych przewodach nie mogą być widoczne na tynku.
Kolor ościeŜy oraz futryn naleŜy wyraźnie odciąć od siebie prostą linią.
Niedopuszczalne jest aby pracy na wysokości wykonywały osoby nie
posiadające aktualnego zaświadczenia lekarskiego ( prace na wysokości w
myśl przepisów BHP )
6. Odbiory robót:
Komisja odbioru dokona oceny prawidłowości wykonania robót
uwzględniając:
• wygląd zewnętrzny
_______________________________________________________________________________________
5
_________________________________________________________________________________________
•
•
•
•
•
zgodność barwy powłoki ze wzorcem
odporności powłoki na wycieranie
odporności na rysowania i uderzenia (dot. powłok olejnych)
przyczepność
odporność na zmywanie wodą
7. Wymagania ogólne do robót
7.1. Roboty budowlane
• Układanie płytek
Przed układaniem płytek naleŜy zwrócić uwagę na dwa aspekty, które mają istotny
wpływ na późniejszą ocenę estetyczną i techniczną wykonanych robót.
Pierwszy z nich jest związany z projektowaniem - rozmieszczeniem płytek
i polega na:
• przyjęciu wielkości - szerokości spoin pomiędzy poszczególnymi
płytkami. Wielkość ta zaleŜy od wielkości płytek - im mniejsza płytka, tym
węŜsza moŜe być spoina. Wynosi przewaŜnie od 2-3 mm przy płytkach 15
´x 15 cm do nawet 12 mm przy płytkach o wymiarach 35x40 cm i 5-20
mm przy płytkach o boku większym niŜ 60 cm. Przy obecnie
produkowanych płytkach rektyfikowanych (ciętych po wyprodukowaniu) o
tolerancji wymiarowej rzędu 0,1 mm, układa się je praktycznie bez spoin
(z przerwą ~0,2 mm). Na wielkość spoiny moŜe mieć wpływ równieŜ
kolorystyka i geometria płytek.
• regule zmierzającej do jak najmniejszej ilości cięć płytek (im mniejszy
element jest wycinany, tym jest to technologicznie trudniejsze mniejsza
jest takŜe przyczepność małego elementu),
• sposobie geometrycznego układania płytek - w karo lub prosto. Sposób
układania ma wpływ na wielkość odpadów. Przy układaniu prosto wielkość
obcięć to ~10% powierzchni, przy układaniu w karo - przynajmniej 15
proc. powierzchni,
• wyznaczeniu miejsc ewentualnych dylatacji (po ocenie, z jakiego typu
dylatacją będzie występowała spoina ruchoma): konstrukcyjna
(wynikająca z konstrukcji budynku), strefowa - skurczowa, obwodowa
(przyścienna), przyłączeniowa (rozdzielająca róŜne materiały).
• wyznaczaniu miejsc przejść instalacyjnych,
• wyznaczeniu ewentualnych spadków posadzki.
Drugim waŜnym etapem prac przygotowawczych jest ocena i przygotowanie podłoŜa
pod klejenie płytek. NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na:
- wytrzymałość (podkład cementowy o wytrzymałości na ściskanie min.
12 MPa, betonowy min. B20); czas od wykonania obiektu, konstrukcji,podłoŜa,
- ocenę nośności podłoŜa,
- ocenę nierówności podłoŜa (dopuszczalne odchylenie od płaszczyzny
3 mm na długości łaty 2 m), wraz z ewentualnym wyrównaniem za
pomocą specjalnych, fabrycznych, zapraw klejących (do grubości ~5 mm),
zapraw wyrównujących (do 20 mm przy grubości jednej warstwy do 10 mm),
- ewentualne oczyszczenie podłoŜa głównie z elementów słabo związanych,
ewentualnie z powłok malarskich,
- ocenę chłonności wody przez podłoŜe (ocena szybkości wchłaniania wody), wraz z
ewentualnym nałoŜeniem tzw. "gruntu" (w celu zmniejszenia wodochłonności) oraz
ustabilizowanie - wzmocnienie warstwy wierzchniej podłoŜa,
_______________________________________________________________________________________
6
_________________________________________________________________________________________
- ewentualne nałoŜenie warstwy izolacji wodochronnej np. z płynnej folii.
Prace glazurnicze prowadzi się:
- przy temperaturach od+5 do +25°C,
- bez uprzedniego moczenia płytek,
- spoinowanie wykonuje się nie wcześniej niŜ po 24h od ułoŜenia płytek,
- wytrzymałość, pozwalającą na uŜytkowanie, uzyskuje się nie prędzej niŜ po 24 h.
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych, część B
"Roboty wykończeniowe", zeszyt: "Okładziny i wykładziny z płytek
ceramicznych" z 2004, przewidują konieczność przygotowania
dokumentacji obejmującej:
- materiały,
- lokalizację i warunki uŜytkowania,
- rodzaj i stan podłoŜy,
- wymagania dla podłoŜa ze sposobem wykonania ewentualnych napraw,
- specyfikację materiałów,
- sposób wykonania z szerokością spoin i sposobami wykończenia,
- kolorystykę i wzornictwo,
- wymagane warunki odbioru,
- zasady konserwacji.
Układanie płytek na ścianach rozpoczyna się od drugiego rzędu płytek, od dołu
rozpoczynając całą płytkę, opierając płytki na specjalnej łacie (drewnianej lub
aluminiowej).
Grubość warstwy kleju (wg opisów technicznych poszczególnych producentów)
wynosi od 2 do 8 mm. Klej moŜna rozprowadzać metodą na "jednej powierzchni" lub
na "obydwu powierzchniach". Wielkość zębów pacy zaleŜy od wielkości płytek i
stopnia perforacji spodniej powierzchni płytek.
Zaprawa klejowa powinna być rozprowadzona na powierzchni w takiej
ilości, aby moŜna było ułoŜyć na niej płytki w czasie do 30 min (po upływie
tego czasu na powierzchni zaprawy - kleju tworzy się błona). Płytki dociska się do
"ściany" z przesunięciem po ścianie o 1-2 cm (np. za pomocą gumowego młotka) tak,
by klej pokrywał całą powierzchnię płytki. Odległości między płytkami i rzędami
płytek, a przez to i szerokość spoin, wyznacza się przy pomocy specjalnych
krzyŜyków z tworzywa sztucznego.
Jako elementy zakończeniowe, naroŜnikowe (wewnętrzne i zewnętrzne)
stosuje się specjalne listwy wykończeniowe do glazury (z tworzywa
sztucznego lub stopów metali) tzw. "flizuwki", wklejając je w stosownych
miejscach. Listwy chronią naroŜa przed wyszczerbieniem i maskują
docięte krawędzie płytek.
Płytki posadzkowe (z wyłączeniem posadzek wielkoprzemysłowych
układanych na tzw. "suchy beton" z warstwą sczepną metodą wibrowania)
układa się według tych samych zasad, co płytki ścienne.
Jako ostatni rząd płytek ściennych układa się pierwszy rząd płytek nad
posadzką, maskując go dodatkowo tzw. cokolikiem ze specjalnych wąskich
płytek lub ciętych z płytek i od góry zabezpieczonych specjalną listwą
zewnętrzną górną.
• MASY SAMOPOZIOMUJĄCE
Masy samopoziomujące (niwelujące, wyrównujące) - suche
mieszanki, których podstawowym składnikiem jest anhydryt (bezwodny suchy
siarczan wapnia) lub cementy z wypełniaczami mineralnymi, dodatkami, a niekiedy
domieszkami włókien wzmacniających - do zmieszania z wodą.SłuŜą do
_______________________________________________________________________________________
7
_________________________________________________________________________________________
szpachlowania, wygładzania nierówności powierzchni betonowych, jastrychów
cementowych i gipsowych, dzięki nim moŜna uzyskać równą powierzchnię. Są
podłoŜem, na którym układa się panele, płytki, wykładzinę lub samodzielną posadzkę
Cechy mas samopoziomujących:
- powierzchnie układa się łatwo i szybko - mieszanka dobrze się
rozprowadza, pod wpływem siły cięŜkości układa się w płaszczyźnie
poziomej, szybko twardnieje, nie kurczy się i nie pęka,
- moŜna wykonać bardzo cienkie warstwy grubości 1-3 mm,
- warstwa masy jest bardzo gładka, a jednocześnie odporna na obciąŜenia
statyczne i dynamiczne, jej wytrzymałość na ściskanie wynosi 12-15 MPa,
- większość mas samopoziomujących schnie bardzo szybko, w ciągu 1-2 dni.
PodłoŜe pod masę samopoziomującą musi być wolne od zanieczyszczeń
(kurzu, tłuszczu), które mogą zmniejszyć przyczepność mieszanki. Ubytki
w podłoŜu naleŜy wypełnić i wyrównać - aby masa dobrze przylegała,
przygotowaną powierzchnię naleŜy zagruntować (jeśli jest porowata dwukrotnie). Gruntowanie zwiększa przyczepność masy, zapobiega powstawaniu
pęcherzy i odciąganiu wody z mieszaniny w czasie jej wiązania. Jeśli podłoŜe jest
słabe, naleŜy przymocować specjalną wzmacniającą siatkę z włókna
szklanego.Masę samopoziomującą moŜna wylać ręcznie, bezpośrednio z pojemnika,
w którym została przygotowana, albo - przy większym zakresie prac - mechanicznie,
za pomocą specjalnych agregatów. ŚwieŜo wylaną masę trzeba chronić przed
zbytnim nasłonecznieniem, szybkim wysychaniem (np. zmniejszając ogrzewanie),
• Tynkowanie
PodłoŜe
Do prac tynkarskich moŜemy przystąpić dopiero wtedy, gdy zakończone są
juŜ wszelkie roboty stanu surowego, ułoŜone instalacje podtynkowe,
zamurowane przebicia i bruzdy oraz osadzone ościeŜnice okienne i drzwiowe. Aby
tynk dobrze sie trzymał, ścianę naleŜy oczyścić z kurzu, brudu i słabo związanych z
nią kawałków zaprawy i odprysków muru. Skuć naleŜy takŜe wszelkiego rodzaju
nacieki betonu powstałe podczas betonowania stropów czy nadproŜy i wyrównac
wszystkie ubytki.
Bezpośrednio przed tynkowanie podłoŜe trzeba zwilŜyć czystą wodą.
Powierzchnie wyjątkowo gładkie, takie jak beton, trzeba pokryć środkiem
zwiększającym ich szorstkość i przyczepność. Takie jak beton komórkowy,
czyli o duŜej chłonności, albo nierównomiernie wchłaniające wilgoć, jak ceramika środkiem uszczelniającym.
Tynkować naleŜy w temperaturze od +5 do +25°C, a świeŜe tynki zabezpieczać
przed gwałtownym wysychaniem, osłaniając je przed działaniem promieni
słonecznych i wiatru, zwłaszcza przez pierwszą dobę.
Jeśli chodzi o czas schnięcia, to przyjmuje się, Ŝe przez dobę wysycha
jednomilimetrowa warstwa tynku. Jeśli więc tynk ma grubość 10 mm, to
kolejny etap wykanczania ścian moŜna rozpocząć nie wcześniej niŜ po
upływie co najmniej 10-14 dni.
• Malowanie wnętrz
Początkiem prac malarskich jest przygotowanie podłoŜa. Zaczynamy od pokrycia
ściany powłoką gruntującą. Nie naleŜy bagatelizować tego etap prac malarskich.
Mimo Ŝe zajmuje sporo czasu, ma bardzo istotny wpływ na efekt końcowy.
Zastosowanie farby nawierzchniowej bez uprzedniego zagruntowania podłoŜa
bardzo często jest przyczyną złej przyczepności, łuszczenia się powłoki oraz innych
wad. PodłoŜe nie malowane naleŜy więc odpowiednio wcześnie zagruntować. Przed
_______________________________________________________________________________________
8
_________________________________________________________________________________________
gruntowaniem naleŜy upewnić się czy ściany są dostatecznie suche. Wilgotność
tynków gipsowych nie powinna przekraczać 5 - 10%. Natomiast tynki cementowowapienne moŜna malować większością farb dostępnych na rynku dopiero po
sezonowaniu trwającym około 4 tygodni, chyba Ŝe producent zaleca
inaczej. Do zagruntowania podłoŜa moŜna z powodzeniem uŜyć podkładowej farby
emulsyjnej która wyrównuje chłonność podłoŜa. Farba ta przeznaczona
jest szczególnie do powierzchni silnie chłonących wodę, takich jak tynki
gipsowe czy płyty gipsowe - kartonowo W przypadku gruntowania
niemalowanych tynków cementowych i cementowo - wapiennych zaleca się
rozcieńczenie wodą w stosunku 1:1. WaŜną cechą tej farby jest wyrównanie
chłonności podłoŜa, co jest szczególnie waŜne przy gipsowaniu połączeń płyt
kartonowo - gipsowych lub teŜ uzupełnieniu ubytków gładzią gipsową. Ponadto
poprawia ona przyczepność farb nawierzchniowych oraz ujednolica kolor malowanej
powierzchni. Następne warstwy farby nawierzchniowej moŜna nakładać juŜ po 2
godzinach. Nakładanie gruntów i farb podkładowych na niemalowane tynki
najlepiej wykonywać poprzez wcieranie płaskim pędzlem ( ławkowcem ),
natomiast w przypadku płyt kartonowo - gipsowych moŜna stosować takŜe wałek.
W przypadku ścian malowanych wcześnie naleŜy sprawdzić dokładnie, jaka
jest przyczepność starej powłoki, JeŜeli farba się złuszcza lub odchodzi z przyklejoną
taśmą malarską, najlepszym rozwiązaniem będzie usunięcie starej powłoki w całości
i zagruntowanie podłoŜa. Innym parametrem starych powłok , które naleŜy sprawdzić
przed malowaniem jest trwałość i czystość powłoki. MoŜemy sprawdzić to
pocierając suchą dłonią po powierzchni. JeŜeli powierzchnia jest pyląca
naleŜy dokonać przecierki wodą, uŜywając pędzla. Następnie naleŜy
wzmocnić podłoŜe gruntem dyspersyjnym. Środek ten moŜe być
stosowany zarówno pod farby, jak i tapety ścienne, jako powłoka
neutralizująca właściwości absorpcyjne niezagruntowanych powierzchni,
podłoŜy kredujących i pylących. Grunty te , wnikające w głąb podłoŜa,
wiąŜą pylące cząsteczki pozostałych na ścianie farb oraz wzmacniają podłoŜe.
Mając juŜ właściwie przygotowane podłoŜe, moŜemy przystąpić do malowania farbą
nawierzchniową. Na rynku dostępna jest szeroka gama farb emulsyjnych. Wybierając
farbę naleŜy się kierować zarówno walorami estetycznymi jak i uŜytkowymi. Chcąc
zaoszczędzić czas moŜemy zastosować farbę emulsyjną o podwójnej sile krycia.
Jest to farba wysokokryjąca - po wcześniejszym zgruntowaniu wystarczy jedna
warstwa do uzyskania odpowiedniego dekoracyjno - ochronnego. MoŜe ona być
stosowana do róŜnego typu podłoŜy. Jej tiksotropowe powodują, Ŝe nie kapie i nie
rozpryskuje się podczas malowania przy zachowaniu łatwości w rozprowadzaniu na
ścianie. Dzięki czemu nie musimy zakrywać mebli czy podłogi podczas malowania.
Innym rozwiązaniem jest stosowanie emulsji akrylowej. Farby te charakteryzują się
dobrą przyczepnością do róŜnych podłoŜy budowlanych oraz trwałością wymalowań.
Na rynku są dostępne równieŜ emulsje akrylowe -odporne na zmywanie. MoŜna więc
zabrudzoną powierzchnię wyczyścić za pomocą wilgotnej szmatki. Przepuszczają
parę wodną oraz powietrze i co za tym idzie pozwalają „oddychać ścianą".
Farby emulsyjne akrylowe moŜna nakładać zarówno pędzlem, wałkiem ,
jak i metodą natryskową. Bardzo często w budynkach uŜyteczności publicznej
stosuje się farby rozpuszczalnikowe. Dominują na często spotykanych lamperiach w
szkołach, przedszkolach czy szpitalach. Do ich malowania stosuje się farby
olejne lub ftalowe. Otrzymuje się w ten sposób powłoki gładkie, odporne
na zmywanie a takŜe trwałe.
• Stolarka drzwiowa
_______________________________________________________________________________________
9
_________________________________________________________________________________________
Stolarka drzwiowa do wymiany – drzwi projektowane typowe np.firmy PORTA z
ościeŜnicami metalowymi.
Stolarkę drzwiową naleŜy zamawiać z okuciami szyldami i zamkami z wkładką
patentową przy zamówieniu szczególną uwagę zwrócić na zamontowane zamki.
Zalecane jest obsadzanie stolarki w nietynkowane ościeŜa, po zakończeniu
tynkowania ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Przed tynkowaniem ościeŜy,
zewnętrzne płaszczyzny stolarki naleŜy osłonić np. płytą pilśniową lub folią
polietylenową, papierem lub taśmą samoprzylepną. Dla drzwi drewnianych taśmy
samoprzylepne muszą być dopuszczone do powierzchni lakierowanych farbami
akrylowymi .
Odbioru wbudowania drzwi dokona się po ich ostatecznym osadzeniu na stałe.
Odbiór osadzenia ościeŜnic przeprowadzony będzie przed otynkowaniem ościeŜy lub
ścian. OścieŜnice winny być osadzone pionowo i nie mogą wykazywać luzów w
miejscach połączeń z murem. Odchylenie ościeŜnic drzwiowych od pionu lub
poziomu nie moŜe przekraczać 2 mm na 1 metr ościeŜnicy, nie więcej jednak niŜ 3
mm na całą ościeŜnicę. Luzy przy pasowaniu wbudowanych skrzydeł drzwiowych nie
mogą być większe niŜ 3 mm. Zamknięte skrzydła drzwi nie powinny przy poruszaniu
za klamkę lub oliwkę wykazywać Ŝadnych luzów. Otwarte skrzydła drzwiowe nie
mogą się same zamykać. Okucia elementów powinny być zamocowane w sposób
trwały. Okucia wpuszczane nie mogą wystawać ponad powierzchnię drewna.
Przedmiotem reklamacji w czasie odbiorów stanowić będą równieŜ wszelkie
uszkodzenia mechaniczne na powierzchni drzwi.
7.2 Instalacje elektryczne
Okablowanie, termostaty, wyłączniki oraz instalowany pozostały osprzęt musi
spełniać wymagania odpowiednich norm. Zaleca się stosowanie przewodów
miedzianych z uwagi na ich trwałość lecz przede wszystkim z uwagi na:
• duŜe prawdopodobieństwo upalenia się lub ułamania przewodu
aluminiowego ochronno-neutralnego, szczególnie o małym
przekroju, a w konsekwencji moŜliwość poraŜenia prądem elektrycznym,
moŜliwość poraŜenia prądem elektrycznym przy sprawnym technicznie odbiorniku
(promienniku) wskutek zamiany przewodów L i PEN w gniazdach wtykowych,
moŜliwość wybuchu poŜaru na skutek przeciąŜenia przewodów i stosowania mało
skutecznych zabezpieczeń przeciąŜeniowych (bezpieczników),
• niemoŜność zainstalowania wyłączników róŜnicowoprądowych jako
urządzeń ochrony przeciwporaŜeniowej i przeciwpoŜarowej na
skutek braku w instalacjach wydzielonego przewodu ochronnego PE,
jeŜeli oczywiście zabezpieczenia tego typu są niezbędne,
niemoŜność przyłączenia nowych odbiorników (promienników,
podgrzewaczy wody, kurtyn powietrznych, nagrzewnic itp) o
większych mocach poboru energii elektrycznej,
• zła jakość dostarczonej energii elektrycznej do odbiorników
(promienników) na skutek nadmiernego spadku napięć oraz występowania wyŜszych
harmonicznych prądu zamykających się przewodami ochronnymi PE,
• zbyt duŜe straty energii w przewodach zasilających i obwodach
odbiorczych w przewodach szczególnie o małych przekrojach Ŝył przewodów, a
przez to nadmierne duŜych rezystencjach (# P= I2 R) oraz cały
szereg innych zagroŜeń.
Elektryk wykonujący prace montaŜowe powinien posiadać
_______________________________________________________________________________________ 10
_________________________________________________________________________________________
odpowiednie kwalifikacje zawodowe (grupa SEP). Szczegółowe informacje
dotyczące postępowania przy montaŜu instalacji elektrycznych znajdują się w
Dz.U. Nr 15/99. poz. 140. NaleŜy przede wszystkim przestrzegać wytycznych
zawartych w odpowiednich instrukcjach dołączonych najczęściej do projektu
technologicznego takich jak: instrukcja uruchomienia ogrzewania, instrukcja
naprawcza, instrukcja konserwacyjna i ew. instrukcja BHP i PPOś a takŜe stale,
zgodnie z wytycznymi dokonywać przeglądów instalacji gazowych i
zainstalowanych urządzeń.
Łączniki instalacyjne
• łączniki bryzgoszczelne - popularna nazwa osprzętu odpornego
na bryzgi wody; stosowanie ich jest zalecane zwłaszcza
w łazienkach, kuchniach itp.; często podawany jest stopień ochrony, np. IP44;
• łączniki (przełączniki) krzyŜowe - uŜywane są, gdy chcemy
sterować jednym odbiornikiem z minimum dwóch, trzech miejsc
(np. przy oświetleniu długiego korytarza lub schodów);
• łączniki Ŝaluzjowe - wyposaŜone są w dwa klawisze (rzadziej
pokrętło lub jeden klawisz) oznaczone strzałkami "góra" i "dół",
ze wzajemną blokadą zadziałania; stosowane są do sterowania
Ŝaluzjami, bramami itp;
• łączniki (przełączniki) uniwersalne - mają trzy zaciski, mogą
być instalowane jako jednobiegunowe lub np. jako schodowe;
• łączniki chwilowe (dzwonkowe) - łączą obwód tylko podczas
naciskania klawisza.Większość osprzętu dostosowana jest
do montaŜu podtynkowego w puszkach instalacyjnych za pomocą
pazurków lub wkrętów. Produkuje się takŜe łączniki, które
po uzupełnieniu o obudowę mogą być montowane natynkowo.
Wśród łączników natynkowych wyróŜnia się takŜe łączniki
przystosowane do klejenia oraz do montaŜu w pozycji innej niŜ pionowa.
Gniazda instalacyjne
• gniazda zasilające - słuŜą przyłączaniu do sieci energetycznej
urządzeń, zarówno jedno-, jak i trójfazowych; dostępne są w wielu
odmianach i liniach wzorniczych i najczęściej instalowane
w pomieszczeniach mieszkalnych; gniazda jednofazowe mogą być
wykonywane jako pojedyncze, podwójne, z uziemieniem lub bez
niego, dodatkowo mogą być wyposaŜone w przesłony torów
prądowych (zabezpieczenie przed włoŜeniem do gniazda przedmiotu
innego niŜ wtyczka), tzw. wyrzutnik wtyczki (mechanizm
wypychający wtyczkę z gniazda), ochronnik przeciwprzepięciowy
klasy D, wyłącznik róŜnicowoprądowy itp.; gniazda zasilające,
podobnie jak pozostałe elementy osprzętu elektrotechnicznego,
mają róŜny stopień ochrony IP, najczęściej są to: IP22 do stosowania w pokojach mieszkalnych, biurach itp., IP44 stosowany w łazienkach, kuchniach, garaŜach, pomieszczeniach
pomocniczych (szczególnie wilgotnych), na basenach i w saunach
stosuje się osprzęt o stopniu ochrony wyŜszym, np. IP57;
• Rozdzielnice - rodzaj szafek stosowanych przy wykonywaniu instalacji
elektrycznych, w których dokonuje się rozdziału obwodów elektrycznych
oraz instaluje aparaty (liczniki energii elektrycznej, wyłączniki, styczniki,
przekaźniki, róŜne typy zabezpieczeń, układy sterowania, pomiarowe itp.);
nowe typy rozdzielnic stosowane w budownictwie mieszkaniowym pojawiły
_______________________________________________________________________________________ 11
_________________________________________________________________________________________
się w związku z powszechnym stosowaniem aparatów w obudowie
modułowej - do mocowania na standardowej 35-milimetrowej szynie.
Przystosowane są one do mocowania na powierzchni tynku, pod tynkiem
oraz w ścianach szkieletowych i występują w róŜnych wielkościach
dostosowanych do liczby instalowanych aparatów.
• Aparatura modułowa - jako modułowe aparaty elektryczne
produkowane są: mierniki, układy zabezpieczające (takie jak: wyłączniki
róŜnicowo-prądowe i nadprądowe), przekaźniki, transformatory, zasilacze,
termostaty, układy sterowania, bezpieczniki, dzwonki, chronostaty itp.
Ich wspólną cechą jest łatwość montaŜu wynikająca ze znormalizowania
obudowy i niewymagającego stosowania narzędzi sposobu mocowania
w rozdzielnicy:
• zabezpieczenia - większość stosowanych obecnie zabezpieczeń
umieszczonych jest w obudowie modułowej; w powszechnie
stosowanych instalacjach elektrycznych stosuje się zawsze
zabezpieczenia nadprądowe o róŜnym przeznaczeniu (bezpieczniki
topikowe lub wyłączniki instalacyjne), często uzupełniane o ochronę
przeciwprzepięciową (odgromniki i ograniczniki przepięć) oraz
wyłączniki róŜnicowo-prądowe;
• wyłącznik nadprądowy (nadmiarowo-prądowy) - aparat
elektryczny zabezpieczający obwód przed nadmiernym wzrostem
płynącego prądu (np. z powodu zwarcia lub przeciąŜenia obwodu);
• wyłącznik róŜnicowo-prądowy (przeciwporaŜeniowy) stosowany jest do zabezpieczenia obwodu przed niekontrolowanym
wypływem prądu (np. z powodu uszkodzenia izolacji, poraŜenia
uŜytkownika itp.); jego działanie polega na natychmiastowym odłączeniu napięcia
zasilającego obwód w przypadku stwierdzenia przepływu prądu róŜnicowego;
• prąd róŜnicowy - róŜnica prądów w przewodach obwodu powstała
np. z powodu uszkodzenia izolacji i poraŜenia uŜytkownika.Omówione wyłączniki
mogą być konstruowane jako elementy łączące w sobie kilka funkcji, np. wyłącznik
róŜnicowo- I nadmiarowo-prądowy zabezpieczający obwód trójfazowy.
7.2.1 Ochrona przeciwprzepięciowa
• Przepięcie (w sieci zasilającej) - gwałtowny niekontrolowany wzrost napięcia
znacznie ponad wartość znamionową. Źródłem przepięć mogą być
wyładowania atmosferyczne (pioruny) i procesy łączeniowe w sieci. Przepięcia
(szczególnie te pochodzące od pioruna) mogą spowodować znaczne szkody,
niszcząc urządzenia elektryczne (telewizory, komputery itp.), a w skrajnym
przypadku spowodować zagroŜenie ludzkiego Ŝycia. Prawidłowe
zastosowanie odpowiednich urządzeń - ograniczników przepięć - znacznie
zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia ewentualnych szkód.
• Urządzenia ochrony przepięciowej - słuŜą ochronie przed udarami
napięciowymi odbiorników energii elektrycznej, urządzeń
telekomunikacyjnych, instalacji elektrycznych i informatycznych.
Ograniczniki przepięć klasy B instalowane są w rozdzielnicach głównych lub złączach
kablowych i chronią instalację przed przepięciami powstałymi wskutek wyładowań
atmosferycznych bezpośrednich i w pobliŜu. Ograniczniki przepięć klasy C
montowane są w rozdzielnicach piętrowych i chronią przed przepięciami
indukowanyi, powstałymi wskutek procesów łączeniowych w liniach zasilających.
Ograniczniki przepięć klasy D montowane są bezpośrednio przy chronionym
_______________________________________________________________________________________ 12
_________________________________________________________________________________________
urządzeniu, a ich rolą jest indywidualna ochrona uzupełniająca dwa wcześniej
wymienione stopnie ochrony.
• Ograniczniki przepięć (odgromniki, iskierniki) – elementem roboczym
moŜe być warystor i/lub iskiernik (często montowane razem):
- warystor - przyrząd półprzewodnikowy charakteryzujący się tym, Ŝe przekroczenie
konstrukcyjnie określonego progu napięcia zmienia natychmiast jego rezystancję z
bardzo duŜej (kilka MW) na bardzo małą (rzędu 0,1 W), czyli z przerwy w obwodzie
na zwarcie; proces ten jest odwracalny, po przerwaniu przepływu prądu warystor
wraca do stanu wysokiej rezystancji,
- iskiernik - aparat, którego najwaŜniejszym elementem jest przerwa iskrowa
(komora iskrowa) o wymiarach odpowiednio dobranych, tak Ŝeby uzyskać
wyładowanie elektryczne po przekroczeniu określonego progu napięcia; powoduje to
przepływ prądu o bardzo duŜym natęŜeniu (tysiące amperów) przy spadku
napięcia na zaciskach aparatu do poziomu kilkudziesięciu woltów.
Zasada działaniaŁ Ogranicznik przepięć montuje się w instalacji elektrycznej za
zabezpieczeniem nadmiarowoprądowym, równolegle do chronionych odbiorników. W
momencie pojawienia się przepięcia w instalacji następuje zadziałanie ogranicznika przepływ bardzo duŜego prądu, który powoduje zadziałanie zabezpieczenia
nadmiarowo-prądowego. Dzięki temu następuje odłączenie od sieci (a więc i od
przepięcia w niej)chronionych odbiorników.Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28.10.1997 r., instalacje elektryczne
we wszystkich nowych i modernizowanych obiektach muszą być wyposaŜone w
ograniczniki przepięć.
• Klasy ochronności przeciwporaŜeniowej urządzeń elektrycznych
Stosuje się wiele sposobów zapewniających bezpieczeństwo uŜytkowania
urządzeń elektrycznych. Zadaniem kaŜdego z nich jest niedopuszczenie
do przepływu przez ciało człowieka prądu o natęŜeniu niebezpiecznym dla
zdrowia.Wskazówką do zastosowania danego sposobu ochrony jest klasa
ochronności urządzenia będącego potencjalnym źródłem zagroŜenia.
- Klasa 0 - ochronę przed poraŜeniem stanowi izolacja podstawowa.
W przypadku jej uszkodzenia ochronę zapewniają warunki środowiska.
- Klasa I - ochrona jest zapewniona przez izolację roboczą i połączenie
dostępnych części przewodzących z przewodem ochronnym. Parametry
zabezpieczeń przeciąŜeniowych obwodu muszą zapewnić natychmiastowe
odłączenie zasilania w razie wystąpienia na przewodzących częściach
obudowy napięcia niebezpiecznego.
- Klasa II - ochronę zapewnia podwójna lub wzmocniona izolacja
elementów znajdujących się pod napięciem, której zniszczenie jest mało
prawdopodobne. Urządzenie takie nie moŜe być uziemiane.
- Klasa III - bezpieczeństwo zapewnia zastosowanie niskiego lub bardzo
niskiego napięcia zasilania (najczęściej 6-24 V), nieprzekraczającego
napięcia bezpiecznego w danych warunkach.
Stopnie ochrony wg kodu IP
Występujące po literach IP cyfry informują o zapewnionej przez obudowę
odporności oznaczonego urządzenia na wpływy środowiska; pierwsza o stopniu ochrony przed szkodliwym skutkiem dostania się do wnętrza ciał
stałych, druga - wody. Osprzęt instalacyjny uŜywany w pomieszczeniach
mieszkalnych i towarzyszących ma przewaŜnie stopień ochrony IP20
(sypialnie, pokoje), IP44 (łazienki, kuchnie), rzadziej IP56 (garaŜe,
baseny, sauny, pomieszczenia techniczne).
_______________________________________________________________________________________ 13
_________________________________________________________________________________________
Zalecane natęŜenie oświetlenia w luksach (1 lx = 1 lm/m2)
7.3 Instalacje wodno -kanalizacyjne
Przewody rozdzielacze poziome oraz pionowe powinny być prowadzone po
ścianach wewnętrznych budynku. Przewody wodociągowe układa się na
powierzchni ścian albo w bruzdach ściennych z pozostawieniem izolacji
powietrznej dookoła rur. Bruzdy te mogą być zakryte dopiero po próbie
instalacji na ciśnienie. Przewody przytwierdza się za pomocą odpowiednich
uchwytów lub haków w odstępach 2-5 metrowych, w zaleŜności od
średnicy rurociągu. Przy przejściach przewodów przez elementy
konstrukcji budowlanych wewnątrz ściany lub stropów nie mogą znajdować się
połączenia rur. Przejścia rur wodociągowych przez ściany działowe a nawet
konstrukcyjne lub stropy, nie wymagają stosowania zabezpieczeń, natomiast
przejścia przez szczeliny dylatacyjne, a takŜe fundamentowe muszą być
wykonywane w tulejach ochronnych z rur o większej średnicy w celu zabezpieczenia
przed uszkodzeniem.
Przewody wodociągowe układa się pod przewodami elektrycznymi. W razie
prowadzenia kilku przewodów jeden nad drugim przewody wodociągowe
montuje się pod innymi rurociągami. Niedopuszczalne jest układanie
rurociągów wodociągowych jak i kanalizacyjnych nad przewodami
centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu itp.
Po ułoŜeniu przewodów i zmontowaniu uzbrojenia przeprowadza się próbę
szczelności instalacji za pomocą pompy ciśnieniowej. Pierwszą fazą próby
instalacji wodociągowej w budynku jest napełnienie jej za pomocą
połączenia z siecią miejską. Aby umoŜliwić odpowietrzenie instalacji,
pozostawia się otwarty jeden z zaworów czerpalnych umieszczony w
najwyŜszym miejscu. Po całkowitym napełnieniu do instalacji przyłącza się
pompę ciśnieniową i zwiększa ciśnienie wody do 0,78 Mpa. Czas trwania
próby powinien wynosić co najmniej 15 minut, przy czym ciśnienie nie
moŜe zmniejszyć się więcej niŜ 10%. JeŜeli warunek ten jest spełniony i
nie widać przecieków, próbę uwaŜa się za dodatnią, a instalację za szczelną.
Odbiór instalacji wodociągowej zgodnie z PN-81/B-10700.00-02.
Przewody instalacji kanalizacji powinny posiadać na całej długości równe spadki.
Najmniejsze dopuszczalne spadki przewodów odpływowych wynoszą:
- dla średnicy przewodu 100 mm – 2,5%
Przewodów prowadzonych w bruzdach nie moŜna zamontować na stałe.
Bruzda powinna być zasiatkowana i wyprawiona albo zakryta cegłami na
płask i wyprawiona.
Próba szczelności instalacji kanalizacji polega na sprawdzeniu przewodów
spustowych przez napełnienie ich wodą do wysokości 3 m i rurociągów
poziomych na ciśnienie nie wyŜsze niŜ 2 m słupa wody.
Podczas odbioru instalacji kanalizacji sprawdza się : zgodność wykonanych
robót z projektem i warunkami technicznymi odbioru.
PowyŜsze dane naleŜy traktować wyłącznie jako ogólne wskazówki
_______________________________________________________________________________________ 14
_________________________________________________________________________________________
8.
Podstawa płatności.
8.1 Ogólne wymagania
Ogólne wymagania dotyczące płatności podano we wzorze umowy.
8.2 PRZEPISY, OPRACOWANIA POMOCNICZE
1.Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U.
nr 207 poz. 2016 z 2003r)
2.Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych
(Dz. U. z 2003 r. Nr 47 poz. 401).
3.Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26.06.2002 r. w sprawie
dziennika budowy, montaŜu i rozbiórki tablicy informacyjnej oraz
ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony
zdrowia (Dz. U. z 2002 r. Nr 108 poz. 953).
4.Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w
sprawie szczegółowego zakresu dokumentacji projektowej, specyfikacji
technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu
funkcjonalno-uŜytkowego (Dz. U. z 2004 r. nr 202 poz. 2072)
9. Ogólne warunki wykonania i odbioru robót budowlanych.
Ze względu na uŜytkowanie kondygnacji roboty budowlane powinny być
prowadzone z zachowaniem szczególnych warunków bezpieczeństwa .
Nieprzydatne materiały rozbiórkowe i gruz musi być wywieziony na
wysypisko komunalne.
Energia elektryczna na potrzeby budowy moŜe być pobierana z istniejącego
przyłącza elektrycznego budynku z warunkiem jej opomiarowania.
Woda dla potrzeb budowy na poziomie terenu moŜe być pobierana z istniejących
punktów poboru wody wskazanych przez inwestora i będzie rozliczana wg wskazań
licznika.
Wykonawca będzie zobowiązany umową do przyjęcia odpowiedzialności od
następstw i za wyniki działalności w zakresie:
- organizacji i wykonywania robót budowlanych,
- zabezpieczenia interesów osób trzecich
- ochrony środowiska,
- warunków bezpieczeństwa pracy,
- zaplecza dla potrzeb wykonawcy,
- ochrony mienia związanego z budową.
Wyroby budowlane, stosowane w trakcie wykonywania robót budowlanych, mają
spełniać wymagania polskich przepisów, a wykonawca będzie posiadał dokumenty
potwierdzające, Ŝe zostały one wprowadzone do obrotu, zgodnie z regulacjami
ustawy o wyrobach budowlanych i posiadają wymagane parametry.
Wyroby budowlane wytwarzane według zasad określonych w dokumentacji
projektowej lub w specyfikacjach technicznych będą wymagały przeprowadzenia
badań potwierdzających, Ŝe spełniają one oczekiwane parametry.
Koszty przeprowadzenia tych badań obciąŜają wykonawcę.
Ze względu na stan dróg w sąsiedztwie obiektu transport budowy nie
moŜe przekraczać 8 t/oś.
Zamawiający przewiduje bieŜącą kontrolę wykonywanych robót budowlanych.
_______________________________________________________________________________________ 15
_________________________________________________________________________________________
Kontroli zamawiającego będą poddane w szczególności:
- rozwiązania projektowe zgodność prowadzenia robót z zatwierdzonym
projektem budowlanym i specyfikacjami technicznymi oraz wydanym
pozwoleniem na budowę.
- stosowane gotowe wyroby budowlane w odniesieniu do
dokumentów potwierdzających ich dopuszczenie do obrotu oraz zgodności
parametrów z danymi zawartymi w projektach wykonawczych i w
specyfikacjach technicznych,
- sposób wykonania robót budowlanych w aspekcie zgodności ich wykonania z
projektami wykonawczymi, specyfikacjami technicznymi, programem funkcjonalnouŜytkowym i umową. Dla potrzeb zapewnienia współpracy z wykonawcą i
prowadzenia kontroli wykonywanych robót budowlanych oraz dokonywania odbiorów
zamawiający przewiduje ustanowienie osoby do zarządzania realizacją umowy oraz
zespołu specjalistów pełniących funkcje inspektorów nadzoru w zakresie
wynikającym z ustawy Prawo budowlane i postanowień umowy. Roboty budowlane
będą odbierane przez osobę upowaŜnioną ze strony zamawiającego do zarządzania
umową – inspektora nadzoru inwestorskiego.
Zamawiający ustala następujące rodzaje odbiorów:
- odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu,
- odbiór częściowy,
- odbiór końcowy,
- odbiór po okresie rękojmi,
- odbiór ostateczny tj. po okresie gwarancji.
Sprawdzaniu i kontroli będą podlegały:
- uŜyte wyroby budowlane i uzyskane w wyniku robót budowlanych
elementy obiektu – w odniesieniu do ich parametrów oraz ich zgodności z
dokumentami budowy,
- jakość wykonania i dokładność prac wykończeniowych,
- prawidłowość funkcjonowania zamontowanych urządzeń i wyposaŜenia,
- poprawność połączeń funkcjonalnych, wydajność przesyłowa i szczelność
(próby ciśnieniowe) w instalacjach.
Wykonawca będzie zobowiązany do wykonywania i utrzymywania w stanie
nadającym się do uŜytku oraz do likwidacji wszystkich robót tymczasowych,
niezbędnych do realizacji przedmiotu zamówienia. Zamawiający nie będzie opłacał
robót tymczasowych takich jak: urządzenia od transportu pionowego, zabezpieczenia
przed opadami, transport itp.
10. Wymagania szczegółowe
W odniesieniu do przygotowania terenu (robót).
W ramach zamówienia nie występuje potrzeba robót związanych z nowym
zagospodarowaniem terenu. W następstwie powyŜszego roboty dotyczące
przygotowania terenu ograniczać się do robót związanych z uwzględnieniem
czasowego placu budowy oraz zabezpieczenia terenu wokół obiektu na czas
wykonywania robót budowlanych.
_______________________________________________________________________________________ 16

STIORB- przedszkole-Lubin

Transkrypt

Podobne dokumenty

WYKAZ FIRM ZBIERAJĄCYCH ZUŻYTY SPRZĘT ELEKTRYCZNY I

Powiatowy Urząd Pracy w Lubinie

lista kandydatów spełniających wymagania formalne na

Lubin, dnia ................................. Oświadczenie W związku ze zwrotem

Powiatowy Urząd Pracy w Lubinie

Potwierdzenie doświadczenia zawodowego

Wykaz pracodawców, z którymi podpisano umowy o

Wykaz pracodawców, z którymi podpisano umowy o

Roboty Publiczne