Niepowodzenia szkolne - jak pomóc własnemu dziecku

Niepowodzenia szkolne - jak pomóc własnemu dziecku
Okres dojrzewania charakteryzuje się dużymi zmianami biologicznymi i psychicznymi. Wielu rodziców
musi przyzwyczaić się do zniecierpliwienia, a nawet pogardy, z jaką dorastająca młodzież traktuje
dorosłych. Większość rodziców pragnęłaby, aby ich dzieci zdobywały świadectwa z wyróżnieniem.
Przeważnie jednak okres szkolny wiąże się ze stresem i rozczarowaniami.
A oto niektóre problemy, z jakimi przyjdzie się borykać.
I. SŁABE WYNIKI W NAUCE
Wielu nastolatków mogłoby osiągnąć dobre wyniki w nauce, a tymczasem źle piszą sprawdziany, nie uczą
się a zadania domowe odrabiają na ostatnią chwile lub wcale.
Jeżeli dziecko pracuje zbyt mało, należy zacząć się niepokoić.
Jak reagować:
- Nie należy prezentować oczekiwań nieprzystających do zdolności i zainteresowań dziecka.
- Jeżeli dziecko osiąga wyniki nieadekwatne do swojego potencjału intelektualnego należy porozmawiać z
jego nauczycielem i pedagogiem, by wspólnie spróbować zwiększyć motywację do nauki.
- Każde dziecko posiada własne zainteresowania, a zdaniem opiekunów jest je uszanować i mobilizować
by w pełni wykorzystało swój potencjał. Nauczyciele, pedagog szkolny czy psycholog poradni mogą
pomóc w ocenie zdolności dziecka słabo radzącego sobie w szkole. Być może przyczyną tych trudności
może być dysleksja¹ czy nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi².
- Nigdy nie wolno stawiać negatywnych porównań do rodzeństwa czy przyjaciół. Świadomość, że dziecko
jest od kogoś gorsze dodatkowo pogarsza sytuację.
- Nie należy wyrażać gniewu czy rozczarowania. Lepszym wyjściem jest wyznaczanie dziecku celów w
taki sposób, żeby rozumiało zarówno oczekiwania, jak i konsekwencje w przypadku ich niezrealizowania.
- Rodzice powinni nagradzać starania a nie same osiągnięcia.
- Należy zaakceptować fakt, że dziecko może, tak jak wszyscy, popełniać błędy, ale powinno się na nich
uczyć.
II. KONFLIKT UCZEŃ - NAUCZYCIEL
Bywa, że dziecko może mieć problem z konkretnym nauczycielem, często uskarża się na niego w domu.
Dziecko szuka sposobów, żeby uniknąć nielubianej lekcji. Jego oceny z danego przedmiotu są coraz
gorsze. Czasami nastolatek potrafi konkretnie sprecyzować problem, ale z reguły narzekania są
ogólnikowe i trudno wywnioskować, w czym tkwi istota konfliktu.
¹ Dysleksja - wrodzone zaburzenie funkcji mózgu objawiające się trudnościami w czytaniu i pisaniu i
ortografii oraz często skłonnością do przestawiania liter. W celu jej rozpoznania należy przeprowadzić
specjalne testy.
² Nadpobudliwość ruchowa z deficytem uwagi - objawia się nadmierną ruchliwością, trudnościami w
koncentracji uwagi i nadpobudliwością występującą przez okres co najmniej sześciu miesięcy.
Jak reagować:
- W szkole z reguły wyznacza się terminy, w których rodzice mogą porozmawiać z poszczególnymi
nauczycielami. Warto z tej okazji skorzystać.
- Przed spotkaniem z nauczycielem trzeba spróbować dowiedzieć się od dziecka na ile ono samo
przyczyniło się do zaistniałej sytuacji.
- Podczas takiego spotkania należy starać się nie przyjmować postawy oskarżającej ani obronnej. Raczej
należy wysłuchać, jak wygląda sytuacja z punktu widzenia nauczyciela.
- W czasie takiego spotkania można opowiedzieć i rozterkach dziecka, przedstawić własne pomysły i
oczekiwania, a także silne i słabe strony naszej pociechy. Rodzic i nauczyciel powinni być sojusznikami w
walce o dobro dziecka.
- Niezależnie od przyczyn problemu, należy uświadomić nauczycielowi, jak bardzo nasze dziecko to
przeżywa. Jeżeli rodzice nie przyjmują wrogiej postawy, nauczyciele chętnie godzą się na szczerą
dyskusje
.
III. OPUSZCZANIE ZAJĘĆ LEKCYJNYCH.
Każdy rodzic na pewno zetknął się z symulowanymi dolegliwościami dziecka. Jednak takie sporadyczne
przypadki są czymś innym, niż unikanie szkoły przybierające formę:
a) Odmowy uczęszczania do szkoły
b) Wagarów
c) Rzucenia szkoły
Odmowa uczęszczania do szkoły wiąże się zazwyczaj z lękiem przed szkołą i występuje głównie u
młodszych dzieci.
Wagarowanie to przeważnie nieobecności, o których rodzice nie mają pojęcia. Większość młodzieży
opuszczającej lekcje nie najlepiej się uczy, a częściej z nich ma na tyle poważne problemy z nauką że
udział w zajęciach szkolnych jest bardzo stresujący. Często wagarowanie może mieć związek z jakimś
uzależnieniem dziecka.
Nieukończenie szkoły dla większości rodziców jest przerażające. Bywa jednak, że nasze dziecko nie ceni
sobie nauki i decyduje się podjąć pracę lub zawrzeć związek małżeński.
Jak reagować:
- Problemem tym należy zając się jak najszybciej. Im dłuższa przerwa w chodzeniu do szkoły, tym
trudniej do niej wrócić.
- Należy wysłuchać wszystkiego, co dziecko ma do powiedzenia, poważnie potraktować jego żale, lecz
jednocześnie przypomnieć ze nauka jest jego obowiązkiem.
- Należałoby również zwrócić się o pomoc do specjalisty i nawiązać współpracę wychowawcą i
pedagogiem szkolnym.
- Jeżeli dziecko pragnie rzucić szkołę, by rozpocząć racę zawodową można spróbować przekonać go, by
pracował w weekendy lub popołudniami.
- Rodzic powinien rozmawiać o możliwości kontynuowania nauki zaocznie lub wieczorowo.
- Bez względu na to, co dziecko postanowi należy uszanować jego decyzję.
- Można uczyć nastolatka odpowiedzialności w innych dziedzinach. Rzucenie szkoły nie musi być końcem
świata. Jeżeli dziecko miało ciągle problemy z nauka, nauczycielami - zdobycie pracy może być dla niego
satysfakcjonującym przeżyciem, podnoszącym poczucie wartości. Z czasem może ono zdecydować się na
kontynuacje nauki.
PAMIĘTAJ:
JEŻELI TWIJE DZIECKO MA PROBLEMY W SZKOLE, CZY ZACHOWANIEM, TO DOBRY, OPARTY NA
OTWARTYM DIALOGU KONTAKT Z NAUCZYCIELEM STAJA EISE BARDZO WAŻNY, POWIENIENES
NAWIĄZAĆ I UTRZYMAĆ KONTAKT ZE SZKOŁĄ, MOŻESZ DZIAŁAĆ W RADZIE RODZICÓW, POMAGAĆ W
ORGANIZOWANIU IMPREZ.
SPOSOBY UTRZYMANIA HARMONIJNEJ WSPÓŁPRACY DOMU ZE SZKOŁĄ
* Zachęcaj dziecko do opowiadania o szkole.
* Znajdź czas, żeby regularnie przeglądać wraz z dzieckiem jego prace domowe.
* Zapewnij mu odpowiednie miejsce i materiały do pracy.
* Zachęcaj do udziału w zajęciach pozalekcyjnych
* Naucz traktować sukcesy i dobre stopnie w szkole jako nagrodę samą w sobie.
* Uczestnicz w szkolnych zebraniach, nawet jeśli dziecko nie ma żadnych kłopotów
* Zachowaj spokój w domu, by pomóc uporać się dziecku z trudnościami w szkole.
* Koniecznie postaraj się poznać przyjaciół i kolegów swojej pociechy oraz innych ludzi, z którymi spędza
czas
Literatura:
1. Tomas Gordon "Wychowanie bez porażek w szkole" - 1995
2. John S. Leite, J. Kip Parrish "Wychowanie skuteczne" - 1997
3. Praca pod redakcją Davida B. Pruitta "Twój nastolatek" – 2002
Pedagog szkolny – D. Kornaga
Na podstawie źródeł internetowych