Tydzień z fantazją -

„Tydzień z fantazją” – odpowiedzi do zadań
Numer
zadania
Poprawna odpowiedź
1
A
2
1B, 2C, 3A
3
Osoba mówiąca w wierszu jest uważna / roztargniona / nieczuła.
Przykładowe uzasadnienie
Osoba mówiąca w wierszu przygląda się otaczającym ją zjawiskom. Z uwagą
obserwuje delikatnie falujące firanki i ścianę w ciemności. Dostrzega nawet
„taniec książek”.
4
W wierszu Haliny Poświatowskiej występują / nie występują rymy.
W kolejnych wersach występuje tyle samo / różna liczba sylab.
Przypomnienie:
Wiersz, w którym nie występują rymy, nazywamy wierszem białym.
5
6
1T, 2N
Na przykład:
drzewo czyta książkę – uosobienie
lampa nocy – przenośnia
7
Na przykład:
Opowieść się rozrosła.
Dom zakwitł.
Przypomnienie:
Nadanie przedmiotom, pojęciom i zjawiskom przyrody cech istot żywych to
ożywienie. Jedną z odmian ożywienia jest uosobienie, które polega na
nadaniu cech ludzkich opisywanym przedmiotom, pojęciom i zjawiskom
przyrody. Ożywienie i uosobienie to przenośnie.
8
a) Czas został przedstawiony za pomocą uosobienia.
Przykładowe uzasadnienie
Czas ma w tekście cechy ludzkie: rozmawia się z nim i kłóci. Jego imię (Czas)
jest zapisywane wielką literą.
b) B
c) Należy zaznaczyć kratki przy wydarzeniach:
Zatrzymanie czasu.
Rozmowa Kapelusznika z Czasem.
d) Na przykład:
Kot z Cheshire – uśmiecha się szeroko, w sposób typowy dla ludzi.
Biały Królik – jest ubrany w marynarkę, chodzi na tylnych łapach,
a w przednich trzyma zegarek, sprawdza czas i zachowuje się jak człowiek.
Gąsienica – jest ogromna i ma cechy ludzkie.
Bliźniacy Tweedledee i Tweedledum – mają niezwykłe proporcje ciała.
9
a) potwory (jakie?) dziwne
stał (gdzie?) na balkonie
trudno (co robić?) frunąć
idzie (co?) burza
Przypomnienie:
Związek wyrazowy składa się z wyrazu określanego, zwanego nadrzędnym,
oraz wyrazu określającego, czyli podrzędnego. Wyraz podrzędny uzupełnia
treść wyrazu nadrzędnego.
10
fantastyczna historia – jaka?
kraina wyobraźni – czego?
rozmowa z kotem – z kim?
11
Na przykład:
cztery łapy – ile?
spojrzał na chmury – na co?
uderzenie pioruna – czego?
Dzielny Bilbo z Hobbitonu rozglądał się wokół z niedowierzaniem.
W fabryce płynęła powoli słodka różowa rzeka.
Okrutna czerwonowłosa królowa zezłościła się na służbę.
Przypomnienie:
W zdaniu wyróżniamy związek główny – podmiotu z orzeczeniem. Wszystkie
pozostałe związki występujące w zdaniu to związki poboczne.
12
Na przykład:
Niezwykły obraz przedstawia fantastyczny krajobraz. Na środku znajduje się
dwukolorowa kurtyna, nad którą świeci księżyc. Między częściami kurtyny
znajduje się przejście do innego świata. Ma ono kształt kurtyny.
13
Alicja
(podmiot)
co zrobiła?
kto?
pobiegła
(orzeczenie)
jaka?
za kim?
zaciekawiona
(przydawka)
za królikiem
(dopełnienie)
jakim?
białym
(przydawka)
Kapelusznik
(podmiot)
jaki?
zasmucony
(przydawka)
co zrobił?
kto?
w czym?
we fraku
(przydawka)
opowiadał
(orzeczenie)
jak?
długo
(okolicznik)
o czym?
komu?
Alicji
(dopełnienie)
o kłopotach
(dopełnienie)
z kim?
z Czasem
(przydawka)
14
a) Dnia pierwszego września roku Pańskiego 1659 wstąpiłem na pokład
okrętu, w ósmą rocznicę dnia, w którym opuściłem w Hull [czytaj: hal] ojca
i matkę i lekkomyślniem ruszył na oślep w szeroki świat. [...]
Żeglowaliśmy ku północy wzdłuż wybrzeży Brazylii, potem zaś,
osiągnąwszy dziesiąty stopień północnej szerokości, mieliśmy skierować się
wprost ku Afryce. Pogoda była piękna, ale upał panował wielki. [...]
Po dwunastu dniach minęliśmy równik i znaleźliśmy się mniej więcej
na siódmym stopniu szerokości północnej, gdy powiało straszliwe tornado,
czyli trąba powietrzna, i odrzuciło nas daleko z drogi obranej.
Burza nadciągnęła zrazu od południowego wschodu, potem runął wicher
od północnego zachodu. Potęga trąby powietrznej była taka, że
zrezygnowawszy z wysiłków żeglowania, daliśmy się wichrom pędzić
bezwolnie. Trwało to przez wiele dni, każdego zaś ranka sądziliśmy, że
nie doczekamy wieczoru.
Zmieniwszy [...] kierunek, pożeglowaliśmy w stronę północno-zachodnią,
by znaleźć pomoc na jednej z wysp Indii zachodnich. Ale los inaczej zrządził.
Ledwośmy przebyli kawałek drogi w tym kierunku, zahuczała ponownie
burza i poniosła nas tak daleko na zachód, że mniej baliśmy się teraz
zatonięcia na pełnym morzu, niż rozbicia o nieznane wybrzeże i zjedzenia
przez ludożerców.
Wśród tej niedoli rozległo się pewnego ranka wołanie: Ląd!
b) Narrator wypowiada się w 1. osobie.
Przypomnienie:
Pamiętnik to osobista relacja z ważnych dla piszącego wydarzeń, w których
osoba ta uczestniczyła. W pamiętniku autor wspomina także o uczuciach,
które wywoływała w nim dana sytuacja. Wydarzenia są opisywane z dystansu
czasowego, czyli po upływie dłuższego czasu od ich zakończenia. Na początku
wpisu można podać datę, ale nie jest to konieczne. Tekst jest pisany
w pierwszej osobie liczby pojedynczej.