Seminarium krytyki i prelekcji

Kod przedmiotu/modułu
K1-23/2011
K1-33/2012
K1-30/2013
Nazwa przedmiotu
Seminarium krytyki i prelekcji
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Kompozycja
Typ studiów
I stopnia
Wymagania wstępne
Zdany egzamin wstępny na studia I stopnia, specjalność Kompozycja.
Wymagania zostały określone w „Informatorze dla kandydatów na
studia stacjonarne I stopnia”.
Wymagania końcowe
Zaliczenie wg podanych kryteriów
Cele przedmiotu/modułu
Treści kształcenia
•
•
•
poznanie warsztatu krytyka muzycznego i publicysty
opanowanie konstruowania tekstów krytycznych
praktyczna znajomość konstruowania tekstów o różnym
przeznaczeniu
• przygotowanie do samodzielnej pracy nad tekstami
• poznanie podstawowej problematyki związanej z
konstruowaniem wypowiedzi ustnej, dostosowanej do różnych
grup odbiorców oraz prelekcji słownej do różnych typów
koncertów
• wyrobienie nawyków związanych z wystąpieniami publicznymi
Cele i funkcje krytyki muzycznej. Warsztat krytyka muzycznego.
Kompetencje krytyka. Wymogi i problemy natury etycznej. Kryteria
wartościowania i oceny. Kryteria oceny sztuki wykonawczej. Kryteria
oceny dzieła muzycznego. Zawartość merytoryczna recenzji. Rygory
terminu, rozmiaru, adiustacja.
Rodzaje recenzji, przykłady, analiza prac. Problematyka recenzji z
koncertów o różnych składach wykonawczych, recenzje z wykonań dzieł
scenicznych, recenzje płytowe i DVD, recenzje podsumowujące.
Cele i funkcje prelekcji muzycznej. Typy odbiorców, kształtowanie
przekazu ustnego w zależności od grup odbiorczych (pod względem
struktury społecznej, wieku, wykształcenia).
Warsztat prelegenta, sztuka poszukiwania odpowiednich treści i ich
wyboru do prelekcji. Rodzaje prelekcji, typy koncertów i audycji
wymagających indywidualnego potraktowania. Różnice między
prelekcją a konferansjerką. Problematyka zawodu prelegenta.
Ćwiczenia w zakresie kształtowania wypowiedzi ustnej:
• komentarze wprowadzające słuchacza do odbioru jednego
utworu
• komentarz integrujący różne wątki i treści wprowadzający do
odbioru kilku utworów (sztuka odnajdywania treści
nadrzędnych)
• wprowadzenie słowne do całego koncertu – sztuka
komponowania słowa integrującego w formie eseju
1
•
Zamierzone efekty
kształcenia
w zakresie kompetencji społecznych:
w aspekcie niezależności
•
Formy kształcenia
(np. wykład/ćwiczenia/inne)
specyfika koncertów dla młodych odbiorców: konstruowanie
tematycznych audycji dla dzieci i młodzieży
w sposób świadomy poszerza swoją wiedzę i umiejętności
poprzez odpowiedzialny wybór przedmiotów uzupełniających
podstawowy tok studiów
Zajęcia zbiorowe w formie wykładu, ćwiczeń, seminarium.
Rok
Punkty ECTS (nakład pracy
studenta niezbędny do
osiągnięcia zamierzonych
efektów kształcenia)
Semestr
I
1
II
2
3
III
4
5
6
Tok 2011
2
2
Tok 2012
2
2
Tok 2013
3
3
2
2
zal
zst
Punkty ECTS
Ilość godzin w
tygodniu
Tok 2011,
2012, 2013
Rodzaj
zaliczenia
Tok 2011,
2012, 2013
Legenda
Kryteria oceny i sposoby
weryfikacji
zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz –
egzamin; ekm – egzamin komisyjny
Ocena na podstawie całorocznej pracy studenta w realizowaniu
poszczególnych zadań cząstkowych, w zakres których wchodzą:
Semestr zimowy: cztery prace pisemne:
• dwie recenzje z koncertów z bieżącego repertuaru
• jedna
recenzja
podsumowująca
kilkukoncertowe
lub
kilkudniowe zdarzenie muzyczne
• jedna recenzja płytowa
Kryteria oceny dotyczą wartości merytorycznej tekstów (wiedza
przedmiotowa i umiejętność jej wykorzystania w recenzji), walorów
językowych tekstu (umiejętności poprawnego językowo przekazu przede
wszystkim pod względem stylistycznym i logicznym), adekwatności
przekazu w zależności od przeznaczenia tekstu dla grup odbiorczych.
Ocena weryfikuje:
• umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych
dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze
studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, na temat
2
•
•
Literatura
interpretowania muzyki, z wykorzystaniem podstawowych ujęć
teoretycznych, a także różnych źródeł
umiejętność zbierania, analizowania i interpretowania
informacji, rozwijania idei i formułowania krytycznej
argumentacji oraz wewnętrzną motywacją i organizacją pracy
twórczej
umiejętność samooceny, konstruktywnej krytyki w stosunku do
działań innych osób
Semestr letni: trzy prelekcje ustne:
• dotycząca wprowadzenia słownego do jednego utworu
• wprowadzająca do kilku różnych kompozycji
• wprowadzająca do całego koncertu
Ocena prelekcji dotyczy aspektów merytorycznych (prawidłowych i
zgodnych z faktografią informacji, kompetentnych poszukiwań
literaturowych, umiejętności ich wyboru w zależności od charakterystyki
odbiorcy), aspektów związanych z przekazem treści (adekwatność
werbalna i niewerbalna przekazu ustnego)
Ocena weryfikuje:
• umiejętność przygotowania typowych wystąpień ustnych,
dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze
studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, na temat
interpretowania muzyki, z wykorzystaniem podstawowych ujęć
teoretycznych, a także różnych źródeł
• formy zachowań związane z występami publicznymi ze
szczególnych uwzględnieniem prezentacji muzyki własnej i
innych kompozytorów
• zdolność do efektywnego wykorzystania: wyobraźni, intuicji,
emocjonalności, zdolności twórczego myślenia i twórczej pracy
w trakcie rozwiązywania problemów, zdolności elastycznego
myślenia, adaptowania się do nowych i zmieniających się
okoliczności
• umiejętność kontroli własnych zachowań i przeciwdziałanie
lękom i stresom, jak również umie sprostanie warunkom
związanym z publicznymi występami lub prezentacjami.
An anthology of musical criticism, ed. N. Demuth, Greenwood Press, [s.
l.] USA, 1971.
Bula K., Jak mówić o muzyce. Vademecum komentatora muzycznego,
Warszawa 1991.
Ciesielski R., Refleksja estetyczna w polskiej krytyce muzycznej
Dwudziestolecia Międzywojennego, Poznań 2005.
Chęćka-Gotkowicz A., Dysonanse krytyki, Gdańsk 2008.
Dziadek M., Polska krytyka muzyczna w latach 1890–1914, t. 1:
Koncepcje i zagadnienia, Katowice 2002.
Dźwięk–Słowo–Obraz–Myśl. Rola krytyki w dzisiejszym życiu
artystycznym, red. A. Matracka-Kościelny, Podkowa Leśna–Stawisko
2003,
Filip G., O krytyce przy muzyce, „Odra”,
http://odra.okis.pl/article.php/605.
Gołąb M., Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003.
Każdy wie jak i każdy potrafi. Rozmawiają Dorota Kozińska i Rafał
Augustyn, „Ruch Muzyczny” 2007, nr 21.
3
Krytycy przy okrągłym stole, red. E. Dzięmbowska, Warszawa 1966.
Krytyka muzyczna. Teoria–historia–współczesność, red. M. Bristiger et
al., Zielona Góra 2009.
Jarociński S., Antologia polskiej krytyki muzycznej XIX i XX wieku,
Kraków 1955.
Kofin E., Krytyka muzyczna, Wrocław 2010.
McLeese D., Straddling the Cultural Chasm: The Great Divide between
Music Criticism and Popular Consumption, „Popular Music and
Society”, Vol. 33, No. 4, October 2010, s. 433–447.
Niziurski M., Prelekcja muzyczna, Kielce 1994.
Sułek A., Czym jest krytyka? Jaka jest praktyka? Na pytania odpowiada
Andrzej Chłopecki, „Ruch Muzyczny” 2007, nr 5.
oraz archiwalne i bieżące teksty krytyczne z periodyków muzycznych
Język wykładowy
polski
Prowadzący
dr I. Starzec-Kosowska
Uwagi
4