Programowanie muzyki do terapii.pages
Transkrypt
Programowanie muzyki do terapii.pages
Kod przedmiotu/modułu MT1_15/2013 MT1_16/2013 Nazwa przedmiotu Programowanie muzyki do terapii Kierunek Kompozycja i Teoria Muzyki Specjalność Muzykoterapia Typ studiów I stopnia Wymagania wstępne Zdane egzaminy końcowe na I roku stacjonarnych studiów I stopnia. Wymagania końcowe wykład - egzamin obejmujący zakresem treści programu nauczania przedmiotu. ćwiczenia - zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu nauczania przedmiotu, ćwiczenia - zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu nauczania przedmiotu. Cele przedmiotu/modułu • Dostarczenie propozycji repertuarowych z zakresu muzyki mistrzowskiej (której • • • • • • Treści kształcenia działanie na publiczność poświadczone jest badaniami recepcji) do tworzenia programów terapeutycznych. Nabycie znajomości stylistyki w zakresie różnych rodzajów muzycznej ekspresji i różnych typów estetyki twórczej. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu programowania muzyki do terapii. Nabycie umiejętności praktycznego posługiwania się metodami analizy dzieła muzycznego przydatnymi w muzykoterapii. Zaznajomienie się i zrozumienie podstawowych zasad prawidłowego doboru utworów muzycznych dla określonych celów terapeutycznych i metod muzykoterapii. Pogłębienie umiejętności aktywnego słuchania pod kątem odszukiwania cech utworów świadczących o ich przydatności w terapii. Nabycie umiejętności tworzenia programów muzycznych dla określonych spotkań terapeutycznych. • Emocjonalny kontekst dzieła a programowanie muzykoterapeutyczne. • XX-wieczne teorie mechanizmu generowania przez muzykę emocji. • Dzieła, które powstały pod wpływem wielkich napięć emocjonalnych i stanowiły dla ich twórców formę auto-terapii. • Muzyka „malarska” – obrazy natury w muzyce: natura ożywiona, matura • • • • • • • • • • • nieożywiona, obrazy ludzkich charakterów – od klawesynistów francuskich do R. Straussa. Wielkie miasta w muzyce. Wojna w muzyce. Muzyka grozy i ekspresjonistycznego wstrząsu. Muzyka snu, nocy i śmierci. Muzyka dla dzieci i „o dzieciach”. Problematyka programowania muzyki do terapii. Metody analizy dzieła muzycznego T. Natansona oraz S. Ertl'a i J.A. Hartley'a. Bilans psychomuzyczny Edith Lecourt. Programowanie muzyki dla różnych metod i technik muzykoterapii, m.in. relaksacyjnych, projekcyjno-wyobrażeniowych, techniki portretu muzycznego, metod przestrajania. Przegląd wybranych klasyfikacji utworów muzycznych wykorzystanych w muzykoterapii m.in. E. Galińskiej, T. Natansona, M. Kieryła. Zasady doboru materiału muzycznego do terapii, m.in. zasady iso i level. Analiza i konstrukcja przykładowych programów muzycznych. Zamierzone efekty kształcenia Student po ukończeniu kursu w zakresie wiedzy: • zna podstawową literaturę muzyczną niezbędną do wykonywania zawodu muzykoterapeuty [K1_W01]; • zna elementy dzieła muzycznego oraz rozumie ich wzajemne relacje, a także zna wzorce budowy formalnej utworów [K1_W02]; • posiada wiedzę umożliwiającą docieranie do wiarygodnych źródeł informacji, ich analizowanie i interpretowanie we właściwy sposób [K1_W03]; • zna i rozumie podstawowe linie rozwojowe w historii muzyki oraz zna publikacje z zakresu muzykoterapii [K1_W04]; • orientuje się w piśmiennictwie muzykoterapeutycznym, zarówno w aspekcie jej historii, jak też jej obecnego stanu (dotyczy to także Internetu i e-learningu) [K1_W05]; • zna podstawowe style muzyczne, metody i techniki wykorzystywane w ramach muzykoterapii [K1_W07]; w zakresie umiejętności: • posługuje się reprezentatywnym repertuarem niezbędnym do wykonywania zawodu muzykoterapeuty oraz umie wykorzystywać określone formy muzyczne do własnych koncepcji i działań [K1_U03]; • zdobywa doświadczenie wynikające z wykonywania i stosowania form muzycznych [K1_U04]; • umie czytać partytury muzyczne w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu muzykoterapeuty [K1_U06]; • posiada podstawowe umiejętności w zakresie analizy i interpretacji utworów reprezentujących różne style muzyczne niezbędne do wykonywania zawodu muzykoterapeuty [K1_U08]; • dysponuje metodami i technikami oraz sposobami ich realizowania umożliwiającymi samodzielną pracę z materią muzyczną stosownie do potrzeb muzykoterapii [K1_U09]; • posiada umiejętności umożliwiające operowanie materią muzyczną pod kątem formy, struktury i zawartej w niej idei [K1_U12]; • jest biegły w zakresie słuchowego rozpoznawania materiału muzycznego, zapamiętywania go i operowania w ramach wykonywanego zawodu muzykoterapeuty [K1_U13]; w zakresie kompetencji społecznych: • samodzielnie podejmuje niezależne prace, wykazując się umiejętnościami: zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją i organizacją pracy twórczej w zakresie muzykoterapii [K1_K02]. Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/ inne) wykład, zajęcia zbiorowe ćwiczenia, zajęcia grupowe ! Punkty ECTS (nakład pracy studenta niezbędny do osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia) Rok Semestr I 2 III 3 4 Punkty ECTS - wykład 2 2 Ilość godzin w tygodniu wykład 1 1 Rodzaj zaliczenia wykład zst egz Punkty ECTS - ćwiczenia 3 3 Ilość godzin w tygodniu ćwiczenia 1 1 Rodzaj zaliczenia ćwiczenia zal zst Legenda 1 II zal – zaliczenie zst – zaliczenie ze stopniem egz – egzamin 5 6 Kryteria oceny i sposoby weryfikacji wykład - egzamin obejmujący znajomość przedstawionej na wykładach literatury muzycznej i piśmiennictwa. Warunkiem uzyskania oceny dostatecznej jest opanowanie co najmniej 50 % materiału. Skala ocen: według obowiązującego Regulaminu Studiów. ćwiczenia - podstawą zaliczenia jest przygotowanie programów muzycznych dla poszczególnych metod i technik muzykoterapii oraz opanowanie podstaw teoretycznych programowania muzyki do terapii. Skala ocen: według obowiązującego Regulaminu Studiów. Literatura • Bottcher H. F., Die Dimensionen des Erlebens und das Muzikerleben, • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • Język wykładowy [w:] Musiktherapie Theorie und Methodik, VEB Gustav Fischer Verlag, Jena 1971, s. 34-47. Brower C., A Cognitive Theory of Musical Meaning, Journal of Music Theory, Vol. 44. 2, 2000, ss. 323-379. Galińska E., Doświadczenia urazowe i ich terapia metodą „Portretu Muzycznego” (PM), „Psychoterapia” nr 1 (124), 2003, s. 19-71. Galińska E., Kierunki rozwojowe w polskiej muzykoterapii, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 45, Wrocław 1988, s. 155-178. Galińska E., Podstawowe kierunki teoretyczne muzykoterapii, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 52, Wrocław 1989, s. 32-44. Galińska E., Portret muzyczny jako forma psychoterapii, W: Stachyra K. (red.), Modele, metody i podejścia w muzykoterapii, UMCS Lublin 2012, s. 97-116. Galińska E., Wpływ muzyki na symboliczny i diagnostyczny wymiar procesu wyobrażeniowego, „Muzyka” nr 4, 2005, s. 3-29. Gerhart H., Grundlagen der Muziktherapie und Muzikpsychologie, Fischer, Jena 1975. Janicki A., Dziecko jako odbiorca muzyki poważnej, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 45, Wrocław 1988, s. 101-110. Janiszewski M., Muzykoterapia aktywna, PWN, Warszaw-Łódź 1993. Kierył M., Muzyka na oddziale intensywnej opieki medycznej, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 24, Wrocław 1980, s. 255-270. Kierył M., Gurgoń B., Wykorzystanie muzyki ocenianej przez odbiorców jednoznacznie jako muzyka relaksująca lub aktywizująca, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 76, Wrocław 2000, s. 59-64. Kierył M., Skarżyńska M., Muzyka w pracy bibliotekarza i biblioterapeuty, Oficyna Drukarska Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Książnicy Miejskiej w Toruniu, Warszawa-Toruń 1990. Krout R., Music listening to facilitate relaxation and promote wellness:Integrated aspects of our neurophysiological responses to music, „The Arts in Psychotherapy” nr 34, 2007. Kukiełczyńska K., Kompozycja muzykoterapia, [w:] Sztuka w kontekście oddziaływania na człowieka, (red.) L. Kataryńczuk-Mania, J. Karcz, Zielona Góra 2006. Kukiełczyńska K., Koncepcja programowania muzyki przydatnej w terapii, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 73, Wrocław 1998, s. 73-75. Kukiełczyńska-Krawczyk K., Metoda kwalitometryczna Tadeusza Natansona w badaniach muzykoterapeutycznych, W: Tadeusz Natanson. Kompozytor, uczony, pedagog. Seria Muzycy Wrocławscy 2, Akademia Muzyczna we Wrocławiu, Wrocław 2010, s. 157-172. Kukiełczyńska-Krawczyk K., Odbiór elementów dzieła muzycznego o charakterze uspokajającym w sferze emocjonalnej, „Muzykoterapia Polska” t. 1, nr 1-2, Wrocław 2002, s. 45-48. Kukiełczyńska-Krawczyk K., Jethon Z., Influence of relaxation music on heart rate variability, [w:] Borysiuk Z. (red.), Movement and Health, Opole University of Technology, Opole 2006, s. 472-478. Lecourt E., Muzykoterapia czyli jak wykorzystać siłę dźwięków, Videograf II, Katowice,Chorzów 2008. Natanson T., Dzieło muzyczne jako niewerbalny komunikat, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 17, Wrocław 1978, s. 109-118. Natanson T., Programowanie muzyki terapeutycznej, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 53, Wrocław 1992. Natanson T., Wstęp do nauki o muzykoterapii, Ossolineum, Wrocław 1979. Reinecka H. P., Die emotionellen Kategorien des Musikhores und ihre Bedeutung für die therapeutische Anwendung von Musik, [w:] Musiktherapie Theorie und Methodik, VEB Gustaw Fischer Verlag, Jena 1971. Tuchowski A., Dzieło operowe w perspektywie psychoanalitycznej – Hans Keller a psycho- analityczna interpretacja oper Benjamina Brittena, [w:] Teorie opery, (red.) M. Jabłoński, Poznań 2004, s. 333 – 356. Tuchowski A., Emocjonalny i semantyczny kontekst dzieła muzycznego a programowanie muzykoterapeutyczne, w: Kataryńczuk-Mania L., Karcz J. (red.), Sztuka w kontekście oddziaływania na innych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2006, s. 11-22. wykład - polski, zajęcia mogą być prowadzone w również w języku angielskim, ćwiczenia - polski Prowadzący Uwagi wykład - prof. wizyt. dr hab. Andrzej Tuchowski ćwiczenia - dr Klaudia Kukiełczyńska-Krawczyk