03_konspekt_cieszyc sie innoscia

3. CIESZYĆ SIĘ TYM, ŻE JESTEŚMY RÓŻNI (RDZ 25,27-34)
Cele katechetyczne – wymagania ogólne
• Poznanie opowiadania Rdz 25,27-34
• Wdrażanie do analizy porównawczej bohaterów narracji biblijnych
• Odkrywanie sposobów na rozwiązanie konfliktów w rodzeństwie
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
Wiedza:
• Uczeń charakteryzuje postaci Jakuba i Ezawa.
• Uczeń umie wskazać, jaką postawę wobec swoich synów zajmowali Rebeka i Ezaw.
• Uczeń potrafi wyjaśnić, na czym polegał przywilej pierworództwa.
• Uczeń umie odpowiedzieć na proste pytania dotyczące tekstu Rdz 25,27-34.
Metody:
praca w grupie, praca z tekstem biblijnym, czytanie tekstu powtarzające zdania, praca z
formularzem, praca ze zdjęciami, rozmowa kierowana, pantomima (Marionetki), szczepionka
Środki dydaktyczne:
Pismo Święte, karta pracy ucznia (zał. 1), zdjęcia przedstawiające łąki (zał. 2), formularz pt.
Różnice między Jakubem i Ezawem, formularz pt. Charakter Jakuba i Ezawa (formularze na
„karcie pracy ucznia”)
Przebieg spotkania
1. Dlaczego świat jest „bardzo dobry”?
Wstęp
Znamy opowiadanie o stworzeniu świata z Księgi Rodzaju. To, co jest w nim ważne, to nie jak Pan
Bóg stworzył świat czy w ile dni to uczynił. Ważna jest prawda o człowieku i świecie: stworzeni
przez Boga, ukochani przez Niego, człowiek nosi w sobie podobieństwo do Boga. Ciekawe, że Pan
Bóg każdy dzień stworzenia kończy zdaniem, że to, co stworzył, było „dobre” – można to słowo
rozumieć też jako „piękne”. Gdy stworzył cały świat, powiedział, że wszystko, co stworzył, było
„bardzo dobre” – bardzo piękne. Dlaczego było piękne? Skąd to piękno się brało?
Metoda: praca ze zdjęciami
Materiał: zdjęcia przestawiające łąki (zał. 2)
Zdjęcia przedstawiające rozkwiecone łąki. Zadaniem dzieci jest wskazanie, co stanowi o pięknie
tych łąk.
Różnorodność kwiatów, kształtów, kolorów.
Puenta
To, że jesteśmy różni między sobą, to dzieło Pana Boga. On cieszy się tym, że nie jesteśmy tacy
sami. Podobnie jak z kwiatami na łące. Różnią się one kolorami, kształtami. I to jest piękne. Jakie
różnice mogą być między ludźmi?
2. Czym się różnili Jakub i Ezaw?
Aktywizacja 1
Wstęp
Jakub i Ezaw są bliźniakami. Czasami mówi się, że bliźniaki są jak dwie krople wody. Czy tak było
z nimi? By o tym się przekonać, zapoznamy się z opowiadaniem z Rdz 25,27-34. Tam napotkamy
na określenie „przywilej pierworództwa” – przywilej odnosi się do najstarszego dziecka w rodzinie,
które w owym czasie otrzymywało specjalne błogosławieństwo ojca, który czynił go swoim
następcą i głową rodziny, dawał mu podwójną część jego majątku (inaczej: dziedzictwa).
Metoda: lektura Rdz 25,27-34 przez czytanie powtarzając zdania.
Jedno dziecko odczytuje pierwsze zdanie. Drugie dziecko odczytuje raz jeszcze to zdanie i czyta
kolejne. To zdanie zostaje ponownie odczytane przez następne dziecko, które dodaje kolejne
zdanie. Itd.
Puenta
To samo zdanie było czytane przez dwie różne osoby. Sposób odczytania był za każdym razem
inny. Potwierdzenie, że różnimy się między sobą.
Aktywizacja 2
Wstęp
W oparciu o poznany tekst mówiący o rywalizacji między Jakubem i Ezawem spróbujemy teraz
ustalić, czym różnili się między sobą.
Metoda: praca z formularzem
Materiał: karta pracy ucznia
Podział na grupy czteroosobowe. Zwrócić uwagę, by dzieci w każdej grupie były zróżnicowane pod
względem umiejętności czytania, myślenia, formułowania zdań itd.
Formularz pt. Różnice między Jakubem i Ezawem (karta pracy)
Polecenie: przy każdym zdaniu wpisz imię właściwego brata: Jakub lub Ezaw.
Charakterystyka
Był owłosiony i rudy.
Był pasterzem, który mieszkał w namiocie.
Polował na zwierzęta, przez co często spędzał noce pod gołym niebem.
Był najstarszym synem Izaaka, czyli był synem pierworodnym.
Zazdrościł bratu przywileju pierworództwa.
Czasami nazywano go Edomem.
Był ukochanym synem Izaaka.
Był ukochanym synem Rebeki.
Imię
Formularz pt. Charakter Jakuba i Ezawa.
Wykreśl z poniższej listy określeń trzy słowa, które nie pasują do osoby
Jakuba
Ezawa
serdeczny
silny
spokojny
gwałtowny
zazdrosny
przebiegły
chytry
inteligentny
nieroztropny
lekkomyślny
odpowiedzialny
lekceważący
głupi
nieokrzesany
rozsądny
przewidujący
Puenta
Jakub i Ezaw są różni. Nie umieją się cieszyć sobą, nie potrafią docenić tego, że różnią się między
sobą. Jest tylko rywalizacja, zazdroszczenie, wrogość.
3. Rady dla rodziców Jakuba i Ezawa
Wstęp
Jakub i Ezaw rywalizowali ze sobą. Tak też niekiedy bywa rodzeństwie. Zobaczymy teraz kilka
sytuacji rywalizacji w rodzeństwie. Pracując w naszych grupach, będziemy chcieli wskazać jakąś
szczepionkę na taką rywalizację.
Metoda: szczepionka
Uczniowie pracują w grupach. Ich zadaniem jest wskazanie dwóch lub trzech pomysłów na
zaradzenie opisanym poniżej sytuacji. Rada w postaci „szczepionki” ma być skierowana do siostry
(brata), który opowiada o swojej relacji do siostry (brata)
Przykłady rywalizacji w rodzeństwie (karta pracy)
a) Brat (siostra) przynosi bardzo dobre oceny ze szkoły. Ja mam słabsze. Dlatego zazdroszczę mu i
jestem zły, że rodzice ciągle go chwalą.
b) Nie umiem spokojnie bawić się z moją siostrą (bratem). Ciągle mi coś zabiera, ciągle każe mi się
bawić w to, co ona (on) chce i od razu kłócimy się.
c) Nie mogę w nic zagrać na komputerze, bo wciąż okupuje go mój brat (siostra).
d) Brat (siostra) ciągle skarży na mnie do rodziców. Nie lubię go (jej) za to i odpłacam się tym
samym.
Np. szczepionka do a)
• Poproszę brata o wspólne odrabianie lekcji.
• Pogratuluję bratu dobrych ocen.
• Będę więcej czasu poświęcał na naukę w domu.
4. Potrzebujemy siebie nawzajem
Wstęp
Historia Jakuba i Ezawa pokazuje nam, że nie trzeba walczyć ze sobą, ale potrzeba współpracy. Ta
współpraca jest konieczna szczególnie, gdy są różnice między nami. W ten sposób możemy służyć
sobie swoimi umiejętnościami i darami. Zabawimy się teraz w grę nazywaną „Marionetki”.
Metoda: pantomima (Marionetki)
Uczestnicy łączą się w pary. Jeden kładzie się na plecach, a drugi wchodzi w rolę aktora
lalkowego. Sprawdza, czy funkcjonują wszystkie jego członki, a następnie pociąga za niewidzialne
sznurki. Leżący musi każdorazowo wykonać odpowiednie ruchy. Gdy para już się zgra, aktor może
spróbować przejść się ze swoją marionetką, posadzić ją na krześle itp. Po pewnym czasie zmieniają
się rolami.
Można parom polecić wykonanie określonej czynności, którą para otrzymuje na kartce. Wspólnie
muszą ustalić, w jaki sposób przedstawią tę scenkę.
Ćwiczenie uczy współpracy, otwartości na drugie, zwracania uwagi na jego słowa i gesty.
Ćwiczenie wzbudza zaufanie między sobą.