Co zrobić kiedy dziecko przeklina?

Co robić kiedy dziecko przeklina?
Już z ust trzylatka możesz usłyszeć "soczyste" słowa, jak cholela, dupa czy "kujwa".
Przedszkolak bardzo szybko uczy się brzydkich wyrazów, tak jak i innych słów. Czasem
wystarczy, że raz usłyszy dane określenie i zapamiętuje je. I może go użyć nawet po długim
czasie. Małe dziecko nie dzieli słów na ładne i brzydkie. Nie rozumie znaczenia przekleństw,
ale wyczuwa atmosferę, w jakiej są wypowiadane. Zdaje sobie sprawę, że mają moc, bo
potrafią wywołać zaskoczenie, złość czy śmiech u mamy i taty lub doprowadzić kolegę do
płaczu. Maluch odkrywa, że dzięki wulgaryzmom może zwrócić na siebie uwagę. Czasem
mówi brzydkie słowa dla zabawy. Przekleństwa go śmieszą, podoba mu się ich brzmienie.
Na początku ignoruj. Pierwsze przekleństwa usłyszane od czterolatka, który do tej
pory był słodkim aniołkiem, zaskakują rodziców i wprawiają w osłupienie. Zwłaszcza, jeśli
sami w domu nigdy nie używaliśmy podobnych słów. Trudno w takim momencie
powstrzymać się od komentarza. Ale wbrew pozorom najlepszą reakcją na pierwsze
przekleństwa jest ...brak reakcji. Nic nie mówić, ale też nie okazywać emocji.
Nie okazuj zdenerwowania, oburzenia czy zakłopotania. Gdy odpowiesz, maluch
szybko zorientuje się, że brzydkimi słowami może łatwo zwrócić na siebie uwagę. Może
odkryje nową metodę na wytrącenie rodziców z równowagi? Gdy jednak przekona się, że
jego "magiczne" słowa nie robią na tobie wrażenia, szybko się nimi znudzi.
Zachowaj powagę. Określenia typu "cholerny miś", czy "piepsony samochód"
wypowiadane przez małego człowieka z powagą lub pasją, mogą rozbawić. Ale w takich
momentach trzeba powstrzymać się od śmiechu. Wyjdź z pokoju jeśli czujesz, że za chwilę
wybuchniesz śmiechem. Twoje rozbawienie jest komunikatem dla dziecka, że jego "mocne"
słowo zadziałało. Mama się śmieje, więc to słowo przypadło jej do gustu - myśli maluch.
Twój śmiech będzie dla smyka przyzwoleniem, że takich słów może używać częściej. I przy
najbliższej okazji będzie chciał rozbawić nimi panią w sklepie, lekarkę na badaniu czy
nauczycielkę w przedszkolu.
Bądź stanowcza. Gdy mimo braku twojej reakcji maluch często przeklina i problem
się nasila, powiedz jasno i stanowczo, ale spokojnie, że tak nie można mówić. Dziecko musi
zrozumieć, że to wcale nie są żarty. Jeśli zacznie dopytywać, dlaczego nie wolno, wyjaśnij, że
takie słowa są po prostu brzydkie. Zapytaj, czy malec wie, co tak właściwie ów wyraz
oznacza. Może okazać się, że dziecko nie zdaje sobie sprawy, że mówiąc tak obraża innych.
Starszemu przedszkolakowi powiedz, że określenia typu "dupek", "kretyn", "świnia" mogą
ranić. Zapytaj, jak by się czuł, gdyby kolega tak go nazwał. Sięgnij też po książkę - bajkę
terapeutyczną, w której bohater doświadcza przykrości z powodu wulgaryzmów.
Nie strasz malucha na przykład, że jak będzie przeklinał, to mu język odpadnie,
babcia nie przyjedzie albo nie dostanie za karę słodyczy.
Mały uczeń rozładowuje emocje Kilkulatek, uczeń szkoły podstawowej zdaje sobie sprawę,
jakie mogą być skutki przekleństw - że mogą ranić, obrażać, denerwować. Czasem
wykorzystuje je, żeby sprowokować rodzica, prowadzi walkę na słowa. Często przeklinanie
staje się sposobem rozładowania złości. Bywa sposobem odreagowania emocji, z którymi
dziecko sobie nie radzi. W tym wieku pojawia się też silna potrzeba akceptacji ze strony
rówieśników. Przeklinanie bywa sposobem jej zdobywania.
Tłumacz spokojnie. W przypadku starszego dziecka musisz reagować zawsze i
kategorycznie. Ale nie daj się sprowokować - nie krzycz, nie strofuj ani nie wchodź w
dyskusję, która ma przekonać dziecko, że musi przestać mówić wulgarnie. Podobnie nie
dyskutuj, gdy smyk zaczyna się tłumaczyć, że miał prawo przekląć, bo... (tu wymienia
powód). Utnij rozmowę.
Daj dziecku czytelny sygnał Mów wprost, że nie będziesz tolerować tego rodzaju
zachowania. Możesz powiedzieć np. "w naszym domu się nie przeklina, nie zamierzam
rozmawiać z tobą w ten sposób". Po takim komunikacie najlepiej natychmiast wyjdź z
pokoju. Twoje odejście dodatkowo zaznaczy, że nie będziesz aprobować wulgarnych słów
dziecka.
Autor Olga Kamińska