Docenić psychografologię - Asylon Ośrodek psychoedukacyjny

Docenić psychografologię
Ewa Maksymowska – ASYLON Ośrodek Psychoedukacyjny
Grafolog potrafi wiele powiedzieć o człowieku, tylko na podstawie analizy próbki pisma.
Informacje te dotyczyć mogą różnych sfer życia. Ocenia się, że wytrawny specjalista może
wypowiedzieć się na temat ok. 300 cech człowieka.
Studiując charakter pisma, psychografolog może określić między innymi: typ temperamentu
piszącego, jego emocjonalność, aktywność, podejście do problemów życiowych, relacje
z ludźmi, zorganizowanie, preferowane postawy i wartości.
Na podstawie pisma można stworzyć tzw. portret psychologiczny piszącego.
Niektóre informacje są trudne do uzyskania innymi metodami.
W Polsce korzystanie z usług psychografologa nie jest tak popularne jak na Zachodzie,
z kilku powodów. Jednym z istotnych jest kojarzenie grafologii ze „sztukami tajemnymi”,
takimi jak: tarot, wróżby itp. Nic bardziej mylnego.
Psychografologia jest rodzajem testu projekcyjnego – metody uznanej przez psychologię
i z powodzeniem przez nią wykorzystywanej.
Pismo jest wytworem człowieka, w którym nieświadomie wyraża swoją osobowość
i emocje, rzutuje osobiste problemy, prezentuje system wartości itd.
Umiejętne posługiwanie się każdym testem projekcyjnym wymaga dużej wiedzy z zakresu
psychologii. Spotykane czasami nieprofesjonalne diagnozy osób nie będących psychologami
nie przysparzają psychografologii entuzjastów!
W Polsce nie ma niestety ośrodków profesjonalnie kształcących specjalistów z tego zakresu
i instytucji dbających o standardy wykonywania tego zawodu.
Uważnie obserwując zachowanie człowieka można naprawdę wiele o nim powiedzieć.
Podobnie jest z naszym pismem. Aby się o tym przekonać proponuję próbę - zabawę.
Proszę wyrazić graficznie posługując się linią:
A.
B.
C.
D.
E.
Złość
Smutek, przygnębienie
Radość, podniecenie
Chęć pokazania się innym, zabłyśnięcia
Nieśmiałość, chęć wycofania się z kontaktów
Przyjrzyjmy się teraz rysunkom.
A. Złość wyraziłeś linią zamaszystą, ostro zakończoną, skierowaną ku górze lub w prawo
B. Smutek to linia skierowana w dół lub w lewo. Jest delikatna, prawdopodobnie lekko
naciskałeś długopisem na papier, być może drżała ci przy tym ręka.
C. Radość wyraziłeś linią skierowaną ku górze, być może figlarnie zakręconą.
D. Chęć pokazania się innym to chyba linia wyraźna, raczej gruba i zdecydowana,
skierowana ku górze lub w prawo, być może czymś ozdobiona.
E. Nieśmiałość wyraziłeś prawdopodobnie linią krótką, cienką, może nagle urwaną,
skierowaną raczej ku dołowi, lub narysowałeś jakąś figurę zamkniętą np. małe kółko.
Taki sposób rysowania emocji nie jest przypadkowy. Większość ludzi te same emocje wyraża
w podobny sposób. Gdy jesteśmy rozgniewani - krzyczymy i płaczemy. Radość wyrażamy
śmiechem, podskakiwaniem, szerokimi gestami, podniesionym głosem, okrzykami itp.
1
Gesty i postawa ciała obrazują stan naszego ducha.
Ludzie podobnie wyrażają emocje - podobnie więc je rysują. Osoby o zbliżonych cechach
osobowości i podobnych dominujących emocjach (np. depresyjni, weseli, z utrzymującym się
poczuciem skrzywdzenia itp.) wykazują pewne podobieństwo w sposobie pisania.
Profesjonalna analiza pisma opiera się na ocenie wielu jego aspektów – miedzy innymi:
wielkości liter, ich kształtu, nachylenia, rozplanowania tekstu na stronie, siły nacisku itp.
Na podstawie jednej cechy pisma nie można właściwie nic o człowieku powiedzieć. Nie jest
więc prawdziwe twierdzenie, że jeśli ktoś w określony sposób pisze jakąś literę, lub wyraz to
świadczy to o takiej, lub innej cesze jego osobowości, czy charakteru.
Aby móc coś o człowieku powiedzieć trzeba brać pod uwagę pewien zespół wskaźników i ich
wzajemne relacje. Oczywiście trzeba potem umieć „złożyć wszystko w całość” opierając się
na wiedzy z zakresu psychologicznego funkcjonowania człowieka.
Kilka przykładów – zabawy
•
•
•
•
Pismo uporządkowane, płynne świadczy raczej o dobrych zdolnościach
organizacyjnych. Piszący w ten sposób wszystko dobrze potrafi sobie poukładać również jeśli chodzi o tekst. Dobra organizacja, to dla takiego człowieka, ważna
sprawa w każdych okolicznościach.
Osoby umiejące przewidywać, wyciągać trafne i logiczne wnioski piszą najczęściej
w sposób czytelny, stawiają litery prosto utrzymując dobre proporcje między dużymi
i małymi znakami. Ludzie ci lubią jasność i jednoznaczność – również w piśmie.
Umiejętność dostrzegania szczegółów i dbania o drobiazgi wyraża się zwykle pismem
o starannie oddzielonych słowach i raczej małych literach.
Pismo o całych liniach wznoszących się, zamaszyste, raczej nieproporcjonalne,
z optyczną przewagą górnych części liter rysowanych linią zdecydowaną i pewną - to
domena osób energicznych, optymistycznie nastawionych do życia, twórczych,
czasami fantastów.
Warto też wiedzieć, że charakter pisma, tak jak i człowiek, dojrzewa i zmienia się z
wiekiem. Informuje nas do pewnego stopnia o stanie zdrowia piszącego, jest zależny od
emocji, zmęczenia, nastroju itp. Ale mimo wszystko, podstawowe jego cechy pozostają
niezmienne. Nie ma ucieczki od własnego charakteru pisma! Jeśli nawet napiszesz coś lewą
ręką czy będziesz się starać pisać inaczej, niż zwykle – podstawowe cechy pisma nie ulegną
zmianie. Wiedzą o tym autorzy anonimów oraz przestępcy i dlatego listy z żądaniami okupu,
czy „doniesieniami” nie są zwykle pisane ręcznie. Częściej litery są wycinane i naklejane na
papier.
Pisząc, przekazujemy na swój temat informacje w sposób przez nas niekontrolowany –
dlatego, zawód psychografologa wymaga przestrzegania rygorów etycznych.
Piszący powinien być poinformowany, że jego pismo będzie poddawane takiej analizie.
Diagnozując np. przydatność kandydata na określone stanowisko koncentrować się należy
jedynie na takich cechach, które są istotne dla ewentualnego pracodawcy z pominięciem tych,
które dotyczą spraw osobistych, bardziej intymnych.
Psychografologia z powodzeniem może być stosowana w rekrutacji i selekcji oraz
wszędzie tam, gdzie istotną rolę odgrywać będzie wykorzystanie pracownika w firmie
zgodnie z jego kompetencjami, np. przy określaniu ścieżki rozwoju zawodowego.
Jest to metoda stosunkowo prosta i tańsza od innych. Nie jest jednak łatwo znaleźć specjalistę
– psychologa, który potrafi biegle nią się posługiwać, do którego pracodawca miałby
zaufanie.
2