żelazo - "Aqua-Med" ZPAM – KOLASA sp.j

ŻELAZO
ODCZYNNIKI
BIOLABO
Metoda bezpośrednia (z Ferenem)
Odczynnik do ilościowego oznaczania żelaza
w ludzkiej surowicy lub osoczu.
BIOLABO
PRODUCENT :
WYŁĄCZNY DYSTRYBUTOR:
BIOLABO SA,
AQUA-MED ZPAM – KOLASA sp. j. NR KAT. R92108 : R1 1 x 125 mL R2 1 x 2,5 mL R3 1 x 5 mL
02160, Maizy, France
Wólczańska 212, 90-531 Łódź
AQUA-MED
Tel. : 0-42 636 38 02, 636 37 51
IVD DO DIAGNOSTYKI IN VITRO
Fax : 0-42 637 02 96
ZNACZENIE KLINICZNE (1)
TRWAŁOŚĆ I PRZECHOWYWANIE
Stężenie surowiczego żelaza obejmuje Fe3+ związane z surowiczą
transferyną i nie obejmuje żelaza zawartego w surowicy jako wolna
hemoglobina. Stężenie surowiczego żelaza jest obniżone u wielu, ale
nie u wszystkich pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza, oraz
w przewlekłych chorobach zapalnych i zawale mięśnia sercowego.
Większe niż prawidłowe stężenie surowiczego żelaza pojawia się w
chorobach z przeładowania żelazem takich, jak np. hemochromatoza, w
ostrych zatruciach żelazem u dzieci, po doustnym spożyciu leków
zawierających żelazo, dożylnym podaniu żelaza czy w ostrym zapaleniu
wątroby.
Przechowywać w 2-8°C i chronić przed dostępem światła.
• Nie otwarte :
Odczynniki są trwałe do daty ważności na etykiecie.
• Raz otwarte :
Odczynniki są trwałe minimum 6 miesięcy, jeśli są wolne od
kontaminacji
Odczynnik roboczy: trwały minimum 3 miesiące, jeśli jest wolny
odkkontaminacji.
Trwałość wzorca (R3) : Kilka tygodni (pobrać wymaganą ilość,
zamknąć i przechowywać w 2-8°C).
Wyrzucić odczynnik, jeśli jest
mętny lub jeśli ślepa odczynnika
roboczego w 600 nm jest > 0.050.
ZASADA (4)
Po dysocjacji wiązania żelazo-transferyna w kwaśnym środowisku, kwas
askorbinowy redukuje żelazo Fe3+ do żelaza Fe2+. Następnie żelazo Fe2+
tworzy barwny kompleks z 3 -(2-Pyridyl) -5, -6-difuryl-1, -2, -4-triazynodwusulfonianem (Ferene). W ten sposób absorbancja mierzona w 600
nm (580-620) jest wprost proporcjonalna do stężenia żelaza w próbce.
Tiomocznik jest dodawany do odczynnika aby zapobiec interferencji
miedzi.
SKŁAD ODCZYNNIKÓW
R1
REDUKTOR
Kwas cytrynowy
Kwas askorbinowy
Tiomocznik
R2
mmol/L
mmol/L
mmol/L
CHROMOGEN
Ferene
R3
150
30
27
600
µmol/L
WZORZEC
Żelazo 200 µg/dL (35.8 µmol/L)
ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
Odczynniki BIOLABO są przeznaczone do profesjonalnego użytku w
diagnostyce in vitro.
• Używać odpowiedniej ochrony (fartuch, rękawiczki, okulary).
• Nie pipetować ustami.
• Zanieczyszczoną skórę czy zanieczyszczone oczy przemyć starannie
dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza.
• Pozostałe informacje są zawarte w Karcie Charakterystyki Substancji
Niebezpiecznej.
• Odpady : Przestrzegać przepisów obowiązujących w kraju.
Wszystkie próbki powinny być traktowane jako potencjalnie zakaźne – zgodnie z
zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej stosować odpowiednie środki ostrożności.
Przestrzegać przepisów obowiązujących w kraju.
PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW
Przygotować odczynnik roboczy następująco :
R1 (50 objętości) + R2 (1 objętość).
Używać starannie umyty 0.1 N HCl i dobrze popłukany wodą
demineralizowaną sprzęt laboratoryjny. Zwrócić szczególną uwagę na
jakość wody, odczynników i/lub próbek.
Niektóre
automatyczne
analizatory
wymagają
specyficznego
przygotowania odczynników (patrz odpowiednie procedury).
Ten zestaw może być transportowany 1 tydzień w temperaturze
pokojowej.
POBIERANIE PRÓBKI I PRZYGOTOWANIE (6)
Surowica lub heparynizowane osocze. Niezhemolizowana poranna
próbka. Pobrać krew przed innymi próbkami, które wymagają
antykoagulantów. Nie używać EDTA, szczawianów lub cytrynianów.
Surowicze żelazo jest trwałe w próbce przez :
• 4 dni w temperaturze pokojowej.
• 1 tydzień w 2-8°C.
INTERFERENCJE (3) (5)
Hemoglobina : Dodatnia interferencja.
EDTA :
Ujemna interferencja.
Bilirubina :
Brak interferencji.
Bilirubina bezp. :Brak interferencji.
Preparaty żelaza wpływają na surowiczy poziom przez okres do 2-4
tygodni po podaniu.
Obszerniejszy przegląd czynników wpływających na to oznaczenie
znajduje się w publikacji Young D.S.
NIZBĘDNE NIE DOSTARCZONE MATERIAŁY
1. Podstawowe wyposażenie medycznego laboratorium analitycznego.
2. Prawidłowe i patologiczne surowice kontrolne.
KALIBRACJA
• Wzorzec
z
zestawu
(R3)
lub
BIOLABO-Multikalibrator,
NR KAT. R95015.
• lub jakikolwiek kalibrator spójny z metodą referencyjną lub materiałem
referencyjnym.
Częstotliwość kalibracji zależy od prawidłowości funkcjonowania aparatu
i trwałości odczynników.
Zaleca się kalibrację w następujących przypadkach :
1. Kiedy zmienia się serię odczynnika.
2. Po serwisowaniu aparatu.
3. Kiedy wyniki kontroli są poza zakresem, nawet po użyciu nowej
butelki świeżej surowicy.
Wersja: AT 92108 20 01 2005
.
KONTROLA JAKOŚCI
PROCEDURA MANUALNA
•
BIOLABO EXATROL-N (wartości prawidłowe), NR KAT. R95010.
•
BIOLABO EXATROL-P (wartości patologiczne), NR KAT. R95011.
•
Inne surowice kontrolne odwołujące się do tej samej metody.
•
Zewnętrzny program kontroli jakości.
Zaleca się kontrolowanie w następujących przypadkach :
•
Minimum raz na serię.
•
Minimum raz w ciągu 24 godzin.
•
Przy zmianie butelki odczynnika.
•
Po serwisowaniu aparatu.
Jeśli kontrola jest poza zakresem, podjąć następujące działania :
1. Powtórzyć test z tą samą kontrolą.
2. Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, przygotować świeżą
surowicę kontrolną i powtórzyć test.
3. Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, użyć nową butelkę
kalibratora lub świeży kalibrator i powtórzyć test.
4. Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, wykalibrować nową
butelkę odczynnika.
5. Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, skontaktować się z
działem technicznym BIOLABO lub lokalnym dystrybutorem.
Pozostawić odczynniki i próbki w temperaturze pokojowej. Przygotować
2 zestawy probówek zgodnie z dwoma poniższymi tabelami :
PROBÓWKI Z PR.
ŚLEPYMI
Odczynnik R1
Wzorzec
1 ml
1 ml
Próbka
Woda destylowana
200 µl
Wymieszać delikatnie. Pozostawić na minimum 3 minuty w temperaturze
pokojowej.
Odczytać absorbancję A1 w 600 nm (580-620) wobec próby ślepej.
PROBÓWKI Z PR.
BADANYMI
Ślepa
Wzorzec
Odczynnik roboczy
1 ml
1 ml
Noworodki
100 - 250
[17.9 - 44.8]
Niemowlęta
40 - 100
[7.2 - 17.9]
Dzieci
50 - 120
[9.0 - 21.5]
Mężczyźni
65 - 175
[11.6 - 31.3]
Kobiety
50 - 170
[9.0 - 30.4]
Woda destylowana
Badana
1 ml
200 µl
Wzorzec
Żelazo (µmol/L)
1 ml
200 µl
Próbka
Żelazo (µg/dL)
Badana
200 µl
Wzorzec
WARTOŚCI OCZEKIWANE (2)
Wiek
Ślepa
200 µl
200 µl
Wymieszać dlikatnie. Pozostawić na 5 minut w temperaturze pokojowej.
Odczytać absorbancję A2 w 600 nm (580-620) wobec próby ślepej.
Barwa jest trwała 1 godzinę.
Uwaga : Procedury na automatyczne analizatory są dostępne na
życzenie. Skontaktować się z działem technicznym BIOLABO.
Każde laboratorium powinno ustalić swoje własne zakresy wartości
prawidłowych dla populacji, dla której świadczy usługi laboratoryjne.
OBLICZENIA
Obliczyć wynik następująco :
Wynik =
CHARAKTERYSTYKA DZIAŁANIA
W serii
N = 30
Poziom
niski
Poziom
wysoki
Między seriami
N = 60
Poziom
niski
Poziom
wysoki
Średnia µg/dL
71.4
208
Średnia µg/dL
64.2
241
(1)
S.D. µg/dL
1.2
1.16
S.D. µg/dL
1.23
3.06
C.V. %
1.68
0.56
C.V. %
1.92
1.27
(2)
(3)
Granica wykrywalności : ok. 11 µg/dL (2 µmol/L)
Czułość dla 200 µg/dL : ∆Abs. 0.180 w 600 nm.
Badanie porównawcze z komercyjnie dostępnym odczynnikiem
(Ferrozyna) :
y = 1.13 x – 3.70
r =0.9968
Oznaczenie jest liniowe do minimum 1500 µg/dL (268 µmol/L).
Jeśli powyżej, rozcieńczyć próbkę roztworem soli i powtórzyć
oznaczenie uwzględniając współczynnik rozcieńczenia. Zakres
liniowości zależy od stosunku próbka/odczynnik.
x Stężenie wzorca
PIŚMIENNICTWO
(4)
(5)
(6)
LINIOWOŚĆ
(A2 – A1) badanej
(A2 – A1) wzorca
TIETZ N.W. Text book of clinical chemistry, 3rd Ed. C.A. Burtis, E.R.
Ashwood, W.B. Saunders (1999) p. 1698-1704.
Clinical Guide to Laboratory Test, 3rd Ed., N.W. TIETZ (1995) p. 374-375.
YOUNG D.S., Effect of Drugs on Clinical laboratory Tests, 4th Ed. (1995) p. 3361 to 3-364
FERENE : a new spectrophotometric reagent for IRON. Douglas J.
HENNESY, Gary R. REID, Frank E.SMITH, and Stephen L. THOMPSON,
CAN.J. Chem. (1984) 62, p.721-724
A systematic evaluation of bathophenantroline, ferrozine and ferene in an
ICSH-based method for the measurement of serum iron. D.P.DERMAN, A.
GREEN, TH. BOTHWELL, B. GRAHAM, L. MC. NAMARA, A.P. Mac PHAIL
and RD BAYNES Ann Clin. Biochem. 1989 ; 26 p.144-147.
HENRY RJ, (Ed) Clin. Chem., Principles and technics, (2ème éd.), Harper and
Row, (1974) p.682-695.
Wyprodukowano we Francji
Wersja : AT 92108 20 01 2005