Fizyka Kurs podstawowy z elementami kursu rozszerzonego

Fizyka
Kurs podstawowy z elementami kursu rozszerzonego koniecznymi
do podjęcia studiów technicznych i przyrodniczych
Rozkład materiału i wymagania edukacyjne dla klasy
2c – biologiczno chemicznej
do programu DKOS-5002-38/04 i podręcznika "Fizyka dla szkół
ponadgimnazjalnych kurs podstawowy z elementami kursu rozszerzonego koniecznymi do podjęcia studiów technicznych i przyrodniczych" pod redakcją J.
Salach, wydawnictwa ZamKor, nr dopuszczenia 90/04
Nr
lekcji
1
temat
Wymagania edukacyjne z fizyki.
dopuszczający
Uczeo:
Wymagania na poszczególne oceny
dostateczny
dobry
Uczeo:
b. dobry
Uczeo:
Uczeo:
 potrafi opisad skutki działania sił międzycząsteczkowych,
 potrafi wyjaśnid zjawiska
menisku..
 potrafi zapisad i objaśnid
podstawowy wzór na ciśnienie gazu,
 potrafi wykorzystad równanie stanu gazu doskonałego
i równanie Clapeyrona do
opisu przemian gazowych
(izotermicznej, izobarycznej, izochorycznej, adiabatycznej),
 potrafi sporządzad i interpretowad wykresy, np.
 rozumie co to znaczy, że
energia wewnętrzna jest
funkcją stanu,
 potrafi rozwiązywad problemy związane z wykorzystaniem pierwszej zasady
termodynamiki,
 potrafi wyprowadzid wzór
na ciśnienie gazu w zbiorniku zamkniętym,
 potrafi zastosowad pierwszą zasadę termodynamiki
do opisu przemian gazowych,
 potrafi rozwiązywad problemy, wykorzystując ilościowy opis przemian gazu
doskonałego.
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące drugiej zasady termodynamiki,
 potrafi na podstawie wykresów opisywad cykle
przemian zachodzących w
silnikach.
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące przejśd fazowych.
Fizyka cząsteczkowa i termodynamika.
2
3
4
5
6
7-8
9
10
11-12
13
14
15
16-17
Budowa cząsteczkowa gazów i cieczy.
Temperatura. Zerowa zasada termodynamiki.
Energia wewnętrzna. I zasada termodynamiki.
Równanie stanu gazu doskonałego.
Równanie stanu gazu doskonałego - rozwiązywanie zadao.
Przemiany gazu doskonałego.
Ciepło właściwe i molowe.
Bilans cieplny.
Silnik cieplny. II zasada termodynamiki
Termodynamika – rozwiązywanie zadao.
Entropia. Procesy odwracalne i nieodwracalne.
Powtórzenie.
Sprawdzian.
 potrafi wymienid właściwości gazów,
 potrafi objaśnid pojęcie
gazu doskonałego,
 potrafi wymienid właściwości cieczy.
 zna związek temperatury
ciała ze średnią energią kinetyczną jego cząsteczek
 potrafi wymienid i opisad
przemiany gazowe.
 wie co to znaczy, że proces
jest odwracalny lub nieodwracalny
 potrafi opisad zjawiska:
topnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji, resublimacji, wrzenia
i skraplania w temperaturze
wrzenia
 potrafi wyjaśnid, na czym
polega zjawisko dyfuzji, ruchów Browna
 potrafi zdefiniowad energię
wewnętrzną i ciepło,
 potrafi wypowiedzied i
objaśnid zerową i pierwszą
zasadę termodynamiki
 potrafi przeliczad temperaturę w skali Celsjusza na
temperaturę w skali Kelvina
i odwrotnie.
 rozumie i potrafi opisad
założenia teorii kinetycznomolekularnej gazów,
 potrafi zapisad i objaśnid
równanie stanu gazu doskonałego,
 potrafi zapisad i objaśnid
równanie Clapeyrona
 rozumie kierunkowośd
procesów w przyrodzie.
 . potrafi objaśnid sens fizyczny pojęcia entropii,
 potrafi obliczad sprawności
silników cieplnych i skuteczności chłodzenia,
 potrafi wypowiedzied drugą
zasadę termodynamiki
p(V ) , p(T ) , V (T ) , dla
wszystkich przemian,
 potrafi się posługiwad pojęciami ciepła właściwego i
ciepła molowego,
 potrafi obliczad pracę objętościową i ciepło w różnych
przemianach gazu doskonałego.
 potrafi sporządzid wykres
p(V ) dla cyklu Carnota i
opisad go,
 rozumie i potrafi objaśnid
statystyczną interpretację
drugiej zasady termodynamiki.
 potrafi zdefiniowad wielko-
ści fizyczne opisujące te
procesy,
 potrafi sporządzad i interpretowad odpowiednie wykresy,
 potrafi opisad przemiany
energii w tych zjawiskach.
Elementy szczególnej teorii względności.
18
19
20
Założenia szczególnej teorii względności.  wie, że dla szybkości bliskich szybkości światła w
Efekty relatywistyczne.
próżni, nie można korzystad
Pęd i energia w fizyce relatywistycznej.
z transformacji Galileusza,
Szczególna teoria względności - rozwią wie, że szybkośd światła c
zywanie zadao.
jest jednakowa dla wszystkich obserwatorów niezależnie od ich ruchu oraz ruchu źródła światła,
 wie, że zgodnie ze szczególną teorią względności
Einsteina w różnych układach odniesienia czas płynie inaczej.
 wie, że c jest największą,
graniczną szybkością przekazywania informacji w
przyrodzie,
 potrafi objaśnid, dlaczego
skutek może wystąpid w
określonym czasie po zaistnieniu przyczyny,
 wie, co to jest rok świetlny,
 potrafi uzasadnid fakt, że
obserwacje astronomiczne
dają nam informacje o stanie obiektów przed milionami lub miliardami lat.
 wie, że dla ruchu z szybkością bliską c nie obowiązuje
zwykły wzór na energię kinetyczną.
 wie, że w układzie, w którym ciało spoczywa ma ono
2
energię E mc zwaną
energią spoczynkową ciała.
 potrafi stosowad transformacje Galileusza w zadaniach.
 potrafi wykazad, że przy
założeniu niezależności
szybkości światła od układu
odniesienia, czas upływający między dwoma tymi samymi zdarzeniami w różnych układach odniesienia
jest różny,
 potrafi podad przykłady
tego, że skutek może wystąpid w określonym czasie
po zaistnieniu przyczyny.
 potrafi objaśnid związek
między czasem trwania
procesu w układzie własnym, a jego czasem mierzonym w układzie odniesienia, który porusza się
względem poprzedniego ze
stałą szybkością, bliską
szybkości światła,
 potrafi przedstawid przykład skutków różnego
upływu czasu w różnych
układach odniesienia.
 wie, że znając położenie i
prędkośd ciała w jednym
układzie odniesienia, można obliczyd położenie i
prędkośd w innym układzie
i że wielkości te mają różne
wartości,
 wie, że związki między
przemieszczeniami i prędkościami w różnych układach odniesienia to transformacje Galileusza,
c zjawi wie, że gdy
ska zachodzące równocześnie w jednym układzie odniesienia, są równoczesne
także w innych układach
odniesienia.
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące obliczania
energii wiązania układów.
 potrafi (na przykładzie)
wyprowadzid związek między czasem upływającym w
dwóch różnych układach
odniesienia, z których jeden
porusza się ze stałą szybkością, bliską c względem
drugiego układu.
Oddziaływanie w przyrodzie – elektrostatyka.
21
Ładunek elektryczny. Elektryzowanie ciał.  wie, że istnieją dwa rodzaje
ładunków elektrycznych,
Zasada zachowania ładunku.
 wie, co to jest pole jednorodne i centralne,
 rozumie pojęcie przenikalności elektrycznej ośrodka i
 potrafi wyprowadzid wzór
na energię potencjalną ła-
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-32
Prawo Coulomba. Pole elektrostatyczne.
Natężenie pola elektrostatycznego. Zasada superpozycji pól.
Energia potencjalna ładunku. Potencjał
pola elektrostatycznego.
Rozwiązywanie zadao.
Pojemnośd przewodnika. Kondensatory.
Łączenie kondensatorów.
Ruch cząstki naładowanej w polu elektrostatycznym. Oscyloskop.
Elektrostatyka – rozwiązywanie zadao.
Powtórzenie wiadomości.
Sprawdzian.
 wie, że ładunek elektronu
jest ładunkiem elementarnym,
 wie, jak zbudowany jest
atom,
 potrafi zapisad i objaśnid
prawo Coulomba.
 wie, że każde ciało naelektryzowane wytwarza pole
elektrostatyczne,
 poprawnie wypowiada
definicję natężenia pola
elektrostatycznego,
 potrafi opisad i wyjaśnid
sposoby elektryzowania ciał
posługując się zasadą zachowania ładunku,
 wie, co to jest kondensator,
 wie, od czego zależy wartośd natężenia centralnego
pola elektrostatycznego w
danym punkcie,
 potrafi wypowiedzied i
objaśnid zasadę zachowania
ładunku,
 potrafi zapisad i objaśnid
wzór na energię potencjalną elektrostatyczną ładunku,
 wie, co to jest potencjał
pola elektrostatycznego i
napięcie, zna jednostkę,
 wie, od czego i jak zależy
potencjał centralnego pola
elektrostatycznego.
 potrafi zdefiniowad pojemnośd przewodnika, zna jednostkę, wie, od czego zależy pojemnośd przewodnika,
 wie, od czego i jak zależy
pojemnośd kondensatora
płaskiego.
 wie, co nazywamy dipolem
elektrycznym,
 zna definicję elektronowolta,
stałej dielektrycznej.
 potrafi sporządzid wykres
E(r ) ,
 potrafi korzystad z zasady
superpozycji pól,
 potrafi obliczyd pracę siły
pola jednorodnego i centralnego przy przesuwaniu
ładunku,
 potrafi obliczyd energię
potencjalną cząstki naładowanej w polu elektrostatycznym,
 potrafi sporządzad wykresy
E (r )
zależności p
dla układu ładunków punktowych,
 potrafi sporządzid wykresy
zależności V (r ) ,
 potrafi zapisad i objaśnid
wzór ogólny na pracę wykonaną przy przesuwaniu
ładunku przez siłę dowolnego pola elektrostatycznego,
 zna i potrafi objaśnid wzór
wiążący wartośd natężenia
pola jednorodnego z napięciem między dwoma punktami tego pola.
 potrafi objaśnid związki
pomiędzy ładunkami, napięciami i pojemnościami
kondensatorów w łączeniu
szeregowym i równoległym,
 wie, od czego i jak zależy
energia naładowanego
kondensatora.
 potrafi przeanalizowad ruch
dunku w polu centralnym,
 potrafi wyprowadzid wzór
ogólny na pracę w polu
elektrostatycznym,
 potrafi rozwiązywad problemy z użyciem ilościowego opisu pola elektrostatycznego.
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące kondensatorów i ich łączenia.
cząstki naładowanej w polu
elektrostatycznym,
 potrafi objaśnid zasadę
działania i zastosowania
oscyloskopu
Prąd elektryczny.
33
34
35-36
37
38-39
40
Prąd elektryczny. Wielkości charakteryzujące prąd elektryczny.
Prawo Ohma. Opór elektryczny.
I prawo Kirchhoffa. Łączenie oporów.(2godz)
Siła elektromotoryczna ogniwa.
II prawo Kirchhoffa.(2godz)
Własności elektryczne substancji.
 potrafi zdefiniowad pojęcie
natężenia prądu i jego jednostkę,
 poda pierwsze prawo Kirchhoffa i potrafi się nim posługiwad,
 poda prawo Ohma i potrafi
się nim posługiwad,
 wie od czego zależy opór
elektryczny przewodnika,
 potrafi narysowad schemat
obwodu, w którym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle,
 potrafi obliczad opór zastępczy w łączeniu szeregowym i równoległym,
 potrafi się posługiwad pojęciami pracy, mocy prądu i
napięcia elektrycznego.
 wie, co nazywamy siłą elektromotoryczną źródła energii elektrycznej
 potrafi zdefiniowad opór
elektryczny odcinka obwodu,
 potrafi objaśnid mikroskopowy model przepływu
prądu w metalach,
 potrafi podad związki między napięciami, natężeniami i oporami w łączeniu
szeregowym i równoległym
odbiorników,
 potrafi zapisad i objaśnid
prawo Ohma dla całego
obwodu,
 wie, co wskazuje woltomierz dołączony do biegunów źródła siły elektromotorycznej,
 potrafi stosowad do rozwiązywania zadao drugie prawo Kirchhoffa,
 potrafi objaśnid związki
pomiędzy , I, r w przypadku łączenia ogniw o
jednakowych siłach elektromotorycznych i oporach
wewnętrznych.
 potrafi rozwiązywad problemy związane z przepływem prądu stałego w zamkniętych obwodach,
 potrafi opisad możliwości
wykorzystania właściwości
elektrycznych ciał.
 potrafi zapisad wyrażenie
na siłę Lorentza i definicję
wektora indukcji magnetycznej,
 potrafi przedyskutowad
zależnośd wartości siły Lorentza od kąta między wek-
Magnetyzm,
41
42-43
Oddziaływania magnetyczne. Pole magnetyczne.
Ruch cząstki naładowanej w polu magnetycznym. Siła Lorentza. (2godz)
 potrafi przedstawid graficznie pole magnetyczne magnesu trwałego,
 wie, że wielkością opisującą
 zna wzór na wartośd siły
Lorentza dla przypadku

B

,
44-45
46
47
48
49
50-51
52
53
54
55
56-57
58
59
60
Przewodnik z prądem w polu magnetycznym. Siła elektrodynamiczna.(2godz)
Pole magnetyczne wokół przewodnika z
prądem.
Oddziaływanie przewodników z prądem.
Własności magnetyczne substancji.
Rozwiązywanie zadao.
Zjawisko indukcji elektromagnetycznej.
(2godz)
Prawo Faradaya.
Zjawisko samoindukcji. Rozwiązywanie
zadao.
Zastosowanie zjawiska indukcji elektromagnetycznej.
Powtórzenie.
Sprawdzian.
Prąd przemienny. Napięcie i natężenia
skuteczne.
Zwojnica i kondensator w obwodzie prądu przemiennego.
Rozwiązywanie zadao.
pole magnetyczne jest in-

dukcja magnetyczna B i
zna jej jednostkę,
 potrafi opisad i wyjaśnid
doświadczenie Oersteda,
 wie, że w polu magnetycznym na poruszającą się
cząstkę naładowaną działa
siła Lorentza,
 wie, że na przewodnik,
przez który płynie prąd w
polu magnetycznym działa
siła elektrodynamiczna.
 zna wzór na wartośd siły
elektrodynamicznej dla


l ,
przypadku gdy B
 wie, co to jest strumieo
magnetyczny i zna jego
jednostkę.
 potrafi określid wartośd,
kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej i siły Lorentza w konkretnych przypadkach,
 potrafi opisad pole magnetyczne przewodnika prostoliniowego i zwojnicy,
 potrafi objaśnid, na czym
polega zjawisko indukcji
elektromagnetycznej i podad warunki jego występowania,
 wie, od czego zależy siła
elektromotoryczna indukcji,
 poprawnie interpretuje
prawo Faraday'a indukcji
elektromagnetycznej,
 potrafi objaśnid, na czym
polega zjawisko samoindukcji i podad warunki jego
występowania,
 wie, od czego zależy i w
jakich jednostkach się wyraża współczynnik samoindukcji zwojnicy.
 potrafi zdefiniowad jednostkę indukcji magnetycznej,
 potrafi objaśnid zasadę
działania silnika elektrycznego,
 potrafi opisad oddziaływania wzajemne przewodników z prądem i podad definicję ampera,
 potrafi jakościowo opisad
właściwości magnetyczne
substancji.
 Potrafi sporządzad wykresy
(t ) i
(t ) ,
 poprawnie interpretuje
wyrażenie na siłę elektromotoryczną indukcji i samoindukcji,
 potrafi objaśnid zasadę
działania prądnicy prądu
przemiennego,
 potrafi się posługiwad wielkościami opisującymi prąd
przemienny tj. natężeniem i
napięciem skutecznym oraz
pracą i mocą prądu przemiennego,
 potrafi objaśnid rolę zwojnicy i kondensatora w obwodzie prądu zmiennego,
 potrafi objaśnid zasadę
działania transformatora i
zna jego praktyczne zastosowania.


torami B i ,
 potrafi przedstawid zasadę
działania i zastosowanie cyklotronu,
 potrafi rozwiązywad problemy związane z oddziaływaniem pola magnetycznego na poruszającą się
cząstkę naładowaną i przewodnik z prądem.
 potrafi wyprowadzid wzór
na
dla prądnicy prądu
przemiennego,
 przy rozwiązywaniu zadao
potrafi posługiwad się pojęciami zawady, oporu omowego, indukcyjnego i pojemnościowego,
 potrafi objaśnid, na czym
polega rezonans napięd w
obwodzie prądu zmiennego.
Ruch drgający.
61
62
63
Siła sprężystości.
Opis ruchu drgającego.
Przykłady ruchu harmonicznego.
 potrafi wymienid przykłady
ruchu drgającego w przyrodzie,
 wie, że ruch harmoniczny
odbywa się pod wpływem
siły proporcjonalnej do wy-
 potrafi obliczyd współrzędne położenia, prędkości,
przyspieszenia i siły w ru-
 potrafi wyprowadzid wzór
na okres drgao w ruchu
harmonicznym,
64
65-66
67
68
69
70
71-72
Energia potencjalna w ruchu harmonicznym.
Matematyczny model oscylatora harmonicznego.(2godz)
Drgania wymuszone, tłumione. Rezonans
mechaniczny.
Rozwiązywanie zadao.
Własności sprężyste ciał stałych. Prawo
Hooke’a.
Powtórzenie.
Sprawdzian.
potrafi wymienid i zdefiniowad pojęcia służące do opisu
ruchu drgającego,
chylenia i zwróconej w
stronę położenia równowagi.
 potrafi wyjaśnid, na czym
polega zjawisko rezonansu,
 potrafi podad przykłady
praktycznego wykorzystania właściwości sprężystych
ciał.
chu harmonicznym, rozkładając ruch punktu materialnego po okręgu na dwa
ruchy składowe,
 potrafi sporządzid i objaśnid
wykresy zależności współrzędnych położenia, prędkości i przyspieszenia od
czasu,
 potrafi obliczad pracę i
energię w ruchu harmonicznym,
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące ruchu
harmonicznego.
 potrafi zinterpretowad
funkcję falową dla fali płaskiej,
 potrafi matematycznie
opisad interferencję dwóch
fal o jednakowych amplitudach i częstotliwościach,
 potrafi opisad fale stojące,
 rozumie pojęcie spójności
fal,
 potrafi objaśnid zasadę
Huygensa,
 potrafi objaśnid zjawiska
zachodzące w obwodzie
drgającym,
 potrafi podad i objaśnid
wzór na okres drgao obwodu LC.
 potrafi wyprowadzid warunki wzmocnienia i wygaszania w przypadku interferencji fal harmonicznych
wysyłanych przez identyczne źródła,
 potrafi opisad zjawisko
rezonansu dwóch obwodów drgających i zasadę
detekcji fal elektromagnetycznych,
 potrafi wymienid własności
i praktyczne zastosowania
fal elektromagnetycznych o
różnych zakresach długości,
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące ruchu falowego.
 potrafi zapisad i objaśnid
związek względnego współczynnika załamania światła
na granicy dwóch ośrodków
z bezwzględnymi współczynnikami załamania tych
 potrafi przedstawid praktyczny przykład przechodzenia światła przez płytkę
równoległościenną,
 potrafi podad możliwości
praktycznego wykorzysta-
Fale.
73
74
75
76-77
78
79
80-81
82
83
Rozchodzenie się fali mechanicznej.
Charakterystyka fal mechanicznych.
Równanie falowe.
Dyfrakcja i interferencja fal. (2godz)
Fale stojące.
Fale dźwiękowe. Charakterystyka dźwięków.
Zjawisko Dopplera. (2godz)
Fale elektromagnetyczne. Wytwarzanie
fal elektromagnetycznych.
Widmo fal elektromagnetycznych.
 potrafi wyjaśnid, na czym
polega rozchodzenie się fali
mechanicznej,
 potrafi objaśnid wielkości
charakteryzujące fale,
 potrafi podad przykład fali
poprzecznej i podłużnej,
 potrafi opisad fale akustyczne,
 zna prawa Maxwella,
 potrafi objaśnid, co nazywamy falą elektromagnetyczną,
 wie, że obwód drgający jest
źródłem fal elektromagnetycznych,
 potrafi opisad widmo fal
elektromagnetycznych.
 potrafi wyjaśnid, na czym
polega zjawisko Dopplera,
Optyka.
84-85
86-87
88-89
90
91
92
Prawo załamania i odbicia. (2godz)
Zwierciadła. (2godz)
Soczewki. (2godz)
Przyrządy optyczne.
Przejście światła przez pryzmat.
Dyfrakcja i interferencja światła.
 potrafi objaśnid, na czym
polega zjawisko odbicia
światła,
 potrafi sformułowad i objaśnid prawo odbicia,
 potrafi zapisad i objaśnid
 potrafi wyjaśnid i poprzed
przykładami zjawisko rozpraszania,
 potrafi objaśnid na czym
polega zjawisko załamania
światła,
93
94
95-96
97-98
99
100
prawo załamania światła i
Wyznaczenie długości światła przy pomozdefiniowad bezwzględny
cy siatki dyfrakcyjnej.
współczynnik załamania,
Polaryzacja światła.
 potrafi objaśnid, co nazyZjawisko fotoelektryczne. (2godz)
wamy zwierciadłem płaWidma atomowe. Model budowy atomu
skim,
wodoru.(2 godz)
 potrafi objaśnid, co nazyRozwiązywanie zadao.
wamy zwierciadłem kuliLasery. Emisja wymuszona.
stym; wklęsłym i wypukłym,
 potrafi opisad rodzaje soczewek,
 potrafi wyjaśnid, na czym
polegają zjawiska dyfrakcji i
interferencji światła,
 wie, co to jest siatka dyfrakcyjna.
 potrafi podad przykłady
praktycznego wykorzystywania zjawiska polaryzacji.
 potrafi wyjaśnid, na czym
polega zjawisko fotoelektryczne,
 potrafi wymienid zastosowania lasera.
 wie, co to jest praca wyjścia
elektronu z metalu,
 wie, co to znaczy, że atom
jest w stanie podstawowym
lub wzbudzonym,
 wie, że każdy pierwiastek w
stanie gazowym pobudzony
do świecenia wysyła charakterystyczne dla siebie
widmo liniowe.
 potrafi objaśnid na czym
polega zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia,
 potrafi wymienid warunki,
w których zachodzi całkowite wewnętrzne odbicie.
 potrafi wymienid cechy
obrazu otrzymanego w
zwierciadle płaskim,
 potrafi objaśnid pojęcia:
ognisko, ogniskowa, promieo krzywizny, oś optyczna,
 potrafi wykonad konstrukcję obrazu w zwierciadle
płaskim,
 potrafi wykonad konstrukcje obrazów w zwierciadłach kulistych i wymienid
ich cechy.
 potrafi sporządzad konstrukcje obrazów w soczewkach i wymienid cechy
obrazu w każdym przypadku,
 wie, co nazywamy zdolnością skupiającą soczewki,
 potrafi obliczad zdolnośd
skupiającą soczewki.
 wie, że w ośrodku materialnym (czyli poza próżnią)
światło o różnych barwach
(częstotliwościach) rozchodzi się z różnymi szybkościami,
 potrafi objaśnid zjawisko
polaryzacji światła (jakościowo),
 potrafi wymienid sposoby
polaryzowania światła.
ośrodków,
 potrafi wymienid przykłady
praktycznego wykorzystania zjawiska całkowitego
wewnętrznego odbicia,
 potrafi opisad przejście
światła przez płytkę równoległościenną, korzystając z
prawa załamania,
 potrafi opisad przejście
światła przez pryzmat, korzystając z prawa załamania.
 potrafi zapisad równanie
zwierciadła i prawidłowo z
niego korzystad,
 potrafi zapisad i objaśnid
wzór na powiększenie obrazu,
 potrafi zapisad wzór informujący od czego zależy
ogniskowa soczewki i poprawnie go zinterpretowad,
 potrafi obliczad zdolnośd
skupiającą układów cienkich, stykających się soczewek,
 potrafi zapisad i zinterpretowad równanie soczewki,
 potrafi objaśnid działanie
oka, jako przyrządu optycznego,
 potrafi objaśnid zasadę
działania lupy,
 wie, że do uzyskiwania
dużych powiększeo służy
mikroskop.
 potrafi uzasadnid, że światło o różnych barwach ma
w danym ośrodku inny
nia odchylenia światła
przez pryzmat.
 potrafi narysowad wykres
funkcji y(x ) dla zwierciadła wklęsłego i podad interpretację tego wykresu,
 potrafi wymienid i omówid
praktyczne zastosowania
zwierciadeł,
 potrafi wykorzystywad
równanie soczewki do rozwiązywania problemów,
 potrafi rozwiązywad problemy jakościowe i ilościowe, związane z praktycznym wykorzystywaniem soczewek,
 potrafi wyjaśnid, na czym
polegają wady krótko- i dalekowzroczności oraz zna
sposoby ich korygowania,
 potrafi zinterpretowad
wzór na powiększenie obrazu oglądanego przez lupę,
 potrafi opisad budowę i
zasadę działania mikroskopu jako układu obiektywu i
okularu,
 potrafi zinterpretowad
przybliżony wzór na powiększenie uzyskiwane w
mikroskopie.
 potrafi rozwiązywad problemy dotyczące rozszczepienia światła białego.
 potrafi rozwiązywad problemy z zastosowaniem za-
n .
leżności d sin
 potrafi korzystad z definicji
kąta Brewstera.
 wie, że przy przejściu z
jednego ośrodka do drugiego częstotliwośd i okres fali
świetlnej nie ulega zmianie
 potrafi zapisad i zinterpretowad wzór na energię
kwantu,
 potrafi sformułowad warunek zajścia efektu fotoelektrycznego dla metalu o pracy wyjścia W,
 wie, jakie ciała wysyłają
promieniowanie o widmie
ciągłym,
 wie, że model Bohra został
zastąpiony przez nową teorię – mechanikę kwantową,
 wie, na czym polega analiza
spektralna,
 wie, że spektroskop służy
do badania widm,
 wie, co to są widma absorpcyjne i emisyjne,
 wie, jak powstają linie
Fraunhofera w widmie słonecznym,
 potrafi zamienid energię
wyrażoną w dżulach na
energię wyrażoną w elektronowoltach,
 wie, czym różni się światło
laserowe od światła wysyłanego przez inne źródła,
współczynnik załamania,
 potrafi objaśnid zjawisko
rozszczepienia światła białego jako skutek zależności
współczynnika załamania
od barwy światła,
 potrafi uzasadnid zmianę
długości fali przy przejściu
światła z jednego ośrodka
do drugiego,
 potrafi wyjaśnid powstawanie barw przedmiotów w
świetle odbitym i barw ciał
przezroczystych.
 potrafi wyjaśnid obraz
otrzymany na ekranie po
przejściu przez siatkę dyfrakcyjną światła monochromatycznego i białego,
 potrafi zapisad wzór wyrażający zależnośd położenia
prążka n-tego rzędu od
długości fali i odległości
między szczelinami i poprawnie go zinterpretowad.
 wie, od czego zależy energia kinetyczna fotoelektronów i liczba fotoelektronów wybitych w jednostce
czasu,
 wie, że wymienionych faktów doświadczalnych nie
można wytłumaczyd, posługując się falową teorią
światła,
 potrafi wyjaśnid zjawisko
fotoelektryczne na podstawie kwantowego modelu
światła,
 potrafi napisad i objaśnid
wzór na energię kinetyczną
 wie, że pojęcie kwantu
energii wprowadził do fizyki
Planck,
 wie, że wyjaśnienie efektu
fotoelektrycznego podał
Einstein,
 potrafi obliczyd całkowitą
energię elektronu w atomie
wodoru,
 potrafi wykazad zgodnośd
wzoru Balmera z modelem
Bohra budowy atomu wodoru,
 potrafi wyjaśnid, dlaczego
nie można było wytłumaczyd powstawania liniowego widma atomu wodoru
na gruncie fizyki klasycznej,
 potrafi wyjaśnid, dlaczego
model Bohra atomu wodoru był modelem „rewolucyjnym”,
 wie, że model Bohra jest do
dziś wykorzystywany do intuicyjnego wyjaśniania niektórych wyników doświadczalnych, gdyż stanowi dobre przybliżenie wyników
uzyskiwanych na gruncie
mechaniki kwantowej.
 potrafi wymienid niektóre
zastosowania ciekłych
kryształów.
fotoelektronów,
 potrafi narysowad i objaśnid
wykres zależności energii
kinetycznej fotoelektronów
od częstotliwości dla kilku
metali,
 potrafi sformułowad i zapisad postulaty Bohra (wie, że
promienie dozwolonych
orbit i energia elektronu w
atomie wodoru są skwantowane),wie, że całkowita
energia elektronu w atomie
wodoru jest ujemna,
 potrafi wyjaśnid, jak powstają serie widmowe, korzystając z modelu Bohra
atomu wodoru,
 wie, dlaczego fala elektromagnetyczna nie może się
rozchodzid (jest pochłaniana) w przewodnikach,
 potrafi wyjaśnid, dlaczego
tylko niektóre ciała są przeźroczyste.