Drogi rodzicu/opiekunie zgłoś się do pedagoga szkolnego, gdy: 1

Drogi rodzicu/opiekunie zgłoś się do pedagoga szkolnego, gdy:
1. Twoje dziecko popełnia liczne błędy w pisaniu i czytaniu, ma problemy w nauce języków obcych.
(Pedagog sprawdzi czy uczeń nie jest dyslektykiem, pomoże skierować ucznia na diagnozę specjalistyczną
do odpowiedniej poradni. Następnie obejmie ucznia terapią i ukierunkuje pracę samokształceniową.)
2. Dziecko uzyskuje słabe wyniki w nauce, powtarza klasę, traci motywację do nauki. (Pedagog po
wstępnej diagnozie ustali z Tobą możliwość kontaktu z poradnią psychologiczno-pedagogiczną lub inną
specjalistyczną w celu określenia możliwości ucznia, a następnie dostosowania wymagań edukacyjnych do
jego potrzeb. Podpowie ci, w jaki sposób pomóc uczniowi w nauce w domu.)
3. Uczeń boi się chodzić do szkoły. (Pedagog ustali powód lęku przed szkołą: problemy w nauce, konflikty
z kolegami, problemy emocjonalne, zdrowotne. Dziecko zostanie objęte zajęciami indywidualnymi w celu
wspierania sfery emocjonalno-społecznej.)
4. Uczeń został okradziony, pobity lub był szykanowany. (Uruchomione zostaną procedury szkolne.)
5. Podejrzewasz, że Twoje dziecko pali papierosy, pije alkohol, bądź bierze narkotyki. (Jeśli Twoje
przypuszczenia się potwierdzą dowiesz się, gdzie otrzymać pomoc.)
6. Twoje dziecko zachowuje się agresywnie, nie słucha dorosłych. (Pedagog ustali przyczynę problemu,
ukierunkuje pracę z dzieckiem oraz obejmie indywidualną terapią ucznia.)
7. Twoje dziecko ma problemy z podjęciem decyzji o wyborze szkoły ponadgimnazjalnej. (Pedagog
szkolny pomoże rozpoznać predyspozycje zawodowe dziecka, przedstawi ofertę szkół
ponadgimnazjalnych.)
8. Rodzina ma problemy finansowe. (Pedagog pomoże skierować wnioski do Rady Miejsko -Gminnego
Ośrodka Pomocy Społecznej i innych instytucji.)
Drogi uczniu zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:
1. Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem.
2. Masz problemy z nauką.
3. Masz problemy z wyborem szkoły i zawodu.
4. Czujesz, że nikt cię nie rozumie, jesteś samotny.
5. Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.
6. Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz, w jaki sposób.
7. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
8. Masz inną sprawę, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.
Nauczyciele mogą oczekiwać od pedagoga:
1. Pomocy we wstępnej diagnozie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych uczniów i wsparcia w
rozwiązywaniu problemów wychowawczych uczniów.
2. Podejmowania działań zgodnych z procedurami szkolnymi i rozwiązywania konfliktów na drodze
mediacji.
3. Współpracy w zakresie diagnozowania środowiska rodzinnego ucznia, rozpoznawania potencjalnych
możliwości lub ograniczeń dzieci.
4. Pomocy w określaniu sposobów i metod dostosowania wymagań edukacyjnych do możliwości i potrzeb
ucznia na podstawie opinii wydanych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne.
5. Koordynowania działań na rzecz wyboru przez uczniów dalszego kierunku kształcenia.
6. Wsparcia w realizacji zadań wynikających z Programu Wychowawczego i Programu Profilaktyki.
Sposoby motywowania dzieci do nauki:
1. POMOC W ROZWIJANIU POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI.
Poczucie własnej wartości (nieświadoma ocena samego siebie) jest źródłem bardzo silnej motywacji
dzieci. Pozytywne myślenie o sobie ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju osobowości, rozwoju
intelektualnego i postępów w nauce. Szczególnie rodzice muszą pamiętać, że sukces lub brak sukcesów w
nauce nie świadczą o wartości dziecka!
Vademecum budowania poczucia własnej wartości:
- Chwal dziecko jak często to możliwe.
- Nie żartuj ze słabych stron dziecka.
- Uznaj jego odmienność, nie porównuj z innymi.
- Pomóż dziecku zrównoważyć słabości poprzez wykorzystanie jego mocnych stron.
- Wystrzegaj się nadopiekuńczości, ucz je obowiązkowości.
- Nie zaniedbuj dziecka.
- Traktuj je z szacunkiem i miłością, nawet gdy je karcisz.
- Pozwól mu wyrażać i bronić własne zdanie.
- Zaspokój podstawowe potrzeby dziecka (fizyczne i emocjonalne).
- Oducz je ciągłej samokrytyki, to zły nawyk.
2. POMOC W PRZEFORMUŁOWANIU NEGATYWNYCH MYŚLI O SZKOLE I NAUCE.
Przeformułowanie powinno zawierać w sobie lub zakładać pozytywną treść, jest to spojrzenie na problem
z wielu perspektyw.
3. POMOC W ORGANIZOWANIU I PLANOWANIU NAUKI.
Czynniki sprzyjające pracy umysłowej:
a) Warunki zewnętrzne.
- dobrze wywietrzony pokój,
- właściwa temperatura,
- wygodne miejsce do nauki( biurko, krzesło),
- prawidłowe oświetlenie,
- „porządek na biurku”,
- brak dźwięków rozpraszających uwagę,
- brak osób rozpraszających koncentrację.
b) Warunki wewnętrzne.
- prawidłowy wzrok i słuch,
- właściwy poziom aspiracji i motywacji,
- wiara w siebie,
- wyćwiczona spostrzegawczość i wyobraźnia,
- ciekawość, zainteresowanie.
c) Stan psychofizyczny.
- zaspokojone podstawowe potrzeby,
- dobry nastrój,
- właściwa koncentracja,
- pozytywne nastawienie do pracy umysłowej „lubię się uczyć”,
- „w zdrowym ciele zdrowy duch”.
Uczymy dziecko planowania, systematyczności, które są warunkiem odniesienia sukcesu w szkole.
Zaczynamy od małych kroków robimy plany na jedno popołudnie, na kilka dni, tydzień.
Pożytki z planowania:
- uporządkowanie działań, eliminacja zbędnych nawyków(TV, gry komputerowe, rozmowy telefoniczne,
spotkania),
- redukcja napięcia związanego z terminami sprawdzianów),
- zwiększenie ilości czasu wolnego, który w okresie intensywnego rozwoju fizycznego i emocjonalnego jest
niezbędny.
Okazując zainteresowanie sprawami ważnymi dla dziecka, motywujemy je do nauki i pracy nad rozwojem
osobowości.
Zainteresowanie rodziców powinno obejmować 4 składniki osobowości człowieka:
- umysł (myślenie, procesy pamięciowe, uwaga, procesy logicznego ale i twórczego analizowania
rzeczywistości, zdolność do wykrywania błędów w myśleniu i działaniu),
- ciało (fizyczność, sprawność, wygląd zewnętrzny, zdrowie),
- psychika (wrażliwość, temperament, emocje, odczucia, lęki),
- duchowość (wartości, zasady, normy, styl życia).
Dbanie o harmonijny rozwój dziecka w obrębie ww. 4 składników gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie
dziecka w szkole i dalej w życiu dorosłym.
4. RADY NA KONIEC.
- Nie bierz pełnej odpowiedzialności za naukę dziecka. Stwórz mu warunki, naucz organizacji i
planowania. Dzieci muszą czuć, że ich osiągnięcia szkolne są bezpośrednim rezultatem ich własnych
wysiłków.
- Nie wpadaj w panikę w przypadku niepowodzeń. Nie indukuj mu swoich lęków. (Motywacja lękowa, a
więc straszenie karą za złe oceny często przynosi odwrotne efekty.)
- Zadbaj, aby dziecko się wysypiało, jadło śniadanie a w czasie nauki piło dużo wody mineralnej.
- Organizuj swój czas tak aby być wzorem dla dziecka.
- Bardziej chwal dziecko za wysiłek i samodyscyplinę włożoną w naukę niż zewnętrzne oznaki sukcesu
(oceny).
- Pracuj nad rozwojem jego indywidualnych talentów, uzdolnień oraz zachęcaj je do działań
wzmacniających poczucie własnej wartości.
- Nie żałuj czasu na osobiste relacje z dzieckiem.
- Umożliwiaj dorastającemu człowiekowi osobisty i towarzyski rozwój przez pozwolenie na zapraszanie
kolegów do domu i udział w dodatkowych zajęciach i wydarzeniach szkolnych.
- Zachęcaj dziecko, aby stosowało różne techniki i metody skutecznego zapamiętywania i uczenia się.
- Naucz swoje dziecko radzić sobie ze stresem.
- Ważnym czynnikiem motywującym są odpowiednie (realistyczne) aspiracje rodziców.