pełny tekst - Muzealnictwo

Muz.,2013(54): 270-271
Rocznik, ISSN 0464-1086
data przyjęcia – 07.2013
data akceptacji – 07.2013
PIOTR OGRODZKI
1958 2013
A im większa trudność w zastąpieniu tego co się traci,
tem boleśniejsza strata […]
Tak nagle spadła na nas wieść o śmierci śp. Piotra Ogrodzkiego. Zostaliśmy nią sparaliżowani. Odszedł od nas człowiek dobry, oryginalny, niepowtarzalny – prawnik, zabytkoznawca, teoretyk zabezpieczeń dzieł sztuki, człowiek
o wrażliwej duszy. Dotknęła nas strata niepowetowana. Ile
jeszcze mieliśmy planów z nim do zrealizowania? Ile tematów do przedyskutowania? Ile rzeźb i obrazów jeszcze do
odzyskania i sprowadzenia do kraju?
Znając od lat śp. Piotra jako skromnego, unikającego rozgłosu człowieka mam świadomość, że na pewno nie pragnąłby, by o Nim pisano. Naszym jednak obowiązkiem jest
wdzięczność dla zasłużonych ludzi oraz oddanie im należnego hołdu za to wszystko, co dla nas zdziałali. Okazujemy
im w ten sposób uczucie uszanowania, podziwu i wdzięczności.
Popularności żadnej śp. Piotr nie szukał. To, co za swój
święty obowiązek uważał, czynił możliwie najdoskonalej i najgruntowniej. Obserwując Jego zaangażowanie
w różnego rodzaju trudne zadania, można sądzić, że my-
270
MUZEALNICTWO 54
ślą przewodnią w Jego życiu była nie miłość własna, lecz
chęć przyniesienia korzyści sprawie ogólnej, bez względu
na własną osobę. Swoją wytrwałością i systematycznością
dawał przykład innym, był człowiekiem godnym podziwu
i naśladowania.
Wielkim szczęściem dla spraw dziedzictwa i jego ochrony
było posiadanie w swych szeregach tak wyjątkowej osoby,
jaką był Piotr Ogrodzki. Jego odejście jest stratą równie
wielką, jak wielką był On osobą. Spokój i wyciszenie, które
w Jego głosie słyszałem w czasie ostatniej rozmowy dotyczącej naszego wspólnego wyjazdu na wykłady do Gdańska, dane są ludziom, którzy ścieżkę swego życia wytyczali
w sposób ambitny i twórczy dla dobra kontaktów międzyludzkich. Piotr znajomości te umiejętnie pielęgnował
i użytkował, czyniąc dobro wszędzie tam, gdzie się dało –
w instytucjach państwowych i kościelnych, krajowych i zagranicznych. Troszcząc się o zabytki, nie szczędził wszelkich
zabiegów o ich dobre zabezpieczenie, zwłaszcza tych, przechowywanych w naszych świątyniach i muzeach, które swe
dzisiejsze istnienie niejednokrotnie Jemu zawdzięczają.
Na podstawie naszej wieloletniej znajomości i koleżeńskich spotkań śp. Piotra zaliczam do ludzi Kościoła, którym
sprawa sakralnego dziedzictwa kulturowego naszego Narodu była zawsze bliska sercu. Jak tylko mógł służył radą
i pomocą – poprzez rozmowy konsultacyjne i wykłady –
niejednemu proboszczowi, a także księżom prowadzącym
instytucje muzealne. Ja też z wielu Jego rad skorzystałem
przy organizowaniu Muzeum Diecezjalnego w Opolu, za co
wielce dziękuję.
Mam nadzieję, że tych kilka słów wspomnienia poświęconych zasłużonemu dla polskiej ochrony dziedzictwa
kulturowego i zabytków zostanie przyjęte jako dowód
prawdziwego uznania i wdzięczności wobec nieobecnego
już wśród nas Piotra Ogrodzkiego. Odszedł do Domu Ojca
in memoriam
człowiek nam wszystkim znany i bliski, który swoją pracą
dotykał tajemnicy PIĘKNA – Piękna, którego źródłem jest
sam Stwórca. Polecając Go Wszechmogącemu przekonani
jesteśmy, że swoimi dobrymi czynami tu na ziemi zapracował „na dobre mieszkanie”, które przygotował mu Pan.
***
Pisać można by jeszcze wiele, lecz niech dalsze milczenie
uzupełni to wspomnienie słowami i myślami osób, którym
było dane poznać, pracować i przyjaźnić się ze śp. Piotrem
Ogrodzkim.
ks. Piotr Paweł Maniurka
Słowa – klucze: śmierć, wspomnienie, zasługi, podziw, hołd, wdzięczność.
PIOTR OGRODZKI 1958 2013
The greater the difficulty of replacing that what is lost
The more painful the loss […]
News about the death of Piotr Ogrodzki came so suddenly
that it le us numb. A good and unique person passed
away – a lawyer, an expert on historical monuments, a theore cian on securing works of art, a sensi ve soul. His
loss is irreparable.
Having known Piotr for years as a modest person shying
from acclaim I am aware that he would not have wanted to
become the topic of wri en reminiscences. On the other
hand, it is our duty to express gra tude to men of merit
and pay homage in return for all that they did for us. In
this way, we demonstrate our respect, admira on and apprecia on.
Piotr Ogrodzki never sought popularity. He performed
tasks, which he regarded as his duty as best and as thoroughly as possible. His persistence and systema c approach were an example for others and he remained worthy of high regard and emula on. The presence of such an
excep onal person was auspicious for cultural Heritage and
its Protec on. Piotr Ogrodzki cul vated contacts and interpersonal rela ons and performed good deeds wherever
possible - in state and Church ins tu ons, both domes c
and foreign. Concerned with the fate of historical monuments, he did not spare efforts to ensure their protec on,
especially those featured in churches and museums; many
of them owe their present-day existence to his endeavours.
Upon the basis of our years-long acquaintanceship and
mee ngs of two colleagues I consider Piotr to be one of
those men of the Church par cularly concerned with the
sacral cultural heritage of the Polish na on. Whenever feasible he offered assistance and counsel - via consulta ons
and lectures – to a considerable number of parish priests
and those members of the clergy entrusted with museums.
While organising the Diocesan Museum in Opole I too benefited from his advice, for which I am eternally grateful.
A person close to all of us, whose work touched the mystery of BEAUTY, has gone to the House of the Father.
Rev. Piotr Paweł Maniurka
Keywords: death, reminiscence, merits, admira
on, homage, gra tude.
MUZEALNICTWO 54
271